Ik zoek naar herkenning en tips

Mijn lieve man bij wie ik 21 jaar ben getrouwd 2 kinderen en echt jeugd liefdes heeft aan gegeven niets meer te voelen voor mij.

Ik heb anderhalf jaar zekf geworsteld met een zware burn out ben opgenomen geweest veel medicatie en had veel zorg en hulp nodig ... mijn man vond dit heel lastig in nuchter en dit soort raare dingen bestonden niet echt in zijn beleving.
Na war verzet in het begin en na mijn opna is hij 100% voor mij gegaan hielp me zorgde voor me en vierde de eerste stappen baar herstel met me mee.

Ik was aan het opknappen en kwam steeds weer meer terug in het leven.
Ik merkte dat hij de afgelopen periode zekf meer vermoeid was afgesloten minder zin in sex meer ging drinken en in de weekenden veel ging feesten.
Hij was moe maar mind set was alles en hij ging maar door en door.
Tot hij opeens voor mij uit het niets kwam met bet verhaal dat hij niets meer voor mij voelde dat was het hij sloot zich helemaal af van mij wilde niet meer praten en ging alleen nog maar feesten en heel hard werken. Dingen due hij vroeger leuk vind sporten surfen fietsen deed hij al een poos niet meer. 3 maanden duurde het dat hij biet sprak en 3 maanden heb ik hen zichzelf helemaal kapot zien maken. Hij gaf af en toe aan niet goed in zijn vel te zitten nergens meer gelukkig van werd .... maar bleef stug doorgaan met alleswat niet goed was voor hem. Aan onze relatie werken wilde hij ook niet meer er was te veel gebeurt en ik had alles kapot gemaakt. Laat ik zeggen dat ik zeker geen heilige ben en in mijn paniek dingen ook hoog zijn opgelopen.
Maar goed ik liet hem 2 maanden zijn gang gaan heb kijhard mijn best gedaan over mijn grenzen gegaan om de perfecte vrouw uit te hangen. Niet gezeurd niet geklaagd. We hadden ij deze periode ook gewoon sex met mekaar dut moest wel vanuit zijn kant komen.

Tot ik niet meer kon zijn elk weekendcweg een feesten gedrag brak me helemaal op... ik sprak hem aan op zijn gedrag en hij flipte wist zeker dat ik het probleem was en wilde scheiden ik moest het maar op pappier zetten wat ik wilde hebben want deze maand had hij het te druk. Vervolgens draaide het savonds om en was hij moe zat niet lekker in zijn vel en we zouden toch niet scheiden uiteindelijk. Maar veder wist ie het ook allemaal niet.

2 dagen later kon ik niet meer van de spanning ma dit gebeuren.... en ben ik toch weer rustig in gesprek gegaan wat goed ging gelukkig. 
Hij wilde de keuze eigenlijk niet maken maar toch koos hij weer voor scheiden om dat hij zag dat ik het niet meer trok.
Op dat moment opende er iets hij begon te praten en ik zag eindelijk een stukje van de man die ik kende.
Ondanks dat we gingen scheiden heeft ie mij de hele nacht vast gehouden in zijn armen en zei dat mij en de kinderen nooit iets tekort zou komen dat ik qltijd op hem kon rekenen. Ik voelde eindelijk weer echt zijn liefde vanuit zijn kant een connectie een opening. Heeel raar was dit.
Ook konden we praten en ondanks ik geen hoop meer had begon ik te te twijfelen , de dingen die hij zei vertelde me dat er iets niet oke was.... en dat erkende hij een soort van. We besloten toch voor een time out om bijde aan onzekf te gaan werken.

De afgelopen 2 weken ben ik bij mijn vader heb hem alleen gelaten bij de kinderen. Daar is hij ovgerens heel goed voor. En een reden om thuis te blijven.
Om dat als hij weg zou gaan hij geen rem heeft en constant zou vluchten in gezelligheid bij mensen en zich zou uitputten. Daar is ook hij zich van bewust.

Ik heb veel nagedacht en ik denk dat hij depresief is.
En niet het soort wat gaat huilen in een hoekje. Zoals ikzelf.
Ik heb lang getwijfeld en ik denk hij zelf ook.

Maar de enorme drive om hard
te werken soort bewijs drang lijkt wel.

Dit was ook met sporten maar daar is hij te uitgeput voor nu.

Veel overmatige verdovende middelen gebruiken in het weekend hierbij is hij de leuke gezellige jongen voor onze vrienden.(waardoor ik weinig herkenning kreeg,)

Afvallen 8 kilo

Slecht slapen 

Vlucht gedrag

Zelf aangegeven nergens meer gelukkig van te worden.

Zich afvragen is dit het dan....niet suïcidaal bedoeld.

En zich denk ik uit zelf bescherming te hebben afgesloten van mij. Twijfelen over relatie

Constant afleiding zoeken door spelletjes te doen op telefoon.

Ik lever weer alles in voor hem terwijl hij mij niet meer moet denkt hij , m'n huis, 'm kinderen we werken in het zijde bedrijf dus heb ook even niet gewerkt. Nu weer wel.
Hij heeft voor mij kijhard geknokt en is zichzelf voorbij gelopen in mijn burn out dus ja ik heb veel over voor deze lieve mam waar ik heel veel van houd. 
Er is ook geen ander in het spel.

Wat denken jullie???

---

Ik zoek naar herkenning en tips

Mijn lieve man bij wie ik 21 jaar ben getrouwd 2 kinderen en echt jeugd liefdes heeft aan gegeven niets meer te voelen voor mij.

Ik heb anderhalf jaar zelf geworsteld met een zware burn out ben opgenomen geweest veel medicatie en had veel zorg en hulp nodig ... mijn man vond dit heel lastig is nuchter en dit soort raare dingen bestonden niet echt in zijn beleving.
Na wat verzet in het begin en na mijn opname is hij 100% voor mij gegaan hielp me zorgde voor me en vierde de eerste stappen naar herstel met me mee.
Dit was een lange lange weg.

Ik was aan het opknappen en kwam steeds weer meer terug in het leven.
Ik merkte dat hij de afgelopen periode zelf meer vermoeid was afgesloten minder zin in sex meer ging drinken en in de weekenden veel ging feesten.
Hij was moe maar mind set was alles zei hij en hij ging maar door en door.

Tot hij opeens voor mij uit het niets kwam met het verhaal dat hij niets meer voor mij voelde dat was het hij sloot zich helemaal af van mij wilde niet meer praten en ging alleen nog maar feesten en heel hard werken. Dingen die hij vroeger leuk vind sporten surfen fietsen deed hij al een poos niet meer. 3 maanden duurde het dat hij niet sprak met me behalve over koetjes en kalfjes en 3 maanden heb ik hem zichzelf helemaal kapot zien maken. Hij gaf af en toe aan niet goed in zijn vel te zitten nergens meer gelukkig van werd .... maar bleef stug doorgaan met alles wat niet goed was voor hem. Aan onze relatie werken wilde hij ook niet meer er was te veel gebeurt en ik had alles kapot gemaakt. Laat ik zeggen dat ik zeker geen heilige ben en in mijn paniek dingen ook hoog zijn opgelopen.
Maar goed ik liet hem 2 maanden zijn gang gaan heb kijhard mijn best gedaan over mijn grenzen gegaan om de perfecte vrouw uit te hangen. Niet gezeurd niet geklaagd. We hadden in deze periode ook gewoon sex met mekaar dat moest wel vanuit zijn kant komen. Minder dan normaal.
Ons sex leven was altijd goed.

Tot ik niet meer kon, zijn elk weekend weg en feest gedrag brak me helemaal op... ik sprak hem aan op zijn gedrag en hij flipte wist zeker dat ik het probleem was en wilde scheiden ik moest het maar op pappier zetten wat ik wilde hebben want deze maand had hij het te druk. Vervolgens draaide het savonds terug en was hij moe zat niet lekker in zijn vel en we zouden toch niet scheiden uiteindelijk. Maar veder wist ie het ook allemaal niet wilde pol niet praten wederom.

2 dagen later kon ik niet meer van de spanning na dit gebeuren.... en ben ik toch weer rustig in gesprek gegaan wat goed ging gelukkig. 
Hij wilde de keuze eigenlijk niet maken maar toch koos hij weer voor scheiden om dat hij zag dat ik het niet meer trok.
Op dat moment opende er iets hij begon te praten en ik zag eindelijk een stukje van de man die ik kende.
Ondanks dat we gingen scheiden heeft ie mij de hele nacht vast gehouden in zijn armen en zei dat mij en de kinderen nooit iets tekort zou komen dat ik altijd op hem kon rekenen. Ik voelde eindelijk weer echt zijn liefde vanuit zijn kant een connectie een opening. Heeel raar was dit.
Ook konden we praten en ondanks ik geen hoop meer had begon ik te te twijfelen , de dingen die hij zei vertelde me dat er iets niet oke was.... en dat erkende hij een soort van. We besloten toch voor een time out om bijde aan onzelf te gaan werken.

De afgelopen 2 weken ben ik bij mijn vader heb hem alleen gelaten bij de kinderen. Daar is hij ovgerens heel goed voor. En een reden voor hem om thuis te blijven ze zijn 12 en 15.
Om dat als hij  zelf weg zou gaan hij geen rem heeft en constant zou vluchten in gezelligheid bij mensen en zich zou uitputten. Daar is ook hij zich van bewust.

Ik heb veel nagedacht en ik denk dat hij depresief is.
En niet het soort wat gaat huilen in een hoekje. Zoals ikzelf.
Ik heb lang getwijfeld en dacht steeds dior die pokerface dat ik gek was.

Maar de enorme drive om hard
te werken soort bewijs drang lijkt wel.

Dit was ook met sporten maar daar is hij te uitgeput voor nu.

Veel overmatige verdovende middelen gebruiken in het weekend hierbij is hij de leuke gezellige jongen voor onze vrienden.(waardoor ik weinig herkenning kreeg,)

Afvallen 8 kilo

Slecht slapen 

Vlucht gedrag

Zelf aangegeven nergens meer gelukkig van te worden.

Zich afvragen is dit het dan....niet suïcidaal bedoeld.

En zich denk ik uit zelf bescherming te hebben afgesloten van mij. Twijfelen over relatie

Constant afleiding zoeken door spelletjes te doen op telefoon.

Slecht en wit eruit zien

Uitgeput zijn

Heel ontustig

Ik lever weer alles in voor hem terwijl hij mij niet meer moet denkt hij.... , m'n huis, 'm kinderen we werken in het zijde bedrijf dus heb ook even niet gewerkt. Nu weer wel.
Hij heeft voor mij kijhard geknokt en is zichzelf voorbij gelopen in mijn burn out dus ja ik heb veel over voor deze lieve mam waar ik heel veel van houd. 
Er is ook geen ander in het spel.

Wat denken jullie???

Of hardstikke overspannen  ? . Het maakt op zich niet uit wat wij er van denken. Die man heeft hulp nodig om uit te zoeken wat er aan de hand is , en  daarvoor is actie vereist . 
De eerste stap is de huisarts ,  of praten met iemand die hij vertrouwt , of hij kan direct n therapeut zoeken op het vlak psyche/ verslaving. Dan wel even zorgverzekering bellen ivm vergoedingen/ pakket.  

Sterkte