Een eerste bericht ooit op een forum als dit. Hoop dat het me iets kan gaan brengen.
Sinds een maand of 2 weer single. Dit na een eerste relatie ooit, op mijn 44ste. Het heeft net geen 2 jaar geduurd.
Beter laat dan nooit (had z'n redenen). Maar helaas niet door mijn keuze weer single.
Kon mijn geluk niet op met mijn partner, leuke dingen ondernomen, wereld over gereist, geen ruzies, alles leek bespreekbaar.


Maar nu? Ik val (weer) in het gat waar ik vandaan kwam. Weer single, weer die klote dating sites, apps, met gesprekken die na 2-3 berichten stil vallen.
Geen zin in werk (doe het wel, want routine), geen zin in wandelen (~2x per week wandel ik nog wel tijdens de lunch op werk), fietsen, sporten, of wat dan ook. Nadat het uit ging wel direct mijn omgeving gecontact en steun gezocht. Beperkt gekregen.
Ook al was het beperkt, was dat wel fijn. Maar ja, anderen hebben ook hun eigen ding. En dat terwijl ik echt niet loop te huilen, zeiken of negatief te zijn over mijn situatie. 

De agenda blijft leeg. Ook al onderneem ik genoeg actie om iets in de agenda te krijgen. Niemand geeft thuis. Lijkt het. Te druk met andere dingen.
Mijn vriendenkring is gewoon niet zo groot, nooit geweest, wat opzich ook prima is. Tijd voor mezelf is net zo belangrijk. Maar nu heb ik daar minder behoefte aan. 
2 dagen naar kantoor, afleiding, leuke collega's, werk-inhoudelijk boeit het me niet zo op het moment. Doe mijn ding en dat is oké.
Collega's weten ook van mijn situatie af, en geven me alle tijd en ruimte. Net een nieuwe rol ook in het bedrijf, geen fijne binnenkomer.
Geniet nog het voordeel van de twijfel lijkt me.
2 dagen thuiswerken, kan wel vaker naar kantoor, maar dan is er geen hond op de werkvloer. 3 dagen vrij.

Probeer het allemaal wel positief in te zien, voel me al beter dan een maand geleden. 
Al ben ik nog niet waar ik wil zijn.

Vond de extra sociale activiteiten met mijn partner erg leuk. 
Die was op sociaal vlak actiever dan ik, ging graag mee. Wellicht iets te graag.

Feit dat het uitging niet zien aankomen.
Mijn partner wilde niet meer door, denk dat ik mijn partner, het hebben van een relatie, en alles er omheen leuker vond dat zoals mijn partner erin stond.
Had zelf ook wel eens wat ?-tekens bij dingen gezet, maar voor lief genomen / coulant in geweest uit angst om mijn partner kwijt te raken.
Nu is dat toch gebeurd, wellicht juist daarom. 

Hoe kan ik nu de draad weer oppakken.
Mijn kaken zitten stijf op elkaar in de vrije uren, slaap slecht, ben daardoor moe, geprikkeld en depressieve gedachten.
Zal nooit handelen om er een eind aan te maken, maar ja als je echt niet lekker in je vel zit, gaat ook dat wel eens als gedachte door je hoofd. Wie zou me missen? Wat is mijn toevoeging aan de wereld? Voor mij écht 10 anderen. Ook al ben ik intelligent genoeg om te snappen dat dat totale onzin is. 
Genoeg om voor te leven, prima inkomen, prima huis, prima vrienden etc. Kan doen, laten, kopen, reizen wat ik wil. en toch, ongelukkig. Het was zo veel leuker samen. 

Tips anyone?

Ik denk dat het flink wennen is, mijn tip is geef het de tijd. Ga niet meteen op dating apps leer wat het is met jezelf gezellig te hebben en leuke dingen te ondernemen. 

Sterkte

Welkom op het forum.

Een relatiebreuk kan heel pijnlijk zijn, of je het nu aan ziet komen of niet..
Ik kan me voorstellen dat je je rot voelt en weinig zin hebt om nu dingen te ondernemen als het eerst zo leuk was samen.
Lijkt me goed dat je wat steun gezocht hebt bij je omgeving ook al kunnen die niet alles snappen hoe je je voelt. Hopelijk lucht schrijven ook iets op?

Muziek luisteren helpt mij vaak wel eens. Genoeg muziek over liefdesverdriet..
En je hoeft niet meteen opnieuw te daten of je op 
relatie sites aan te melden als je daar geen zin in hebt.

Muziek heeft in het begin wel geholpen om de emoties los te maken. 
Maar na een 2-3 weken was dat wel klaar. Ben ook van nature niet zo een huiler.

Tijd geven hoor ik vaker als terugkoppeling, alleen weet ik niet goed hoe dat vorm te geven. Niet tastbaar genoeg voor mij. 
Had na 2 maanden wel gehoopt er los van te zijn/komen. Niet dus...

Leuke dingen al wel geprobeerd, maar het geeft me gewoon geen/te weinig energie. Terwijl ik dat vroeger wel kreeg van exact die zelfde dingen. 

Mijzelf alleen vermaken, dat is eerder een noodzaak dan een deugd. Zie er gewoon tegenop om vrije tijd eenzaam en alleen door te brengen. 

Heb niet samen gewoond, dat zal wel in mijn langeretermijn gedachten. Zelfs alleen in bed liggen is al ellendig. Laat staan de alleen weekenden doorbrengen. Ben een behoorlijke couch potato aan het zijn. Nog even en ik zie er ook zo uit qua vorm.

Schrijven helpt wel hoor. Maar minder dan ik had gehoopt. Denk ook niet dat ik hier een gouden ei ga vinden.

Hoi Steve, welkom op dit forum. Waarom val je weer in het gat waar je vandaan komt? Waar ligt dat vertrekpunt dan precies? Gaat dit over falen? Klinkt alsof je van mening bent dat je opnieuw moet beginnen en het je gigantisch veel energie zal kosten. Je hebt zo je best gedaan en het is niet gelukt. Vertel eens, hoe had het er uit moeten zien?

Weet je wat het is met iets de tijd geven? Je doet helemaal niks. Je laat het los en gaat verder met je leven. Je gaat dingen doen die je energie geven. Nu kost alles energie. Als die dingen er niet zijn? Dan ga je in een hoekje zitten. Dat is ook oke. Maar helpt je dat? Daar weten we allebei het antwoord op. Het komt niet vanzelf. En wil je dat? Daar weet alleen jij het antwoord op.

Je agenda vult zich niet vanzelf. Leuke sociale bezigheden komen niet aanwaaien. Ik zou mezelf ook niet missen als ik geen stappen zou zetten zodat mensen me uberhaupt kunnen zien.

Het komt over alsof je gewoon op bent. Het is een grote warboel en niks is oke. Dat mag hoor, even helemaal niks. Niks mis mee.

Tijd is niet concreet genoeg., Schrijf je 

Niet alles in het leven valt te vangen in doelen met een tijds bestek , het gaat zoals het gaat : je hoeft alleen maar het proces te volgen en je er verder niet te druk over maken. 
Er zijn mensen die als vuistregel nemen dat het de helft van de relatieduur kost om eroverheen te komen. Ik denk niet dat dat in alle gevallen op gaat, maar als je graag wil weten waar je aan toe bent kun je dit hanteren. 
Sterkte

Het lastige is denk ik dat het zelf zoeken is naar wat voor jou helpend is. Tips en houvast van anderen zijn handig maar ik heb regelmatig gedacht, voor mij helpt dit niet..  Of tijdelijk.. En later had ik toch weer momenten dat ik er behoorlijk mee zat of dat emoties/verdriet erover weer terug waren. 

Wat ik voor mezelf apart vind is dat ik meer dan 10 jaar terug een relatie had en heb het jaren lang moeilijk gehad dat het niet werkte tussen ons. (terwijl anderen allang weer nieuwe relaties zouden hebben) En nu ben ik in een nieuwe relatie aan't proberen maar kan het soms nog steeds jammer vinden dat het met m'n ex niet gelukt is. Inmiddels ben ik denk ik wel zover dat ik kan accepteren dat de relatie uit is gegaan. Met m'n ex geloof ik ook wel dat we beide echt geprobeerd hadden. Soms praat ik daar ook over met m'n meneer waar ik nu mee samen ben. 
En ook dat ik soms veel angst kan hebben dat het wéér "fout" gaat. Dat we nu iets proberen opbouwen maar dat we alsnog uit elkaar kunnen gaan..

Een beetje zoeken wat voor jezelf helpend kan zijn.
(MOEILIJK!) Soms misschien afleiding, soms jezelf tijd geven om te rouwen (een relatiebreuk kan ook écht rouwen zijn vind ik) Soms in de woestijn van niks zitten. Zelf een reisje proberen maken, alleen, om onderweg weer nieuwe mensen tegen te komen. Weer andere muziek luisteren. Opnieuw boos/verdrietig zijn om dingen die jij achteraf anders had willen doen en dan weer boos/verdrietig zijn om wat de ander in jouw ogen heeft nagelaten.
Mensen zoeken die in hetzelfde schuitje zitten en misschien herkenning vinden en dan weer ontdekken dat jij het weer net wat anders ervaart

Zoiets..

Dank voor de reacties tot zover. 
Heb ze gelezen, kan er zeker wat mee. Geeft stof tot nadenken.
Zie een aantal vragen waar een antwoord op gevraagd wordt, maar ik nu nog niet heb.
Kom er op terug. Even laten bezinken. 

Ben positief verrast door jullie reacties. Waarvoor dank!

Soms zijn die antwoorden er ook niet meteen, 
kan vervelend zijn maar niks mis mee vind ik.
Komt wel

Wel fijn dat je aangeeft dat je er iets mee kan
(: