Mijn idee:

Stop met wachten, regel het zelf, informeer jezelf. Maak beslissingen, voer de nodige acties uit. Neem leiding en verantwoording , jij bent de eigenaar van jouw problemen. Doe het op je eigen manier. Het is aan jou en niet aan een ander of een GGZ. 

Als aandikken een middel is om een -door jou- vastgestelde en nagestreefd doel te bereiken, dan kun je dat inzetten. Tenzij je daar bezwaar bij hebt, dan is het niet handig om dat te gebruiken.

Als het er alleen maar omgaat om de hulplening te activeren om jou te helpen, zonder eigen richting, omdat ze jou moeten gaan fixen omdat jij hulpbehoeftig bent , dat gaat niet werken: dan krijg je enkel de aandacht: een heleboel afspraken en n hoop zinloos gecommuniceer. 

De omgeving wil dat soms graag omdat ze dan het idee hebben dat er iets gebeurd, omdat het zelf ook niet weten wat er zou moeten gebeuren , wel dat er een beroep op hen wordt gedaan en ze weten niet wat ze daarmee aan moeten en daar ervaren ze last van. En dan zijn 'ze ' 'ermee bezig'.

Dan heb je bewijze van spreken geen dagbesteding meer nodig, omdat je in dat gedoe rondzwemt en ergens in een of andere pijpleiding zit die nergens heen gaat, maar rondpompt. 
De GGZ is ook een systeem wat zichzelf in stand houdt.  

Groet

Sterkte

Hoi Féline hoe tragisch van jouw neef met de alcohol. Ik wil je ook een steunberichtje geven het gaat jou ook lukken hoor , zeker weten , het is mij ook gelukt , het is mogelijk en je bent goed bezig veel succes met alles!

"De omgeving wil dat soms graag omdat ze dan het idee hebben dat er iets gebeurd, omdat het zelf ook niet weten wat er zou moeten gebeuren , wel dat er een beroep op hen wordt gedaan en ze weten niet wat ze daarmee aan moeten en daar ervaren ze last van. En dan zijn 'ze ' 'ermee bezig'."

Helder omschreven Mabel!


En ja Feline, ik denk dat je ook een beetje tussen wal en schip hangt soms. Heel frustrerend, want het gaat niet echt lekker maar het is ook niet erg genoeg om actie te ondernemen voor GGZ e.d.  zo herkenbaar...
En dan is er nog zoeken naar wat helpt en wat niet.

Als ik je zo lees ben je al heel goed bezig! Sterkte Feline

ik kwam dit tegen via psychosenet Feline miss heb je er wat aan miss ook niet 

liefs J

Medicatie afbouwen: hoe pak je dat aan? * PsychoseNet.nl

de link kwam uit dit artikel \

Herstelacademie - over het nut van PsychoseNet * PsychoseNet

Dank jullie wel! 

Het gesprek is geweest, het moet nog even bezinken. Wat ik al dacht, voor hun is de urgentie weg want ‘ik ben nu gestopt’. 

Er komt nog wel een gesprek met die mw van Jellinek. En ik heb online modules gekregen. Verder zou er een gespreksgroep zijn maar daar zijn momenteel geen data van bekend (zie ik nu thuis). 

We moesten best veel bespreken, vooral ook dat er een signaleringsplan moet komen. Dat gaat nu wel enige prioriteit krijgen. 

Ik had gisteren het idee dat ik niets meer moest verwachten en heb zelf naar wat lichaamswerk-dingen gekeken. 

Ik kon wel doorstromen naar een andere deeltijdbehandeling binnen ggz maar die heeft niets met verslaving te maken. Verder was die mevrouw er maandag niet en mijn spv dinsdag niet en die mevrouw vandaag weer niet. 

Ik zal het gesprek wel goed voorbereiden. 

Dank je wel Cyranno! Ja het zit wel in de genen. De neef was van vaders kant. Terwijl oma van moeders kant veel benzo’s gebruikte gecombineerd met drank. Zij heeft wel 45 jaar benzo’s geslikt en best veel ook. 

Ik was maandag en gisteren een beetje boos en heb vandaag geprobeerd om niet heel boos het gesprek in te gaan. Alleen nu was ik misschien te soft. Iig is het niet de bedoeling te wachten op Jellinek maar zelf mijn weken weer te vullen.

Ze ging gelukkig niet allemaal dingen zoeken die er niet zijn, geen gezeur over autisme. 

Ik kreeg wel het idee dat ze uitgaat van mijn kracht. Maar misschien net iets teveel nu…

Ik ga er maar een nachtje over slapen. En me inlezen in lichaamswerk en de andere links. Wat ik volgens mij nog niet schreef, ik kan twee weken langer bij dagbehandeling blijven en dan ga ik niet die andere deeltijdgroep er nog achteraan doen.

Die andere groep voegt niet. Het voelt voor mij als een stapje terug. Ze hebben een minder prettige ruimte, meer groepsgesprekken en minder creatieve dingen. 

Tussendoor komen er uitnodigingen vanuit de NA groep want zij ondernemen van alles naast de meetings.

Ik ben bang geweest dat ze vanwege de crisis zouden zeggen dat ik terug moest naar mijn oude psychiater. Dat ze zouden zeggen, het gaat alleen maar achteruit nu je van psychiater bent veranderd. 
Of: je was in dec war toen je een nieuwe psychiater wilde. 

Maar dat is echt niet zo. 
Het was lastig. In het verleden zou ik een moord gedaan hebben voor pammen. Daardoor was de psychiater een heel belangrijk persoon in mijn leven want hem had ik nodig voor de pammen. En doordat hij erg benadrukte wat ik allemaal niet kan, werd het een hele rare behandeling. En ik was continu aan het zoeken naar manieren om van die man af te komen. Heb het echt met hem willen bespreken maar dan viel hij me in de reden. 
Toen ik een adres vond waar ik zelf benzo’s kon bestellen voelde ik me zelfstandig maar tegelijk was het hek van de dam. 

Overigens werkt die site niet meer en ik ben toen ook niet meer op zoek gegaan naar wat anders. 

Ik zag die psychiater nog wel in de wachtkamer. Maar ik mag het nu echt loslaten. 

(Haha nu lijkt het of ik hem wilde vermoorden. Maar ik heb via huisarts geprobeerd enzo, dat bedoel ik meer)

Mijn broer, die mee was, zegt steeds: Niet aan meerdere knoppen tegelijk draaien. 

Dat is natuurlijk wel de valkuil. Dan gaat het ff beter en pak ik van alles op. En als het slechter gaat laat ik t 1 voor 1 uit handen vallen. 

We hebben afgesproken dat ik weer naar dagbesteding ga (het werkmatige dus) en dat zit me nog niet lekker. Maar misschien moet ik het nog een kans geven. Het was in een kas en ik als je dan aan t rommelen bent met medicatie en alcohol dan is t licht en de warmte en de radio ook niet prettig. 
Het is niet bedoeld als eindstation maar om niet weer in een ritme te komen van in bed liggen, s nachts niet kunnen slapen etc. Je kunt er s middags warm eten en dat zou me wel helpen. Dat ik daar eet en op die dagen geen omkijken heb naar het koken.

Herkenbaar Feline, niet aan alle knoppen tegelijk.
Een beetje verdelen en niet alles in één keer..
Wel weer makkelijker gezegd dan gedaan

Ja je wilt toch inhalen als het weer een beetje gaat. Of je moet inhalen als je achterloopt met bijv regelzaken. 

Ondertussen vraag ik me af hoe ziek ik ben. 

Mijn SPV vindt het wel meevallen. Mijn broer zei gisteren dat als het eens in de 17 jaar crisis is we t ook weer niet te groot moeten maken. Dat was wel heel nuchter. 

Vanaf 2018 heb ik van de toenmalige psychiater gehoord dat ik heel ziek ben. Dat er meer onderzoek moet komen, meer diagnoses, meer medicijnen. Ik voelde me altijd onderuit geschoffeld door hem. 

Stel dat ik de medicatie verder omlaag kan brengen. Stel dat ik accepteer dat ik hulp in huis nodig heb (wat wel meer vrouwen nodig hebben maar de mensen die een carrière hebben huren gewoon iemand in en die hoeven niet de autisme-molen in). Stel dat ik niet meer zo eenzaam ben. 

Veel mensen die ik nu ontmoet hadden een moeilijke jeugd en een onprettige familie. Dat is hier niet zo. Het wordt een beetje spijkers op laag water zoeken. 

Mijn aversie tegen ggz is vanaf mijn 23e erg aanwezig geweest in mijn leven. Omdat die ongewenste opname zo naar was.
De laatste tijd zijn mijn ervaringen met ggz positief. Zie ik hoe het ook helpend kan zijn. 
Dat is gek omdat een grote vijand weg valt. Het is ook makkelijk als je altijd ggz de schuld kunt geven. 

Ik zat in een dichtgeslibde woning. Ik was bang voor mijn buren. Ik at steeds ongezonder, bewoog steeds minder. Had weinig contacten in de stad. Als ik die dingen aanpak, en niet terug ga naar die hoge doseringen medicatie, misschien zit ik dan beter in mijn vel. 

Verder kijken naar lichaamswerk-dingen want dat doet misschien meer dan de zoveelste gespreksgroep. 

Bij die NA dacht ik, nu hoef ik niet meer eenzaam te zijn. Zoveel lieve vrouwen en niemand vraagt maar je carrière. Ze zullen ook niet zeuren dat je ongezellig bent als je geen biertje neemt. 

Ik had een mannetje op mijn schouder. Dat mannetje zei steeds: je kan dit niet, je kan dat niet. 
Dat was de psychiater. Ik kon niet zonder die man want van hem kreeg ik de lorazepam.