Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier en zal mijn verhaal (en die van mijn partner) met jullie delen.. ik ben vrouw, 31 jaar en heb al 1e jaar een relatie met mijn vriend. Sinds 2021 mogen wij onszelf ook ouders noemen en hebben een schat van een dochter. 

Mijn vriend heeft denk ik al een jaar of 7 last van een flinke winterdip, die tijdens corona in 2020 erger is geworden. Ik heb toen al vaak gepushed dat hij met iemand moest gaan praten wat hij steeds weigerde..

Eigenlijk sinds die tijd is zijn humeur een rollercoaster geweest. In 2023 was zijn dal bereikt(dacht ik). Hij is toen eindelijk hulp gaan zoeken.

Nu zit hij vanwege een opstapelingelen aan gebeurtenissen al sinds oktober thuis in de ziektewet. Hij is 4 weken geleden weer begonnen met opbouwen van uren op zijn werk. Anderhalve week terug kreeg hij te horen dat zijn contract niet verlengd werd en hij zit nu weer 100% thuis.

Ik word inmiddels knettergek dat ik haast geen minuut alleen thuis ben, ons seksleven is diep onder het vriespunt (zelf heb ik ook totaal geen behoefte meer) constant ruzie en ik loop op eieren. Bang om te zeggen wat mijn grenzen zijn, bang om te zeggen dat ik met vrienden afspreek.. omdat hij alles persoonlijk opvat.

Ik wil gewoon weer een normaal leven, een normale relatie, rust, spontaniteit.. ik weet niet of ik dit nog lang vol kan houden..

---

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier en zal mijn verhaal (en die van mijn partner) met jullie delen.. ik ben vrouw, 31 jaar en heb al 12 jaar een relatie met mijn vriend. Sinds 2021 mogen wij onszelf ook ouders noemen en hebben een schat van een dochter. 

Mijn vriend heeft denk ik al een jaar of 7 last van een flinke winterdip, die tijdens corona in 2020 erger is geworden. Ik heb toen al vaak gepushed dat hij met iemand moest gaan praten wat hij steeds weigerde..

Eigenlijk sinds die tijd is zijn humeur een rollercoaster geweest. In 2023 was zijn dal bereikt(dacht ik). Hij is toen eindelijk hulp gaan zoeken.

Nu zit hij vanwege een opstapelingelen aan gebeurtenissen al sinds oktober thuis in de ziektewet. Hij is 4 weken geleden weer begonnen met opbouwen van uren op zijn werk. Anderhalve week terug kreeg hij te horen dat zijn contract niet verlengd werd en hij zit nu weer 100% thuis.

Ik word inmiddels knettergek dat ik haast geen minuut alleen thuis ben, ons seksleven is diep onder het vriespunt (zelf heb ik ook totaal geen behoefte meer) constant ruzie en ik loop op eieren. Bang om te zeggen wat mijn grenzen zijn, bang om te zeggen dat ik met vrienden afspreek.. omdat hij alles persoonlijk opvat.

Ik wil gewoon weer een normaal leven, een normale relatie, rust, spontaniteit.. ik weet niet of ik dit nog lang vol kan houden..

Hartelijk welkom op dit forum.

Het is zwaar en moeilijk om met iemand te leven die depressieve periodes kent.
Het is belangrijk dat je dan goed voor jezelf zorgt en zoveel mogelijk je grenzen aangeeft. Je hebt echt tijd voor jezelf nodig ook al is je partner daar niet blij mee is.
Het is enerzijds begrijpelijk dat hij het persoonlijk maakt, waarschijnlijk is zijn zelfbeeld en gevoel van eigenwaarde op dit moment ver onder de maat.
Neemt niet weg dat hij echt moet gaan inzien dat jij juist onder deze omstandigheden tijd voor jezelf nodig hebt.
Ik begrijp heel goed dat een gesprek hier over moeilijk is, maar op termijn is dit ook veel beter voor jullie relatie.
Schrijf hier gerust mee, soms is zo'n uitlaatklep een goede zaak.

Groet, Bert

Dit klinkt zo bekend ❤️  De wens voor een ongecompliceerde relatie of leven. Ook ik had mijn dieptepunt bereikt met mijn man… en zie daar ik weet toch nog de energie te vinden om weer door te gaan. Ook al is het moeilijk en zit ik vol twijfels.
Heel veel sterkte ❤️