Dank je. Tja de musicalman zit in zijn eigen proces. Het was denk ik nog lastiger geweest als hij me wel mee uit had genomen ofzo. Voorheen deden we wel eens dingen samen maar juist toen hij nog getrouwd was, was het gewoon vanuit dezelfde hobby. 
Hij heeft natuurlijk alle recht om met zijn vrouw of exvrouw dingen te doen, het was alleen zo dat IK het plaatje iets anders had gezien. Hij liet op een gegeven moment weten echt helemaal vrijgezel te zijn en toen dacht ik dat we samen konden afspreken. 

Maar in werkelijkheid heb ik hem na de laatste voorstelling van de musical nooit meer gezien en het in mijn hoofd groter gemaakt. 

Het is ook mijn eigen gemis van een leuke man eigenlijk. 

Verder loopt het raar bij de stichting, waar ik vrijwilliger ben. Ook wel door leeftijdsverschil hoor. Er was een botsing op de groepsapp, 3 weken geleden. Tussen mij en een oudere man. De oudere man heet even Jan. 
Iemand anders, Kareltje, appte mij dat hij mij begreep, alleen niet op de groepsapp de boel wilde laten escaleren. En dat het goed zou zijn om tzt om de tafel te gaan. 

Deze week vergadering en ik appte Kareltje of hij nog met Jan en mij om tafel wilde. Via andere weg kreeg ik van Joop ook de vraag of ik met hem en Jan nog e.e.a. wilde uitpraten zodat dat niet tijdens de vergadering hoefde. 

Dus ik Joop gebeld, uitlegegd wat ik vervelend vind in de communicatie en dat ik voor mijn deel van de communicatie wel mijn excuses wil aanbieden, en dat ik dat op de groepsapp ook al gedaan had eigenlijk. 
Zegt Joop: Ja Jan heeft het er al weken moeilijk mee en heeft er verschillende mensen bij betrokken en hij weet niet of hij wil komen vergaderen maar misschien komt hij wel maar kijkt hij je niet aan. 

Uhm... in mijn beleving ga je na excuses elkaar wel aankijken. In ieder geval ga ik niet zitten vergaderen met iemand die mij niet aankijkt. En omdat ik zelf niet zeker wist of ik op tijd kan zijn donderdag (dat was al bekend) was het nu logischer dat ik dan niet zou komen want dan kan Jan wel komen. 

Tja schiet mij maar lek. Ik zei dat ik zo gehoopt dat dat ik een keer een normale vrijwilligersclub zou treffen zonder dit soort dingen. Maar ik kan donderdag echt niet eerst naar de psychiater en daarna nog naar deze poppenkost. Dus nu is afspraak dat jan komt en dat ik dan wegblijf.

Een vroegere vriendin wordt binnenkort 40 en heeft mij uitgenodigd voor haar feest. Ik vind het een heel bijzondere uitnodiging, ben letterlijk vereerd want we zien elkaar al vele jaren niet meer. 

Maar zoals zij zegt, zij wil een feest zoals vroeger en daar hoor ik zeker bij. Ondanks dat we elkaar niet meer zien. 

Ik wil alleen niet vragen wie er precies allemaal komen. En voor 99% maakt het me ook niet uit. Maar ik heb ook met een vriend van haar man gedate in de tijd dat ik net ziek geweest was en dat zou me raken, om die weer te zien. Maarja ik ga het ook niet vragen. Volgens mij woont die al jaren in het buitenland maar het is ook wel weer iemand die er 'even voor zou heen en weer vliegen'. Nouja.... laten gaan... 

(Het was een ontzettend leuke man maar omdat ik nog te ziek was lukte het niet toen)

Grappig. Ik zat me even af te vragen wanneer ik met hardlopen gestopt was, ergens vorig jaar voorjaar/zomer. 

Kon dat natuurlijk terugvinden door hier in mijn blog terug te lezen en dan vind ik het zo waardevol, alles wat ik geschreven heb en jullie lieve adviezen steeds en luisterend oor. Soms vind ik het een risico om zoveel online te zetten maar het is me ook heel veel waard.

Klaarwakker weer. Enerzijds door het gesprek met de psychiater dat eraan komt. Anderzijds de 'reünie' met mijn vrienden uit de andere woonplaats, waar ik woonde toen ik 20 was. Ik wil wel graag hoor maar ga nu ook denken, wie zouden er allemaal komen? 
ik heb wel eens verteld denk ik, ik kreeg in de winter een ongelooflijke voorraad medicijnen mee van de soorten die ik zou afbouwen. Met die 150 mg Lorazepam toen. Ik heb toen in een baldadige bui een toren gebouwd met al die dozen en die kwam letterlijk tot halverwege mijn bovenbeen. En ik ben niet klein. 

Foto van gemaakt en deze vandaag aan broer laten zien. Die schrok er wel van. 

De pammetjes zijn er in hoog tempo doorheen gegaan. Ik vond het nou eenmaal een kutwinter. Nogmaals niet met suicidale bedoelingen maar gewoon lekker een beetje binnen hangen onder invloed. Ik heb verschillende keren een paar dagen in quarantaine gezeten. Bleek altijd vals alarm maar het was met de pammen wel beter uit te houden. 

Ik durf inmiddels hardop te zeggen dat ik medicijnverslaafd ben. Mijn oma was het ook. Kon ook geen zonlicht meer verdragen enzo dus zat altijd binnen. Met pillen en wijntjes. Hoeveelheden temazepam waarvan een koe meteen in slaap zou vallen. 

Ik droom van pillen. Als ik s ochtends wakker word denk ik aan pillen. Soms denk ik in mijn slaap, dat ik niet kan slapen en dan neem ik pillen. Word ik wakker met die pillen gewoon nog in mijn mond omdat ik wel sliep. Oma nam ook altijd halverwege de nacht nog een nieuwe lading. 

Het was niet zo'n hele gezellige oma. 

Het goede nieuws is dat ik in het boek van Jim van Os ben begonnen en het is helemaal spot on. Zoals ik altijd zeg, je hebt de 'dingen des levens'. En daarna komt vaak een psychische reactie maar vaak hoort dat ook gewoon zo.

Ik heb helemaal niet geslapen uiteindelijk. Ben er maar uit gegaan en gaan lezen zodra het licht werd. 

Voorheen maakte ik wel eens de fout om dan nog wat extra Seroquel te nemen en dan daarna nog eens als ik nog steeds wakker lag maar dan word je echt helemaal wappie en wordt de nacht echt hels. Dat je echt niet meer weet waar je het zoeken moet. En dan ging ik tegen openingstijd van de winkel, naar de supermarkt en kocht iets met alcohol en dan pas kon ik slapen. 
(Ik word steeds eerlijker) 

Heb er ook een keer van gehallucineerd toen ik dacht 'ik neem nog wat extra en nog een keer'.

Gebeurde alleen als de lorazepam op was hoor. Als ik dat heb of achter de hand heb, dan slaat die Seroquel niet zo door. Dan valt het weer tegen elkaar weg ofzo. Het blijft een puzzel. 

Ik wilde even chatten op psychosenet maar voor het eerst kreeg ik de melding dat er geen medewerker beschikbaar was. Overigens hiervoor altijd snel te woord gestaan en heel erg goed. Ik heb het misschien keer keer of 8 gebruikt in al die tijd. Zeker niet dagelijks. 

Alles is gewoon ff irritant nu. Steeds dingen kwijt zoals sleutels, portemonnee, etc. 

En ik dank God op mijn blote knieën voor de casemanager maar door haar ben ik in deze fase ook alles kwijt want er zit nu wel systeem in maar dat is haar systeem. Heeft even tijd nodig denk ik voor ik mijn eigen spullen weer kan vinden. 

Ik reageer gewoon overal op nu. Koffie, suiker, te vroeg/laat eten... en al die pillen dus. En volgens mij ook nog de volle maan en weet ik veel wat allemaal. Oja en laatst had ik stress en nam ik een Rennie en die werkte ook, hahaha.

---

Oja en nu word ik heel moe alleen krijg ik straks de monteur. Fijn weer, dit.

Ook niet kunnen slapen zo te zien..
Ik heb er ook wat slapeloze nachten op zitten en ook zitten denken, wel iets nemen? of toch niet? wel nemen betekend weer ook méér nemen de volgende keer, niet nemen en dan maar k# voelen? of je k# voelen omdat je weer wat neemt... het blijft soms zo'n gepuzzel. Ik ging gister ochtend ook meteen ff naar de winkel toen die open was en dan sta je daar met je brakke hoofd tussen alle " vroege vogeltjes" die fris wakker zijn.  Ik dacht als het nu zondag was en ik 10 jaar jonger dan kon ik doen alsof ik gefeest had, hahaha
maar nee, gewoon gekloot met medicatie

hier Feline een knuffel van mij ik voel mij wat onzeker door die vrouw ik weet hoeft niet maar ja


liefs J

Ik heb helemaal niet geslapen uiteindelijk. Ben er maar uit gegaan en gaan lezen zodra het licht werd. 

Voorheen maakte ik wel eens de fout om dan nog wat extra Seroquel te nemen en dan daarna nog eens als ik nog steeds wakker lag maar dan word je echt helemaal wappie en wordt de nacht echt hels. Dat je echt niet meer weet waar je het zoeken moet. En dan ging ik tegen openingstijd van de winkel, naar de supermarkt en kocht iets met alcohol en dan pas kon ik slapen. 
(Ik word steeds eerlijker) 

Heb er ook een keer van gehallucineerd toen ik dacht 'ik neem nog wat extra en nog een keer'.

Gebeurde alleen als de lorazepam op was hoor. Als ik dat heb of achter de hand heb, dan slaat die Seroquel niet zo door. Dan valt het weer tegen elkaar weg ofzo. Het blijft een puzzel. 

Ik wilde even chatten op psychosenet maar voor het eerst kreeg ik de melding dat er geen medewerker beschikbaar was. Overigens hiervoor altijd snel te woord gestaan en heel erg goed. Ik heb het misschien keer keer of 8 gebruikt in al die tijd. Zeker niet dagelijks. 

Alles is gewoon ff irritant nu. Steeds dingen kwijt zoals sleutels, portemonnee, etc. 

En ik dank God op mijn blote knieën voor de casemanager maar door haar ben ik in deze fase ook alles kwijt want er zit nu wel systeem in maar dat is haar systeem. Heeft even tijd nodig denk ik voor ik mijn eigen spullen weer kan vinden. 

Ik reageer gewoon overal op nu. Koffie, suiker, te vroeg/laat eten... en al die pillen dus. En volgens mij ook nog de volle maan en weet ik veel wat allemaal. Oja en laatst had ik stress en nam ik een Rennie en die werkte ook, hahaha.

---

Oja en nu word ik heel moe alleen krijg ik straks de monteur. Fijn weer, dit.

\hoi Feline 

het gaat nu wat beter na een pam en een bericht van die vrouw maar ja ik ben in jouw dagboek 

wat goed dat je geen medicatie hebt genomen na een slapeloze nacht is moeilijk maar toch knap dat je het niet gedaan hebt ik makkelijk om het wel te doen 

ik heb ook een haat liefde verhouding met de medicatie ik weet alleen dat ik er niet meer vanaf kom wel nog een ruzie met de pammen dan kan ik gerust een week zonden en dan soms weer 2 dagen achter elkaar ik weet waar het aan ligt nu dat ik wel een voordeel 

ik hoop dat je snel kunt gaan voor een second opinion dat zal jou helderheid geven denk ik dan een vriend van mij heeft dat ook gedaan en daar kwam uit dat een opname meer slecht deed dan goed hij si ook vlug op zich zelf gaan wonen 

groet J

Wat goed J dat die vriend van jou een second opinion heeft aangevraagd.

Tja ik denk dat we allemaal wel wat extra begeleiding kunnen gebruiken bij het wel/niet slapen en het afbouwen etc. Het is gewoon heel erg lastig. En ik vind het alleen wonen ook lastig daarbij... want WAT ga je doen s nachts?
En er is ook niet iemand die om 7 uur zegt, goedemorgen, zodat je toch weer een beetje het gevoel hebt dat de nieuwe dag begint.

Het is gewoon horror. Als er geen verschil meer is tussen dag en nacht.

Wat wel mijn grote fout was om dan steeds nog een beetje extra Seroquel te nemen. Ik kan beter wakker liggen met weinig Seroquel, dan lig je nog redelijk relaxed. Met veel Seroquel ga je gewoon trippen, dat is heel naar.

Ik had het er met mijn moeder wel over dat ik al 17 jaar niet meer op natuurlijke manier slaap en dat dat dus ook niet zomaar terug gaat komen en dus echt wel iets is om heel grondig aandacht aan te besteden. Het kan wel terugkomen (ik hoorde laatst een hele goede podcast daarover) maar zal niet in 1 of 2 weken gaan gebeuren. En heeft echt begeleiding nodig.

Mijn moeder heeft temazepam voor 'zo nodig' maar ze vindt het vreselijk spul en slikt het ook echt bijna nooit. Dan heeft ze ooit nog een zwaarder middel geprobeerd en daar werd ze helemaal raar van met autorijden. Maar ze mocht er ook helemaal niet mee autorijden, haha. Verschil is wel dat zij al die versuffende spulletjes heel vervelend vindt en ik vind het juist lekker, zo'n rustig hoofd.

Maarja ik weet ook wel dat het rotzooi is. Verstandelijk zeg maar.

Ja joy raar is dat he. Heel iets anders maar in mijn studententijd hadden we zo'n bakker en dan ging de één daar broodjes halen na het stappen en de ander haalde brood voor het ontbijt. Leuke tijden waren dat.

---

Mijn vader is trouwens best wel weer ziek. Hij heeft nu zaadbalontsteking of iets in die regio.... in ieder geval veel pijn weer. En wordt weer slecht geholpen door de huisarts. 

Wel moeilijk om te zien hoor. 

Iemand vroeg er van de week naar en toen zei ik dat ik het hem ook wel gun om op een gegeven moment uit zijn lijden verlost te worden (want de ziekte van Parkinson valt ook al niet mee). 
Ik zeg dit bij de familie maar niet... maar ik hoop voor hem dat hij niet nog 20 jaar zo door moet.

Ik was eerst naar de dagbesteding en het was zó leuk. 

Het is echt een fijne plek hoor. Iedereen zit er door elkaar. We zaten nu uiteindelijk te lunchen met een aantal van het personeel maar er zat ook een man bij die niets zei. En bij nader inzien bleek dat hij ook echt niet KON praten. Misschien beroerte gehad, ik weet het niet, maar ik had toch al best snel contact met hem dat ik hem een beetje hielp bij alles. 

Ik bedoel het personeel is dan niks 'hoger' dan die man ofzo. 

We hadden echt de meest nutteloze taak ever. Er waren 2500 takjes conifeer waar de aarde vanaf gehaald moest worden en dat gaat straks in een vaasje als een cadeautje. Nouja de eerste keer heb ik vreselijk gehuild om een soortgelijk klusje (thuis pas) alsof alle grond onder mijn voeten weg viel. Maar nu was het meer een soort rotklusje dat toch ff moest gebeuren en alle betaalde mensen werkten ook mee en het was best gezellig. ik ben op het laatst wel elk half uur even een rondje gaan lopen als een soort pauze. Maarja dat heb je met 'gewoon' werk ook wel, dat het gewoon gebeuren moet ook al is het een rotklus. 

Ja ik heb heel wat tranen gelaten voordat ik me thuis voelde bij de dagbesteding. Maar gaat nu dus goed. 

Daarna het gesprek met de psychiater. Voor het eerst zag ik dat het ook een soort gesprekstechniek is wat hij doet. 
Dus dat wat mij het bloed onder de nagels vandaan doet halen..... dat doet hij ook om bepaalde dingen duidelijk te krijgen. 

Op een gegeven moment was het gesprek ook van: Ik krijg nu 6 diagnoses en 36 vragenlijsten en een mega tas pillen maar ik voel me helemaal niet ziek (ik)

Psych: Ok dus zullen we vandaag dit alles maar stoppen dan? 

Nouja zo kwamen we toch tot een gesprek. Mijn moeder en broer waren mee en het was ook écht nuttig. Mijn broer is alles behalve depressief maar toch hebben we overeenkomsten. 

Ik wilde ook helemaal niet ondankbaar klinken want ik ben WEL heel blij geweest met de psycholoog, die was echt geweldig. En mijn casemanager daar ben ik ook heel blij mee. 

Maar ik krijg nu weer een autismeonderzoek en weet ik veel wat en hoe sterk ik daar ook heen ging... dat hele verhaal van dat autisme dat blijft een ding ofzo. Terwijl ik juist wilde aangeven, ik wil niet meer GGZ, ik wil minder. 

Uiteindelijk heb ik wel meer uitleg  gekregen voor het afbouwen van de Seroquel en ook heel concreet van wat ik moet doen als ik niet kan slapen. Want ik heb dat nooit zo goed gevraagd eigenlijk. Meestal wordt het iets met een heleboel pammen maar we hebben nu juist wat meer uitgewisseld van hoe en wat, en wanneer het gevarenzone wordt, en dat 1 nachtje wakker echt geen probleem is. Dan hadden we altijd nog de discussie van wel of niet werken. Vandaag werd eindelijk duidelijk dat ik heus geen mega carrière hoef te hebben maar dat ik wel graag s ochtends ergens heen wil. 
Voor mij is het killing niks in de agenda te hebben en dan OOK nog wakker te liggen etc etc. 

Deze keer voor mijn idee niet boos of ongemakkelijk uit elkaar gegaan. Laatste keer was ik trouwens ook niet boos maar toen was ik echt even heel depressief een paar weken, ook door Corona. (was november vorig jaar)

Nu was het echt relaxed dat ik zei, zal ik de stoelen nog even terugzetten, en dat hij zei: nee joh dat doe ik wel. 
Een soort gelijkwaardigheid zeg maar. 

En volgens mij had hij zijn planten weg gedaan, gelukkig. Hij had altijd van die planten staan die voor 99% overleden waren en alleen dat al daar kan ik doodzenuwachtig van worden. Dan wil ik zo graag even een gieter halen. 

Nouja sorry wazig verhaal. Mijn moeder en broer waren mee (vader is helaas best wel ziek) en dat had ook echt nut deze keer. Ik bedoel normaal ook wel maar dan waren ze meer toeschouwer en nu was ik zelf echt kwaad op een gegeven moment en kon mijn broer het overnemen. 

Klinkt vast heel gezellig maar zonder wrijving geen glans etc. 

Ik moet wel iets bedenken hoe ik de pillen ga ordenen. Want ik ga straks met de snijder werken met halfjes en kwartjes etc. Tegelijk streef ik ernaar om het huis een beetje kidsproof te maken zodat mijn neefje ook eens kan komen spelen dus dan moeten die pillen en die snijder vooral niet rondslingeren. 
Moet daar toch niet aan denken.