Tja, Je kunt gewoon van jezelf uitgaan,  van je eigen gedachten en gevoelens erover. Dat is ook jezelf belangrijk maken of vinden immers. 
Het zal ongetwijfeld allemaal geen kritiek zijn. Pik eruit  waar je wat aan hebt, en de rest laat je gewoon. 
Mens en omgeving zijn wel een wisselwerking inderdaad. Je kan daar niet helemaal jezelf los van zien, lijkt mij. Maar binnen die omgeving ,wat hij ook mogen zijn, mag je wel voor  de eerste plaats innemen voor jezelf en niet andersom . 

Zoiets ...

Groet en liefs

Hoi Joy,

Ik ben er fan van om dingen om te keren (omdenken) en dan heb ik het over het algemene beeld dat mensen naar de GGZ moeten omdat ze niet functioneren en daarom niet goed zijn. Je ziet je leven soms als alleen maar GGZ en dat vind je niet fijn. Je gaat naar hulpverleners om verschillende therapieen te volgen die jou helpen en niet om beoordeeld te worden. Op het moment dat mensen dingen zeggen die je niet helpen of je tot besef komt dat de GGZ je leven beheerst gaat er iets niet helemaal goed. De GGZ moet jou dienen en niet andersom. Je doet het eigenlijk altijd goed als je jezelf bent. Er zijn wel dingen die je helpen of niet helpen, maar het gaat niet om goed of fout. Je hoeft niet te zijn zoals ieder ander. Daar hoort ook bij dat je misschien wel liever voor een ander zorgt dan voor jezelf, bepaalde persoonlijkheidstypen hebben dat als kerneigenschap. Niks mis mee.

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku

Dat omdraaien ken ik ook Jarno,  Ik probeer vaak iets van meerdere kanten te bekijken. Maar dat schuurt en wrijft dan soms in mezelf. 
Nou ja, ik vond het soms zwart/wit feedback. Dit doe je volgens mij altijd, zo doe je ALTIJD..  Jij ziet je zelf zo.. ja op dat moment, maar ik zie mezelf soms ook anders..
Jij maakt anderen altijd maar belangrijker dan jezelf
Eehm nee hoor, volgens mij niet..
Er zijn ook momenten, hetzij uit pure noodzaak (burnout/ depressie waarbij je gewoon niks meer kunt/lukt)
dat ik anderen echt niet belangrijk kón maken..
En met het zwart/wit te maken gaat het niet om waar ik nù mee zit. Dan word ik niet gehoord in wat ik probeer uit te leggen. Situaties van vroeger kunnen triggers zijn in het nu maar dan nog is de uitkomst weer anders.  De vraag wat er gebeurd met een "crisis". 
Dat is iedere keer weer een beetje anders en ik heb ook meerdere copingsmechanisme. Zowel lastig voor mij als voor hulpverlening om dan gericht iets te doen, snap ik..

Een enorme k#tdag kan de ene keer toch nog iets minder k#t  worden als er iets fijners gebeurd en een k#tdag kan nog k#tter worden als er nog meer op je bordje komt..  Niet concreet genoeg voor GGZ, maar voor mij zit er wel waarheid in
En ik ben op zoek naar een balans tussen omgeving en mij, waarin het één niet persé belangrijker is dan de ander hoewel situaties dat soms toch even vragen. Dat is onvermijdelijk denk ik dan. 
Maar dat is hoe ik erover denk, als feedback krijg ik telkens iets anders  (zucht!)

hier een knuffel lieve Joy 

Ja, ze vinden er allemaal weer wat (anders) van . 

Kun je dol van worden. Beschrijf eens een kwestie, als je er behoefte aan hebt. Kunnen wij wat gerichter meekijken wat nou t  euvel is, of niet. 

Sterkte

Dank Mabel

Pfff..  whaaa..
De informatie voor schadefonds is opgestuurd.
Met trillende handen heb ik het op het postpunt
afgeleverd.  
Veel angst, en geen idee waarom want de dingen die gebeurd zijn zijn al lang geleden.. 

Maar ik loop veel in m'n hoofd met morele en ethische vragen. Wat voor betekenis moet ik straks aan het antwoord van schadefonds weer gaan geven. 
Als het afwijzing is, is mijn waarheid er dan niet? Zijn er dan geen misdrijven gepleegd? 
Maar als ik wel antwoord krijg dan voelt dat ook vreemd..  wat betekend dat dan? 
Ik zit er behoorlijk mee "in m'n maag" 
zoals ze dat zeggen.  En in m'n hoofd..

M'n meneer heb ik inmiddels ook wel een hoop verteld, en ook dat vind ik ergens behooorlijk eng!  Ik voel me enorm kwetsbaar en blijf het moeilijk vinden om te denken dat hij met mij samen wil zijn en dat hij het oprecht goed met me voorheeft. Hoewel ik ook wel steun van hem voel. 
Misschien dat hij dat soms ook wel heeft van mij uit, dat hij zich afvraagt of ik het goed met hem voorheb.
Deze week heb ik al een paar nachten wakker gelegen en/of nare dromen. Pff..  Dan maar weer ff extra medicatie (zucht!)

Alles voelt een beetje onzeker en ik voel me behoorlijk onzeker. Doe ik hiermee het juiste?  Wat zal er nu gaan gebeuren? 
En ook met m'n meneer voel ik me onzeker
hoewel ik het toch ook weer fijn zal vinden als ik 'm weer ff zie. 

M'n emotie gaat ook van veel angst naar "ik kan dit" en van leuke dingen willen plannen naar alles is teveel, naar rust willen, nee toch afleiding.. nog even volhouden, en lukt dit nog?  Ja vandaag is gelukt en morgen waarschijnlijk ook nog wel, toch..
Ik probeer maar te accepteren dat het even warboel is en dat ik gewoon onzeker ben nu.
Niet teveel moeten want dat is teveel maar ook niet geen houvast meer.. Iets van houvast! 

En zo toch maar proberen slapen

Afgelopen weekend bij m'n meneer geweest. 
Ondanks dat ik zelf graag een serieuzere relatie wil (en hem ook leuk vind!) vind ik het enorm pittig. En nu is dat me ook even teveel..  
Ooit wil ik samenwonen en trouwen, nog steeds heel graag! Maar na ongeveer 10 jaar bijna continu alleen met mezelf in m'n torentje heb ik er moeite mee om (weer) zo vaak iemand te zien. En om dan ook een beetje balans te vinden tussen wat we beide willen.
Voor mij is het al heel wat dat we al wat maandjes elkaar zien. En dat ik hem zoveel gedeeld heb over m'n verleden..
Ik heb hem gezegd dat ik werk (nog steeds) graag zou willen maar dat dat wrs niet (meer) haalbaar is. Niet dat ik helemaal niks kan, ik kan wel íets
Maar als hij met mij samen wil zijn dan is dat wrs wat het is, hoe hard ik ook m'n best heb gedaan om wél te kunnen. En dat doet ook pijn, dat ik continu tegen m'n eigen kunnen aanloop. 
De angst is er dat m'n meneer het voor gezien houd en
daarom wil ik het soms nu gewoon afbreken
maar dat vind ik ook zo ontzettend verdrietig


Ik voel me al een tijdje weer alsof ik continu niet voldoe aan wat omgeving zou willen zien (goed humeur, niet gestresst en kan alles handelen) Terwijl ik om werkelijk alles in huilen kan uitbarsten, voel me gestresst om de simpelste dingen en heb het idee dat ik weer ieder moment kan instorten. 
Maar ga me ook a.u.b. niet teveel "helpen" met alles wat ik zou moeten doen om me zo niet te voelen! Dat geeft nog meer stress! 
Je moet ontspanningsoefeningen doen, je moet een schema bijhouden, je moet.. je moet 
Het enige wat nu lukt is een tijdje zitten, de stress proberen verdragen met de gedachte dat er weer andere dagen komen, dat ik misschien weer een hele reis US aankan!

Ondertussen ben ik weer wat meer benzo'tjes aan't nemen om even met de stress om te kunnen gaan 
en dan toch even boodschappen kunnen doen
ook niet de meest fijne oplossing.. (zucht!)

Binnenkort weer huisarts en POH

Och Joy, 

Ff serieus , een goed humeur, niet gestresst en kan alles handelen... 
Daar voldoet zelfs een mens zonder mentale belasting niet aan . En die hoeven dat ook niet , - want die hoeven niets te bewijzen.  Jij ook niet . 

Doe dat je zelf niet aan... Dat is niet realistisch..

En je moet helemaal niets . 
Al dat  gezeik...wat dan een remedie moet zijn is het niet , als het  uiteindelijk alleen maar extra druk geeft. Want als je maar goed je best doet, dit of dat, elke dag zus of zo, en zo lang,  'dan komt het goed' . (?) 
 En dan lukt het niet,  al die opdrachten,  en dan heb je ook nog weer 'gefaald.' en voelt het nog minder dan goed. 

Als het al geforceerd moet,  niet gewoon enigszins spontaan uit jezelf komt of uit nieuwsgierigheid of wat achteloos ... Dan is het vaak een moeten en dat werkt meestal niet best. 

Rustig aan . 

Liefs

hoi lieve Joy 

ik heb zo'n idee dat jij net zo denkt als die vrouw bij bij heeft gedaan iemand komt te dichtbij en dan lukt het niet meer ik herken wat jij nu zegt over die meneer dat je wel wil maar niet verder durft te gaan net zoals die vrouw bij mij maar ja ik kan er ook helemaal naast zitten ik gun jou dat je her wat los kan laten maar ja ik zie aan die vrouw hoe moeilijk dat is voor iemand 

en gesprekken al gehad ondertussen ?

heel veel liefs en een knuffel J

o ja Joy 

wat jij doet begrijp ik wel ik heb in het verleden ook mensen afgestoten 

groet en nog eens liefs en een knuffel J