Depressie is de afwezigheid van het ervaren van een toekomstperspectief; in het duister tasten en geen idee hebben waar je heen kan of wil.
Je nergens thuis voelen. Continue verdrietig zijn, ook als je het niet bent, dan ben je het toch.
Alle sleutelmomenten in het leven komen als een kwelgeest steeds voorbij, met het allesvernietigende oordeel dat dat een moment was waarop de wereld nog aan je voeten lag, alles nog niet verpest was.
En omdat dat nu wel zo is, is er een enorm verlangen terug te kunnen naar zorgeloze tijden. De realisatie dat dat onmogelijk is, maakt wanhopig.
Depressie is constant angst ervaren; angst dat het niet meer beter wordt, angst dat het allemaal nog erger wordt, angst dat het leven dingen van je vraagt die je niet gaat aankunnen, angst niet verder te willen maar ook angst voor hoe je dan eruit moet stappen.
Depressie houdt ook in dat woorden zoals wanhoop en eenzaamheid, ineens geen woorden meer zijn, maar heel veel betekenis hebben, en continue doorvoelt worden.
Depressie is de ogen uit je kop janken, zonder dat dat enige verlichting brengt. Niets helpt.
Depressie is de hoop verliezen dat iemand of iets je komt redden. Het gaat niet zoals in de film, dat er een soort wonder geschied, het is rauw en eenzaam en er komt helemaal niemand.
Alleen maar het verleden in kunnen staren, niet in het nu kunnen zijn, en geen toekomst zien.
En alles is continue je eigen schuld, je hebt het allemaal verkeerd gedaan, en dat is bijna niet te verdragen.
Depressie laat mij ook hopen dat het echt depressie is die mij al deze dingen laat denken en voelen, omdat als het geen depressie is, bovenstaande dus allemaal waar is. Bij de depressie is misschien nog behandeling of herstel mogelijk, als dit alles de waarheid is, dus dat alles verpest is, dan is er geen hoop meer.

Mooi verwoord Enine
Dank voor het schrijven
En herkenning

Depressie kleurt alles, maar is nooit de waarheid.

De waarheid bestaat niet en is n  iets subjectiefs, niet is wat je statisch kunt vaststellen.  
Met schuld krijgen/geven,/ nemen is nog nooit iets opgelost. 
Dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen en dat kan zonder schuld al moeilijk genoeg zijn. 
Hoop mag je zeker hebben,  en is ook hard nodig, Verbetering is altijd mogelijk al is het maar tijd die erover heengaat . Hoop geeft n bodem om door te gaan.  

Het is heel erg mooi en treffend beschreven. 
Welkom hier en schrijf gerust met ons mee. 

Liefs

Mooie woorden ja.
Weet het op het moment vaak ook niet meer.

Depressie kleurt alles, maar is nooit de waarheid.

De waarheid bestaat niet en is n  iets subjectiefs, niet is wat je statisch kunt vaststellen.  
Met schuld krijgen/geven,/ nemen is nog nooit iets opgelost. 
Dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen en dat kan zonder schuld al moeilijk genoeg zijn. 
Hoop mag je zeker hebben,  en is ook hard nodig, Verbetering is altijd mogelijk al is het maar tijd die erover heengaat . Hoop geeft n bodem om door te gaan.  

Het is heel erg mooi en treffend beschreven. 
Welkom hier en schrijf gerust met ons mee. 

Liefs

Het zinnetje...'dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, en dat kan zonder schuld al moeilijk genoeg zijn' , dat geeft een klein beetje lucht merk ik. 
Die schuld maakt alles zwaarder...

Fijn dat het wat verlichting geeft . 

' Schuld' (en schaamte) maken zaken zo nodeloos zwaar.  En het zelf- veroordelen is vaak onnodig hard. En je verandert er niets mee met terugwerkende kracht. 

N citaat van Kierkegaard:
'Het leven word voorwaarts geleefd, maar achterwaarts begrepen' .  


Je bent ook maar gewoon n mens , die raken nogal  eens verstrikt en overweldigd in het gebeuren zelf in het leven . 

Men doet doorgaans zn best met wat ie n huis heeft, maar we hebben ook niet allemaal hetzelfde in huis meegekregen.  
Het is allemaal niet eerlijk en maakbaar. Dat is al lastig genoeg. 
 
Iedereen moddert en sukkelt een eind aan in feite...  ( maar zo zullen ze dat niet vertalen...) 

Liefs

Fijn dat het wat verlichting geeft . 

' Schuld' (en schaamte) maken zaken zo nodeloos zwaar.  En het zelf- veroordelen is vaak onnodig hard. En je verandert er niets mee met terugwerkende kracht. 

N citaat van Kierkegaard:
'Het leven word voorwaarts geleefd, maar achterwaarts begrepen' .  


Je bent ook maar gewoon n mens , die raken nogal  eens verstrikt en overweldigd in het gebeuren zelf in het leven . 

Men doet doorgaans zn best met wat ie n huis heeft, maar we hebben ook niet allemaal hetzelfde in huis meegekregen.  
Het is allemaal niet eerlijk en maakbaar. Dat is al lastig genoeg. 
 
Iedereen moddert en sukkelt een eind aan in feite...  ( maar zo zullen ze dat niet vertalen...) 

Liefs

Ja, dat is een mooi citaat en helemaal waar. Iedereen maakt fouten, maar depressie maakt dat ondraaglijk, als een zweep om steeds maar mee te slaan. 
Dank voor je lieve woorden, met veel meer compassie dan hoe ik met mezelf 'praat'.
 Liefs.

---

Mooie woorden ja.
Weet het op het moment vaak ook niet meer.

Ja, het kan enorm zwaar voelen. Sterkte ook.

---

Mooi verwoord Enine
Dank voor het schrijven
En herkenning

Met herkenning voelen we ons misschien iets minder eenzaam... althans, dat hoop ik.

Inderdaad Eline,  depressie is n ontzettend bullebak, die alles flink kan verdraaien . 

Als ie zich bij mij weer eens aandient,  ver weg is het nooit, vind ik het fijn om boeken te lezen over mensen die het zelf meemaken. 
Daar vind ik wat troost in , herkenning . Niet de enige te zijn die zich op planeet depressie bevind.  

Misschien heb je ook zoiets? 
Liefs

Inderdaad Eline,  depressie is n ontzettend bullebak, die alles flink kan verdraaien . 

Als ie zich bij mij weer eens aandient,  ver weg is het nooit, vind ik het fijn om boeken te lezen over mensen die het zelf meemaken. 
Daar vind ik wat troost in , herkenning . Niet de enige te zijn die zich op planeet depressie bevind.  

Misschien heb je ook zoiets? 
Liefs

Is er een specifiek boek dat je kan aanraden?
Ik zit te denken om het boek van Francois de Waal aan te schaffen, de dwangmatige denkziekte heet het.

Ja, dat is een mooi citaat en helemaal waar. Iedereen maakt fouten, maar depressie maakt dat ondraaglijk, als een zweep om steeds maar mee te slaan. 
Dank voor je lieve woorden, met veel meer compassie dan hoe ik met mezelf 'praat'.
 Liefs.

---

Ja, het kan enorm zwaar voelen. Sterkte ook.

---

Met herkenning voelen we ons misschien iets minder eenzaam... althans, dat hoop ik.

 
Als je eens wil praten mag je me altijd wat sturen.
Jij ook veel sterkte

Groetjes