Hoi, 

Gangbare slaapmiddelen behalve de pammen zijn  zopiclon , Dormicum , etc  alles wat er was voor seroquel . 

Groet

Dank je. Kennelijk is iedereen zo lyrisch over seroquel dat er op 'het web' ook niet zoveel meer te vinden is over de oude slaapmiddelen. 
Ik ga het eens opzoeken. 

Ik zat net op whatsapp met de wandelvriend. Hij zat eerst in onze praatgroep maar moest daarmee stoppen ivm zijn werktijden. Wij kenden elkaar ook al van twee andere groepen en hebben contact gehouden met één keer per maand wandelen. 

Nu vroeg hij me mee naar een weekend weg met collega's. 

Daar voel ik echt helemaal niks voor, met zijn collega's weggaan. Maar het lijkt of hij de vriendschap toch een andere invulling aan het geven is dan ik. 
Ik heb meteen nee gezegd hoor. 

We kunnen over veel dingen praten maar zijn ook weer heel verschillend. Ik wil dat niet zo open en bloot op internet zetten. Ik vind het wandelen gezellig maar weekenden weg hoeft niet en al helemaal niet met de collega's.

https://www.slaapinfo.nl/slapeloosheid/o...en-merken/

hoi Feline 

doe je goed nee zeggen goed voor je zelf opkomen ik zou dat ook niet doen met iemand zo mee een weekend weg ik zou mij dan ongemakkelijk voelen ik denk hou het bij wandelen en als je dan wandelt dan meer diepe gesprekken voeren en dan verder zien zo denk ik wat ik doe met die vrouw heel langzaam 

groet J

Mabel bedankt voor de link

Dank je wel Mister. 

Tja ik vind het in dit geval niet zo gepast om er veel over te zetten, het staat toch allemaal op internet dan. Ik vind het vervelend als de verwachtingen van deze man te hoog zijn opgelopen. We hebben jaren met elkaar in de praatgroep gezeten dus het contact is wel heel 'eerlijk', we hebben elkaar ook op slechte momenten gezien. 
En ik weet dat vrouwen hem erg van slag kunnen maken, dat dat in het verleden ook wel eens gebeurd is. Ik hoop echt dat hij er niet te veel van is gaan verwachten. We staan heel anders in het leven en verschillen ook erg in leeftijd. Ik gun hem eigenlijk heel erg een leuke vrouw, maar dan iemand van zijn eigen leeftijd die ook beter bij hem past. 

Dank je Mabel. Ik realiseer me nu dat het daar eigenlijk allemaal mee begonnen is, slapeloosheid. Dat begon rond mijn 19e, toen ik heel onregelmatig ging leven. Echt depressief was ik nog niet in die tijd. Misschien soms wel 'verhoogde stemming' zoals ze dat noemen maar echt bipolair was het nog niet toen. 

Ik studeerde toen en mijn vriendinnen destijds leefden ook zeer onregelmatig. Uitgaan, toch vroeg op, veel hooi op de vork. Twee vriendinnen zijn zelf ook flink onderuit gegaan en een tijd thuis geweest alleen dat was net ff minder heftig dan bij mij. Ik bedoel, dat onregelmatige leven was wel een deel van het probleem en dat is nu niet meer zo aan de orde. Het ging rond mijn 20e niet om 'een beetje laat naar bed' het ging over hele nachten werken, nachten overslaan, etc. 
En dát is dan wel typisch bipolair, sommige mensen vallen echt om op een gegeven moment, ik kon lang volhouden zonder slaap. 

Ik was vandaag bij de tandarts. Hij vroeg of er iets veranderd was in mijn gezondheid. Ik zei, ik slik iets minder medicatie. Ik kreeg een dikke duim van hem, verder ging hij er niet op in maar ik was er blij mee. De assistente vroeg of ik de anamnese (vragenlijsten) opnieuw wilde invullen vanwege de medicatie dus dat heb ik gedaan. Weet niet hoe dat werkt en of ze niet gewoon in mijn dossier konden maar ik heb het gewoon ingevuld. 
Ze vragen dan van alles over hartziekten en longziekten en diabetes en ik kon overal 'nee' invullen, dat was ook wel fijn. Alleen een waslijst aan medicatie.

Ik heb sinds vanavond een schoonmaakadres. Via internet gevonden, het zijn fijne mensen die zelf heel veel werken. Gelukkig een fijn huis. Ik had eigenlijk geen idee voordat ik er heen ging. Stel dat ik het niet prettig had gevonden daar, ik weet niet wat ik dan gezegd had. 

Ik kreeg de sleutel mee en ze gaan een lijst maken wat er moet gebeuren en dan leggen ze contant geld neer. 

En ik moest thuis wel lachten want dit is wel werken zoals werken ooit bedoeld was. Je laat je handjes wapperen en je krijgt geld. 

Inmiddels is het bij mij een toestand geworden met trajecten, jobcoaches, proefplaatsingen, HR-afdelingen die schrikken van wat er allemaal bij komt kijken en onder aan de streep ga je er financieel op achteruit. En dan moet je 1500 euro toeslagen terugbetalen. 

Het is ook wel een stok achter de deur om lichamelijk een klein beetje fit te blijven. Anders red ik het niet om zo'n huis schoon te maken. Als ik daar binnenkom in stand Zombie dan krijg ik het niet voor elkaar allemaal.

We hadden praatgroep. Vooropgesteld dat vrijwel iedereen in deze groep heel sterk in de schoenen staat ondanks depressies en een verleden van opnames en andere ellende. Echt vechters. 
Op 1 persoon na. Die is al jaren depressief en suïcidaal en hij komt ook vrijwel nooit. Op een gegeven moment is iemand hem gaan brengen en halen maar toen begon hij ook dat te vermijden met deur niet opendoen en telefoon niet opnemen. 

Sinds Corona werken we soms met beeldbellen. Als iemand in quarantaine was of ziek dan kon diegene met beeldbellen erbij zijn. 

We hadden eigenlijk aan het begin van het groepsgesprek besloten dat we die ene man moeten loslaten. Hij is er nooit, hij wil niets, hij doet niets. Hij heeft wel hulp maar ook die kan er niet zoveel mee beginnen. (We hebben dit allemaal ook tegen hem gezegd) 
Ik had gisteren nog een poging gedaan met hem af te spreken, maar geen afbericht oid, ik heb gewoon voor Jan Doedel een tijd zitten wachten ergens en hij stuurde 3 kwartier later een berichtje. Ik had m al gebeld en geappt. 

En natuurlijk is depressie heel kut en dat weten we in de groep ook wel. Maar als je alle GGZ afzegt en dan je praatgroep belt dat je suicidaal bent dan ben je gewoon niet goed bezig. 

Ik bedoel, hij belde dus in vandaag. Dus we zijn toch heel serieus met hem gaan praten. Dat wij hem ook niet kunnen redden en dat hij naar zijn GGZ afspraken moet gaan en dat we best met hem willen lopen in het park maar dan moet hij wel komen opdagen Of netjes afbericht doen. 

Ik vroeg wat hij slikt.... quetiapine/seroquel en pammen en nog wat dingen. Dus ik snap ook wel dat er geen beweging in te krijgen is. 

Maar dan nog, wij zijn niet in de groep gegaan om suïcidale groepsleden op te vangen. Het was ook wel een mooi gesprek maar het moet ook even landen. Ik voel me wel leeg gezogen. Maar ik was ook al moe. 

IK heb er eigenlijk niet aan gedacht om over een levenseindetraject te beginnen. Maar dat is ook lastig als iemand daar zelf niet over begint, om dan te zeggen: Piet, is een levenseindetraject niks voor jou? 

Pfff je maakt wat mee in de psychiatrie. Het is nu weer even klaar hoor, we hebben ons zegje gedaan en we merken wel of hij er volgende maand weer bij is of niet. Ik had al eerder aangegeven dat hij wat mij betreft wel uit de groep mag want hij is er al jaren niet in levenden lijve bij. Maar dat wilden de anderen liever niet.

Iedereen zegt dat ik het los moet laten. En eigenlijk dacht ik dat ik het had losgelaten maar dat beeldbellen, dat je hem toch hoort en je ziet hem zitten in die huiskamer met veel te lang haar... 
Ik kijk op Youtube filmpjes van mensen die een huis opruimen als iemand daar overleden is. En dan denk je toch, als je zo´n eenzaam iemand kunt helpen dan doe je dat toch. Maar het houdt een keer op... 
GGZ is er al jaren mee bezig hoor en hij krijgt hulp thuis. Wat me vooral dwars zit is dat ik denk dat het ook bij hem door de medicatie komt. Maar ook dat heb ik gezegd gisteren... ik weet ook niet wat ik er verder mee kan. 

Gisteren had ik een vervelend appje van iemand van de stichting, vrijwilligerswerk. Het was in de groepsapp en het was niet de eerste keer en ik heb gevraagd of hij zijn vragen niet wat anders kan stellen en dat we allemaal volwassen mensen zijn etc etc etc. Het is echt niet vanzelfsprekend wat ik allemaal voor ze doe, en als er kritiek is dan kun je dat ook vriendelijk zeggen of vragen. Ik laat het nu meer even. Het is niet dat ik meteen wil stoppen maar ik wil wel duidelijk maken dat ze iets meer respect mogen tonen. Voor al die ouwe mannetjes ben ik misschien een jonkie maar ik doe tegen hun ook normaal en respectvol. Behalve gisteren.

Hoi Feline 

ik ben er stil van ik voel mij ook niet zo goed de laatste dagen weet ff niks goeds te schrijven 

hier dan wat knuffels sorry 

groet J

Feline,

 Je kan het initiatief  bij die man zelf laten. Jullie zien vanzelf wel of hij al dan niet wel of niet eens. Alleen afspraken maken lijkt me voorlopig niet heel handig. 

Je mag van die ouwe knarren van het vrijwilligerswerk inderdaad verwachten dat ze normaal doen. Goed dat je er iets van gezegd hebt! Je hebt niets te verliezen. Bevalt het ze niet of is dat ongewenst ,; Dan mogen ze gerust  iemand anders gaan zoeken. Beter dan onbeschoft toegesproken worden.

Groet