Wat naar van je dromen allemaal Feline

Ik heb ook vaker van die nare dromen, vermoeiend want je word eigenlijk doodmoe wakker van alles wat er in je droom is gebeurd en soms moet ik dan ook echt ff "landen" en bijkomen voor ik met de dag kan beginnen..  pff

Ja het was echt raar. Want ik dacht ook de hele nacht dat ik wakker was, terwijl ik dus heel veel gedroomd heb juist. En ik voel me vandaag ook niet slecht of brak dus misschien sliep ik toch gewoon.

Ik maak nu schoon bij een gezin (voor een zakcentje) en juist omdat ik in hun huis was, was ik mijn eigen dromen weer kwijt.
Ik vind het prettig om ze te kunnen helpen. Het is geen moeilijk werk maar wel vrij fysiek omdat ze veel trappen hebben, een zware stofzuiger, etc. En soms doe ik ook even wat extra, als dat me opvalt.

Er is dus een meneer in de GGZ-praatgroep die eigenlijk een soort spook-lid is geworden. Hij is al heel lang niet meer fysiek aanwezig. Soms belt hij in met Zoom, maar het kan ook gebeuren dat hij zegt te gaan inbellen en dan zetten wij alles klaar en dan laat hij weer niks horen. Of hij vraagt de één of hij mag inbellen en dan zegt hij tegen de ander dat hij dat niet echt van plan is.
We hebben alles geprobeerd, brengen en halen (dan doet hij niet open), wandelen, zwemmen, schoonmaken bij hem thuis. Volgens mij is iemand ook nog op zijn verjaardag geweest uit angst dat er niemand zou komen anders. 
Zoveel geduld met hem gehad maar in principe zou je denken dat iemand die nooit meer komt, op een gegeven moment uit de groep moet. Oja hij laat dus elke maand even te weten dat hij suicidaal is of op het randje. Want hij zit wel in de appgroep.

Ik was m al helemaal beu maar laatst dacht ik via app te merken dat hij een opleving had. Voorgesteld om te gaan wandelen/fotograferen en dat wilde hij wel. Maargoed uiteindelijk zat ik voor niks te wachten buiten want hij kwam niet, nam de telefoon niet op en reageerde niet op app. Pas na 3 kwartier, dat hij had liggen slapen.

Toen heeft hij toch nog ingebeld in de groep en we hebben vanuit onze tenen op hem ingepraat en ook gezegd dat we eigenlijk niks meer voor hem kunnen doen. Krijgen we vandaag bericht dat hij het vervelend heeft gevonden, al die adviezen.

Ik was zo boos en ik heb m laten weten dat ik hem niks meer heb te zeggen. Want hij noemde precies de dingen die ik zei, als 'vervelend'. Bijv dat hij zijn medicijnen nog eens kan laten nalopen omdat je soms ook teveel kunt slikken. En dat hij dagbesteding kan overwegen en dat ik het zelf best leuk vind.

Misschien komt er nu een hele heisa van maar ik meende het wel. Het is ook nooit de bedoeling geweest dat alles via de app zou gaan. De rest komt wel op de bijeenkomsten.

Ik ben wel een beetje GGZ-moe hoor, zo. Blij als het straks even vakantie is.

Iemand van vrijwilligerswerk zei heel voorzichtig dat ik me de dingen wel persoonlijk aantrek. 

Maar ik zit nu idd even in een hele prikkelbare periode dus het klopt wel. Ik slaap ook beetje weinig en drink dan weer veel koffie. 

Zaterdag een feest van vrienden die 12,5 jaar getrouwd zijn en het is tevens haar 40e verjaardag. Maar ik merk dat dat me nu ook triggert. Dat ik eigenlijk het feest van begin tot einde wil meemaken want je weet nooit wanneer je elkaar weer zit. Maar het is voor mij ook heftig, mensen uit een vorig leven. Dus daarom ben ik ook een beetje wiebelig. 

Als je diagnose bipolair krijgt, krijg je lijstje met triggers. Reünie staat er niet bij maar die moet er zeker ook op.

---

Sorry maar ik moet even spuien. Ben die geldzorgen ook helemaal beu eigenlijk. Casemanger heeft het dan over meer kastruimte maar kasten kosten ook weer geld. 

Ze heeft het ook steeds over een e-bike maar die kan ik echt niet betalen en ik hoef ook eigenlijk geen e-bike. Ik leen soms die van mijn moeder maar dan heb ik ook steeds stress dat ie gejat wordt. 

Je zou denken dat zo'n casemanager weet dat mensen van een minimum moeten rondkomen. Dat je niet even een hele kastenwand op maat laat maken. Bah ik heb gewoon even overal genoeg van. Misschien neem ik zo maar een pam en ga ik lekker niks doen.

Zelfhulpgroep was fijn vanmorgen. We waren maar met 3.

Ik wilde twee dingen vertellen namelijk dat de reunie mij triggert en hoe het gesprek met de psychiater was verlopen.
Achteraf realiseer ik me dat ik natuurlijk ook met mijn vader zit en nog wel meer dingen maar je kunt nou eenmaal niet alles bespreken binnen zo´n bijeenkomst.

Groepsgenote heeft zelfde psychiater gehad en herkent er niks van maar ze ziet dat het een valse start gehad heeft, deze behandeling, en dat het gewoon niet werkt. De twee van vanmorgen vinden allebei een second opinion een goed idee. Alleen ik wil er even geen gezeur van hebben. Ik heb alle medicatie op voorraad. Ik heb een bloedprikformulier in huis, op zich hoef ik even niks met die man te maken te hebben.
Die pilletjes die snijd ik zelf wel op maat en als ik moeite heb met afbouwen dan chat ik met psychosenet.

Ik ben wel ongelooflijk moe. Mijn hele gespook de hele tijd.

En van mij mogen die mensen van vrijwilligerswerk ook even stil blijven. Want er moet nu bemiddeld worden en we moeten om de tafel 'als Pietje Puck daar emotioneel aan toe is'. En als ik dan terug denk was het eigenlijk storm in een glas water.
Dan kan beter iemand zeggen: Jongens dit is storm in een glas water.
In plaats van dat iedereen met iedereen moet bellen etc.
Het is wel fijn om iets om handen te hebben maar het werken met gepensioneerden vind ik wel lastig. Ze hebben ander taalgebruik, andere wensen (vroeg naar bed dus eerder vergaderen) en dan krijg ik een berg kritiek op mijn hedendaagse taalgebruik.

Ik denk uiteindelijk als ik een gewone betaalde baan heb dat dat makkelijker is. Dan slik je dingen ook meer omdat je het voor het geld doet. Nu denk ik af en toe, waar doe ik het voor?

Ik merk dat de datemeneer van zondag alles erg letterlijk neemt. Misschien moet ik de communicatie een beetje aanpassen.

Zo was het ook eens andersom toen date X bijv wel eens riep 'we kunnen naar de Efteling' of 'we gaan kanoën in Belgie'. En dan wilde ik steeds kijken wanneer en hoe het dan moest met zijn honden etc. Terwijl het meer een plan was wat misschien ooit met St Juttemis zou kunnen maar wat misschien ook weer zou overwaaien.
Maarja die was ook raar.

Nu heb ik een grapje gemaakt en dat heeft hij heel letterlijk genomen. Lastig als je elkaar nauwelijks kent.

De ouders van vriendjes en vriendinnetjes van vroeger vallen bij bosjes om. Dat heb je met een dorp, je krijgt dat allemaal linksom of rechtsom weer te horen. 

Ben bij ouders en er was ook een neef van vader overleden en hij heeft heel uitgebreid de rouwadvertentie voorgelezen bij het eten en toen gingen mijn ouders bedenken naar welke voorouder al die mensen vernoemd waren etc dus dat was best langdradig. 

En ik zat al met mijn hoofd in het verleden maar nu zitten ook al die schoolmensen weer in mijn hoofd. Komt echt door het afbouwen denk ik dat die luikjes allemaal weer open gaan. 

Er is iig nog niks mis met mijn geheugen ook niet na alle lorazepam. (Was laatst ook getest trouwens)

Nog even thee bij ouders. Zie er een beetje tegenop om weer naar huis te gaan gezien alle klussen die nog moeten gebeuren en met name de reparatie in de keuken. Ik heb reparatieverzoek ingediend en zou iets horen maar dat is nog niet gebeurd. 

Ik regel best veel zelf maar als t een klaar is dan rammelt het ander weer. Het is ook een oude woning. 

Wat dat betreft fijn als er thuishulp komt die hopelijk ook iets minder dominant is dan degene die ik nu heb. En ook niet de psychiater na-papegaait.

Rare dag. Deze donderdag dus. Ik doe mee aan een onderzoek van Universiteit Groningen en ze zouden een laatste keer langskomen. Ik had ergens een mail over 8 juli.

Vanmorgen vroeg zag ik een mailtje dat ze vandaag, 7 juli zouden komen. Ben heel blij trouwens dat ik dat nog zag... maar ik heb dus al heel vroeg gebeld en zij hadden idd vandaag staan en ze zaten ook al in de auto, want Groningen is best ver hier vandaan. Vorige keer had ik ze bij mijn ouders ontvangen. Ik heb niet echt een goede hoge tafel om aan te schrijven en bovendien is het nier dus niet echt op orde en vind ik het ook niet zo prettig al dat psychiatrische gedoe hier in huis.

Overigens doe ik wel vrijwillig mee omdat ik het goed vind als de psychiatrie een beetje opgefrist wordt (dit is van Iris Sommer Group) en ik zou twee keer een tripje Groningen hebben maar helaas was dat er nog maar één door Corona.

Nouja moest dus ook snel mijn ouders benaderen en ik kon mij voorstellen dat zij ook niet echt voorbereid waren. Ze zijn meestal ook niet zo vroeg wakker. Gelukkig was het mogelijk, ik heb ook aangeboden om even te helpen als er nog gestofzuigd moest worden bijv. Alleen het was ff snel schakelen want ik had juist bedacht nog ff terug in bed te kruipen en heel lang te blijven liggen.

Het waren wederom leuke dames die langs kwamen. Het zijn wel elke keer andere. Maar dan kan ik elke keer opnieuw mijn verhaal afratelen, haha. Nee ik vertel wel altijd dat ik moeite heb met alle medicatie en hoe makkelijk dat voorgeschreven wordt. En ook al die diagnoses. En vertel ook altijd dat het prettig is dat er nu praktische hulp thuis komt. En zij lieten weten dat er heel veel mensen zijn met depressie of psychose(verleden) die thuis geen overzicht hebben en/of geen energie.

Dus dat was weer een dag die over psychiatrie ging. Vrijwillig, maar toch, het is veel momenteel. Vanmiddag toen ik net moe en voldaan aan een kopje thee zat belde die 'meneer die dood wil' uit de groep maar ik kon het niet aan, ik heb niet opgenomen. En dan knaagt er wel iets dat ik denk, straks springt hij voor de trein en dan kunnen ze zien dat hij mij nog gebeld heeft en dat ik niet opnam...

Ik was dus aan het daten (zie ander topic) maar ik denk dat ik vooral verlang naar een week met mijn hoofd onder de dekens en mijn haar niet wassen en in een jogginpak met gaten lopen. Ik had dinsdag wel gezegd dat ik even moe was van de zorgen over mijn vader en toen bood hij aan om langs te komen maar toen had ik daar niet zo'n behoefte aan. Dan is gezelschap ook even vermoeiend, zeker zo'n nieuw iemand. Ik wist vooraf natuurlijk niet dat het zo zou gaan, en ook niet dat het gesprek met de psychiater zoveel energie zou vreten. En dat ik daarvoor en daarna een verhoogde stemming zou hebben en dat ik nu heeeeeeeeeeeeeel moe ben van mezelf.

Ik heb het gevoel alsof ik van alles moet maar ik haal het mezelf op de hals.

Zo druk in mijn hoofd. Heb voor de nacht extra  medicatie genomen maar nu helemaal gaar. 

Toch wel ff goed om de rem er op te zetten maar voel me nu zombie.

Ik ben echt een zombie maar ik moest mezelf even afremmen denk ik. Ben nu zelfs te moe voor boodschappen doen dus pizza besteld, bij wijze van hoge uitzondering. 

Heb met de meneer uit de GGZ groep gebeld. HIj vond het vervelend hoe ik tegen hem gedaan had maar hij had ook het idee dat ik het vanuit een hypomane bui gedaan had en dat was ook wel een beetje zo. 
Gelukkig zijn ook een boel dingen wel goed gegaan, sociaal gezien, maar ik heb nu nog 2 ´botsingen´ uit te praten. 1 down, 2 to go.