Ik herken het een beetje Feline, 
in het begin had ik ook het idee van op het matje komen bij UWV en GGZ gaat je helpen
maar inmiddels denk ik dat dat bij mij ook andersom ligt haha

Ik heb zelf nog in een heel ver verleden bij UWV gewerkt. Ik had na de middelbare school een tussenjaar en heb toen daar een aantal maanden op kantoor gewerkt. Papieren in mappen stoppen, heel simpel. Toen ging alles nog op papier. Het was wel vertrouwelijk natuurlijk maar ik had er geen enkel belang bij om daar in te gaan zitten snuffelen. 


In ieder geval, ik kreeg in 2006 zelf met UWV te maken. Het was toen een beetje zo dat mensen die nergens anders aan de bak kwamen, bij UWV gingen werken. Van die helemaal contactgestoorde mensen. Als je alles even over 1 kam scheert. 

De arbeidsdeskundige die ik nu heb, heeft pas haar opleiding afgerond en ze vond het heel erg leuk. Ze komt uit het bedrijfsleven en snapt daardoor ook hoe dat werkt op een kantoor of een werkvloer. 
Dat vind ik bij GGZ ook wel eens lastig, die mensen hebben vaak alleen maar bij GGZ gewerkt en het gaat super ongestructureerd in inefficiënt, zeker met al die wisselende mensen en nu ook nog allemaal ervaringsdeskundigen erbij. 

Ik denk dat het klopt wat je zegt hoor Joy. GGZ blijft een beetje achter. En draait zelfs door met al die diagnoses en hokjes en regeltjes. 
En UWV is wat verfrissender aan het worden. 

Best naar om te merken. Voor mezelf natuurlijk fijn dat het nu zo loopt, maar ik voel mij echt met mijn rug tegen de muur gezet bij GGZ. Nog steeds. 

Tijdens de EMDR zag ik ook soms voor me hoe ze me keihard tegen een muur drukten. En ik weet dat dat niet zo gebeurd is. Er is geen fysiek geweld tegen mij gebruikt maar toch voel ik het zo, toch zag ik het zo voor me als ik erover tegen de psycholoog vertelde. 

Het is gewoon een sick wereld. Ook met dat diploma van jou. Waarom helpen ze daar niet gewoon bij? Denk dat iedereen wel een beetje depressief wordt als een opleiding of een school niet lukt. Dat is echt heel menselijk, ik heb dat zo vaak gezien.

---

Oja ik wilde nog iets schrijven. Mijn broer komt morgen even helpen met iets. Wel heel fijn. 

Maar hij moest het nog afstemmen met zijn vriendin. Hun leven hangt best aan elkaar van dieetcoaches, lifestylecoaches, hairexstensions, wimperextensions, nagelstylen etc. 
Ik heb dat zelf helemaal niet. Ook niet als ik meer geld zou hebben, denk ik. Mijn haar laat ik heel af en toe knippen en ik heb het ook een hele tijd zelf geknipt. Nagelstyliste etc ga ik ook allemaal niet heen. Ben benieuwd hoe de anderen hier dat hebben. 

Gelukkig kan ik het wel goed vinden met schoonzus hoor. Alleen ze kan ook een heel lang verhaal houden over een gebroken nagel of een uitgevallen hairextension. Misschien is het ook de leeftijd. Die meiden van de musical liepen soms ook met extensions en konden er ook uren over praten.

Nou ,  ik ben vanaf m'n 15 e niet meer bij n kapper geweest. Ik dacht , dat kan ik zelf ook wel. Ik knip verf , blondeer, kleur .ook bij anderen. Tijd lang met veel plezier gedaan . Ik heb dreads en moet dat beter bijhouden , maar ik heb niet heel veel zin meer , en  wat niet helpt is dat m'n ogen slechter zijn geworden door de leeftijd. Onlangs heb ik mijn wimpers geverfd en mijn wenkbrauwen. Dat leek me nou gewoon leuk. Wenkbrauwen zijn zeer goed gelukt maar de wimpers lukte me nog niet echt goed. 
Ik denk dat ik gel lak nagels zonder verlenging een keer wil proberen .Als ik de prijzen en handelingen zo zie denk ik dat ik dat ook wel zelf kan .  Extensions heb ik niet meer. 
Het is vaak allemaal niet zo  moeilijk. Maar ik kan er niet lyrisch over praten. 

Groet

Grappig he dat je geen idee hebt hoe de ander eruit ziet. Toch vraag ik me dat ook echt niet dagelijks af. Integendeel. Ik zie iedereen gewoon voor zich zoals zijn avatar haha. 

Ik heb haar met lichte slag dus als ik scheef knip oid dan zie je het toch niet. Ik knip het ook graag zelf, heb het tijdens Corona ook weer gedaan. Ik vond het best mooi geworden maar toen ik toch weer eens naar de kapster ging heeft ze er een flink stuk af gehaald om het weer te krijgen 'zoals het hoort'. Ook wel leuk voor een keertje hoor. 

Make-up heb ik wel maar draag ik niet dagelijks. 
Maar nu ik bij de musical gezien heb wat het met mijn gezicht kan doen (positief) lijkt het me ook wel eens leuk weer echt goede spullen te kopen. Mijn huid is wat rood en vlekkerig dus zodra ik vloeibare make up op heb is het heel anders. Maarja dan zie je wel altijd ergens een randje... en waar stop je dan... kaaklijn, hals, decolleté? 

Dreads zou ik ook nog wel eens willen of liever nog, iets met vlechtjes. Eén keer zelf van die minivlechtjes gemaakt maar dat sloeg een beetje dood... je moet er dan eigenlijk wel nephaar bij doen wil het wat lijken. 

Mijn nagels zijn altijd drama met velletjes en ontstoken nagelriemen. Ik laat ze zoveel mogelijk met rust. Mocht ik wat financiële ruimte krijgen dan kan ik misschien naar een wat betere manicure gaan voor advies. 

Ik heb ook op een forum gezeten waar we op een gegeven moment ontmoetingen hadden. Grappig wat je dan voor reacties krijgt. 
'Feline ik vind je veel vrouwelijker dan ik had gedacht' (wat dacht je dan, een boer op klompen?)
'Aaaah Feline je bent echt nog zo'n schoolmeisje' (10 jaar terug)
En ik heb eens geschreven met iemand en na een tijd bleek dat wij in het echte leven bekenden van elkaar waren. Zij schreef op een dag dat ze was aangeslagen door het overlijden van een vriend. Een dag later bereikte mij dat bericht ook. Dat was apart.

hoi Feline 

hoe ik het nu met jou ?

op een andere forum heb ik ook eens een ontmoeting gehad met 4 mensen ik heb hun nummers zit ook in een app groep met hun maar ik heb wel eens wat gestuurd maar geen antwoord mee toen was het voor mij snel afgelopen ook op dat forum ze reageren bijna nooit op mij dus zet ik daar ok niet mee zoveel neer 
en ik had veel pb contact met iemand maar sinds ik met die vrouw omga stuurt ze niks mee beetje vreemd 



veel knuffels en liefs J

Het gaat wel goed. Ik dacht dat ik nog geschreven had maar dan ben ik misschien de laatste klik vergeten zeg maar. Soms heb ik dat, dan is het bijna geplaatst en moet ik nog één knopje. 

Het waren gekke drukke dagen. Donderdag ben ik naar de dagbesteding geweest en ik vond het onverwacht heel leuk. Ik heb echt het idee dat ik dat al had geschreven... maarja. Iig ga ik dus toch vaker daarheen. Het was echt gezellig en zo'n begeleidster deed echt totaal niet 'uit de hoogte' oid (sommigen zijn net een schooljuf) en die ging foto's van de katten laten zien in de pauze etc. En we hebben een heel stuk echt samen gewerkt. Dus niet dat zij zei wat ik moest doen, echt samen. 
(Ik vind samenwerken soms best moeilijk) 

Thuis sprak de buurvrouw mij aan. Ik was in mijn berging bezig dus ik vroeg haar even 'binnen'. Het blijkt dat de burenruzie behoorlijk ge-escaleerd is tot rechtzaken aan toe. Ik ga er niet veel over schrijven hier. 
Maar ik werd even emotioneel toen ze het vertelde want ik voel al heel lang dat er iets niet pluis is. Sommige dingen zijn duidelijk, zoals de briefjes in het trappenhuis. En die liegen er niet om. 
En het viel me op dat de muziek buiten veel harder was dan we normaal gesproken gewend zijn. Maar dat is ook een soort wedstrijdje van andere mensen pesten. En er hingen opeens camera's. De meeste dingen bemoei ik me niet mee maar ik wil geen camera op mijn voordeur dus daar wel melding van gemaakt. 

Toen ze het vertelde werd ik even emotioneel. Zo van, was dát het dus. Ik vind het al heel lang niet prettig in mijn huis maar ik zocht de oorzaak meer bij mezelf en bij mijn instabiliteit. Het was eigenlijk een soort opluchting te beseffen dat de spanningen gewoon in de lucht hangen. Misschien klinkt het zweverig maar ik voelde de nare energie in het trappenhuis en in de buurt en nu blijkt dat er ook echt veel gaande is. Twee 'kampen' die elkaar het leven zuur maken. De-Rijdende-Rechter-waardig want er worden over en weer aanklachten ingediend. 

De buuf die mij aansprak gaat ook camera's plaatsen en ik heb heel duidelijk gezegd waar ik ze NIET wil. Niet op mijn balkon gericht, niet op de voordeur en niet op het pleintje van de fietsen. Dat hebben we nu afgesproken. 
Verder naar wat ik uit haar verhaal hoor begrijp ik dat ze camera's in de tuin neemt. 

Ik vind dat ik eigenlijk nog best rustig ben gebleven. Meestal kruip ik in mijn schulp van zulke dingen en dan ga ik bijv zo min mogelijk naar buiten of ik ga veel naar mijn ouders. Dat heb ik nu niet gelukkig. Ben in mijn eigen huis en op balkon aan het rommelen vandaag. Gaat best lekker. 

Gisteren nam een collega van mijn oude werk afscheid en ze had gevraagd of ik wilde komen. Er is eigenlijk een groep oud-collega's die daar allemaal niet meer werken maar elkaar nog wel veel zien. En die ken ik natuurlijk ook. Tijdens Corona was er niet zoveel contact maar nu begint dat weer te lopen. Het was een heel gezellige avond. 

IK was vanmiddag wel even verdrietig toen ik terugdacht aan mijn laatste date, die van Tinder, waar ik afgelopen winter mee omging. 1 april was het echt klaar maar ik besef nu ook dat hij me echt als een stuk speelgoed gebruikt heeft. Beetje aantrekken, afstoten... toen dacht ik nog dat het ook een soort onhandigheid was. Nu zie ik dat hij (bewust of onbewust) heeft zitten kijken hoe ver hij kon gaan bij me. Met afspraken maken, afzeggen, mij blokkeren, deblokkeren etc. Ja ik heb het laten gebeuren maar het was ook niet zo'n beste winter... 
IK kan het nu van een afstandje bekijken. Dit was geen fijne man.

Ik heb nog geen andere psychiater kunnen regelen want het heeft nogal wat voeten in aarde. 

In november zei hij, ik zie je over een half jaar. Toen hebben we een afspraak voor mei gepland. 
Qua afbouw mocht ik bellen als ik psychotisch dreigde te worden. Alleen ben ik helemaal niet psychosegevoelig dus dat zal niet zo snel gebeuren. 

In mei heeft hij de afspraak verzet naar 10 juni. Maar mijn moeder (die mee gaat sinds we vermoeden dat de medicatie vooral de boosdoener is) is dan met vakantie. Nu probeer ik hemel en aarde te bewegen voor een nieuwe afspraak maar de assistente/secretaresse mag zijn agenda niet beheren. En de psychiater zelf is op vakantie. Het is niet dat ik een afspraak 'nodig heb' maar in de zomer kan ik zelf een paar weken niet en mijn moeder kan ook niet altijd. Dus ik dacht, ik probeer het maar te regelen. 

Nouja ik laat het maar ff los. Maar ik vind het een arrogante betweterig man. Hij doet heel aardig met hele hippe kleren enzo maar stiekem is het gewoon een narcist. 

Zo.

Wat vervelend van je buren Feline..
Misschien een opluchting dat niet altijd alles dus aan jouw stemming ligt, of dat je stemming inderdaad daarom wat zwaar is.
Ik heb dat zelf ook, bij mij kunnen buren soms nogal luid maar vooral gemeen ruzie maken met elkaar en ik word daar ook chagrijnig van (verder zijn het overigens wel aardige buren naar mij hoor)  
Klinkt voor mij niet zweverig, sommige mensen zijn misschien gewoon gevoeliger voor de sfeer die er is..

Als ik je lees over je psychiater krijg ik soms een beetje horens, doet me denken aan sommige psychologen/psychiaters (of huisarts) die naar mijn idee ook zo denegrerend naar mij zijn geweest.
Heb je dan je moeder mee zodat je niet weer platgewalst word en je weggaat zonder verandering? (of misschien met nog meer pillen terwijl dat juist niet de bedoeling was)

Ja Joy eigenlijk dat laatste. En broer is dan weer mee omdat het anders voor moeder best zwaar is. Wij zien achteraf dat die 16 jaar medicatie af en toe meer kwaad dan goed gedaan hebben. En dat is natuurlijk best jammer. 

Mijn moeder is verpleegkundige en zij heeft dus wel verstand van de medicatie. Daarnaast ziet ze ook wel dat het met mij beter of slechter ging bepaalde periodes. Ik heb alleen destijds niet gedeeld wanneer ik precies van medicatie veranderde want ik hield dat toch voor mezelf. Het hele GGZ verhaal. Anders was misschien eerder opgevallen dat ik zo veranderde na de Seroquel. 
Verder omdat ze zelf in de gezondheidszorg werkt weet ze ook wel hoe het normaal werkt met afspraken maken, afspraken verschuiven etc. In principe is dat natuurlijk werk van de assistente of secretaresse. En als iemand zijn eigen agenda wil beheren is het natuurlijk raar dat ook tijdens zijn wekenlange vakantie anderen daar niet in mogen. 

Deze man is puur van de crisisbestrijding. Hij scoort vrij hoog in bepaalde scorelijsten en wij denken dat dat vooral is in het voorkomen van opnames. Daar mag je hem s nachts voor wakker maken, letterlijk. 

Maarja je wilt meer in je leven dan opnames voorkomen. En als je 4 soorten medicatie slikt komt er niet veel meer uit je handen soms.

Nou wordt ie helemaal mooi. 

Ik kreeg van GGZ een appje dat ik morgen een afspraak met de SPV heb maar die had ik afgezegd. Dus ik heb even gebeld. 
Die mw ging hem eruit halen en vroeg of ik al een nieuwe afspraak had. Ik zei, nou ik weet het even niet, de casemanager komt ook vrijdag. 
Ze zegt: Oh dan heb je wel een overload aan GGZ, haha. 

En ze ging een beetje grappig/melig doen. 

Dus ik zei voor de grap: Ja vrijdag komt Casemanager. En als morgen die klusjesman nog steeds niet geweest is dan zwaait er wat vrijdag (hahahaha)

En ik zei, ik heb nog een herhalingsrecept nodig want ik ga een weekje weg. (Dat weekje weg is niet waar maarja ik ben eerder door de medicatie heen dus je moet wat) 
Ze zegt: Oh, hahaha dan moet je zeker bijkomen van alle GGZ. 

Ik zei: Ja dat is eigenlijk wel waar het op neer komt. 

Ik vond haar niet erg professioneel maar dit is toch ook weer apart. Ze deed alsof we 'matties' waren, ik zou nooit accepteren dat in mijn (denkbeeldige) bedrijf iemand zo de telefoon aanneemt. Maar dat nota bene het secretariaat opmerkt dat het wel veel GGZ is...... JA DAT WEET IK ZELF OOK WEL.