Wat veel bij elkaar allemaal Edelsteentje. Lastig dat je nu zoveel verschillende dingen hebt om aan te denken. 

Wat goed dat je zoveel kilo’s kwijt bent. Begin je het ook daardoor meer seksuele energie te voelen of heeft het daar niet mee te maken? 

Ik heb nog niet begrepen hoe je man staat tegenover je aantrekkingskracht met vrouwen. 
Dat hij niet wil dat je weer seks hebt met de man van je vriendin dat kan ik wel begrijpen. Wat je nu over hem schrijft klinkt wel als een lieve zorgzame echtgenoot. 

Wel goed dat je die begeleidster hebt ingeschakeld.

Ik denk zeker dat nu ik aan het afvallen ben dat dat ook meespeelt dat mijn libido hoger wordt.
Mijn man reageerde best goed op het feit dat ik ook op vrouwen val.
En dat hij zich kon voorstellen dat ik meer kan gaan voelen voor als mensen dichter bij mij staan.
Maar hij zei wel dat hij er moeite mee zal hebben met de gedachten dat hij mij met een vrouw moet gaan delen.
Ook had ik toen aangegeven dat ik er geen problemen mee zal hebben dan als hij dan ook iemand zal willen voor erbij.
Maar daar heeft hij geen behoefte aan zei hij heel mooi dat hij zo monogaam is.
Maar ik kan die biseksuele gevoelens nou niet onderdrukken.
Ik heb het wel geprobeerd maar het voelt dan toch of ik voor een bepaald gedeelte niet mezelf kan zijn en dat knaagt.
Hoe nu mijn leven eruit ziet lijkt me het ook niet relevant om daar mee aan de slag te gaan.
Maar dat is wellicht wel wat voor de toekomst.
Afgelopen donderdag was er een extra gesprek en maandag hebben we onze maandelijkse gesprek.
Dan gaan we verder praten want ik heb toch het gevoel soms dat hem dingen dwars zitten.
Wat ik niet verklaren kan en dat is buiten het hele gebeuren om.

Ik heb afgelopen weekend voor het eerst weer afgebroken met die vriendin.
We hebben het hardstikke leuk en gezellig gehad alleen knaagt mijn onzekerheid nog aan me.
En ook dat mijn man zo veel moeite heeft met ons contact.
Durfde ik niet eerlijk te zijn dat we afgelopen vrijdag weer hadden afgesproken.
En heb ik gezegd dat ik bij mijn ouders was.
Uiteindelijk kwam hij er toch achter hij had ook getwijfeld of dat echt zo was 
Hij heeft aangegeven dat ik in het vervolg er eerlijk in moet zijn.
Hij aan het idee heeft moeten wennen maar toch het leuk voor me vind dat we weer contact hebben.
Ik denk uiteindelijk dat hij wel gaat bij trekken in ieder geval dat hoop ik.
Maar mocht het toch niet zo zijn dan kan jij me niet tegenhouden en heeft hij gewoon ppech.

Wat verdrietig dat je er niet eerlijk bent geweest tegen je man, Edelsteentje.
Voel je je tekort gedaan door hem? Dat hij je niet kan accepteren hoe je bent? 
Voor hem zal het ook lastig zijn om met de situatie om te gaan.. misschien heeft het iets meer tijd nodig

Ja ik voel me zeker te kort gedaan door hem.
Hij is soms toch zo ontzettend saai. ik mis spanning ik mis vonken en de chemie in onze huwelijk voel ik ook niet meer.
Ik voel me niet meer zijn vrouw maar een een of ander vaag huisgenootje waar hij een huis mee deelt.
Ik heb ook het gevoel dat hij mij niet meer aantrekkelijk vind.
Ik krijg alleen nog maar verwijten en hij zit voortdurend op me te mopperen.
Dat mijn kleding te groot is hij heeft dus geen enkel besef.
Dat ik met mijn uitkering echt geen hele nieuwe zomer garderobe kan aanschaffen.
Als ik nog aan het afvallen ben en dus volgend jaar alles weer te groot is.
Ook kunnen mijn ouders in zijn ogen niet goed meer doen.
Terwijl zij altijd voor ons klaar staan als we hulp nodig hebben in praktische zaken.
Kijk de betrokkenheid van mijn ouders kan wat mij betreft ook wel wat beter.
Zeker nu mijn ouders opa en oma zijn van mijn jongere broer.
Maar zijn moeder kijkt helemaal niet meer naar ons om.
Ik heb mijn schoonmoeder niet meer gezien of gesproken sinds de corona crisis.
Zij zal ook geen betrokkenheid naar mij tonen nu ik aan het afvallen ben.
En nu ik me ook zo overspannen en depri voel zal ze ook niet bij me informeren hoe het gaat.
Het is alleen maar haar eigen ding en haar kleinkinderen dus de kinderen van de jongere zus van mijn man.
Maar dat maakt allemaal niet uit maar als mijn ouders ff niet betrokken zijn dan OWee dan is het meteen een doodzonde.
Vanavond ook toen ging het ook alleen maar over hoe belangrijk het is dat ik altijd eerlijk ben naar mijn man toe.
Mijn dingen kwamen helemaal niet meer aan bot.
Ik had graag er over willen hebben hoe we de spanning in mijn huwelijk terug kunnen brengen.
En dat heb ik ook gezegd en dan is het dat komt na de vakantie wel.
Ik ben zo ten einde raad ik voel me zo ongesteund onbelangrijk en ongezien.
Gelukkig dat die vriendin weer terug is anders had ik me met mezelf geen raad geweten .
En ik ben ook zo wanhopig ik ben echt geneigd om mezelf weer in de armen van de man van mijn vriendin te gooien.
Nu ik ook weet dat mijn vriendin er geen problemen mee zal hebben.
Als haar man en ik weer intiem met elkaar zouden zijn.
Wat niet weet wat niet deert ik krijg nu ook geen handvaten.
Terwijl ik die zo hard nodig heb.

---

Wat zouden jullie doen als jullie in een dezelfde situatie hadden gezeten?

Ik heb geen idee edelsteentje,
ik kan me  niet inleven in het geschetste bestaan en de hele situatie,  ik heb daar amper overeenkomst mee in mezelf of mijn leven.
Anderen op dit forum wellicht wel. Ik hoop het voor jou, dat iemand reageert.


Sterkte.

Ik zit toch zo tegen deze dag op echt ik hou mijn hart vast.
Mijn man heeft last van bepaalde spanningen en reageert dat voortdurend op me af.
Hij kan altijd bij mijn begeleiding terecht om te kunnen ventileren wat hij vervolgens niet doet en ik daardoor weer de dupe ben.
Omdat hij alles weer op mij zit af te reageren en nou gaan we as dinsdag ook nog eens met vakantie.
Godzijdank hebben we wel extra assistentie voor mij aan kunnen vragen.
Maar toch zie ik als een berg tegen de reis op door het gedrag van mijn man.
Ik had vorige week een extra recept gevraagd voor bepaalde kalmerende pillen.
Wat ik vervolgens ook niet op heb kunnen halen omdat de apotheek beweert het recept nooit binnen te hebben gekregen.
Nou is het maar de vraag of ik op maandag een recept kan krijgen en het op kan halen.
Alleen maar omdat er niet goed werk wordt verricht.
Ik had ook nog om een recept oogdruppels gevraagd.
Die ik ook nog steeds niet binnen heb.

Je hebt er geen invloed op over hoe anderen hun werk doen en of een computersysteem  stil ligt of wat er ook aan de hand moge zijn. Het gedrag van je man kun je ook niet veranderen, je kunt hoogstens zeggen wat het met je doet.
Doe wat je zelf moet doen. Je kunt er uiteraard vreselijk van balen, dat wel. 

Groet

Nee daar heb ik ook geen invloed op maar vervolgens laten ze het er wel bij.
Dat recept had ik 30 mei al aangevraagd en ik vind het ook behoorlijk slordig en klantonvriendelijk dat ze er niet achter aan gaan en doen of hun neus bloed.
Toen ik aan het einde van de middag bij de apotheek informeerde.
Beweerden ze weer dat de huisarts de recepten geannuleerd had en vervolgens kon ik de huisarts niet meer bereiken.
Dat geldt ook voor de apotheek gelukkig is mijn man maandag vrij .
En kan hij er nog erachter aan maar misschien gaat het dan al wel niet meer lukken.
Maar laten we maar positief blijven.
En wat mijn man betreft hij moet gewoon eens een flinke schop onder zijn reet hebben.
En de begeleiding moet hem maar eens bijbrengen dat hij zich maar heeft te gedragen.

Dat gaat je begeleiding dus niet doen. 
De GGZ is geen heropvoedingsgesticht. 

Je man is zoals ie is , dit is de man waar je op bent gevallen en mee bent gaan  gaan trouwen. Je zult met hem door een deur moeten zien te komen, hij gaat niet veranderen omdat jij dat wil. 
Je kan hoogstens zeggen wat het met je doet en aangeven wat jij nodig hebt en dan is het aan hem of hij daarmee kan leven en er gedrag naar wil vertonen.
Ik zou n schop onder de kont instelling daarbij achterwege laten, daar gaat praktijk iedereen van in de weerstand. Waarschijnlijk herken je dat zelf ook. 
Daar  ga jij niet mee krijgen wat je wilt.

Groetjes