Herkenbaar Feline, dat je iets gezegd hebt en dat dat totaal uit context word gehaald, heel iets anders in je dossier staat of dat ik het idee had dat een psycholoog al z'n oordeel klaar had voor er een goed gesprek was geweest. 

En ik frustreer me soms ook dat ik zo'n moeite heb met het bijhouden van alleen m'n eigen stekkie terwijl ik vroeger met werk ook nog 6x een huishouden deed zeg maar. Geen idee hoe ik dat volgehouden heb toen..
Ja uiteindelijk niet meer dus haha

Fijn dat je gesprek goed ging! 
Klap klap klap!

Dank je wel lieve J.

En we hoeven niet te vergelijken hier he. Ieder doet het op zijn eigen manier.

Je zegt het wel goed... ik wilde niet dat de familie zich voor mij schaamde dus daarom bleef de deur hier dicht. Het bleef een onbesproken onderwerp. Mijn ouders waren in 2016 nog een keer op de koffie geweest..... maar dat is inmiddels 7 jaar geleden.
Laatst toen ik een oom had ge-appt of hij een keer wilde komen helpen met wat dingetjes repareren, merkte ik ook dat ouders dat niet wilden. De oom had ook geen tijd dus we hebben het er verder niet meer over gehad. Zij schaamden zich dus ook voor mij in feite.

Ach ja de familie van mijn moeder is toch van het vergelijken. Wie heeft de beste carrière, de leukste kinderen, het meeste geld.
Dan is een dochter bij GGZ met een Wajong-uitkering, op de dagbesteding en met WMO-status niet top. Zonder man en kinderen, ook nog.
Ik trek me er niet zoveel van aan. Want ze zijn wel degelijk betrokken, ook omdat het psychische gedoe wel in de genen zit.

Ik weet nog dat mijn nichtje een burn-out had en dat de vrouw van haar vader toen één keer haar hele huis door gewerkt heeft. Zo fijn lijkt me dat. Dan ben je nog steeds ziek maar in ieder geval wel in een schoon huis.

---

Herkenbaar Feline, dat je iets gezegd hebt en dat dat totaal uit context word gehaald, heel iets anders in je dossier staat of dat ik het idee had dat een psycholoog al z'n oordeel klaar had voor er een goed gesprek was geweest. 

En ik frustreer me soms ook dat ik zo'n moeite heb met het bijhouden van alleen m'n eigen stekkie terwijl ik vroeger met werk ook nog 6x een huishouden deed zeg maar. Geen idee hoe ik dat volgehouden heb toen..
Ja uiteindelijk niet meer dus haha

Fijn dat je gesprek goed ging! 
Klap klap klap!

Dank jullie voor al het applaus!

Ja apart he, dat vroeger sommige dingen bijna vanzelf gingen en dat het nu zo´n gesleep is.

Bij mij is het heel vervelend gegaan met dat 'autisme'.
Ik had eind 2019 een paar weken waarin ik een opleiding afrondde, een begrafenis van een jong persoon had, lekkage had die ze pas na 5 dagen konden oplossen (ik moest er s nachts uit om emmertjes en bakjes te legen) en een familiefeest had. Daarna werd het kerst, toen ging ik een weekend weg en toen overleed mijn oma.

Drie weken later kwam ik bij de SPV. Die was verbaasd dat ik nog steeds geen werk had gezocht. Oma was immers al 92 en ik had al drie weken aan de slag kunnen zijn.

Verder (een half jaar eerder) was ik gestopt bij mijn vrijwilligerswerk. Ik had daar echt een goede begeleider, Rick. Ik ging op een gegeven moment steeds meer vrij vragen voor de opleiding en toen vroeg hij, gaat het wel goed met je opleiding?
Ik zei nee. En dat ik heel erg achter was gaan lopen. Ik zag m heel even nadenken en later wilde hij me spreken. Hij zei: Ik vind dat je hier moet stoppen en dat je moet zorgen dat je je opleiding gaat halen. Wat dat is belangrijker.

Dus prima gesprek en het was NIET dat ik dat werk niet goed deed, ik was niet overspannen. Ik had het allemaal wat onhandig gepland, dat wel. Maar bij de opleiding hadden ze gezegd 3 uur huiswerk per week. En sommigen kwamen uit op 20. Dat had ik ook niet kunnen voorzien.
Die toenmalige SPV had ook geen idee wat dat vrijwilligerswerk inhield, hij dacht plantjes water geven. En ik denk dat daar, met die aantekeningen, het autisme-gedram is begonnen.

Los daarvan vind ik dat 'lekkage' moet worden opgenomen in de lijst van triggers. Als je s nachts meerdere keren je bed uit moet om emmers en bakjes te legen dan kan dat je ontregelen.
Ze hadden geadviseerd (van het verwarmingsbedrijf) om hoeslakens of oude handdoeken in vuilniszakken te stoppen en dat onder de lekkende plekken te leggen. Dat hield iets meer water tegen dan een bakje of emmertje en je kunt het er beter onder duwen. Zie je voor je hoe ik s nachts bezig was....

Ik dwaal een beetje af. De eerste jaren heb ik nooit het gevoel gehad dat er zoveel miscommunicaties waren. Maar sinds de reorganisatie met die combinatie van de SPV en psychiater die ik toen kreeg... werd alles steeds erger. Ik denk dat ik een raadsel voor ze was en dat ze toen maar begonnen zijn met stickers plakken, zoveel mogelijk.

Stom he, jarenlang als de dood geweest dat ´de instanties´ zouden komen en nu zijn ´de instanties´ geweest en zij het gewoon superaardige mensen.

Bij GGZ heb ik een paar keer echt pech gehad en de hele cultuur van GGZ vind ik onprettig. Ik heb het met een aantal hulpverleners echt getroffen maar er zitten ook een stel rare apen tussen. En dat systeem dat er telkens over je vergaderd wordt waar je niet bij bent, dat vind ik niet zo handig.
Het is net zo´n kringetje kleuters dat doorfluistertje doet. De eerste zegt iets en aan het einde van het kringetje is het hele verhaal veranderd.

Ter info: Ze hebben hier op dinsdagochtend overleg waarin de 'gevallen' besproken worden. Mijn casemanager was wel van hoor-en-wederhoor. Zij was wel heel slim en capabel.
Maar die ene debiel die mij toen opbelde dat ik heel erg autistisch was, dat vond ik heel naar. Volgens mij had zij er helemaal niet in betrokken moeten worden.

Officieel kon zij ook niet in mijn dossier (althans ik heb mij laten vertellen dat alleen mensen met BIG-registratie dat kunnen) maar ik weet niet of ze haar er toch in hadden gelaten.

Maar ik denk dat die niet meer gaat bellen en als ze nog eens belt, dan denk ik dat het geen leuk telefoontje wordt. ;-)

Heb vanuit GGZ ook wel  telefoontjes gehad waarvan ik niet wist waar ze vandaan kwamen. Psychologen die gespreksgroepen gingen opstarten, die ik helemaal niet kende, nog nooit van gehoord had. Misschien kan de behandelaar eerst even vragen of je wel wilt dat die mensen zomaar jouw nummer hebben maar daar begrijpt GGZ werkelijk nog niks van.

Het was rommelig vandaag bij de dagbesteding, tenminste dat vond ik.

Het team kon iets later opstarten omdat één persoon in de file had gestaan. En er kwamen wat mensen terug die langere tijd uit beeld geweest waren en ze hadden niet gerekend dat die allemaal tegelijk zouden terugkomen.
(Ze doen helemaal niet moeilijk als je even niet kunt komen maar dan kan t gebeuren als opeens iedereen er WEL is dat je volle bak hebt)

De voorraden klopten niet helemaal waardoor één klus niet gedaan kon worden.

Om 9 uur stond iedereen een beetje te niksen en ik neem dan zelf initiatief. Wel even in overleg, ik zei: Ik ga wel ff wat schoonmaken.
Betreffende begeleidster (redelijk nieuw nog) kwam later zeggen dat ze dat zo goed vond, dat ik me dan onttrok aan het drukke en rommelige en alvast ging beginnen. Ik zei, ik heb wel werkervaring, als ik om 9 uur kom wil ik eigenlijk wel meteen iets doen ipv half uur wachten.
Ze vroeg of ik al gestart was met de hardloopgroep, ik zei dat wordt waarschijnlijk maandag.
Ze vroeg ook hoe ik het vind bij de dagbesteding. Even over gepraat.
Ik zei uiteindelijk dat mijn leven nu overloopt van de psychiatrische patiënten (ik bedoel mijn gewone offline leven) en dat ik in die zin ook wel op zie tegen dat hardlopen. Want ik kom daar echt voor mijn herstel en niet voor de 'gezelligheid' want ik vind het niet gezellig. Het zijn geen leuke mensen.
Dat hoor ik vaker, sommigen zitten al 20 jaar in die groep en ze staan eigenlijk niet open voor nieuwe mensen.

En hoewel ik in Coronatijd wat contact wel leuk had gevonden, heb ik nu eigenlijk besloten me bij dat hardlopen wat af te sluiten voor die mensen en me echt op het sportieve te richten.

Begleidster zei dat ik dat het beste gewoon duidelijk kan zeggen tegen de hardlooptrainer. Ik kon niet voor de gesprekken over Feyenoord (het gaat altijd over voetbal). Als hij begrijpt dat mijn hele week vol zit met zulke mensen dan vindt ie het misschien oké dat ik wat later kom en/of eerder wegga. Hoeft ie niet te pushen over dat kopje koffie.

Er was ook iemand die standaard een half uur te laat was bij de loopgroep. Ik dacht dat zij haar bed niet kon uitkomen. Maar wellicht heeft die ook afgesproken het voetbal-geneuzel over te slaan en pas aan te haken bij de warming-up.

Oja nog over de dagbesteding. Er was iemand die best moeilijk deed over 'mijn' emmer. Die wilde samen doen met één emmer en ik vond dat heel onhandig dus ik zei dat ik voor hem wel andere emmer ging halen. Hij was nieuw, ik dacht misschien weet ie niet waar het staat.
Hij deed heel irritant en het ging hem vooral om het irritant doen denk ik. Niet om die emmer zelf.

Ik was er helemaal klaar mee op het laatst. Het weer is hier omgeslagen dus t was opeens veel te warm met mijn werkkleding. En dat ge-emmer (haha) van die gast.

Maar t is wel goed voor mijn ritme om te gaan. t Slapen was huilen met de pet op en dan kun je overdag maar beter wat te doen hebben.

Het dak heeft gelekt. Het moet heel recent gebeurd zijn want zaterdag of zondag was ik op zolder en toen was het nog niet zo. 

Maar het is 'helaas' niet 1 plekje, het ziet er uit of het hele dak gewoon zijn beste tijd gehad heeft. Ik blijf maar gewoon ff rustig want anders weet ik het ook niet. Ik heb foto's gemaakt en zal morgen de woningbouw bellen. (Vandaag is me echt teveel, ik zeg wel dat ik het s avonds pas gezien heb)

Er is weinig nattigheid maar zó hard heeft het hier ook weer niet geregend. Het is gewoon oud, allemaal. 

Misschien moet ik toch eens overwegen te verhuizen naar een nieuwer huis. Er is elke keer wat hier en ik denk dat dat normaal is bij huizen van 70 jaar oud. De gehorigheid is ook vervelend. En ik kan de keuken ook niet normaal indelen omdat die nog in ingesteld op dat de mensen alleen een afwasteiltje hadden en het eten in weckpotten bewaarden. 

Maar ik houd ook wel van dit huisje. Pffff gedoe.

De meneer met de auto maakt me onzeker.

Ik dacht dat we een datum aan het prikken waren maar hij heeft na maandag niks meer laten horen. Eerst kun je nog denken dat hij zijn rooster nog niet weet oid maar het duurt nu wel erg lang.

En nu dat stomme dak er weer bij. In mijn hoofd wordt het steeds erger, moet het hele huizenblok al plat bij wijze van spreken. Aan de andere kant... er IS ook elke keer iets met dit huis, het is niet dat ik het allemaal verzin.

Mijn vorige huisje (soort zomerhuisje) was pas gebouwd en het was vakkundig gedaan en daar was nooit iets aan de hand. Geen gaatjes, geen kiertjes, geen piepende deuren, geen lekkende kranen. Dat was ook wel heel erg prettig.
Geen onderburen, geen bovenburen, gewoon een huisje dat op de grond stond. Ik was beter geaard daar.

Ik heb soms het gevoel dat het slechter is gegaan na mijn verhuizing. Het vorige huis was particuliere huur dus ik moest ontzettend zuinig leven toen. Maar uiteindelijk ben ik niet iemand voor een bovenwoning. Ik moet met mijn voeten op de grond kunnen staan.

Nog best lekker geslapen. Het dak is droog geworden en de aannemer gaat contact opnemen. 

Ik ga wel naar dagbesteding, vrijdag is een prettige dag en hopelijk iets minder chaos dan gisteren. Als ik nu niet ga heb ik volgende week weer zo’n drempel. 

Wat die meneer betreft voor mezelf wat dingen opgeschreven. Ik wilde nl iets bespreken met hem maar liefst face to face. Maar als die ontmoeting niet komt kan ik dat ook niet bespreken. 

Ik dacht misschien is hij older but wiser nu hij geen 25 is maar bijna 40. Maar dat wiser stuk dat is bij hem geloof ik niet helemaal ontwikkeld.

Zo, weekend. Was wel prettig even te kunnen praten over t lekkende dak, het lucht mij toch op om dan even tegen iemand aan te praten. Vooral om aan te geven dat ik gebeld kon worden en dat ik graag mijn telefoon bij me zou houden deze ochtend.
Maar ze vroegen wel door, of ik een oud huis had, etc.
Zij hoeven natuurlijk mijn dak niet te repareren maar als ze gewoon het verhaal aanhoren is dat ook al prettig.

Verder is het irritant dat het heel warm wordt op het werk deze dagen. Op de fiets is nog koud, op het werk in de ochtend nog koud en daarna heel snel warm (kas). Gisteren werd ik er een beetje naar van want ik had zo'n dikke zwarte werkbroek aan en die kon natuurlijk niet uit en ik kon ook niet mijn shirt uittrekken..... maar dat gevoel had ik wel. Die werkschoenen ook... zo warm.
Vandaag mijn eigen kleren aan gedaan. Heb nog gevraagd of ze ook kleding hebben voor de zomer maar dat hebben ze niet. Dus ik zal ff kijken of ik een spijkerbroek kan afknippen.

Vorig jaar heb ik één keer in een zomerjurkje gewerkt maar dat was geloof ik niet de bedoeling. Maar toen was ik jarig, ik vond dat een goede reden.

Normaal als ik uitgerust ben kan ik heus wel bedenken wat ik aan moet. Maar alles is veeeeeeeeel nu.

Ik voel me ook door elkaar gerammeld. Die mevrouw woensdag vond het zó logisch dat mijn problemen door de medicijnen kwamen en zó logisch dat ik nu last heb van de afbouw.
Waaaaaaaaaaaaaarom heb ik daarover dan 4,5 jaar strijd gehad met die psychiater? Pillen erbij, nog meer pillen erbij, nog meer pillen erbij, dosering omhoog. Familie mee, nog meer familie mee. Autisme-mevrouw op mij af gestuurd. Nog meer gezeur over autisme. 

Gelukkig heeft mijn moeder mij gesteund de afgelopen 1,5 jaar. Zij zag ook dat ik niet zozeer vanaf de diagnose was veranderd, meer vanaf de toevoeging van al die pillen. 

Toen ik woensdag iets zei over schema's maken bij GGZ trok die mevrouw ook een gezicht dat boekdelen sprak.

Nu maar even ontprikkelen. Denk niet dat er vandaag nog iemand gaat komen voor dat dak, op vrijdagmiddag. Ik hoop het niet eigenlijk.

Het gaat bij mijn ouders ook weer wat minder hoor ik net. 

Ik heb nu geen energie voor een man die een beetje langskomt om te seksen. Want daar lijkt het op neer te komen, dat hij even komt aanwaaien en dan weer weggaat. 

Eerdere berichten gingen nog over eeuwige trouw enzo maar het wordt allemaal steeds minder. En al dagen niks gehoord ook. 

Wat wel heel bijzonder is: Ik heb een tante die vroeger een soort oma voor ons was. Maar toen ze zelf kleinkinderen kreeg werd dit minder en bovendien gingen wij ook onze eigen weg. De laatste tijd is ze weer heel betrokken en nu stuur ik haar kattenfoto's. (We hebben twee leuke katten bij de dagbesteding). Het gaat nergens over maar het is fijn dat ze weer in mijn (ons) leven is. 
Vorig jaar bij het zwembad herkende ze me nauwelijks en dat was best pijnlijk. Maar ze had gewoon haar bril niet op denk ik en bovendien ziet in badpak met natte haren iedereen er een beetje hetzelfde uit.

Weer een dag voorbij. Weer een dag niks van 'de man' gehoord. Ongetwijfeld gaat ie op een random moment appen dat ie langs wil komen en ongetwijfeld is er dan weer iets mijn schuld. 

Verder de muziek van Irene Min aan het ontdekken. Nederlandstalig en ik kende het nog niet. Wel mooi. 

Nu 24 dagen van de Seroquel af. En ik leef nog. Ben oprecht benieuwd of mijn groep het ziet, begin april. Mijn zelfhulpgroep. Bij een eerdere afbouwpoging merkten ze het METEEN namelijk, en toen zat ik nog niet eens op 0. Mijn uiterlijk, voorkomen, reactievermogen. Ze merkten het meteen. En dat heeft me eigenlijk nog het meest geholpen.