hier een knuffel Joy

Ik voel met je mee.

Hier heb je Vicasa, maar ik had het idee dat dat nog heel lokaal is en in experimentele fase. (misschien zeg ik het verkeerd)
In ieder geval, het is een nummer dat je kunt bellen, ook s nachts, maar het is geen crisisdienst. Er zit dan een verpleegkundige die even wat tips kan geven of een luisterend oor. Diegene kan ook in jouw dossier.

Ik heb het twee keer gebruikt. Eén keer bood de vrouw juist een luisterend oor van, wat is er allemaal aan de hand en lucht je hart maar even.
Zaterdag had ik het weer gebruikt en die man zei juist: Je hebt al zoveel gesprekken gehad deze week (prive en hulpverlening) ga nog maar even rustig proberen te liggen. En neem in het weekend één dagje voor jezelf. Die ging niet nog meer gesprekken voeren juist.

Je kunt vragen of dat er bij jullie ook is. Vicasa. Want het is minder belastend dan een heel bed op recept en dat je weer een tas moet pakken midden in de nacht. Maar het haalt wel even de spanning er af.

Het is ook allemaal veel en ook met die meneer van je. IK weet niet zo goed of ik bij FACT het goede voor ogen heb. Hier werken ze in teams maar ik hoor nooit iemand het woord FACT gebruiken. Het is hier ingedeeld op postcodegebied en daarbinnen heb je dan een psychiater, psycholoog, SPV etc allemaal in hetzelfde team werken. Maar misschien heet het bij ons anders. Geen touw aan vast te knopen soms.

In ieder geval sterkte.

Stress, verdriet en ik voel weer langzaam paniek opkomen.. ALLES word weer teveel

Ik vond het best een intens weekend en ik kan niet eens goed uitleggen waarom. M'n meneer en ik hebben voor komend weekend weer afgesproken maar het is me teveel.. Ik heb nu continu het idee dat ik niet aan zijn behoefte kan voldoen. Zijn behoefte aan meer contact.
Afgelopen vrijdag hadden we wéér even een discussie. 
Ik vind het zo moeilijk om niet telkens over m'n eigen grenzen te gaan maar tegelijkertijd ook dat hij niet altijd degene hoeft te zijn die vooral rekening houd met mij. 
Hij vroeg of ik wel een relatie wil omdat ik even een weekend niet wil afspreken. Ik probeerde uit te leggen dat ik meer tijd voor mezelf nodig heb dan hij, hij gaat anders met dingen om, niet persé goed of fout, maar gewoon anders en lastig om daar dan een compromie in te vinden. Hij vond dat ik hem niet als prioriteit zag terwijl ik juist het gevoel heb dat ik heel erg m'n best doe om aan zijn behoefte gehoor geven (meer berichtjes sturen of bellen als we ons niet zien, ect.) 

Ik wil 'm vragen of hij zelf iets van therapie zou willen doen, los van mij, omdat ik zie dat hij ook dingen uit het verleden de relatie in sleept en nu heb ik een beetje het idee dat ik er vooral aan "werk"
Ik ben altijd degene die therapie heeft gedaan, ik heb continu "aan mezelf gewerkt", gedrag proberen veranderen. 
Vandaag voel ik me weer totaaal overspoeld. 

Volgende week heb ik pas weer gesprek bij de POH.
Bij FACT had ik gesprek gehad, de psycholoog daar had nog nooit gehad dat de therapie niet vergoed zou worden en zou met de administratie ernaar kijken. Hij vond dat de hulp van FACT niet aansluitend zou zijn omdat er veel vanuit mezelf komt maar dat ik bij crisis wel een beroep zou moeten kunnen doen op hulpverlening waar ze een beetje over m'n achtergrond weten. Ik zei dat ze bij vorige therapie het hadden over een "bed op recept" zoals dat vroeger heette, en dat me dat eigenlijk wel handig klinkt, even een kleine pauze als alles in het 100 loopt. En dan kijken wat er nodig is om weer verder te kunnen.

M'n fiets had een lekke band en vanmiddag kan ik 'm ophalen maar ook dat klinkt als zoveel moeite. Wel heb ik al iets gegeten vandaag. Normaal zou ik ook nog wat huishoudklusjes doen maar voor nu hangt er een dikke wolk verdriet en frustratie, alles kost 3 x zoveel moeite,
m'n lijf doet pijn en ik heb het idee dat ik weer om iedere nagel die afbreekt in huilen kan uitbarsten so to speak

Hoi Joy , een relatie vind ik ook hartstikke moeilijk met onze persoonlijkheid en met de dingen waar we tegenaan lopen. Hij heeft behoefte aan meer contact , jij aan meer rust...
Ik denk dat je helaas naar jezelf gaat moeten luisteren want anders stapelen de frustratie zich op en komen we weer in overspoeling van emoties of crisis. Je stuurt al meer berichtjes en belt al vaak als je hem niet ziet , geef je aan dus ik hoop dat je naar jezelf kan luisteren en doen waar je jezelf goed bij voelt. Ik probeer dat nu ook te doen en verwacht al niet te veel meer van mijn partner zoals een diep gesprek of begrip dat zal er nooit komen. Ik heb wel mijn grens aangegeven en ik kies nu voor mezelf...
Ja het is altijd wij die therapie moeten volgen of wij die aan onszelf moeten werken ja dat gevoel heb ik ook vooral bij familieleden, als wij aan onszelf moeten werken ja dan moeten zij dat dan ook wel eens gaan doen bah
ik snap  jouw frustratie en ik snap jou wolk van verdriet en somberheid en het toch willen functioneren , doe het rustig aan Joy , ik denk aan je groetjes Cyranno

Nou Mabel, daar kan ik dan ook weer om zuchten
Hokjes-gedoe. Je hebt niet het juiste labeltje. 
Je past niet in het protocol.


Nou dat is het ook juist Joy , ik pas niet in een protocol welk protocol dan ook. Ik ken eigenlijk niemand die in een protocol  past. 

Maar ik heb wel eens met jaloezie gekeken hoe makkelijk bij n fact de dingen even geregeld konden worden. Alles in huis , korte lijnen. Zeker in de tijden dat ik mezelf amper nog kon dragen en op mn tandvlees liep. 

Als ik zag hoeveel moeite ik moest doen om mensen daar in beweging te krijgen, zo van  jongens ik heb n hulpvraag, weten jullie nog ?  Kunnen jullie alsjeblieft je werk even doen?  etcetera 

Ik zou dan 'geactiveerd moeten worden', maar ik ben voornamelijk erg druk geweest met het activeren van die gasten in de GGZ. 

Niet vooruit te branden, niet op de hoogte van ontwikkelingen in hun vakgebied,  een blikveld beperkt tot die enkele vierkante meter die voor hun lag: doorgaans hun bureau . 

Tja . Het zit er bijna op want ik ga de GGZ verlaten, maar al dat duwen en trekken aan al die dooie, maar niettemin goed betaalde paarden,  zal ik niet missen. 

Heb ook het idee dat ik echt aan mijn pensioen als ggzclient toe ben wat dat betreft.
 De koek is hier ook wel een keer op.

Liefs! 

Kennelijk hebben wij wel 'Fact'-teams maar gebruiken ze dat woord niet of hebben ze er een eigen benaming voor bedacht. Want het principe is hetzelfde maar ik hoor de afkorting nooit voorbij komen.
Zat even mijn eigen GGZ te googlen, de visie is 'beter worden doe je thuis'. Vandaar dat er mij ook niets bekend is over BOR (of nieuwe regelingen in die richting) en ik zelfs niet weet waar men tegenwoordig opgenomen wordt, als men opgenomen wordt. In ieder geval niet meer hier in de stad. Paar jaar geleden heb ik het wel eens gevraagd aan de toenmalige psychiater, en ook of er nog steeds meerpersoons kamers bestaan. Toen dat laatste het geval bleek heb ik een beetje besloten dat opname in principe geen optie meer is. Tenzij ik natuurlijk helemaal ontspoor. Maar niet om tot rust te komen iig.

Mabel ik herken wel wat je schrijft. Ben benieuwd of en waar jij nog hulp hebt als GGZ voor jou stopt.

Ik zie het hier per gemeente verschillen. Zelfde diagnose, zelfde verleden, andere postcode en je komt in een compleet andere wereld terecht. De GGZ-wandel-vriend valt net buiten onze gemeente. Hij heeft een paar jaar gerommeld bij Psyq met telkens wisselende mensen die dan weer weg gingen, dan weer ziek werden, maar die hij iig niet leerde kennen (hulpverleners). Toen werd de hele afdeling opgedoekt en nu zit hij bij de huisarts.

Ok als ik daarover wil schrijven moet het even in mijn eigen topic maar het verbaast me hoe de één bij GGZ kan zitten en zoveel hulp krijgt dat de agenda overloopt. En hoe de ander overal buiten valt. Hoe complexer de diagnose, hoe moeilijker je soms hulp krijgt (heb ik op TV gezien).

Joy en je meneer, ik kan me zo goed voorstellen dat je aan de ene kant blij bent met een relatie. Ik weet ook dat je er al een tijdje op hoopte en ook toen al de twijfels had of het niet vooral gedoe zou geven. Pffff en dat je dan vooral rust wilt.... en hij wil je juist zien..... dat is sowieso lastig om iemand te vinden met dezelfde behoefte daarin. Ook als je geen 20 meer bent.

Steunt hij je wel dat je opleiding gaat doen?

BOR ken ik dan weer niet Feline. In ieder geval heet GGZ in NL dan wel overal GGZ, maar welke regeling je waar allemaal hebt, geen idee.. Misschien moeten we verhuizen om in de juiste hokjes te passen, haha

Waarom stopt je GGZ eigenlijk Mabel? Eigen keus of besluit buiten jou om?
Herkenning
Ik heb ook het idee dat ik nergens in een hokje pas. Iedere keer maar weer tussen wal en schip. (niet alleen bij GGZ maar ook bij allerlei andere instanties!)
Bij de één ben je te complex en bij de ander weer niet complex genoeg ofzo.. Zoals in het intake gespek bij FACT gezegd werd, je hebt niet iedere week "crisis" maar het is alleen dat je af en toe door je hoeven zakt. 
Ik vond het op zich een grappige verwoording, door m'n hoeven zakken.
Maar ja.. dat gevoel heb ik nu ook weer ja.. alsof ik weer een beetje door m'n hoeven zak.
Misschien kan ik dan toch ergens EMDR gaan doen als ik dan bij FACT terecht kan als er weer crisis ontstaat.
Maar met momenten heb ik ook weer zoiets, het is teveel..
Dat allemaal aangaan, weer proberen, uitzoeken bij wie ik waar allemaal therapie wel of niet kan doen, wat wel of niet vergoed word blablabla.. En dan denk ik, ik ben te beschadigd, geef het maar op.. 

M'n meneer heeft al een paar keer gezegd dat hij er voor me wil zijn. Ja heel lief, maar tot hoever? En dat bedoel ik ook echt voor hem zelf
Again   
misschien ben ik te beschadigd
Het lukt niet, doodlopende weg..
Ik wilde de relatie zelf ja, en ik heb er ook een tijd over nagedacht of ik wel een relatie moet/mag willen
met al m'n "labels" en terugkerende crississen en gedoe. Te complex.
Nou ja, als hij met de relatie zou willen stoppen omdat ik te "moeilijk" ben, snap ik dat volkomen..
Voor nu probeer ik nog verder, komend weekend heb ik een verassing voor hem gepland en ben benieuwd of 'ie het leuk vind 
(:

Dankje voor je lieve berichtje Cyranno

Hoi Joy, 

Het wordt gestopt omdat ze geen aanbod meer  voor me hebben. 
Daar ben ik het op zich mee eens. 
Ik heb eruit getrokken wat erin zat / waar ik mogelijk iets aan zou hebben, maar zoals je weet het is One size Fits All, dus mijn persoon en hulp vragen , stonden daar niet in voorop. Want zo werken ze daar dus niet. (Zal in de toekomst ooit veranderen hoor. )

Kortom: ik heb er dus niets meer te halen. 

Ik ga dan ook mijn psychopersoonlijke  carrière elders vervolgen. Nog niet geheel duidelijk waar,  ben nog met de oriëntatie bezig. Waarschijnlijk iets met de specialisatie richting hechtingsproblematiek , overige trauma behandelingen. 

Ben nu aan het bakkeleien over het eindverslag en een eventuele doorverwijzende functie die het nog kan hebben. Loopt ook weer niet naar behoren en ik zit er weer bovenop.

Wat ben ik er toch ook vooral weer druk mee (geweest) om die mensen daar aan te sturen. 

Ben ook echt aan mijn GGZ pensioen toe. Zucht. En hun ook naar mij toe, vermoed ik , eindelijk verlossing , kunnen ze weer als vanouds achter hun bureau hun repertoire afdraaien.

Liefs!

Zuur om te lezen Mabel.. 
En ook wel begrijpelijk dat jij er klaar mee bent.
Misschien dat er in de toekomst weer nieuwe dingen
zijn die misschien wel helpend zijn. 
Veel succes bij het trekken aan GGZ. Of even niet, een pauze is misschien ook wel even goed..

Vandaag weer bezig geweest met informatie uit m'n dossier om het op te sturen aan Schadefonds.
Het doet erg veel met me. Ook om te lezen wat er vroeger allemaal geschreven is en hoe dingen soms in het dossier staan. Behoorlijk wat angst om het in te sturen. Bang om ertegenin te gaan ofzo..
En wat wil ik ermee? Erkenning voor mijn kant van het verhaal, dat dat er ook mag zijn.. 
Ik heb ook weer behoorlijk de worsteling met zelfdestructief te gaan doen en tegelijkertijd denk ik, stel je g#d niet zo aan over wat er gebeurd is!
Ook ben ik nu echt aan't denken om serieus (iig tijdelijk) contact te breken met wat fam. 
Maar zo moeilijk.. het heeft toch effect op nog andere mensen/fam. ook. 
En dat het niet mag ook, want ik moet niet zo moeilijk doen! 

Ondertussen nog meer informatie aan't zoeken over ©PTSS en merk dat ik behoefte heb om evt. met lotgenootjes daarover te hebben. Eigenlijk liefst in een real life  therapiegroepje ofzo
Hoe handelen zij dat in hemelsnaam allemaal? 
En misschien als het daar "beter" mee gaat dat dan ook m'n depressie-dingen minder zijn? 
Een deel van mij denkt echt,  laat maar..

---

Misschien dat ik dan trouwens even wat minder op het forum ga zijn, dat weet ik nog niet

Nou Joy , ik heb Cptss/ - cvt . En dat wandelt door de hele DSM diagnostiek heen. Je hoort dan eigenlijk ook niet in een hokje. Vandaar dat ik ook het hele assortiment zo'n beetje doorlopen heb. 

Er  is een cptss groep op discord en in Den Haag is een groep actief online  en fysiek met bijeenkomsten. Hier en daar zijn er gespreksgroepen. Het ligt eraan waar je woont in mijn buurt , is er bijvoorbeeld weinig tot niets. 

Tegelijkertijd zul je overal wel iets vinden wat op bepaalde punten past en op andere weer helemaal niet. 

Dat is gewoon goed zoeken. 

Ik vind het niet zuur dat ze me niets meer te bieden hebben qua behandelingen.  Het is gewoon niet anders . Ik zit er ook niet om verlegen, en vind het eigenlijk wel prima om een tijd GGZ vrij te zijn. Ik vind de  GGZ toch ook geen levens invulling, of eerste levensbehoefte. Ik beraad me maar op wat ik nog wel wil  , hoe en waar. 

Groetjes

Ja even pauze van therapie kan soms ook fijn zijn vind ik. Als je leven alleen maar GGZ is is ook niet fijn vind ik

Vandaag weer naar de groep geweest. Aangegeven dat ik het op het moment moeilijk vind om iedere week te komen en ik ook op zoek ben naar nog andere therapie.
Weer behoorlijk wat feedback gekregen en heb weer het gevoel dat ik het eigenlijk nooit goed doe.
Er werd vooral gezegd dat ik mezelf het belangrijkste moet maken.. maar als ik mezelf alleen maar het belangrijkste maak is dat toch ook niet fijn? Tenminste, vind ik niet.. En dan moet ik weer therapieën om mezelf minder belangrijk te gaan maken..  Ik besta in de omgeving en beide zijn van invloed op elkaar, zo blijf ik het zien.
Er werd ook gezegd dat dingen gezegd werden om mij te helpen, ja snap ik en dat probeer ik dan ook zo te zien.. maar niet alles is altijd helpend, ook al is het wel zo bedoeld.. Veel komt ook binnen als kritiek, en dat ligt niet persé aan de ander. 
Er kwam weer verdriet boven. En een hoop dat er in me omgaat. 


De POH duurt wel even voordat ik daar weer terecht kan terwijl ik daar eigenlijk wel fijn zou vinden om nog even een gesprek te hebben. Ze ging me wel nog een keer bellen tussendoor hoe het gaat.