Rot dat je het gevoel hebt dat je man zich op jou afreageerd, ik zou het aangeven dat je je zo voelt.
Verder ben ik het met Mabel eens.

Dat jij graag wat meer spanning en sensatie in je relatie zou willen of dat je man wat meer complimentjes geeft dat is helemaal oké, maar als ik je zo lees krijg ik
het idee dat je bijna van hem eist dat hij de situatie met je vriendin en haar man maar goed moet vinden. Ik denk niet dat dat een fijne basis is voor een relatie.
Zoiets heeft tijd nodig en wederzijds begrip vind ik.
Misschien kun je voor jezelf ondertussen wat spanning zoeken op andere manieren; neem danslessen, ga eens in je eentje een stad bezoeken waar je nog niet bent geweest of zoek een sport waar je dat in kwijt kunt.

Wel rot dat het allemaal zo ingewikkeld gaat met je medicatie
Succes!

Gelukkig is het goed gekomen qua medicatie. Mijn man is ff verhaal gaan halen bij de apotheek.
Vervolgens konden ze ineens het wel in de computer vinden.
Dat de recepten zijn door gestuurd een heeft geloof ik gewoon verkeerd gekeken.
Slordig maar goed kan gebeuren wel vervelend dat het winkel uitje met mijn vriendin door in het water liep.
Maar verder valt daar ook niks aan te doen Gelukkig is mijn man mondig maar wel diplomatiek ik heb daar wel moeite mee.
Niet om om mn mond open te doen maar om diplomatiek te blijven.
Wat de situatie met mijn man betreft ik heb mezelf ook bedacht.
Dat we misschien een beetje te veel op elkaars lip zitten.
Daar kan ik idd zelf ook verandering in aanbrengen.
Ik begrijp best dat mijn man moeite heeft met het feit.
Dat ik weer in aanmerking kom met de man van mijn beste vriendin.
Tenslotte ben ik in het verleden wel mee vreemd gegaan.
Maar hij moet er niet in blijven hangen tenslotte heeft zij het mij ook kunnen vergeven.
Ok heb er voor gekozen dat ze voorlopig alleen bij mij komt of we spreken op neutraal terrein af.
De vriendin en ik dan zodat ik niet al te veel met haar man in aanmerking kom en mijn man ook niet.
Ik eis echt niet dat hij zich maar bij de situatie neer legt hij mag er best wel moeite mee hebben.
Maar wat ik wel van hem eis is dat hij inziet dat hij mij de vriendschap niet kan verbieden en dat ziet hij gelukkig ook in.
Ik ga na mijn vakantie we vertrekken morgen mijn man en ik dan naar Kreta voor twee weken.
Kijken voor een nieuwe vrijwilliger en wat ik nog meer leuk vindt om te doen

Iemand ziet het in, of niet.
Het is niet aan jou om te bepalen en te eisen hoe een ander iets wel of niet ziet of ervaart. 

Je kan hoogstens vertellen hoe het voor jou is en waar je behoeftes liggen en daarmee houdt het op. 

Sterkte

Hopelijk een fijne vakantie Steentje

Hallo allemaal
Ik ben een aantal maanden niet meer actief geweest.
Omdat ik echt veel te veel met mijzelf in de knoop zit en ga me dan steeds meer terug denken.
En dan ga ik me ongezien en ongehoord voelen.
Wat natuurlijk logisch is omdat ik mij zo terug trek en ik geneigd ben om dingen voor me te houden.
Maar ik ga het nog eens proberen om alles eruit te gooien en te ervaren dat het hier kan. Omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Om jezelf staande te houden op deze wereld met een depressie en of depressieve gerelateerde gevoelens. Het is bij mij erg dubbel het is niet dat ik perse niet meer wil leven. Maar de wereld ervaar ik vaak niet als een altijd leuke plek om zijn. Hoe kan ik leren inzien dat het leven ook mooie kanten heeft? En hoe kan ik die positieve effecten en emoties langer vasthouden? Want ik doe toch vaak leuke dingen. En ik kan daar ook echt wel van genieten. Maar als het voorbij is is het voorbij en kan ik die fijne gevoelens die ik toen voelde of ervaart heb. Niet meer herbeleven terwijl ik dat wel zal willen. Of klinkt dat misschien raar en onmogelijk?
Herkent iemand zich hierin? 
En hoe pakken jullie dat aan kan iemand mij daarbij tips geven?
Ik sta open voor vragen feedback en zal het fijn vinden als er met mij meegedacht wordt.
Ook al is het alleen maar herkenbaar het doet me misschien al goed om te ervaren dat ik niet de enige ben.
Wie oh wie ?

Hoi, ik herken me hier helaas meer dan jij denkt in. Al het plezier wat er in het leven hoort te zijn is verdwenen. Ben dagelijks hele dagen alleen maar bezig met doemdenken en kom er niet vanaf. Dit had ik al weleens eerder maar dan kort en ging ik weer verder. Maar nu blijft het hangen en dit al ruim een jaar. Ben alles wat me lief is verloren in een korte tijd en word ook nog eens bedreigd door verkeerde mensen die je het licht in je ogen gewoon niet gunnen. Stond altijd direct voor iedereen klaar en had een grote sociale kring. Er is niets meer van over. Ik zou niet weten hoe dit te stoppen en mezelf weer op te pakken. Alle dagen zijn hels en nachten wil ik niet eens aan denken, slaap gewoon bijna nooit door het malen in mijn gedachten. Ik voel heel erg wat je hier beschrijft en hoe is dit bij je ontstaan. Ik ben het zat om zo te zitten en voelt alsof ik er zo alleen in sta terwijl familie en 1 a 2 bekende me er echt uit zouden willen helpen. Maar niets wat hun doen of zeggen zorgt ervoor dat ik me ook maar iets beter voel of een keer één dag heb waarin ik dit  niet voel. het leven hoort leuk te zijn en tuurlijk met mindere kanten. Maar niet alleen maar grijs en donker in gedachte. Zou er alles voor over hebben dit te kunnen voelen en beleven zoals ik al die andere mensen buiten zie gaan. In mijn hoofd hebben ze het allemaal perfect en ik zit er meer dan doorheen terwijl niemand dat ziet. Laat is wat horen van je. Gr jongeman 34 Jr...

Hey hallo beste lieve mede forrum leden

Ik ben gister nacht terug gekomen van een heerlijke vakantie uit Kreta.
We komen mijn man en ik dan al jaren ik was 24 toen wij daar voor het eerst kwamen.
Ben nu zevenendertig en elk jaar zijn we daar geweest vanaf 2010.
Alleen in 2020 hebben we over moeten slaan vanwege de coronacrisis.
Het klinkt misschien gek maar ze heeft mij echt een soort van zien opgroeien.
Zo zie ik dat we zijn in de loop der jaren echt goeie vriendinnen geworden.
En elke keer dat ik haar zie zegt ze dat ze zo trots op me is.
Ook dit jaar natuurlijk ook weer zeker toen ik vertelde 25 kilo te zijn afgevallen met vergelijking van vorig jaar.
Ik krijg elk jaar ook een kadootje van haar en dit jaar kreeg ik zelfs een jurk.
Ik was echt verbaasd dat ze mij dit jaar een jurk kado deed.
En ik pas hem ook nog alleen bij de armen zat hij nog iets te krap.
Maar dat komt wel goed als ik meer afval.
Ze heeft nog geholpen met aantrekken en dat was echt lachen.
Elke keer zat hij achterste voren uiteindelijk heeft een andere vrouw waar ik leuk contact mee had me geholpen.
Ik was super trots maar toen iedereen begon te klappen van Ooh wauw had ik toch zoiets van moet dit.
Ik hou namelijk helemaal niet van in het middelpunt van belangstelling te staan.
En het liefste ren ik dan ook keihard weg maar dat kon op dat moment natuurlijk niet.
Natuurlijk waren er meerdere gasten maar ik en mijn man.
Waren overduidelijk degene die het meest speciaals zijn.
En dat al jaren elk jaar steeds weer iets meer echt bijzonder.
Maar helaas weer terug in Nederland helaas maar waar.
Ik heb moeite met acclimatiseren en ik moet echt nog landen.
Terwijl ik al bijna 24 uur thuis ben ik mis Lula en zal het liefste het vliegtuig terug nemen.
Ik wil het liefste bij haar zijn maar dat gaat niet thuis voelt het ook eenzaam.
Mijn vriendin de enige die ik heb zit zelf niet lekker in haar vel en trekt zich terug.
Gelukkig heb ik ook goed contact met haar man maar eigenlijk is mijn man daar op tegen.
Dus doe ik dat stiekem en dat voelt best wel eenzaam.
Ik heb via internet nog wel leuke contacten maar dat is nog erg pril.
Dus ik weet nog niet waar dat op gaat uitlopen en dat geeft best een eenzaam gevoel.