Ik weet niet of dat intens eenzame gevoel dat ik heb sinds de musical klaar is, nou echt aan de ´hele musical' ligt of alleen aan dit verhaal. 

Want ik had me voorgenomen geen contact meer te zoeken, met R. Omdat het complicated was. Maar ik ben na de musical weer zo snel en hard in een gat gevallen... misschien is dit ook niet de manier. Soms weet ik zelf niet goed waar mijn gevoel vandaan komt. Waarom ik opeens weer in een gat val zonder zelf de aanleiding te zien. 

Maar ik was opeens zo emotioneel vanmiddag.... er is niet niks... zeg maar.

Iemand van de zelfhulpgroep ging optreden en we waren uitgenodigd. Heel leuk idee. 

Ze vonden me me er niet goed uit zien. Veel minder levendig dan een aantal maanden terug en ze konden zien dat ik weer meer pillen ben gaan gebruiken. 

Tja de stress om mijn vader, teleurstelling in de liefde, zorgen over geld.... maar zij weten heus wel hoe het eruit ziet 'gewoon' of met meer pillen. Iemand vroeg hoe laat mijn wekker gaat. Nouja mijn wekker gaat niet, dat is het hele probleem een beetje van mijn leven op het moment. 
We hebben er fijn over kunnen praten. 

Eén persoon is erg met de medicatie aan het zoeken geweest en bij haar is de seroquel er nu helemaal af. Maar ik denk echt dat het feit dat zij een fijne relatie heeft, het wel makkelijk maakt. Of je nou alleen loopt te spoken s nachts of dat er iemand is die even een kopje thee voor je maakt als je spookt. Zegmaar.

Ach Feline, 

Het is moeilijk als je  zo  lastig in  elkaar zit, een stemming hebt die zo kan omslaan  naar beneden. 
Ik denk dat dat het probleem is en de rest eerder gevolgen.

 Dan is pillen afbouwen en er vanaf blijven geen sinecure . En dan is zelf die wekker laten aflopen wellicht te  moeilijk. En brengt een zieke vader, een musical einde en je richten op iets wat niet werkt zoals die ex die je  nog meer uit balans brengt  - .maar dat is niet de oorzaak.  

Tuurlijk is het fijn  het als je steun en houvast ervaart  in je leven .   Ik heb het zelf helaas ook niet. 
Ook wel aflopende wekkers zijn n opgave als je je erg slecht voelt overigens. 

Tja , wat dan wel ?  Hoe zorg je weer voor wat grond om op te staan ?  
Tijdelijk wat meer medicatie , maar niet doorslaan. En die drank laten staan. Een paar  haalbare doelen waarmee je jezelf de dag doorhelpt. 

En ,  maar echt  heel erg moeilijk , min of meer  accepteren en  verdragen dat dit je gebeurt.. eigenlijk de schade beperkt houden en jezelf er maar weer  doorheen helpen. Zo goed en kwaad als het gaat . 

Het is lastig leven met n chronische ziekte. 

Liefs en sterkte.

Ja Feline, niet iedereen heeft zo'n 'steunnetwerk' en 
moet het grotendeels met zichzelf redden..
M'n psychologe had het ook erover dat zo'n steunnetwerk belangrijk is.. tja, dat komt niet bij iedereen zomaar aanwaaien hè..   dáárom gaan we naar therapie! zodat mensen die ervoor betaald krijgen een beetje dat 'steunnetwerk' kunnen zijn

Dat je pa met z'n gezondheid zit zal er ook wel voor zorgen dat je wat extra stress hebt. 
En dingen aangaan en daarna ook weer loslaten (of dat nu dagbesteding, een musical of daten is)
kan ook enorm lastig zijn.  Gewoon de tijd nemen om je gevoel te verwerken zover als kan/lukt

Dank jullie wel. Tja mijn ´troebele ogen´ zullen deels door de medicatie komen maar het is ook gewoon het verschil van hoe het toen ging, en hoe het nu gaat. 

Bij mijn laatste werkplek vond ik de wekker nooit een probleem en werd ik uit mezelf al op tijd wakker, altijd wel met zin. Dat was ook vrijwillig maar het kon in die vorm niet blijven bestaan. 
De werkplek ervoor daar heb ik in het begin huilend naast het bed gestaan als de wekker ging. Zo vroeg, zo donker nog, het idee dat ik er nog maar net in lag. Maar later, toen we een locatie dichterbij hadden en ik aan het ritme gewend was had ik ook geen problemen meer met de wekker. 

Ik heb de dagbesteding geappt dat ik morgen weer wil komen, ondanks dat ik lang niet geweest ben toch weer wil proberen. 

En dat spoken s nachts... X, waar ik toen sliep, merkte het wel maar kon zelf gewoon doorslapen. Hij maakte er nooit een probleem van maar hij maakte zich er wel zorgen over. Maar zijn eigen nachtrust leed er niet onder en dat was wel ideaal eigenlijk. (X was in 2020)  

Het is wel fijn dat er iemand is, denk ik, als je een grote verandering in je medicatie hebt. Hoeft geen partner te zijn, kan ook een vriendin zijn die komt logeren oid. Maar dan moet zo'n band er al zijn. Niet dat je met de eerste de beste Tinderdate vraagt of hij blijft pitten want je doet een stap van je Seroquel af. 

In de zomer heb ik nog wel eens een poster gemaakt midden in de nacht. (op pc) Keek ik s ochtends naast mijn bed en was het zomaar klaar. Dat was dan wel weer handig.

Het is wel mogelijk bij mijn weten  om je bijvoorbeeld te laten opnemen om  je medicatie wat af te bouwen. En dan  niet op een of andere verschrikkelijke locatie met dwang etcetera maar  op een open afdeling. Dan kun je 's nachts ook nog aanspraak maken op een nachtdienst als je het moeilijk hebt.  

Maar ik heb geen idee of je daar iets in ziet. Of dat die behoefte bestaat aan zoiets. 

Groet

Ja dat zou ik wel willen. Dank je voor de tip. 

Wel zou ik dan graag willen dat ze het belang zien van het afbouwen van de Seroquel. Dus niet dat ik uiteindelijk buiten sta zonder pammen met een Seroquelletje meer.

Nee dat begrijp ik, 
maar het is jouw levenskwaliteit  en jij kunt prima verantwoorden wat je wil en waarom en wat niet en wat de gevolgen en effecten zijn en wat je doel is. En dan daar ondersteuning bij vragen. 

Mocht het niet haalbaar zijn dan wil je hulp om een nieuw passend en blijven plan te maken en uit te voeren mogelijk. 

Proberen en vragen kan altijd. Je komt er wel achter waar je moet zijn en wat er mogelijk is


Liefs!

Dank je wel. Ik had zoiets al in mijn achterhoofd maar had het nog niet concreet uitgezocht. 

Het zou wel fijn zijn als ik tegen die tijd iets meer te doen heb in de week. Anders is thuiskomen ook weer moeilijk. 

Het is raar, ik zat even weer in een slechte bui vanmorgen. En opeens sloeg het ook weer om. Alsof ik eerst 'onder' de dingen stond (alles teveel) en opeens er weer boven en ik weer wat kon doen. 
Vanavond vergadering en gelukkig valt het mee wat we allemaal moeten lezen.

Ik voel me zooooo moe. 
De casemanager is geweest maar er zat al helemaal geen energie in en er is ook niet zoveel gebeurd. Alleen één lastig telefoontje. Lag niet aan haar hoor dat er zo weinig gebeurd is. 

Veel dingen die ik doe, doe ik om het niet te vergeten. Bijv er staat een koffer van mijn broer in de kamer want die heb ik geleend en die moet nog terug. (En ook nog uitgepakt volgens mij maar dat heb ik er niet bij gezegd). Ik zet niet zo snel spullen van een ander in mijn berging want dan kan het zijn dat ik er helemaal niet meer aan denk. Die koffer staat er juist omdat het een actiepunt is. 
Dingen die naar de kringloop moeten, doe ik ook niet in de berging. Want dan ligt het er over een jaar nog. 

Het staat idd raar dat al die dingen dan in de woonkamer staan maar voor mij is dat logischer dan dan ik ze in de berging leg, terwijl ik ze niet wil bewaren. 

Anyway volgende keer komt ze met de auto en kunnen we samen naar de kringloop en dat is dan wel weer prettig.

---

Er is dus een lek in mijn berging, dit is al een tijd zo. Druppelsgewijs dus geen grote plassen maarja er moet wel een keer iets gebeuren. Nu liep het allemaal een beetje raar en nu blijkt dat de buurvrouw waar het lek zit, niet wil meewerken en de deur niet meer open doet. 
Uiteraard zijn ze er mee bezig en ik hoef zelf ook niets te doen nu. De mevrouw aan de telefoon kon niet het hele verhaal vertellen wegens de privacy enzo. 

Nu in de zomer staat er een raampje open in de berging en zal het niet direct te vochtig worden. 

Er is meer burengedoe en misschien heb ik er onbewust meer last van dan ik denk. Dat de energie in mijn huis niet meer prettig is zonder dat ik het echt heb kunnen duiden.