hoi Feline 

ik denk dat je er goed aan gaat doen eens een andere psychiater een die jou steunt en je oprecht helpt met afbouwen 

groet en liefs J

Dank je wel. Misschien moet ik iets minder online zitten, mijn polsen doen ook pijn.

Als ik je zo lees denk ik dat een andere psychiater ook beter is Feline, als jij je zo voelt bij deze meneer lijkt me dat geen "klik" en uiteindelijk fijner als je bij iemand anders gaat.

Dank je Joy. Mijn moeder zag dat ik weer wat gebruikt had maat ze ziet nog niet dat ik verslaafd ben denk ik. Ook niet de vele vele flessen wijn die er de laatste maanden naar binnen zijn gegaan

En ook niet dat er verdriet is. Dingen die ik wel genoemd heb maar dan moet ik er zeker nog bij zeggen ‘ik ben verdrietig ‘. 

Ik zie zelf ook pas net dat ik verslaafd ben. Ik zie dinsdag een verslavingsarts. Dat is wel cool.

Die verslavingsarts is eigenlijk toevallig. De directeur van de stichting is gepensioneerd verslavingsarts.
Ik wilde hem eigenlijk niet lastig vallen met mijn gedoe want de man is tenslotte met pensioen en hij raakt van de stichting soms ook al overspannen. 

Maar mijn moeder vond het wel kunnen. We gaan gewoon een stuk lopen (arts en ik) en als het geen prettig gesprek is gaan we vogels kijken. Misschien kent ie toevallig iemand die goed is in het begeleiden van afbouw.

Verder as maandag een kennismakingsgesprek met de huisarts. Ik legde aan de assistente uit dat mijn bloeddruk iets te hoog was en dat ik overgewicht heb en het eens over de medicatie wilde hebben. Geen enkel probleem, ze plande dubbel consult, stelde geen vragen. Daar ga ik volgende week maandag heen. 

En vannacht zonder seroquel geslapen, hoera. Wel met lorazepam. Maar ik ben benieuwd wat dit in de loop van de dag gaat doen. Ik werd al minder katerig wakker.

Ik ben moe. Ik heb vanmiddag gezwommen, best lang ook. 

En ik ben nog steeds verdrietig over de musical-meerijd-vriend en dat het meerijden kennelijk de bindende factor was. En dat het nu weer klaar is. 

Ik zou het denk ik zelfs wel gewaardeerd hebben als hij gezegd had: Joh Feline ik ga het weer met Iris proberen. (Net nu iedereen weet dat ze gescheiden zijn of toch weer niet) Omdat ik wel die verhalen aangehoord heb steeds…

Je zou denken dat ie van de aardbodem is verdwenen behalve dat ie steeds op fb zit.

Ik had niet zo lekker geslapen en heb je verslavingsmeneer toch afgezegd. Had geen idee ook eigenlijk wat ik wilde zeggen. 

Ik had vandaag mijn schoonmaakadres maar ik voelde me zoooo traag en sloom. En dan ben ik veel langer bezig dan afgesproken maar ik kan het hun toch niet kwalijk nemen als ik een slechte dag heb. Het is een huis dat niet zo handig is ingedeeld voor schoonmaken. Niet op iedere verdieping kun je bijv een emmer vullen. En steeds spullen trap op en trap af. En traphekjes voor de kinderen. 

Ik had wel het gevoel, wat is er eigenlijk allemaal aan... Deze week gaan mensen weer Barbecuen maar wat is er leuk aan barbecuen. En mensen gaan naar festivals maar wat is daar leuk aan.... ik voel er allemaal niet zo veel bij nu. 

En ik mis de musicalvriend. Hij had me gewoon nooit over die relatieshit moeten vertellen. Ik ging wel meer met die musicalmannen om, je staat allemaal in hetzelfde hok in je onderbroek het maakt allemaal niks uit. Maar als je eentje veel vaker ziet en spreekt en hij begint: Mijn vrouw en ik zijn eigenlijk al uit elkaar. Zo begon hij in oktober al. En kennelijk heb ik toen toch gedacht dat ik een kans maakte. Ik heb ook gedacht, ik ga er pas op in als je echt helemaal uit elkaar bent, apart woont, zij je naam niet meer draagt. 
Nou en nu dat allemaal geregeld is willen ze toch niet echt uit elkaar. Of ik weet het eigenlijk niet. Ik hoor nooit meer wat.

Ik had de psychiater weer gemaild voor een recept. Want het is nog steeds niet gelukt de twee dingen af te bouwen die ik af zou bouwen. 

Hij mailde terug dat hij het voor veertig dagen uitschrijft en dat hij hoopt dat het dan weer gelijk loopt met de rest, dat hij niet allemaal losse recepten hoeft uit te scchrijven. 

En ik voel me rot dat ik die zooi nog steeds slik, een jaar na het afbouwplan. Maar ik voel me nou ook niet bepaald gesteund omdat het kennelijk vooral belangrijk is dat ik in zijn administratie niet teveel tijd kost. Nouja maandag dus de huisarts. Dat is wel fijn.

Vandaag was de casemanager er. Maar ik wilde haar niet vertellen dat we een second opinion overwegen, het lijkt me niet de bedoeling dat dat via  haar bij de arts komt. Dus we hebben het wel over dingen gehad en over het huishouden maar ik kon gewoon niet nu de knuppel in het hoenderhok gooien. 

Ik had het met mijn ouders over dat ik wel een soort detox zou willen. Dat je ergens slaapt (of mogelijk dus ergens wakker ligt) waar je niet alleen bent maar wel van de medicatie af geholpen kunt worden. Maar dan blijft het lastige dat ze in Seroquel geen kwaad zien dus dat je dat misschien niet in die behandeling kunt meenemen. Ze doen wel pammen en pijnstilling en sommige antidepressiva maar geen antipsychotica. 

Pfff voor sommige dingen lijkt het me toch fijn als je een partner hebt. Als iemand er niet zo'n punt van maakt dat je ligt te woelen en dat je s ochtends ff samen thee kunt drinken ofzo. Dat die nachten niet zo'n probleem zijn. 

En nou weet ik ook dat er juist partners bestaan die er een verschrikkelijke toestand van maken als je het dekbed 1 cm teveel naar je toe trekt dus dat dat ook niks is. Maar in theorie zou het soms prettiger kunnen zijn dan alleen.

hoi Feline 

jammer van het afbouwen ik hoop dat de second opinion jou wat gaat helpen miss een goed idee omdat te doen 

en ja ik gun jou dat je iemand leeft kennen die jou leuk vind zo als je bent ik dacht ook dat ik nooit een vrouw meer zou leren kennen 

jammer van die man van de musical : wat een lelijke actie van hem dat verdien je niet 
 
maar hoe is het nu met jou ?

liefs J