Mijn Lief zit in een depressie, en wordt getest op ASS(autisme)
Dat is al 2 keer eerder door de HA voorgesteld, maar hij wees het af.
Gezien zijn gedrag wat ik bij hem waarneem verbaasd het mij niet.
Ondanks dat hij eerder depressies heeft gehad(voor mijn tijd) hebben we dit niet aan zien komen.
Achteraf zijn er wel signalen geweest, die hij (onbewust)heeft genegeerd.
Medicatie voorgeschreven, aangemeld bij een psycholoog, waarvoor hij in de wachtrij staat.
Ik heb alles genoteerd wat ik waarneem bij hem en waar ik tegenaan loop.
In vele gevallen zijn er overeenkomsten.

Nu mijn vriend weet dat de depressie weer aanwezig is, lijkt het als een bom te ontploffen in zijn hoofd.
Zijn mood gaat op en neer, wil vaak alleen zijn, alleen een stuk rijden.
Gaat ineens weg en blijft 6 uur weg.
Laat niets van zich horen.
Fysieke aanrakingen zijn minimaal.
Laat staan intimiteit.
Ik mis vooral het gevoel van hem als hij mij bijv een knuffel geeft of een zoen.
Heel goed besef ik dat het tijd nodig gaat hebben, en dat dit een pittig proces is.
Depressie doet veel met iemand, laat staan als er ook nog autisme gediagnosticeerd wordt
Vnml voel ik mij verdrietig, afgewezen, alleen/eenzaam(dat heb ik al lange tijd)

Ik weet niet hoe ermee om te gaan, wat kan ik wel/niet doen.
Het gaat in 1e instantie om hem, dat hij zich weer oke gaat voelen.
Maar ik ben zijn partner en leef met hem en voel mij ook rot hieronder.
Want ik heb een partner die de laatste paar weken anders is en anders reageert.
Hij zegt vertrouwen te hebben en dat het wel goed komt.
En ik ben juist bang voor verwijdering

Ik zie dat mijn tekst niet goed is.
Had een opzet gemaakt in notities en gekopieerd  en hier geplakt.

Welkom Suuz, 
 Ik was een beetje tussen de codes door aan't lezen.
Je partner heeft depressie en (een vorm van) autisme als ik het goed begrijp. 
Ik kan me voorstellen dat dat voor jou ook niet makkelijk is. Belangrijk en tegelijkertijd moeilijk denk ik
maar lijkt me goed als je zelf balans zoekt tussen voor jezelf zorgen en er voor je partner willen/proberen zijn.

Toen ik echt langere tijd depressief was had ik ook moeite met intimiteit met mijn ex-partner, voor hem zal dat ook lastig zijn geweest.
Het lijkt mij een goed teken dat hij aangeeft dat het wel goed komt. Het zal een moeilijke tijd zijn voor jullie beide.

Welkom Suuz, 
 Ik was een beetje tussen de codes door aan't lezen.
Je partner heeft depressie en (een vorm van) autisme als ik het goed begrijp. 
Ik kan me voorstellen dat dat voor jou ook niet makkelijk is. Belangrijk en tegelijkertijd moeilijk denk ik
maar lijkt me goed als je zelf balans zoekt tussen voor jezelf zorgen en er voor je partner willen/proberen zijn.

Toen ik echt langere tijd depressief was had ik ook moeite met intimiteit met mijn ex-partner, voor hem zal dat ook lastig zijn geweest.
Het lijkt mij een goed teken dat hij aangeeft dat het wel goed komt. Het zal een moeilijke tijd zijn voor jullie beide.

Dank je wel Joy,
Ik heb de tekst over getypt, dat leest prettiger.

Zeker moet ik de balans zoeken, maar wat is dat moeilijk.
Het is al fijn dat hij zelf hulp heeft gezocht, het is alleen wachten op een oproep betreft gesprekken en dat duurt een maand of 2.
Tot die tijd zullen wij door de zure appel heen weten bijten.
Hopelijk gaat de medicatie snel z'n werk doen.
Zodat er wat rust komt.