Beste mensen,

Ik heb al eerder iets geplaatst maar weer verwijderd. Ik ga het opnieuw proberen maar dan iets korter. Ik ben Tim, 49 en mijn vriendin is 43. Ze heeft 8 jaar geleden haar moeder verloren en heeft toen één depressie gehad van volgens mij 4 maanden. In onze relatie periode van 4 jaar ging het allemaal perfect, geen depressie, alleen maar een gelukzalig gevoel samen. In een korte tijd kwamen er een vijftal gebeurtenissen op haar pad die allemaal redelijk ingrijpend waren, toen kwam haar depressie langzaam aanwandelen... Overigens wonen we allebei in ons eigen huisje, we wonen niet samen. We wonen wel dicht bij elkaar.

Na 4 jaar een fantastische relatie te hebben gehad heeft mijn vriendin, toen haar depressie goed aanwezig was, een punt gezet achter de relatie. Met als enige reden 'we leven in te verschillende werelden'. Dit is naar mijn idee totaal niet waar, we deelden in onze relatie alles, we voelden allebei dat we onze levenspartners gevonden hadden. Het kon niet mooier, we deelde zoveel moois.

Toen ze het uitgemaakt had was ik enorm van slag en begon over onze relatie na te denken, wat ging er fout?.. Niks! Toen begon ik me te verdiepen in wat depressies zijn. Avonden van alles gelezen en gezien over dit onderwerp. Ineens vielen een hoop stukjes op de juiste plaats en begreep ik waar het vandaan kwam, ik begreep ergens ook waarom ze met onze zeer gezonde relatie gestopt was. Depressie is killing, al je energie is weg. Maar dan ook AL je energie. Ze zei 'verwacht de aankomende tijd even niks van me lieverd'.

Een week later heb ik een appje gestuurd met alle lieve woordjes die ik me maar kon bedenken. Ze vond het super lief. Echter had ze tijd voor zichzelf nodig om hier weer uit te komen. Maar helaas wel zonder mij. Ze ging keihard werken om zich weer zo te voelen 'als toen we elkaar tegenkwamen'. Dat is letterlijk wat ze zei. 

De volgende weken heb ik haar zo nu en dan een lief kaartje gestuurd en haar lieve en steunende woorden gegeven. Ze appte, wat een lieve kaart! 'De tranen rolde over mijn wangen, heel erg bedankt voor al het liefs!'.. Tot nu toe stuur ik iedere 10 dagen een leuke kaart, zonder moeilijke dingen, alleen maar liefde en steun. Laatst een bos bloemen, ze appte me een foto van de bloemen en bij de bloemen stonden alle kaartjes die ze van mij gekregen had! Dat deed mij goed!

Een paar weken later overleed mijn kat. Ze wilde naar me toe komen (voor het eerst sinds anderhalve maand). Ze is bij me gekomen en we konden niet van elkaar af blijven. Ze vond het zo fijn dat ik haar begreep in wat ze nodig had, rust en ruimte. We hebben samen gehuild, gelachen en we konden niet van elkaar afblijven. We hebben nog nooit zoveel geknuffeld en gekriebelt, zo fijn! Het is voor mij zo tegenstrijdig dat ze het uitmaakt, maar zo enorm veel liefde voor me voelt. Ik weet niet goed wat ik ermee moet.

Ze is mijn liefde, dus ik wil haar steunen voor zover ik dat kan. Hiermee bedoel ik dat ik alleen lief kan zijn op afstand. Elkaar zien of horen is te emotioneel zegt ze. Ik heb haar nu inmiddels ook alweer bijna 2 maanden niet gezien.

Ze is vanaf het begin in therapie en krijgt medicatie. Wat en hoe weet ik dus helaas niet. Een goede vriendin van haar, waar ze soms leuke dingen mee doet, vertelde mij in een mail: Tim, vergeet niet dat ze heeeeeel veel van je houdt!.

Maar.. Hoe moet ik het rijmen, dat ze het uitmaakt, maar mij zo duidelijk maakt dat ze zo gek op me is... de kaartjes die in het zicht staan, alle knuffels etc etc.

Wat moet ik met mijn gevoel? Iets in me zegt dat dit goed komt zodra haar depressie voorbij is, is dat logisch om dat gevoel te hebben? Ik kan haar niet laten gaan. Als je van iemand houdt dan is dat in voor en tegenspoed. Ik doe alles wat in mijn macht ligt om haar te steunen en er voor haar te zijn, ook al wijst ze het keer op keer af. Ze zegt, lieverd, ik moet dit alleen doen. En dat accepteer ik. Ik doe waar ze zich het fijnst bij voelt.

Ik ben benieuwd naar mensen met ervaring op dit gebied. Blegh, ik mis haar zo...

Tim

Hoi T, 

Ik begrijp dat je het erg moeilijk mee hebt. Weet dat ook jij met je huisarts of met de poh kan praten als je daar behoefte aan hebt. Ik zit niet in deze situatie. De depressievereniging heeft een apart forum voor naasten en ook telefonisch zijn ze er voor naasten. We hebben op dit forum een aparte sectie voor betrokkenen. Ik heb alleen niet de indruk dat er een topic daar over lopende is.

Maar wie weet volgen er nog reacties,

Veel sterkte

Hoi T, 

Ik begrijp dat je het erg moeilijk mee hebt. Weet dat ook jij met je huisarts of met de poh kan praten als je daar behoefte aan hebt. Ik zit niet in deze situatie. De depressievereniging heeft een apart forum voor naasten en ook telefonisch zijn ze er voor naasten. We hebben op dit forum een aparte sectie voor betrokkenen. Ik heb alleen niet de indruk dat er een topic daar over lopende is.

Maar wie weet volgen er nog reacties,

Veel sterkte

Dank je wel voor je antwoord. Ik was gewoon benieuwd, ik heb nu een psycholoog maar ik merk dat ik totaal geen negatieve gevoelens heb, ik heb gewoon verdriet en dat is natuurlijk heel normaal. Nogmaals dank!

[quote pid='29681' dateline='1688998839']

Ze is mijn liefde, dus ik wil haar steunen voor zover ik dat kan. Hiermee bedoel ik dat ik alleen lief kan zijn op afstand. Elkaar zien of horen is te emotioneel zegt ze. Ik heb haar nu inmiddels ook alweer bijna 2 maanden niet gezien.


[/quote]

Hi Tim, 
hoop dat het beter met je/jullie gaat.
De situatie zoals jij nu mee maakt, is bij mij hetzelfde maar dan van de andere kant.
Ik zit met depressies en mijn (lat) vriendin voor al 25 jaar kon daar niet meer mee leven.
Kan het zijn dat ze je gewoon wil beschermen?
Ik zelf heb ook heel lang niet al mijn gedachtes/gevoelens aan haar verteld omdat die gewoon erg heftig waren.
Eenmaal verteld, kwam zij in moeilijk vaarwater terecht en heeft uiteindelijk voor een break gekozen.
Ook ik denk in voor en tegenspoed. Maar begrijpen kan ik haar wel.

Misschien is je vriendin, net als ik, gewoon bang om bepaalde dingen te vertellen?
Hoe graag je haar ook wil helpen, bij mij werkte alleen het luisteren.
Tips werkte averechts.

Hopelijk kan je je vriendin vertellen dat jij er wel bent voor haar, in voor en tegenspoed.

Snap dat het lastig is als je gek bent op iemand en graag bij iemand bent maar als zij duidelijk aangeeft op dit moment dat ze het niet aan kan dan zul je dat moeten accepteren en je meer te richten op jezelf en evt andere contacten die wel meer open staan.
En je kan de deur altijd open houden mocht jouw vriendin jou willen benaderen.
Het zou jou en ook je vriendin wat meer rust kunnen geven. Succes!

Snap dat het lastig is als je gek bent op iemand en graag bij iemand bent maar als zij duidelijk aangeeft op dit moment dat ze het niet aan kan dan zul je dat moeten accepteren en je meer te richten op jezelf en evt andere contacten die wel meer open staan.
En je kan de deur altijd open houden mocht jouw vriendin jou willen benaderen.
Het zou jou en ook je vriendin wat meer rust kunnen geven. Succes!

Ja zo kan het voelen zoals in de titel. Alsof er drie partijen zijn jij je vriendin en de depressie.
Depressieve mensen sluiten zich vaak af voor contact juist met naasten en dat kan heel pijnlijk zijn voor de naaste. Als depressieveling kon ik bij sommige mensen waar ik iets meer afstand toe had juist goed even gewoon ….zijn…..relatief ontspannen

---

Snap dat het lastig is als je gek bent op iemand en graag bij iemand bent maar als zij duidelijk aangeeft op dit moment dat ze het niet aan kan dan zul je dat moeten accepteren en je meer te richten op jezelf en evt andere contacten die wel meer open staan.
En je kan de deur altijd open houden mocht jouw vriendin jou willen benaderen.
Het zou jou en ook je vriendin wat meer rust kunnen geven. Succes!

Ja zo kan het voelen zoals in de titel. Alsof er drie partijen zijn jij je vriendin en de depressie.
Depressieve mensen sluiten zich vaak af voor contact juist met naasten en dat kan heel pijnlijk zijn voor de naaste. Als depressieveling kon ik bij sommige mensen waar ik iets meer afstand toe had juist goed even gewoon ….zijn…..relatief ontspannen