Dank je, ben idd heel moe. Last van mijn onderbenen ook, misschien vanuit het niets alweer te snel gestart met lopen.

Toen de afspraak met de meneer met de auto nog in de lucht hing, was het een fijn vooruitzicht. Even iemand om tegen te praten, te knuffelen. Ik kan er nu vanuit gaan dat ik voorlopig weer 'gewoon' veel tijd alleen thuis ben, 'gewoon' niemand heb om mee te knuffelen (en ik bedoel dat niet als een soft woord voor seks...ik bedoel letterlijk even die handen op je schouders).
Dat wat het al jaren moeilijk maakt. Dat alleen thuis komen, alleen naar bed gaan, alleen wakker liggen, alleen wachten tot het ochtend wordt.

Maarja zijn bedoelingen zijn wel duidelijk. Hij is heen en weer geschoten tussen de grootste beloftes die je maar kunt bedenken en dat hij mij 'te ver rijden' vindt.

Ik wist 10 jaar terug al dat hij niet spoorde maar vind ook dat iedereen een tweede kans verdient. Maar als het helemaal diep in hem zit, in zijn genen, en hij heeft gewoon een kutkarakter dan verandert dat niet.

Dank je, ben idd heel moe. Last van mijn onderbenen ook, misschien vanuit het niets alweer te snel gestart met lopen.

Toen de afspraak met de meneer met de auto nog in de lucht hing, was het een fijn vooruitzicht. Even iemand om tegen te praten, te knuffelen. Ik kan er nu vanuit gaan dat ik voorlopig weer 'gewoon' veel tijd alleen thuis ben, 'gewoon' niemand heb om mee te knuffelen (en ik bedoel dat niet als een soft woord voor seks...ik bedoel letterlijk even die handen op je schouders).
Dat wat het al jaren moeilijk maakt. Dat alleen thuis komen, alleen naar bed gaan, alleen wakker liggen, alleen wachten tot het ochtend wordt.

Maarja zijn bedoelingen zijn wel duidelijk. Hij is heen en weer geschoten tussen de grootste beloftes die je maar kunt bedenken en dat hij mij 'te ver rijden' vindt.

Ik wist 10 jaar terug al dat hij niet spoorde maar vind ook dat iedereen een tweede kans verdient. Maar als het helemaal diep in hem zit, in zijn genen, en hij heeft gewoon een kutkarakter dan verandert dat niet.

Als ik dit soort dingen lees ben ik geestelijk in staat om naar iemand toe te rijden en iemand dood te knuffelen. Hartverscheurend!

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku

Ik ben het eerste gesprek vrij duidelijk geweest dat ik niet meer dat meisje bij die bar ben met de biertjes, maar dat er een moeilijke tijd zit aan te komen. Eén jong persoon had gehoord dat zij zou gaan sterven (dat was die dag, dat was namelijk de reden om weer eens op instagram te gaan kijken en daar kwam ik die meneer met de auto tegen) en verder zijn veel familieleden nu tussen de 75 en 85.

Ik zei, direct als ik ben, als je met mij wilt zijn moet je mee naar begrafenissen, snep je dat?

Als ie toen had gezegd: Nou jeetje lekker eerste gesprek... ik heb hier geen zin in. Prima.

Maar nee, tuurlijk, hij zou er altijd voor me zijn, zou mij steunen, bij alles, bla.... bla.... bla....

Dat alleen wonen daar kan ik gewoon niet zo goed meer tegen, zeker als ik dan ook nog wakker lig. Het gaat nu beter nu er dagbesteding is en die loopgroep. En nu ik - zonder Seroquel - wel wekker ligt maar niet een soort nachtelijke enge LSD-trip doormaak tijdens het wakker liggen.

Ook dat stomme huis met al zijn mankementen. Moet toch overal zelf achteraan. Hopelijk wordt dat anders met de woonbegeleiding straks.

Ik heb 100.000 kennissen maar dat zijn niet mensen die een knuffel geven. Deze regio is wat minder van t knuffelen ook denk ik, als ik t hier en daar zo lees.

Die vent met zijn gelul. Dat ie van eitjes koken houdt en van koffie zetten en bla bla bla. Onee.... hij vindt het te ver rijden.

---

En toevoeging: In 2016 toen het leven nog wat minder dramatisch was, ik gewoon werkte, naar festivals ging, vrienden had, hobby's, en misschien wat minder wanhopig overkwam dan nu. Toen had hij ook al dit soort fratsen.

Was het ook opeens te ver.

In die tijd sliep ik ook nog goed. Later ben ik teveel gewend geraakt aan die medicatie en hielp het me niet meer voldoende.

Ik voel eindelijk weer wat rust in mijn hoofd en mijn lijf.

Vandaag en morgen hoef ik niet weg, maar ik moet nog wel wat betalingen doen en wat foto's bewerken voor de stichting. Dus toch nog 'moeten' maar ik hoef er geen stress van te hebben.
Zoals ik me nu voel, wil ik donderdag vrij nemen van de dagbesteding. Vorige week donderdag was het even TE voor mij. Teveel mensen, te rommelig. Op het laatst liep ik als een soort Jip en Janneke ruzie te maken over een emmer, met een andere cliënt. Ik denk dat ik beter even tot rust kan komen en hopelijk mijn slaap op orde kan krijgen. Vannacht wel lekker geslapen in ieder geval.

Er was geloof ik weer iets in het huizenblok, ik ben blij dat ik dat straks met de woonbegeleiding kan bespreken. Ook wat 'normaal' is tussen buren en wanneer het niet meer normaal is.
IK ben opgegroeid in een dorpje met vrijstaande huizen, ik weet dit allemaal niet zo goed.

Niks meer gehoord over ´de huizen´ dus hopelijk is het weer rustig. Het lijkt me trouwens wel erg als één van de buren dit forum vindt en gaat meelezen.... brrr. Dat weet je natuurlijk niet.

Op een ander forum hadden we de regel dat als je een bekende tegenkwam, je dat meldde bij diegene. Bijv je dacht: Hey dat verhaal van de kat is precies hetzelfde als wat mijn collega gisteren vertelde. Dat je dan wel even tegen die collega zei dat je haar 'gevonden' had.
Maar niet iedereen heeft die regel natuurlijk. En dit forum is klein, daar komen mensen minder snel terecht.

Ik merk echt dat mijn energie is omgeslagen van onrust naar moe. Eigenlijk na het hardlopen voelde ik het.... zo'n extreem moe gevoel in mijn hele lijf. Toen ik nog Seroquel slikte sloeg het dan ook meteen om naar depressie, doodsgevoelens, etc. Hopelijk blijft dat nu uit. 'Alleen maar' doodmoe is niet zo erg.

Soms spreek ik meneer ZZM nog. We hebben zelfde interesses, lezen dezelfde boeken. En hij heeft me niets misdaan, hij is alleen ziek geworden. Het gaat nog steeds heel slecht begreep ik. Hij heeft mij in ieder geval wel het gevoel gegeven, destijds, dat ik leuk ben, en interessant. 
In tegenstelling tot bepaalde andere types.

Dank je, ben idd heel moe. Last van mijn onderbenen ook, misschien vanuit het niets alweer te snel gestart met lopen.

Toen de afspraak met de meneer met de auto nog in de lucht hing, was het een fijn vooruitzicht. Even iemand om tegen te praten, te knuffelen. Ik kan er nu vanuit gaan dat ik voorlopig weer 'gewoon' veel tijd alleen thuis ben, 'gewoon' niemand heb om mee te knuffelen (en ik bedoel dat niet als een soft woord voor seks...ik bedoel letterlijk even die handen op je schouders).
Dat wat het al jaren moeilijk maakt. Dat alleen thuis komen, alleen naar bed gaan, alleen wakker liggen, alleen wachten tot het ochtend wordt.

Maarja zijn bedoelingen zijn wel duidelijk. Hij is heen en weer geschoten tussen de grootste beloftes die je maar kunt bedenken en dat hij mij 'te ver rijden' vindt.

Ik wist 10 jaar terug al dat hij niet spoorde maar vind ook dat iedereen een tweede kans verdient. Maar als het helemaal diep in hem zit, in zijn genen, en hij heeft gewoon een kutkarakter dan verandert dat niet.

hoi Feline 

het knuffel met die vrouw vind ik ook zo fijn en ik heb der meerdere kansen gegeven 3 keer maar ja 

je hebt het een kans gegeven vind ik al knap 

en een dag vrij op dagbesteding moet kunnen neem wat tijd voor je zelf  

ik was gisteren ook een echt moe van de helde dag op de dagbestedingen was een fijn gevoel 

veel lief en een knuffel j

Dank je J.

De meneer met de auto was destijds iemand die goed door mijn muurtjes kon heen prikken en we hadden meteen prettige gesprekken.
Maar met diezelfde 'vaardigheid' weet hij precies hoe hij mij op de kast kan krijgen.

Morgen ben ik ook nog vrij. Hoewel, de rekeningen enzo dat is blijven liggen en nu ik er over nadenk, het wordt alleen maar meer. Misschien kunnen sommige dingen wachten tot het vakantiegeld er is maar misschien houd ik dan ook mezelf voor de gek.

Ben wel rustiger nu. Af en toe ga ik een tijdje voor het raam naar de vogels kijken.

Mijn spierpijn van maandag houdt lang aan. Misschien te voortvarend van start gegaan maar misschien ook de combinatie van afbouw en belasting.
Ik herinner me dat ik ook een tijd het gevoel heb gehad dat mijn tanden los zaten, in eerdere fase van afbouw. Dat had ik nu weer niet. Wat verloopt het toch raar.

Ben sinds 1 maart van de Seroquel af en de ergste verschijnselen zouden over moeten zijn nu. Maar het slechte slapen brengt natuurlijk weer zijn eigen klachten mee. Gelukkig ging het deze nacht beter en ik merk dat de huidige indeling van de slaapkamer ook beter is.
Het enige is, mijn bed heeft jarenlang tegen de muur gestaan en daar verzamelden zich ook wat spullen op die helft. Alleen als ik nu spullen op mijn bed leg valt het er wel eens af midden in de nacht. Oeps.

Daar moet ik nog even aan wennen. Het is sowieso nog niet klaar, het klussen hier. Maar ik moest even bijslapen. Als ik sterretjes zie is de grens vaak bereikt.

Tijd voor een schap, boven het bed of wat dozen of een stoel er naast of van die bakken voor onder het bed etc . 

Denk ook eens aan het slaapwaakmuziek. Kijk naar de documentaire gisteren op NPO uur van de wolf . Het is een prachtig genre voor mensen die niet slapen maar wel willen rusten.
Vogens kijken doet het altijd goed. En nog leuker van die doorzichtige vogelhuisjes die je aan de buitenkant tegen het raam kan plakken. 
We kunnen geen vogels genoeg hebben om naar te kijken tenslotte! 

Zelf droom ik nu van een Das voor in de tuin. 

Liefs

Dank je, wat een fijne tips. Doel was een minimalistische slaapkamer en dat is gelukt… maar hij is nu wel heel erg minimalistisch geworden. Idd tijd om wel wat opbergmogelijkheden te maken. 

Eerst stond het vol met van alles, en overal lag kleding dus er was een soort automatische geluidsdemping. Als er nu iets valt klinkt het ook veel harder.