Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief


#51

Post by gietje117 on Nov 2, 2016 at 11:57am
Ik weet het, je hebt gelijk Positiva en er zijn heel wat mensen die me dat duidelijk willen maken. Maar als ik nog maar aan hem denk, dan vloeien de tranen alweer. Oké, de periode van de maand zal er ook wel iets mee te maken hebben, maar toch... Ik wil soms heel hard zijn want dat is hij tenslotte ook voor mij, maar ik weet dat ik weer smelt van het moment hij de deurpost passeert. Ik voel me soms duizend maal sterker dan nu en zeker als hij voor mijn neus staat. Dan ruik ik het leven dat ik had, dan zie ik het leven, maar kan ik het niet meer grijpen. Zo vermoeiend en zo pijnlijk. Dan is het me nog duidelijker wat ik mis, anders kan ik het wat wegduwen. Niet dat dit de juiste manier is, maar soms lukt het me om het heel even los te laten. Ik zie hem nog veel te graag en ik denk ook wel dat dit zo zal blijven, ondanks alles. Als ik hem dat nu duidelijk maak, dan haalt dat niets uit. Dan blokkeert hij toch.
Ik ga wel duidelijke dingen eisen van het moment waarop hij komt want nu wil hij komend weekend komen, maar daar heb ik geen zin in. Zaterdag is er het verjaardagsfeest van de oudste dochter van mijn broer en ik wil daar niet in tranen toekomen. En zondag is al zo'n lastige dag, als hij hem dan nog eens zwaarder maakt, dan heb ik maandag weer moeite op mijn werk. Ik ga hem dus vragen of hij vrijdagavond komt ofwel op vrijdag 11 november, dan is hij normaal toch ook thuis en ik ook. Ik ga inderdaad niet onmiddellijk akkoord mogen gaan met zijn prijs, maar voel me qua emoties zo zwak. Heb geen zin in een strijd of een bitsig duel. Ik denk dat ik het ga overlopen met hem en het eerst even zal laten bezinken. We zullen zien hoe het verder loopt...
Antwoord

#52

Post by minniemouse on Nov 2, 2016 at 12:27pm
Heeehee!
Jeetje, een hoop te lezen in een paar dagen tijd Smile Hier vooralsnog weinig nieuwe dingen. Ik ben wel dankbaar dat we samen zo sterk staan. Er zijn zoveel verhalen dat een depressie vaak de reden is voor een relatiebreuk of om juist afstand te bewaren. Wij staan qua relatie nog steeds sterk en daar ben ik heel blij mee. Twee weken terug waren we trouwens 7 (!) jaar samen!

@ Positiva: Het zegt zeker wat dat mijn vriend nog niet zonder hulpverlening kan. Misschien is het deels ook wel psychisch hoor, dat hij al de zenuwen krijgt bij het feit dat hij vier weken niet de houvast heeft aan z'n begeleider en dat hij daarom bij voorbaat al wat minder in z'n vel zit. Ik snap overigens heel goed dat je het gevoel hebt je partner 'te moeten delen', ook al zal de andere partij nooit meer fysiek aanwezig zijn. Toch is het misschien wel iets wat juist jij in deze situatie moet proberen los te laten (stukje acceptatie misschien). Helemaal als jouw partner aangeeft dat hij van jóú houdt, aan jóú denkt en dat ook zijn overleden vrouw blij zou zijn dat hij opnieuw liefde heeft gevonden. Misschien klinkt het heel cru, maar zij is er gewoon niet meer en ze zal je nooit fysiek in de weg zitten. Misschien inderdaad een goed idee om een keer mee te gaan naar het graf, dan voelt het misschien als iets wat jullie sámen doen of iets waarin jij hem ondersteund of in ieder geval een deel van bent. Dat geeft misschien minder het gevoel dat hij 'naar een andere vrouw toe gaat' en meer het gevoel dat hij jou toelaat in de relatie die hij met haar heeft. Snap je wat ik bedoel? Smile Het feit dat hij na een rouwperiode toch kiest om voor een nieuwe relatie te gaan met jou, zegt denk ik ook veel over zijn liefde voor jou! En gefeliciteerd met het 10-jarige bestaan van je bedrijf! Superleuk en lief dat hij daarop een spontane actie heeft genomen met die bos bloemen.

@ Els: Ik ben blij dat je er weer bent! Ik heb wel met je te doen. Het leek een tijd zo de goede kant op te gaan.. Ik snap goed dat je je misselijk voelt bij alleen al denken aan de feestdagen: dagen waarin het draait om 'samen zijn met geliefden' en jij geen idee hebt waar je straks aan toe bent. Ik weet ook niet heel goed waar je nu het beste aan doet. Als hij ruimte wil, zou ik aan de ene kant denken: laat dan maar even niks meer horen (en zoek ondertussen voor jezelf voldoende afleiding zodat het voor jezelf niet te zwaar wordt) en laat hem maar voelen hoe het is om echt alleen te zijn. Enne.. jezelf op 1 zetten, dat moet je natuurlijk zelf ook doen! Smile Je zei dat je vooral vrienden hebt die eigenlijk zijn vrienden zijn. Je moet je leven niet van hem laten afhangen natuurlijk (hoe makkelijk dat ook gezegd is). Dat is ook de reden waarom ik wel uit mijn comfortzone ben gestapt en op reis ben gegaan: letterlijk en figuurlijk weg zijn van alles, zoeken naar jezelf en ook jezelf tegenkomen. Klinkt een beetje filosofisch allemaal natuurlijk! Heb je nu nog iets van hem gehoord? Wel fijn dat hij eindelijk naar de dokter is toegegaan! Hopelijk komt er iets uit waar iets mee gedaan kan worden. Let us know! xx

@ Gietje: Moeilijk lijkt me dat.. Zoveel moeten loslaten, zowel herinneringen, als fysiek bestaande voorwerpen waar je ongelooflijk veel waarde aan hecht. Steeds meer stukken van jullie liefde die eigenlijk gewoon 'afgepakt worden'. Ik heb het al eerder gezegd, maar al die belachelijkheden zeggen meer over zijn ouders dan over jou. Netjes dat je gewoon je hand hebt opgestoken toen je haar tegenkwam met de auto, terwijl je misschien liever een dikke middelvinger had laten zien. Ik ben wel erg blij voor je dat je omringd wordt door zulke lieve mensen in je familie en vriendenkring (ook dat twee vriendinnen in je huis bleven toen dat bed werd opgehaald, zodat jij weg kon). Je kan zo hopelijk een stukje leed delen en de eenzaamheid iets beperken. Zijn er verder nog veel dingen die geregeld moeten worden?

@ Leeuwin: Heb je al iets teruggehoord op je voorstel? Mijn ervaring is meestal dat als ik zoiets voorstel, mijn vriend eerst wil nadenken en uiteindelijk zelf erop terugkomt en dan toestemt. Ik heb in juni ongeveer voorgesteld om in de zomer samen een paar dagen op vakantie te gaan en op het moment dat ik het vroeg had hij een enorm slechte week, dus eigenlijk was m'n timing niet heel goed. Ik heb het de tijd gegeven en begin juli zijn we erop teruggekomen en wilde hij een datum afspreken. Verder zou ik me ook niet al teveel zorgen maken over die seksuele bijwerkingen. Vaak trekken de bijwerkingen weer weg en als een 0,01% van de gebruikers al ergens last van heeft, moeten ze dat al in de bijsluiter. Als je erop gaat letten, werk je het denk ik juist in de hand. Just enjoyyyy ;-)

Liefs!
Antwoord

#53

Post by minniemouse on Nov 2, 2016 at 12:31pm
Ik heb ook m'n avatar maar even veranderd, ben ik tenminste weer herkenbaar Smile
Antwoord

#54

Post by gietje117 on Nov 2, 2016 at 12:57pm
Hallo Minniemouse, het huis moet nog geregeld worden en ik denk dat we dan alles hebben gehad. Ik weet het niet. Ik weet voor het ogenblik eigenlijk niets meer. Ik zou niet weten wat er dan nog geregeld moet worden. Maar het is wel zo dat zijn domicilie hier wellicht zal blijven staan. Dus de post zal bij mij blijven toekomen. Eigenlijk zou ik het anders willen zien, maar dan moet mijn vriend een behoorlijk hoge boete betalen en als hij netjes doet met de verkoop wil ik hem zeker ook niet onnodig op kosten jagen. Maar alles hier herinnert mij aan hem en aan ons. Al denk dat ik dat dat ergens anders ook zo zou zijn. Hij zit verweven in mijn ziel, mijn hart, mijn hele lijf... En daar zal tijd moeten overgaan. Hoe dan ook.

Positiva: Ik neem aan dat het niet zooo heel lang heeft geduurd dat je partner je afwees of wel? Mijn partner is heel erg duidelijk. Al liet hij me gisteren weten dat hij me zeker niet wil breken. Ik heb hem laten weten dat het daar al te laat voor is... Hij zou toch moeten weten dat ik gebroken ben. Zeker als hij hier vertrekt, mij tegen zich aantrekt en belooft terug te keren als hij genezen is. Misschien is hij gewoon niet genezen en moet ik geduld hebben... Al heeft hij ook al veel andere dingen daarna gezegd... Elke dag opnieuw probeer ik me staande te houden, dingen te doen die ik leuk vind, mensen op te zoeken en te hopen op een gelukkige toekomst. Dan zullen jullie toch één van de eerste zijn die het zullen weten. Want ik denk dat ik het na die ellende gewoon van de daken schreeuw... Smile
Antwoord

#55

Post by leeuwin on Nov 2, 2016 at 1:55pm
Fijn dat het goed gaat Minnie!!

Nope, nog (steeds) geen respons op voorstel gekregen...verbaast me wel wat. Ik analyseer dat vervolgens natuurlijk;-) maar is feitelijk gissen. Komt hij er maar niet uit?? Dan zou hij dat wel zeggen, dat hoofd overloopt. Lijkt me. En een duidelijk nee zou ook niet lang hoeven duren op zich. Een duidelijk ja natuurlijk ook niet maar dat was al duidelijk dat een duidelijk ja wat hooggegrepen is waarschijnlijk. Bleeh zit toch wel klein beetje in spanning hoor, stiekem verheug ik me soms (automatisch gaat dat...) even terwijl kans levensgroot aanwezig is dat hij het niet zit zitten. Om de één of andere reden....
Niet echt life-changing beslissing hè: wel of niet weekend met hond na
Antwoord

#56

Post by positiva on Nov 2, 2016 at 4:05pm
Ik denk dat je je er inderdaad niet te veel van aan moet trekken Leeuwin. Mijn partner beslist ook veel dingen pas op het laatste moment. Bij hem is dat omdat hij me niet wil teleurstellen. Stel nou dat hij zich tegen die tijd slechter voelt? Dan zou hij af moeten zeggen. Bovendien bouwt het spanning op als je iets hebt afgesproken, waar je eigenlijk nog een beetje over twijfelt.

Wij hebben elkaar toen bijna 3 maanden niet gezien Gietje, dus inderdaad niet zo heel lang. Ik wil ook niet de situatie vergelijken, maar wel het gevoel ;-)

Je weet het altijd zo lekker duidelijk te formuleren Minnie. En je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Het stomme is dat ik dat ook wel wéét, maar iets anders vóel. Ik hoef inderdaad niet te concurreren met iemand die overleden is..
Antwoord

#57

Post by gietje117 on Nov 2, 2016 at 4:51pm
Ik hoop zo dat hij ja zegt, dan is het weer iets om naar uit te kijken en kan je er achteraf nog wat aan terug denken. Kan weer een houvast zijn, Leeuwin!
Antwoord

#58

Post by minniemouse on Nov 2, 2016 at 5:43pm
Dat snap ik hoor Positiva! Soms zegt je gevoel wat anders dan wat je verstand dondersgoed weet. Misschien wordt dit met de tijd (eenmaal als jullie samenwonen) minder en misschien helpt het meegaan naar het graf ook Smile Ik duim voor je Leeuwin! Hopelijk laat hij snel wat weten. En mocht hij uiteindelijk Nee gaan zeggen, dan nog is het misschien wel positief dat hij in eerste instantie zei dat hij erover na wilde denken en niet meteen het idee heeft afgeketst Smile
Antwoord

#59

Post by gietje117 on Nov 2, 2016 at 6:40pm
Wat zijn wij toch een kei in het positief zien, ook al is ons leven misschien helemaal niet zoals we het zouden willen. Het is een gave hoor. En die ben ik even kwijt. Maar ik ben al blij dat ik mijn verhaal hier kwijt kan. Gelukkig staat er bij morgen meer op het programma dan gewoon alleen thuis... En vrijdag ga ik met een collega op school werken. Goeie vooruitzichten. Allé, alles beter dan hier in tranen achter mijn pc te zitten. Maar wat zie ik op tegen het verjaardagsfeestje van mijn nichtje zaterdag... Hoe moet ik dat doorkomen, alleen... Terwijl hij al 11 jaar aan mijn zijde heeft gezeten op die dag. Dan heb ik zo veel zin om hem dat te sturen, maar hij heeft daar geen enkele boodschap aan. Kan het echt dat hij nog steeds onder invloed van de depressie en medicatie niets, maar dan ook niets voelt?...
Antwoord

#60

Post by els123 on Nov 2, 2016 at 7:51pm
leeuwin
Fijn zo'n reactie over het weekend weg.  Dat formele herken ik soms ook. Ik vind het verschrikkelijk, hallo ik ben het! Denk ik dan.

Mijn vriend is zondag avond langsgekomen en hebben wat besproken over die verjaardag. Hij vond het wel een beetje gek omdat hij al tegen zijn vrienden had gezegd dat het uit was. Aaiiii dat vond ik moeilijk. Ik begreep het ook niet ;(. UIt is zoooo definitief. Zondag avond bleven slapen. Het was al laat en ik vond het prima en werd moe. Maandag is hij ook gebleven. Hij is ZOO ontzettend moe dat hij bijna de heledag slaapt... maandag avond moest hij heel eventjes in de avond werken (bijbaantje). Hij leende mijn fiets en zou hem na het werk terug brengen en dan naar huis gaan en hij moest daar in de buurt nog was ophalen. Hij kwam later bij mij en was al thuis geweest en had dat wat hij moest ophalen al gehaald. Toen bleef ie nog even tv kijken en wou daarna op de bus gaan. Ik zei dat hij ook nog wel een nachtje kon blijven slapen omdat hij net thuis was geweest. (onze huizen liggen wel ver van elkaar af, de andere kant van de stad). Hij bleef want was toch al erg moe. Dinsdag ochtend heerlijke ochtend gehad en toen moest hij toch wel echt gaan. We hebben ontzettend gelachen en veel plezier gehad. Eigenlijk alleen zondag avond niet de heletijd omdat ik nog wat vragen had. Probeerde niet te huilen. Ik denk dat het namelijk beter is dat als we bijelkaar zijn om het gezellig te hebben. Hoe lastig dat ook is. We hebben wel gevreeën. Het is zoooo ontzettend fijn om bij elkaar te zijn. Vandaag ook nog kort gezien. Ik krijg alleen het gevoel dat zodra hij bij mij de deur uitloopt, verder gaat met zijn leven en ben bang dat hij mij dan vergeet. Hij heeft bij mij thuis niet veel gedaan en moet wel veel doen. Het idee dat als hij bij mij is, zijn leven even stil staat ofzo. Heb hem nog wel aangeboden om te helpen maar wou hij niet. MAarja hij bleef wel twee nachtjes bij mij slapen. Hij had ook kunnen gaan ondanks zijn moeheid maar het is dan wel een makkelijk optie. Ik mis hem. En maak me zorgen over zijn moeheid. En ik vind deze situatie niks. Ik wil liefde, samen met hem! Ik weet niet zo goed hoe ik me nu voel. Hij zou gaan nadenken over die verjaardag dus daar app ik hem nog over later deze week. Tips of adviezen zijn welkom. Uit komt zo definitief over terwijl het voor mijn gevoel ergens niet de juiste keuze is. Hoe HOe HOE. Samen zijn is zo fijn. Ik vond het lachen de afgelopen dagen en de omgang heel fijn. Het moeilijkste moment komt wanneer hij weggaat en ik niet weet wanneer ik hem weer zie. Soms denk ik: misschien moet ik even niks meer laten horen met de hoop dat hij mij gaat missen ofzo. Of naja gewoon dat hij contact met mij zoekt. Ik weet het echt allemaal niet. Die twee weken dat hij tijd voor zichzelf hefet genomen en toen met deze beslissing kan ik niet goed beseffen. Ik vind het ook erg dat hij niet naar mij vraagt. Wel als we samen zijn over dingen van mij, stage en school enzo. MAar niet persoonlijk. Het liefst wil ik ook naar hem toe wanneer ik zelf persoonlijke problemen heb (heb zware tijd achter de rug). Maar ik weet niet of dat handig is. Hij zegt dat het goed is, ik weet niet mer wat ik vind.

keep up the good work!


@gietje
Ik snap dat het lastig is die maand. Maar probeer geen dingen te doen die je altijd met hem deed. Op internet staat bijvoorbeeld: Als je altijd een programma keek op rtl 5 samen met hem en als je altijd na dat programma seks met hem had, is het beter om niet meer dat programma op die avond te kijken maar juist wat anders. Misschien kun je je hier een beetje in vinden en op een andere manier toch een mooie dag te hebben. Denk ook aan de mooie tijden die je met hem hebt meegemaakt en hoe fucktup het is als iemand zich niet goed vond. Denk aan die mooie herinneringen. Ik weet bijna zeker dat ik het aller mooiste mens in mijn leven heb ontmoet en die wil ik niet uit mijn leven kwijt. Mijn vriend heeft ontzettend veel voor bij gedaan en is er altijd geweest. Ik ben mezelf best wel een beetje kwijtgeraakt. Misschien is hij er zelf ook een beetje onderdoor gegaan en zoekt hij nu een manier om zichzelf te herpakken en alles op een rijtje te zetten. Hij zegt ik moet me eerst goed voelen wil ik iets doen wat mijn leven verrijkt... (hij voelde zich vanaf het begin ook niet helemaal oke maar mijn shit was wel een shitload aan shit.)

minniemouse
Bedankt voor je berichtje, kreeg er tranen van in mijn ogen. Ik denk dat hij veel dingen doet zoals met vrienden afspreken en dus niet helemaal alleen is. We hebben dit vaker mee gemaakt. Een soortgelijke situatie. Toen werd hij op een gegeven moment gek thuis en bood ik hem aan om bij mij te komen en dan kwam die welleens (niet meteen na zo'n week maar later als we wel nog contact hebben en af en toe afspreken) Ik las namelijk een oud whatsapp bericht terug van toen.
Verder vind ik het moeilijk. De zomer en zo was zo leuk en fijn! We zijn helaas niet op vakantie geweest wat ik wel graag wou. Uiteindelijk dacht ik aan een weekendje weg maar dat werd hem ook niet. In de herfstvakantie zat ik zonder hem dus dat werd hem ook niet. We zijn wel dagjes weggeweest en hebben beide veel gewerkt. Het was gewoon een lekkere thuis vakantie en we begonnen het nieuwe schooljaar ook goed samen. Wij zijn nog nooit op vakantie geweest of een weekendje weg, echt samen. Gewoon alleen met zijn twee. Dat vind ik wel echt jammer. Zelfs niet toen we in de super super verliefdsheidsfase zaten. Haha. Misschien moet ik hem niet appen maar soms denk ik dat en dan denk ik, dat ga ik doen. En het volgende moment stuur ik hem een app met een vraag met de hoop dat hij wel reageert. Ik ben verward.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
20-06-2024, 23:58
Laatste bericht: pimgr00
19-06-2024, 23:00
Laatste bericht: Wannabejulia
  Rollercoaster in mijn hoofd Started by Skims
2 Replies - 178 Views
18-05-2024, 08:52
Laatste bericht: Skims
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 344 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 2,175 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)