Dank je. Ja in de Coronatijd was het fijn om te doen, beetje fotograferen voor Facebook. Nu gaan ze steeds meer eisen en als die ene man dan vervelend gaat doen dan gaat de lol er wel af voor mij. Er is nog een oudere man maar daar kan ik net iets meer van hebben. Dat is een leraar van mij van vroeger. Die kan dan midden tijdens een gesprek gaan zeuren over het plastic speelgoed van de jeugd van tegenwoordig en daar moet ik nog wel om lachen. 
Deze andere meneer H. gaat me net te ver met zijn gezeur. 

Wat de praatgroep betreft, die ene depressieve man (A) heeft ook gewoon geen fijn karakter. Alsof hij soms ruikt dat we hem aan het loslaten zijn en dan belt of appt hij weer. We waren gisteren met drie personen aanwezig en hadden bij het begin even over die depressieve man A. gepraat, en dat we het toch moet loslaten na al die jaren. Ok, over tot de orde van de dag... en dan belt ie op. 
Als hij op mijn toestel had gebeld had ik wellicht niet eens opgenomen maar groepsgenoot nam hem wel op. 

En klagen klagen klagen. Hij krijgt zelfs zorg die met hem mee fietst naar de psycholoog (maar dan gaat ie nog niet) en iemand die mee gaat naar de kapper, vanuit een thuiszorgorganisatie. En klagen dat er geen lichtpuntjes zijn. 
Andere man uit de groep (S) zegt: Vind je Feline geen lichtpuntje dan, die zat gisteren op een bankje op je te wachten. 
Die man (S) is vorig jaar onverwacht zijn dochter verloren en hij houdt zich heel goed staande, zo goed en zo kwaad als het gaat. Die heeft ook een flinke preek gegeven aan die ander. Dat er mensen zijn die tussen zes plankjes liggen die nog zouden willen dat ze een lichaam hadden waaraan alles functioneerde. 

Het was echt geen mals gesprek. En we weten allemaal wat depressie is... maar de één doet nog wel een beetje zijn best en de ander doet niets meer behalve klagen en zielig doen. 

Ik heb de meneren maar even letters gegeven want het ging nu over 4 oude mannen haha.

---

Hoi Feline 

ik ben er stil van ik voel mij ook niet zo goed de laatste dagen weet ff niks goeds te schrijven 

hier dan wat knuffels sorry 

groet J

Dank je wel J. 

Het zijn ook geen makkelijke dingen. Maar je kunt niet iedereen die je tegen komt in GGZ redden.

Lastig Feline , die meneer...
Maar zoals je schrijft kun je niet iedereen in GGZ redden.
En het is zijn gevoel/beleving ect. van het leven.
Als hij het zo ziet dan is dat voor hem zo..
Misschien kan de rest van de groep vertellen wat het met hen doet; frustratie/verdriet/boos dat hij het zo ziet/machteloos dat je niet kunt helpen...

Tenminste, zo zie ik het. Voor jou kunnen er wel lichtpuntjes zijn maar misschien is dat voor hem niet zo,  ook al doet iedereen z'n best voor hem.

Dank je Joy. De rest is ook al heel lang met hem bezig geweest en ik zat er zelfs bij (toen hij lang geleden eens wel bij de groep zat) toen iemand heel duidelijk vertelde wat het met haar gedaan had. Zij heeft de meeste moeite gedaan, ook nog bij hem schoongemaakt. We hebben al zoveel geprobeerd.
Hij is (toen hij nog wel kwam) ook eens enorm boos geweest bij de balie en toen hebben ze een noodknop ingedrukt en kwam al het personeel naar beneden. Toen ben ik er ook bij gebleven om het wat in banen te leiden want zij wisten ook niet wie hij was en wat ze konden verwachten. 
Maar het houdt ergens op. En voor mij is dat denk ik het moment geweest dat ik op een bankje zat te wachten en hij niet kwam en ook de telefoon niet opnam. 

Als het een losstaand ding was, was het niet zo erg. Maar als je met elkaar al 100 dingen geprobeerd hebt dan houdt het op een dag op. Het is geen familie ofzo, gewoon iemand uit de ggz praatgroep die ik eerder niet kende.

---

Dan nog iets. Bij mijn ouders liggen nog papieren uit de 5 jaar na mijn opname, toen ik daar weer woonde. 
Voor de opname had ik vier jaar zelfstandig gewoond in een andere provincie. 

Het was altijd te pijnlijk om dit te gaan doorspitten maar in 1 x in de kliko leek me ook niet handig. 

Nu doe ik af en toe een beetje. 
Vandaag kwam ik het verslag tegen wat ze op de gesloten (of misschien open) afdeling gemaakt hebben over mij en het maakt me WOEST. Ik had al een aantal documenten weggegooid, dus wel effectief bezig geweest zeg maar. Nu maar even gestopt en ik ga een andere keer verder. Het wordt teveel. 

Er staat dat ik een onbedwingbare lust had om te spreken. 
Maar ik wilde idd iets vertellen maar ze luisterden niet. Ik had tijdens de psychose dingen meegemaakt en dat wilde ik vertellen en ik mocht er niet over praten. 

Het lullige is dat iedereen die mij na die tijd ontmoet heeft mij waarschijnlijk een stil en gesloten persoon vindt. Ik schrijf 1000x makkelijker dan ik praat eigenlijk. 

Er zijn toen zoveel pammen en antipsychotica in gestopt dat mij daarmee het zwijgen is opgelegd. Alsof je er niet mag zijn, zo voelt het. Hoppa pillen er in en we hebben geen last meer van mevrouw Feline.

Kan me voorstellen dat die dingen nalezen veel met je doet. Ik heb ook dingen in m'n dossiers gezien waar ik niet mee eens ben ect.

Ik heb trouwens ook ergens een boek gezien over beleving van iemand die opname had met psychose. Heb het boek niet gelezen maar de auteur beschrijft daarin dat ze weinig ruimte had om te praten wat nu écht gebeurd was en is nu een "missie" gestart om dat wel in therapie te doen omdat dat juist uiteindelijk helpend is geweest.
Weet de naam niet meer, wel nog dat ze uit België komt.

Vind het jammer voor je dat het zo gelopen is Feline.
Maar hulpverlening zijn ook maar mensen, mensen met een mening. Dus uiteindelijk is het de mening van een psycholoog/psychiater of noem maar op..

Bij mij was er op een gegeven moment een maatschappelijk werkster die wel luisterde en toen is er een boel in werking gezet gelukkig. 

Het is nu te laat om t allemaal op te schrijven. Ik ken wel boeken hierover maar nog niet van een Belgische dus ik ben benieuwd. 

Klopt het zijn mensen en ze zijn ook gewoon zo opgeleid… maar iemand achter zo’n gesloten deur is ZO machteloos. En dat je gedwongen wordt om medicatie te nemen waarvan je niet weet wat het is, vind ik misdadig. 

Dan kunnen ze het wel goed bedoelen maar ik vind het mishandeling. 

Ben er niet meer elke dag mee bezig hoor. Maar ik vond ook een schrift waarin ik heb opgeschreven wat er tijdens de psychose gebeurde, ik vermoed dat ik dat in het ziekenhuis heb geschreven om het voor mezelf weer op een rijtje te zetten. Het was even heftig. 

Vanavond heel lang gewandeld in de stromende regen. Ik vind dat fijn, als er bijna niemand op straat is. Veel beter dan ‘mooi weer’

---

Overigens heb ik er ook fijne herinneringen aan, niet alles was naar. 

Maar ze helpen je niet echt meer op de been ofzo. Ik zit nu bij de zevende psychiater en ze beginnen allemaal te lezen bij het hoofdstuk 2005 en dan denken ze: die moet pillen. 

Terwijl juist die allereerste vond dat ik wel weer terug kon naar mijn eigen woning in de andere provincie. 

(Ik reken de arts van de crisisdienst niet bij de psychiaters, dat was een beul, dat is andere categorie)

Bij mij was er op een gegeven moment een maatschappelijk werkster die wel luisterde en toen is er een boel in werking gezet gelukkig. 

Het is nu te laat om t allemaal op te schrijven. Ik ken wel boeken hierover maar nog niet van een Belgische dus ik ben benieuwd. 

Klopt het zijn mensen en ze zijn ook gewoon zo opgeleid… maar iemand achter zo’n gesloten deur is ZO machteloos. En dat je gedwongen wordt om medicatie te nemen waarvan je niet weet wat het is, vind ik misdadig. 

Dan kunnen ze het wel goed bedoelen maar ik vind het mishandeling. 

Ben er niet meer elke dag mee bezig hoor. Maar ik vond ook een schrift waarin ik heb opgeschreven wat er tijdens de psychose gebeurde, ik vermoed dat ik dat in het ziekenhuis heb geschreven om het voor mezelf weer op een rijtje te zetten. Het was even heftig. 

Vanavond heel lang gewandeld in de stromende regen. Ik vind dat fijn, als er bijna niemand op straat is. Veel beter dan ‘mooi weer’

Dat ook Feline, ze zijn zo opgeleid en ze moeten een diagnose "gokken"..
Maar ik bedoelde dat het een mening is en geen vaststaand feit. Ik las eerder ook dingen uit m'n dossiers als feiten en dat is niet bepaald helpend. 
Zij kunnen b.v. vinden dat je labeltje "vermijdende persoonlijkheid" nodig hebt terwijl jij denkt, hoe dan? 

En met psychologen die vooroordelen hebben of voortborduren op eerdere therapie heb ik ook gehad ja... (zucht)  
Ik zou tegen zo'n hulpverlener zeggen; 2005 was 2005, nu zijn de dingen anders.

Dank je Joy. 

Ja idd, een mening. Ik was daarvoor ook niet bij GGZ dus ze hadden mij nooit in goeden doen gezien. 

Ik vond vooral alles heel onrechtvaardig daar, ook voor de anderen. En onbegrijpelijk ook hoor, bijv dat je wordt volgestopt met pammen maar tegelijk ook niet je rust mag pakken dus dat de dagen één groot gevecht tegen de slaap werden. (Toen de manische bui voorbij was)

Ik voelde me ook een soort actievoerder die voor iedereen moest opkomen. 

Die power is er toen wel uit gegaan. Ook door de medicatie denk ik. 

Heb er wel van gedroomd vannacht. Was naar, ook niet meer lekker kunnen slapen daarna. Dit is precies waarom ik al die jaren die papieren niet heb kunnen opruimen. Maar ik wil het ook niet zonder te kijken weggooien, misschien zit er toch nog iets tussen dat waardevol is.

Begrijpelijk Feline..

Het hoeft ook niet allemaal in één keer opgeruimd, kan ook iedere maand een beetje ofzo iets.
En zou fijn zijn als er dan iemand bij was die de dingen kan relativeren met je maar niet iemand van GGZ lijkt me.. 

Ik heb dat soms ook wel een beetje, dat je dan wil opkomen voor anderen. Maar soms denk ik, het kost me al genoeg moeite om voor mezelf dingen te regelen en voor mezelf op te komen. Hopelijk dat daardoor wel dan soms ook dingen voor anderen meeveranderen. En soms is het ook een beetje het proces van de ander, dat die ook voor zichzelf dingen in verandering moeten gaan zetten.

hoi Feline 

ik snap dat je het terug leest maar is soms niet leuk had ik laatst ook toen ik het dossier las van mijn huisarts 

ik laas ook ergens dat ze mensen ook vol proppen met medicatie dat hebben ze bij mij ook gedaan toe ik werd opgenomen de 2 de opname lukte ik wel 8 mg pam op een dag ook niet normaal achter af en ik zag ook ooit bij een psychiater op de kamer een doos tissues staan met lexzapo er op die heb ik ook ooit geslikt bizar dat ze zich laten omkopen door die bedrijven zal met de seroquel ook zo gegaan zijn toe ik die nog slikte maar ja genoeg er over 

ik hoop dat je weer naar de dagbesteding gaat deze week wat ik zo lees vind je het wel leuk mij doet het ook goed 

groet J