Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

niet meer gelukkig in mijn huwelijk


#1

Ik vroeg me af of hier leden zijn die net als ik getrouwd zijn of samenwonen en of een relatie hebben.
Ik kamp mijn hele leven al met psychische problemen omdat ik ook een vorm van autisme heb en het heel moeilijk vind om mezelf staande te houden in deze maatschappij.
Mijn man heeft zelf geen psychiatrische achtergrond maar heeft wel altijd veel begrip en geduld met mij gehad.
Maar er spelen nu toch veel dingen waardoor ik toch veel twijfels heb gekregen en ik heb ook het idee dat ik daarin alleen sta.
Er is nog helemaal geen sprake van een scheiding en zo ver hoeft het wat mij betreft helemaal niet te komen.

Maar dan verwacht ik ook initiatief van zijn kant want ik heb nu het gevoel dat ik de kar trekker ben.
Qua houden van naar mijn man toe zit het wel goed.
Maar ik heb toch het gevoel dat mijn man en ik uit elkaar groeien.
En ik weet echt niet meer wat ik nog kan doen omdat te voorkomen.
En ik denk ook niet dat dat nu aan mij is ik bedoel hij heeft daar ook een aandeel in.
Soms heb ik het gevoel dat hij er helemaal niet meer ervoor wil werken en ik twijfel of hij nog echt wel van mij houdt.
Dat het hem meer om gaat dat hij zijn natje en droogje heeft en het verder wel best vind.
Daar ga ik zeker ook met die begeleidster over hebben.

Ik heb me echt wel van bewust dat mijn psychische problematiek ook niet makkelijk is voor mijn man.
Ook dat hij waarschijnlijk niet weet hoe hij mij kan helpen en steunen.
En dat er ook sprake kan zijn van onmacht en dat het echt geen onwil is.
En waarschijnlijk mist hij misschien ook wel contact met lotgenoten.
Om ervaringen uit te wisselen en herkenning en steun te vinden.
Net zoals ik dit hier op dit forrum doe.
Maar hij zal dat ook nooit bij mij aangeven hij is chagrijnig kortaf bot en soms ook echt grof.
Niets is meer goed in zijn ogen kan niks meer waarderen, niemand is meer goed in zijn ogen en dat accepteer ik niet meer langer.
Mijn ouders staan altijd voor ons klaar om ons te ondersteunen in praktische zaken.
En doen meer voor ons dan zijn moeder en stiefvader doen.
Zijn moeder heeft alleen maar oog voor zijn jongere zus en haar gezin.
En heeft amper tijd en belangstelling voor ons en zijn stiefvader is helemaal liever lui dan moe.
Dus ik vind dat hij best waardering voor mag hebben.
Ik heb er soms ook wel moeite mee dat mijn ouders wat minder betrokken zijn.
Sinds ze opa en oma zijn van mijn jongere broer.
Maar het is nog lang niet zo erg als wat zijn moeder betreft.
Maar daar wil hij niks over horen en zijn alleen maar mijn ouders de gebeten honden.
Terwijl mijn ouders altijd voor ons klaar staan in het ondersteunen van praktische zaken.
Hij verwijt mijn ouders dingen die zijn moeder ook naar mij niet doet.
En dat vind ik echt zwaar oneerlijk dat hij alleen maar een beschuldigende houding naar mijn ouders heeft.
Ook kan hij ontzettend zitten drammen om bepaalde dingen.
En dat vind ik ook echt zwaar irritant zo naar zelf dat het ook een reden voor mij kan zijn.
Als hij niet bereid is om daar verandering in te brengen om bij hem weg te gaan.
Welke van jullie zijn ook getrouwd en hoe gaat de partner om met jullie psychische achter grond?
Ik wil ook ff aangegeven dat iedereen mag reageren.
En ik altijd open sta voor andere meningen en feedback etc.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 99 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
07-12-2023, 00:03
Laatste bericht: don't know
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
01-11-2022, 00:21
Laatste bericht: wicket
19-06-2022, 23:47
Laatste bericht: Pico
09-02-2022, 00:03
Laatste bericht: Joy
29-09-2021, 16:31
Laatste bericht: Feline
09-09-2021, 14:33
Laatste bericht: Leetje
17-07-2021, 01:54
Laatste bericht: Joy



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)