Dank je wel!!

Ik las even terug, hij zei ´redecoreren´ maar dat is wel hetzelfde.

Pfff ik werd even niet goed in de winkel.

Mijn motoriek is door de afbouw een beetje verstoord. Ik ging eerst stemmen maar die papieren dingen zijn hier zó groot en zó breed deze keer, het was een heel gedoe om dat uit te vouwen. t Duurde heel lang voordat ik t goede vakje had gevonden (ik had wel voorwerk gedaan maar al die partijen met water lijken op elkaar).
Toen kreeg ik die kaarten natuurlijk niet meer opgevouwen, uiteindelijk is dat min of meer gelukt maar die 'kliko's' zaten bijna vol dus om die flappen daar dan weer en te krijgen was ook moeilijk met iemand die mij op de vingers zat te kijken.

Handelingen die normaal zo makkelijk zijn maar ik heb mijn handen niet goed onder controle.

En toen naar AH. Op zich ging dat allemaal wel goed maar bij de zelfscan voelde ik een soort pijnsteken in mijn lichaam komen. Ik heb dat vorige week ook heel even gehad, weet zeker dat het van de afbouw komt want het slaat verder helemaal nergens op. Toen een gevoel van opkomende diarree (sorry).

Even getwijfeld of ik bij het gezondheidscentrum er tegenover zou vragen of ik naar het toilet mocht. Maarja ik ben daar niet bekend, straks mag het niet of heb je kleingeld nodig wat je niet hebt etc etc. Had even een gevoel dat ik iemand zou willen bellen om te zeggen dat ik niet lekker was geworden en dat diegene mij misschien met boodschappen naar huis kon brengen. Maarja wie....?

Dus op wilskracht naar huis gefietst, wat nog best een hele tocht was. Thuis meteen naar het toilet, dat is gelukkig allemaal goed gegaan ;-)

Maar ik ben er gewoon nog niet. Dit zijn die griep-achtige dingen die ook voorbij komen in de podcasts over afbouwen. Ik was gelukkig niet duizelig. Maar moest wel even koelbloedig blijven, de weg was (natuurlijk) ook nog omgelegd, er reed een man voor me op de fiets die nogal onberekenbaar was.

Ik overweeg mijn slaapkamer terug te re-decoreren. Ik heb na het behangen, mijn bed bij het raam gezet met een leuke plant erbij. Het is leuk geworden, zoals ik in mijn hoofd had maar het voelt niet rustig. Veel te licht (nu in maart al) en ik heb echt last gehad van de storm, zondag/maandag. Ik vraag me af of ik meer rust voel als ik mijn bed terug zet aan de andere kant van de kamer, een donkere hoek. Nu klinkt het als een mega-slaapkamer maar het is 12 m2 geloof ik. 
Het kan best veel uitmaken hoe je bed staat. Het zou overigens 5 min werk zijn. En misschien slaap ik dan weer beter.
(ga niet opnieuw behangen enzo hoor ;-) )

---

Misschien vergezocht maar mijn raam kijkt uit op een aantal tuinen en die verschillende mensen hebben ontzettende ruzie met elkaar. In ieder geval drie 'huishoudens' maken elkaar het leven zuur.
Misschien heb ik daar ook last van, van die energie. Ze maken geen herrie maar er gebeuren wel vreemde dingen die in de Rijdende Rechter niet zouden misstaan. Er lopen ook daadwerkelijk rechtszaken maar ik heb gevraagd mij daarvan NIET op de hoogte te brengen en te houden en gelukkig wordt dat gerespecteerd.

Iedereen wil vooral dat ik niet ga verhuizen want zo'n rustige buurvrouw vind je niet zo snel natuurlijk.

Ik kan in het weekend eens kijken hoe het is als ik het bed weer terug-decoreer naar het oude hoekje. Of ik me daar rustiger bij voel.

Ik had vanmiddag natuurlijk gewoon terug kunnen gaan naar het wijkcentrum waar de stemlokalen waren. Daar hebben ze wel 20 toiletten en ze zouden er ook wel een glaasje water gehad hebben en een plekje om even rustig te zitten.

Ik raakte ook lichtelijk gedesoriënteerd. Ik had gestemd in een andere wijk, omdat daar een bekende de voorzitter was van het stemlokaal. (Hij was alleen net van zijn plek). Dus het was nog best een eindje fietsen.
En er is zo'n brug die voor de fietsers heel onlogisch is. Als je linksaf wilt, moet je eerst rechts zeg maar, en dan eerst onder het water door en dan er overheen en stoplichten en alles heel ingewikkeld. Ik moet altijd goed nadenken daar want het gaat tegen mijn richtingsgevoel in.
En vanmiddag lukte dat dus niet met die brug en ben ik uiteindelijk de andere kant langs gereden.

Wijze les voor mezelf dat ik echt nog rustig aan moet doen en ook bij een toilet in de buurt moet blijven. Mijn lijf is volop aan het protesteren tegen de afbouw.

Begin april ga ik weer naar de SPV en ik wil echt met haar praten waarom ze nou niet met de afbouwpoli samenwerken. Met mijn moeder en broer erbij liet ze niets los kwam met een vaag verhaal over een computersysteem dat niet werkte.
Ik hoop echt, als we met zijn 2-en zitten, dat ze er iets over wil zeggen. Of misschien is in de tussentijd het contact verbeterd, dat zou helemaal fijn zijn.

Nou Feline...  wat praktische tips.....een verduisterde slaapkamer is best lekker. In de vorm van een verduisterend rolgordijn of iets dergelijks. Licht is fijn, maar vooral als je ervoor kan kiezen.

En wat heeel fijn is , vind ik, zijn oordoppen, op maat laten maken bij de audicien. Dat kost je wel even €120 maar ze gaan jaren mee. Dat kan bij geschreeuw gedoe en veel omgevingsgeluiden echt een zegen zijn. Niet te vergelijken met die schuimrubber of was dingen. Sluiten echt goed af. Ook bij overprikkeling overdag. Goed oogmasker kan ook fijn zijn maar gaat vaak schuiven, helaas .

Liefs

Dank je!

Verduisterend rolgordijn heb ik, maar daar komt toch nog een streepje licht langs. En nu de muren wit zijn, maakt zo´n streepje toch dat je hele kamer licht is zodra de zon op komt. Ik zou er nog een verduisterend gordijn vóór willen hangen. Een ouderwets gezellig gordijn, zeg maar. Dat ik één kamer in huis helemaal donker kan maken, ook om tot rust te komen als ik druk in mijn hoofd ben.

Mijn Casemanager had me ook al aangeraden wat meer met gordijnen te 'werken'.
In de woonkamer ook lekker de gordijnen dicht als ik daar behoefte aan heb.
Ik zei, waar ik vandaan kom denken de mensen dat je dood bent als je je gordijnen dicht laat. Ze zei, je woont nu in de stad en als jij je gordijnen dicht wilt doen dan doe je lekker je gordijnen dicht.

Ze vond mijn woonkamer erg licht.

Overigens heb ik vandaag echt gelachen. Een gevoel dat weer best nieuw is.
Mijn ouders pasten op mijn neefje en ik ging er lunchen. Het ging even over zijn kapsel. En dat twee van mijn broertjes in de jaren 90 een bloempotkapsel hadden, wat wij thuis 'paddestoelenkapsel' noemden.
Het gesprek ging zo:
Neefje heeft net zo'n staartje als zijn vader vroeger.
En Piet, piet had toch ook zo'n staartje?
Nee Piet die had altijd een padddenstoelenkapsel
Nou dan kan hij toch eerst een staartje gehad hebben. Hij is toch niet met een paddenstoelenkapsel geboren?

En ik zag echt een barende vrouw voor me, en dat er dan een kind uit komt met zo'n kant en klaar bloempotkapsel. Doodeng. Maar ik moest zo lachen. Je had erbij moeten zijn waarschijnlijk. Het is fijn om zulke gevoelens weer te hebben.

ik lees mee lieve Feline daar is op het moment ook alles mee gezegd lees mijn dagboek ik ben in gevecht me mezelf 

wel goed van de wmo las ik tussen de bedrijven door 

liefs J

Dank je wel J.

Heel weinig geslapen vannacht. Best gepiekerd hoe mijn GGZ-behandeling nu verder moet met de afbouw. Omdat het gisteren best naar was dat ik niet lekker werd.

Toch naar dagbesteding gegaan.
Eerst 'informeel' gesproken met S, die meestal mijn aanspreekpunt is. Ze begreep dat het rot was dat ik niet lekker werd, ze zei het kan van alles zijn, ook griep. 'En nu vandaag ben je lekker weer hier bij ons' zei ze.

Ik weet niet meer hoe het gesprek precies verder ging. Ik zei dat er toch iets was dat me dwars zat, iets dat iemand mij verteld had. We stonden gewoon op de werkvloer. Ze vroeg of ik het beestje bij de naam kon noemen maar ik zei, het beestje staat hier een klein stukje verderop. Ik vroeg of we even naar kantoor konden.

Daar verteld van de meneer met de suicidepoging. Ze zei dat het binnen het team niet bekend was. Wel van een eerder moment maar niet dat het recentelijk ook weer zo was geweest. En uiteraard is het niet de bedoeling dat deze verhalen bij de cliënten terecht komen zei ze. Nouja ik zal niet teveel in detail treden maar we hebben goed kunnen praten over de veiligheid op de werkvloer en wanneer en hoe je kunt aangeven als er iets is.

En ook een soort 'code' als je overprikkeld bent of wat dan ook dat je bijv zegt 'ik ga het vuilnis buiten zetten'. Als je dat tegen het personeel zegt dan snappen ze wat je bedoelt en dat je ff weg loopt van je plek. 

Het is fijn dat zo'n gesprek heel kort en bondig kan verlopen. Zij is ook wel wat gewend en gaat niet zitten huilen om een suicidepoging en ik was zelf ook niet emotioneel.

Gisteravond heeft iemand me wel goed advies kunnen geven over mijn behandeling.
Hij is al wat ouder, is zelf arts maar is met pensioen.

Hij vindt dat ik veel te veel dingen zelf invul en vooringenomen de gesprekken in ga. Hij hoort mij zeggen wat ik denk dat de SPV of arts zal gaan zeggen, terwijl het gesprek nog helemaal niet geweest is en ze nog helemaal niks gezegd hebben.
Hij was wel streng maar er zat wat in, geloof ik.

Hij snapt heus wel dat het moeilijk is met die pillen maar het heeft geen zin dat ik helemaal in de knoop raak met mijn eigen gedachten. Hij haalde ook het voorbeeld aan van iemand waar hij mee gewerkt had, waarbij die ander altijd precies wist wat hij allemaal dacht en vond, voordat er uberhaubt over gesproken was. Hij had op een gegeven moment gezegd: Heb je wel eens aan mij gevraagd of ik dat wel allemaal denk en vindt?
Daarna is de verstandhouding heel goed geworden.

hoi Feline 

je doet net als ik deed in het verleden aan nivea (niet invullen voor een ander) ik was daar ook goed in toen ik het wat begon los te laten ging het wat beter ik was gesprekken tot in detail voor aan het berijden van wat ze niet allemaal kunnen konden gaan zeggen en hoe daar op te antwoorden 
 
fijn dat je er met een buitenstaander over gepraat hebt ik hoop dat het je goed gedaan heeft achteraf 


liefs J

Dank je wel. Het was eigenlijk niet zo'n prettig gesprek. Dat is het lastige als je mensen in vertrouwen neemt over je ziekte, dat ze zich dan ook soms gaan uitspreken of je er goed of slecht uitziet enzo.
Als ik weinig slaap wordt mijn huid ook heel droog... ja het is wel zichtbaar maar dat weet ik dan zelf ook wel en dat hoeft een ander niet ook nog te zeggen.

Hoewel het goed bedoeld was. En ik kan zijn advies wel gebruiken.

Het gesprek kwam ook op het hebben van een partner. Hij denkt dat ik veel steun zou hebben van een partner. Ja dat denk ik wel maar je tovert niet zomaar een partner.

Terug op de fiets voelde ik me heel raar en alleen en unheimisch. Alsof ik nergens meer een thuis heb, want mijn huis voelt ook niet echt thuis.

En hij had ook even naar mijn vader gevraagd. Ik had verteld dat vader een nieuwe stoel heeft. Hij had altijd een lage stoel.... sinds mensenheugenis hadden we altijd een hele lage stoel voor vader en daar ging een soort rust vanuit, hij in die stoel met de krant. Nu heeft hij een nieuwe, aangemeten stoel. Hij zit heel erg rechtop in die stoel en heel hoog.
Het is een hele mooie stoel maar het is eigenlijk niet echt een stoel voor mijn vader..... dan denk ik, doe nu maar weer gewoon en zet je eigen stoel terug en niet dit gekke ding.

Ik weet niet of het met WMO te maken heeft dat ik me niet goed thuis voel in mijn huis. Casemanager had toen gezegd, laat het maar lekker rommelig als de WMO komt. Maar nu is het toegekend en kan ik natuurlijk wel gaan opruimen, maar het is wel een gek idee als een vreemde mij komt helpen. Casemanager zei zelf dat zij best streng is vergeleken de meeste WMO-dames en heren. Ik hoop het want ik vond Casemanager soms wel heftig hier in huis.
Ergens lijkt het nog of ik het gedroomd heb. Omdat ik altijd dacht 'volgende week ga ik mijn huis netjes maken' en altijd dacht dat ik er zelf wel weer uit kwam.

Zo'n gevoel, wat is er gebeurd?

Ga gewoon nu opruimen Feline.
Je hoeft niet in de rotzooi te zitten omdat er iemand komt opruimen. Dan voel je je ook niet thuis. 

Liefs