Register or login to view the content

Hoi C, 

Als het over combi  eetproblematiek  gaat dan kan ik je adviseren om ookeens bij de  Proudtobme site kijken. 
Van seroquel Is bekend dat je er maar zo flink van kunt gaan verdikken. Geen idee of je er veel baat bij hebt van het middel.  

Sterkte!

Hey Chaya,

Hier nog iemand met een verleden van jaren eetstoornissen...inmiddels weinig meer van over ( van de eetstoornis niets tot weinig meer over en van mij nog wel aardig wat)
Het is zwaar om als gevoelig persoon te overleven in een omgeving die ik soms als onmenselijk ervaar...
Ik probeer zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen maar sommige dagen voel ik me nog steeds suïcidaal, heel sommige dagen gaat het mis met zelfbeschadiging of walg ik for one another reason ineens helemaal van m'n lichaam.
Bij stres val ik af en ergens geeft me dat nog een soort voldoening ( alles is kloten maar ik ben in ieder geval wel dun) zo had ik dat toen 3 jaar geleden m'n vader overleed en er familie conflicten waren waarin ik me helemaal alleen voelde staan...
Toen ben ik in een fixe depressie belandt...
En daarna nog 2 of 3x...
Waar ik toch altijd weer mee begin is terug naar de basis.. alsof ik een plant ben.
Ik probeer zo goed en kwaad als de situatie het toelaat voor mezelf goed te zorgen...gewoon zorgen dat ik me comfortabeler voel...vooral als ik het juist lastig heb.
Daarentegen forceer ik mezelf wel om bv wel af en toe te bewegen, niet elke dag Friet en hamburgers te eten, bezig te zijn met m'n hobby en daarnaast ook iets toevoegen aan de samenleving ( ik maak schoon bij een vrouw die gehandicapt is bijvoorbeeld)
Niet dat je zoiets hoeft te doen maar het kan je wel afleiden van je eigen doem gedachtes...door een paar keer per week of desnoods 1 x per week je zinnen even te verzetten.
Of je gaat op een dier passen ofzo....iets waarbij je even met iemand anders bezig bent maar wat voor jezelf ook goed voelt.

Niemand wilt dood...dat geloof ik namelijk misschien beetje stevige uitspraak maar toch durf ik hem te doen. Ben zelf zo vaak suïcidaal tot op de dag van vandaag...maar dat komt dan omdat ik het gevoel heb het niet meer aan te kunnen...
Mijn emoties niet, mijn gevoelens die vaak ook zo tegenstrijdig zijn, mijn angst voor afwijzing en eenzaamheid en in t ergste geval ga ik echt de destructieve kant op maar ik kom toch steeds weer terug bij Ik wil wel leven...maar een leven waarbij ik me goed voel.
Ik hoef me niks aan te trekken van de meningen van een ander want dat doe ik ook vaak...en voor wat?

Je wilt zo gewoon niet verder...maar dat hoeft ook niet.
Het vraagt dat je sterk bent en je uitdagingen aan gaat maar ook lief bent voor jezelf en jezelf vergeeft en jezelf de beste kansen geeft...

Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt. Wilde dit delen met je in de hoop dat je er iets aan hebt.
Ik ken de gevoelens van hopeloosheid, eenzaamheid, wanhoop, frustratie goed...maar de tegenhanger ook.

Zelf haal ik ook veel steun uit mijn geloof en het gaat naar de kerk soms.
Het lezen van de bijbel....maar dat kan iedereen op z'n eigen manier invullen..
Blijven doen waar je hart als kind vroeger sneller van ging kloppen...in mijn geval muziek.


En proberen te leven in het Nu en daar het beste van maken. Jezelf comfortabel maken.

Zet em op!

---

Seroquel slik ik trouwens ook.
Tis best troep maar het helpt me soms ook.
Toch probeer ik zo weinig mogelijk ervan te nemen ( zonder slaap ik jammer genoeg echt niet meer)
En laatste restje anti depressiva...als ik ermee stop krijg ik vreselijke afkick verschijnselen.
Misschi3n kan ik het weer eens proberen en ben ik nu sterker maar voorlopig toch maar even niet.
Vind het eng ben bang compleet ontregeld te raken.


Leef per dag...probeer niet te ver vooruit te kijken naar wat er mis kan gaan en te denken aan vroeger wat er mis is gegaan. Kijk naar wat je Nu kan doen.
Met behulp of zonder van medicijnen.

Zit sinds m'n 17e in de psychiatrie ben nu 38.
Veel therapie/opnames en geschiedenis.
Veel periodes dat ik het niet meer zag zitten.
Maar toch ben ik er nog. En ik ben nu blij dat dat zo is.
Op het moment dat ik echt niet meer kan heb ik met mezelf afgesproken dan zien we dat dan wel weer.
Vandaag hou ik vol en volgende week ook. Ik plan dingen soms waar ik naar uitkijk maar hou m'n wereld ook klein. Lekker thuis soms dingen doen, interessante docu s kijken, gamen.
Ik heb thank god een relatie zo blij mee met iemand die veel geduld met me heeft....had nooit gedacht nog iemand te vinden..behalve misschien een hulphond?
Wat ik wil zeggen lieve Chaya en andere mensen:

Soms zijn er nog wel dingen mogelijk die je nu niet ziet...ook als een situatie niet ideaal is!
Als je gedoe op je pad hebt en uitdagingen.
Maar probeer te focussen op je ademhaling dat is geen grap...en wat je Nu kan doen.
En soms is dat alleen maar liggen. Maar laat dat moment komen dat je weer op staat

Hoi Chaya en Caro moeilijk ook allemaal als ik dit zo lees. Ikzelf ben veel aangekomen door antidepressiva in de loop van de jaren en vooral door antipsychotica is mijn gewicht sterk toegenomen. Ik heb flink wat overgewicht. Maar ik heb een normaal eetpatroon en ik overdrijf niet. Soms heb ik heel erg de behoefte aan suiker maar dat probeer ik te beperken. Het is gewoon zo is ook een familiaal gegeven , het zit gewoon in mijn genen. Grootouders waren allemaal zwaar en mijn ouders ook eerder aan de zware kant , geen magere mensen in de familie. Het is ook zo moeilijk als je al aan t overleven bent dan ook nog eens constant op je eetpatroon te letten. Sowieso als ik dit allemaal lees is dit best ook een moeilijke problematiek.
Ik wens dan ook van harte dat jullie hulp hebben in jullie omgeving of professionele hulp. Ikzelf heb naast mijn psychische problematiek ook problemen met mijn gewicht dus. Ik las ook van Caro dat als je overgevoelig bent het heel moeilijk is om je staande te houden in een omgeving welke dan ook. IK heb dat dus ook , ik ben te gevoelig en ik moet gewoon vechten om te overleven bah het is elke dag proberen door te komen en te overleven laat staan te genieten of wat dan ook.
IK wens jullie veel sterkte in dit moeilijke proces. Groetjes Cyranno

Register or login to view the content

Hoi Chaya, 
Dan hou je eigenlijk een soort AA filosofie erop na. Die werken ook met 'voor vandaag'  . Prima natuurlijk.  Wat werkt dat werkt. 
Ik heb inmiddels ook overgewicht, maar ik heb geen zin om het aan te pakken. 

Proud2 zou eigenlijk n keer het tienerimago  aan moeten pakken dat er aan kleeft. Er schrijven ook wel mensen van allerlei leeftijden ,maar die komen er een beetje tussendoor gefietst. 
Ken genoeg mensen met een of andere eetproblematiek  die een heel leven meegaat.

Glasplaat tussen mij en de ander herken ik ook.  Ik kan soms geneigd zijn tot dissociëren. 

Groet

Had ik al welkom geschreven?

Bij deze; welkom

Als je meer privé iets wil posten dan kan dat door de tekst aan te passen. Dan kunnen alleen leden hier lezen. Ik vergeet het vaak aan te passen maar herken een beetje je gedachte wat wel en niet te schrijven.

hoi hoi 

van mij ook een welkom 

en ja je kan hier ook wat Joy zegt het op privé zetten dat inderdaad alleen leden het kunnen zien ik doe dat ook wel eens 

groet J

Register or login to view the content

hoi Chaya 

het niet zien van de teksten 

boven in de balk waar je ook het lettertype kan aanpassen maar dan het 3de van rechts aanklikken en dan staat daar insert en streepjes daar op klikken en dan staat er 
verberg teksten voor gasten klik daar op en dan krijg je dit op het scherm te staan waar je schrijft Register or login to view the content

groet J