Nou ik lig weer wakker. Mijn vader heeft nu andere medicijnen voor de Parkinson. Hij gebruikte het de laatste tijd als een soort speed. Kom ie opeens in een half uur alles grasmaaien waar ik 1,5 uur over doe en hij normaal 3 dagen. 

Nu gaat hij een stabielere spiegel krijgen maar ik vermoed dat dan ook die piekmomenten eruit gaan waarop hij wat activiteiten kon ondernemen. Ik heb echt zo met hem te doen, hij was echt grieperig met verhoging. En dan om de paar uur catheteriseren. 

Mijn moeder kiest ervoor niet teveel zijn lichamelijke verzorging op zich te nemen maar misschien zou ik dat zelf wel willen doen. Helpen douchen als hij koorts heeft, bijv. In bad kan ook al niet want dan kan hij er niet meer uit komen. 

Juist nu zou een knuffel fijn zijn maarja als ik alleen niet slaap dan wordt het met iemand naast me helemaal niks. Ik moet er doorheen. De afbouw, de slapeloosheid, het leven.

hoi lieve Feline 

hier maar een virtuele knuffel 



groet J

Ik had die GGZ-luisterlijn gebeld. Lag echt niet lekker meer in mijn bed. Was niet in paniek ofzo maar ik dacht, even praten. Volgens mij is dat lokaal, van onze GGZ, je krijgt dan een verpleegkundige aan de lijn maar het is geen crisisdienst.

Maar ik weet niet zo goed wat nou de bedoeling is. Of je eigenlijk pas moet bellen als je tegen crisis aan zit... Mijn SPV had toen gezegd dat ik het kon gebruiken als ik niet kon slapen, ivm de afbouw. Het is volgens mij een vrij nieuw initiatief.

Heb één keer eerder gebeld en toen kreeg ik een beetje het idee alsof het niet de bedoeling was. Maar ik heb een heel relaxte stem en dan klinkt het in eerste instantie misschien of ik echt voor de gezelligheid bel. (zelf ingevuld ;-) )

Hij begon.... jaja.... meteen over medicatie. Maar dan in de zin van: Het is nu te laat om nog iets in te nemen. Maar dat is weer zo typisch GGZ, ik probeer de nacht door te komen en dacht even over alle strubbelingen te kunnen praten. Hij begon meteen over medicatie. Verder klonk het voor hem alsof ik een week met teveel zware gesprekken achter de rug heb en dat is ook zo. Die GGZ-wandel-meneer daarmee wordt het ook altijd zwaar. Zijn leven draait nou eenmaal om zijn aandoening, hij is er iedere dag mee bezig (ook het bijhouden van zo'n app) en hij deelt de wereld in in psychiatrische patiënten en 'andere mensen' en hij is dat eerste. Het is wel bijzonder dat ik hem al vanaf 2006 ken en hij heeft ook heel veel humor en het is gezellig. Maar ik moet het afbakenen.
In het najaar heb ik zelf veelvuldig contact gezocht (teveel) toen ik nog zo met mijn oude arts in de knoop zat. We hadden beiden een verhoogde stemming op een gegeven moment en ja dan ga je als bipolair veel contact zoeken met mensen.

Nouja die luisterlijn-meneeer begon eerst over de medicatie, toen of ik wel iets geslapen had. Ik heb wel paar uurtjes geslapen maar helaas niet zoveel. Toen had ie nog wat adviezen om weer te gaan liggen maar het was een beetje een slap gesprek.

Ben benieuwd wat ze hier maandag mee doen. Of het weer tegen me gebruikt gaat worden van 'je belt die lijn dus dan gaat het slecht met je'.
Terwijl mijn idee juist was om te bellen zodat ik me wat beter zou voelen.

Of sterker nog, als je dak lek is en je vindt dat een probleem...... dan ben je AUTISTISCH.

---

DAnk je Mister. Jij ook wakker dus ;-)

Ik zou wat mensen-vrije weken moeten instellen. Jarenlang was ik een soort kluizenaar maar nu word ik gek van al die mensen.

Mijn broer had open dag op het werk. Nou werkt ie er al jaren en was ik ook al jaren van plan er eens heen te gaan maarja. Het is niet zo goed per OV bereikbaar en het was er nooit van gekomen. Ik reed met jongste broer en dacht dat het een soort inloopgebeuren was, ik had er niet zoveel voorstelling van.

Maar oudste broer was er met het hele gezin, zijn schoonouders waren er, een oom, tante en neef van ons..... het werd een heel familiegebeuren.

Heen in de auto hadden we geen zware onderwerpen, mijn broertje was ook brak. Terug vroeg hij uiteindelijk toch naar de afbouw. Ik was een beetje bang dat hij kritisch zou worden omdat ik ook een beetje uit mijn doen ben af en toe.
Ik kom slecht uit mijn woorden af en toe en het slaaptekort is ook duidelijk zichtbaar, ik lijk wel een spook.
Maar hij zei dat hij het wel een mijlpaal vind dat ik van de Seroquel af ben. Hij vroeg of ik, naast het griep-gevoel en de slapeloosheid, ook positieve dingen ervaar. Ik zei iets over een bredere blik en dat ik meer zie op de fiets.
Later dacht ik: Dat doodsgevoel is weg. Dat je continu het gevoel hebt dat je eigenlijk dood zou willen/moeten. Niet elke dag maar wel heel regelmatig. Denk dat dat sterk samen hing met de Seroquel. (heb dit niet tegen broer gezegd)

Hij snapt heel goed mijn spagaat. Dat ik officieel bij mijn eigen behandelaren begeleid word maar dat de kennis bij de afbouwpoli zit en niet bij onze lokale GGZ. Laat ik het hierbij houden en verder niet in detail treden.

Ik vertelde dat ik in de supermarkt niet lekker was geworden de dag van de verkiezingen. Hij begreep best dat het naar is als je dan nog een eind naar huis moet fietsen.

Ik besef wel dat ik een gezegend mens ben met zoveel mensen om me heen. Maar het is nu wel HEEL VEEL geweest. De oom en tante daar had ik niet op gerekend. Er is wel eens wat gedoe geweest aan die kant van de familie maar kennelijk is dat weer goed. In de zelfhulpgroep wordt mij soms bijna 'verweten' dat ik zoveel familie heb. Maar het is ook hard werken. Je moet kunnen vergeven.

Iets betere nacht gemaakt. Ik 'mis' de Seroquel wel, de klap die je dan krijgt. Heb nu de pammen maar ben daar al zo aan gewend geraakt dat ik er niet echt diep op slaap.

Ik had vrijdag vrij kruidige soep gemaakt met veel groente maar daardoor ook weer last van mijn darmen gekregen. Ook niet goed voor de nachtrust.

Acda en De Munnik zijn weer bij elkaar en zijn weer in het nieuws. Tijdens onze studie hebben we daar zo veel naar geluisterd. En ik besef meteen: Die tijd komt er niet mee terug. Net zo min als dat die tijd weer terug zou komen als ik met 'de meneer met de auto' de liedjes van toen ga luisteren. Dat is één keer leuk maar zegt niets over hoe het in het hier en nu is.

Ik was uit mijn doen, eind december, toen het contact weer tot stand kwam. Eigenlijk ben ik altijd uit mijn doen voordat er contact ontstaat want als ik stabiel ben dan ga ik er niet eens op in of block ik hem. Nouja er zijn geen nieuwe berichten en ik hoop dat ie gewoon stil blijft nu.

Straks even naar mijn ouders. Ik had advies vanuit GGZ om dagje niks te doen. Maarja dan ga ik me weer zitten opvreten over dat lekkende dak en over de rekeningen etc etc en dan kan ik vanavond weer niet slapen. Het is echt zoeken naar goed daginvulling. Drie weken netflixen zoals toen ik maximaal in de medicijnen zit, dat lukt me niet meer.

Beh die slapeloosheid. Ik overweeg mijn bed weer terug te zetten waar het voor het behangen stond. Dat was in een hoek achter de deur. Niet handig met verschonen en dat deed ik niet al te vaak. Ook niet handig omdat er geen tafeltje of nachtkastje naast kan. 

Na het behangen heb ik het veel leuker neergezet alleen ik slaap niet lekker zo. 

Nu echt zo’n katergevoel.

Iets beter geslapen. Het scheelt dat de meneer met de auto niet meer appt.
Hij legde de lat ook behoorlijk hoog voor wat hij in de toekomst zou willen. 

Denk dat dat mede heeft bijgedragen aan mijn onrust. 

Hij moet gewoon een jong meisje zoeken met een goede baan. Die ja en amen zegt tegen hem.

Feline, 

Je kan het met  melatonine proberen, dosering  moet dan wel hoger dan 3 MG zijn. Zie  internet voor bestellen.
Zo heb ik mij na seroquel weer aan de slaap geholpen.  Het is geen wondermiddel overigens.

Dan zijn er nog slaap hygiëne trainingen.

Zelfs slaap ik al jaren slecht (tenminste als je uitgaat van7/ 8 uur slaap aaneengesloten) . 
Ik maak me er maar niet meer druk over.
 Het grootste euvel schijnt ook te  zijn dat mensen zich er te druk over maken, dat is op zich niet onbegrijpelijk, want het is ook best vervelend .

 Kun je dan weer allerlei behandelingen voor opstarten, pillen voor slikken. Maar dat hoeft niet.
Je lichaam regelt een heleboel vanzelf wel. Ik heb er tegen alle :voorschriften' in ook geen problemen mee als ik overdag  een uurtje of wat  in slaap val. 


 ik persoonlijk ben liever gaar van raar slapen dan van de pillenmeuk. Als dat de keuze is gaat daar mn voorkeur naar uit. 
Ik had ook prima de rest van mijn leven aan die  seroquel meuk kunnen zitten , m.n. op voorkeur van mijn toenmalige psychiater,  die was er wel dol op.

Veel mensen gaan naar hun 40e Echt wel anders minder of met onderbrekingen slapen. Misschien moet er eens een ander idee van slapen gaan ontstaan. In de middleeuwen sliepen de mensen doorgaans in twee delen. Ik weet overigens niet meer wat ze 's nachts aan het doen waren tussendoor. 

Wat bij mij helpt is n rustige natuurlijke omgeving,  , met geen lichtvervuiling en herrie. 
Dat is in dit land onbetaalbaar en onhaalbaar blijkbaar. Jammer dan.

 En 's ochtends goede koffie.

Ik denk dat die man zelf maar moet uitzoeken wat hij doet. Met niet wederkerig gedoe hoef je je niet bezig te houden. Probeer ermee op te houden om ermee aan de haal te gaan.
 Dat scheelt een hoop gedoe in je hoofd en die energie kun je vast wel in iets zinnigers stoppen.

Groetjes

Dank je wel! Wat grappig dat van die middeleeuwen heb ik ook gehoord en gelezen. Ik kan me dat voorstellen, als je geen verlichting hebt oid, dat je vroeg op de avond je mandje in kruipt.
Ik heb wel eens gehoord dat ze halverwege de nacht bij de buren langs gingen. Beetje bijkletsen.

Ja mijn lichaam moet gewoon zijn draai weer vinden zonder Seroquel. Dat is niet zo gek na 12 jaar.
Maar ik loop nu een beetje op mijn tandvlees na heel veel slechte nachten, zie sterretjes af en toe en dat is niet fijn. En dat bezorgde gedoe van andere mensen. Mijn huid wordt heel droog en wit als ik slecht slaap.

Vandaag hardlopen ging redelijk. Het is een groep die bij GGZ vandaan komt maar we vallen nu onder de particuliere praktijk van de coach. Je kon X maanden op kosten van GGZ lopen en daarna in de andere groep loop je via de verzekering of betaal je zelf. Het lopen zelf was altijd wel lekker.... maar die mensen.... nóg meer GGZ mensen.
IK had het al laten weten aan coach.... ik heb zoveel ggz-mensen de hele week....ik loop over. Nu was er een nieuwe in de groep en hij ons toch aan elkaar gekoppeld omdat we hetzelfde schema konden lopen. Maarja dan ga je toch praten, tenminste ik wel. Geen zware dingen, bewust, maar toch wat kletsen. Coach kwam er later weer bij en die zei, je wilde wat afzijdig houden van de groep toch? Ga maar ff alleen lopen dan.

En na het lopen had ik gedoucht. Nouja daar kwam ook weer iemand kletsen.

Ik kan dat niet zo goed, met mensen samen zijn en dan niks zeggen. Vroeger wel, toen was ik heel stil. Ergens onderweg heb ik 'geleerd' dat je altijd even wat moet zeggen. Dat is ook de dorpscultuur hier wel.

Maar ben nu wel heeeeeeeeeeeeeel moe want het was koud op de fiets heen, koud bij het lopen, koud op de fiets terug. Alles koud. Zelfs sneeuw. Brrrr.

Dan is t nu tijd om lekker een uiltje te knappen , na een lekkere warme douche met daarna gemakkelijke kleding aan!

Snurk of relax ze ! 

Groetjes