Dankjulliewel voor jullie antwoorden en meedenken/leven, doet me goed! 

Heb vandaag weer een hele zware dag, lijkt met de dag erger te worden... Vandaag overdag leek ik wel in een soort overlevingsmodus te zeten. Ik kon niet nadenken, vragen beantwoorden was eigenlijk al te veel gevraagd... Een simpele vraag als wat ik dacht kon ik al niet beantwoorden... Vandaag ook weer bij deeltijd geweest, eigenlijk al afscheid genomen daar, maar omdat het nu zo slecht gaat moest ik er toch weer heen. En wat vond ik het weer vervelend. Dingen moeten, hoge eisen, mij niet begrijpen en ik voelde me buitengesloten... Heb rond 4 uur boos een mailtje naar het secretariaat van de psycholoog gestuurd. Probeer sinds dinsdag ochtend al contact met de psycholoog te krijgen. Uiteindelijk nog een kwartier met hem gebeld en heb morgen een 'nood' gesprek gepland. Hij zag/hoorde ook wel dat het echt niet goed gaat nu. 

Heb vandaag weer op het punt gestaan pillen in te nemen... Was er echt weer klaar mee. Denk dat mijn psycholoog optijd heeft gebeld en dat ik het daardoor heb kunnen voorkomen... stom eigenlijk dat ik me vaak zo eenzaam voel, dat ik echt contact/ aandacht nodig heb om mezelf niks aan te doen... 

Heb bij de psycholoog aangeven dat ik niet met mijn ouders erbij wil praten, dat ik wat meer privacy wil, maar dat wil hij niet veranderen, de communicatie tussen mij en mijn ouders moet beter, dus ik moet het maar accepteren. Daar komt het op neer. 

Ja ik schrijf regelmatig gedichten, alleen deel ze normaal niet zomaar met mensen. Vaak hou ik het voor mezelf. Vooral nu zijn ze niet erg vrolijk. 

Ik mag mee nemen wat ik mee wil nemen, dus als ik mijn hele kamer vol wil met spullen mag dat. Dat is wel heel fijn. Heb ik niet veel waar ik me aan hecht, maar mijn baardagaam wil ik iniedergeval wel mee nemen. Op zaterdag blijf ik naar de paarden gaan, dus niet meer 2/3 keer in de week. Maar ik mag er iniedergeval nog heen.

Wat naar voor je dat je weer een vervelende dag had.

Wel moedig dat je het aan hebt durven geven bij de therapeut. Je schrijft dat de communicatie beter kan met je ouders, misschien is dat dan de insteek van de therapeut?  Dat zal niet makkelijk zijn maar misschien leren je ouders zo dan ook jou beter begrijpen of anders met jou omgaan?   Als ze ervoor open staan tenminste...
Het lijkt mij, als ze naar de therapie blijven komen dat ze dat waarschijnlijk wel willen, al zal dat met kleine stapjes zijn.

Een gedicht of verhaal hoeft vind ik ook niet altijd vrolijk te zijn, denk aan verdrietige muziek, dat luisteren velen ook omdat het troost kan bieden dus jou gedicht zal misschien ook iemand anders troost kunnen bieden die hier meeleest.
Het lijkt mij in ieder geval mooi om woorden te geven aan je gevoel, hoe naar dat gevoel ook is...

Liefs

Fijn dat je hier geschreven hebt. 

Ik ben moe en hoop morgen wat meer te kunnen schrijven. Wat leuk dat je een baardagaam hebt! Ik had een collega die was helemaal gek van haar baardagamen. Ze deelt ze ook vaak op Facebook.

Ik voel me heel onrustig en heel zenuwachtig... Kan deze avond alleen maar huilen... Ik voel me erg waardeloos... Kreeg vanmorgen ook de reactie dat ik aandacht probeer te trekken met mijn problemen erger maken, dus voel me erg schuldig als ik nu echt uitspreek hoe ik me voel. Ik wil er namelijk geen aandacht mee vragen, of nou ja. Misschien ergens een beetje, maar meer om me gehoord te voelen en mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik maak mijn problemen niet erger, om zo de aandacht te krijgen. Weet niet zo goed hoe ik dit kan uitleggen. 

Heb meer het gevoel dat mijn ouders steeds mee gaan om voor de buitenwereld goede ouders te lijken, maar in werkelijkheid is het heel anders thuis dan veel mensen weten. Ze gebruiken juist alles tegen mij wat gezegd wordt, of ik krijg op mijn kop na een afspraak omdat ik meer heb gezegd dan mijn ouders goed vinden... 

Ik ga maar een poging doen om te slapen, morgen weer een drukke dag, dus dat wordt weer erg lastig. Ik zit snel vol. Hoop dat ik een keer wat kan slapen zonder veel nachtmerries en dingen zien/horen die er niet zijn...

Hoi Eline,

Lukt het een beetje vandaag?

Ik denk dat het niet uitmaakt of je ouders het goed of slecht doen. Het gaat er om dat het voor jou niet meer prettig wonen is en dat jij graag het huis uit wilt. En gelukkig is het over een maandje zo ver. Want ik denk dat je na je interne traject wel hulp krijgt om verder zelfstandig te wonen dus dat je dan definitief bij je ouders weg bent.

Ik heb niet het idee dat je aandacht wilt trekken.
Ik ken iemand die haar 'suicidaliteit' wilde inzetten om dingen voor elkaar te krijgen (bijvoorbeeld als ze wilde dat mensen langskwamen) maar dat van jou voelt anders voor mij. Ik zie dat je het écht heel moeilijk hebt en dat je echt worstelt om de dagen door te komen. En ik denk dat velen hier dat herkennen. Dus voel je ook niet schuldig om hier te schrijven want wij oordelen daar echt niet over.

Wel leuk dat je zelf spullen mee kunt nemen naar je nieuwe woonplek. Vind je het leuk om het in gedachten alvast in te richten? Misschien een leuke plant of iets leuks voor aan de muur? Misschien is het leuk om theemokken te hebben of een gezellige kussensloop. Ik zit gewoon even te bedenken wat ik leuke dingen vond toen ik op mezelf ging wonen. Kun je je terrarium (of hoe heet dat?) voor de baardagaam mee verhuizen?

Ik gun je echt je nieuwe plek! Ik ben nooit zo positief over de psychiatrie maar de groepen die ik gehad heb met jongvolwassenen vond ik wél leuk en leerzaam. Dan is er nog hoop ofzo, dan kun je nog herstellen en alle kanten op. Ook al voelt het nu niet zo voor je.

Ik hoop dat je vanavond nog even schrijft of anders morgen of zondag.

Groetjes, Feline

Hoi Eline,

Lukt het een beetje vandaag?

Ik denk dat het niet uitmaakt of je ouders het goed of slecht doen. Het gaat er om dat het voor jou niet meer prettig wonen is en dat jij graag het huis uit wilt. En gelukkig is het over een maandje zo ver. Want ik denk dat je na je interne traject wel hulp krijgt om verder zelfstandig te wonen dus dat je dan definitief bij je ouders weg bent.

Ik heb niet het idee dat je aandacht wilt trekken.
Ik ken iemand die haar 'suicidaliteit' wilde inzetten om dingen voor elkaar te krijgen (bijvoorbeeld als ze wilde dat mensen langskwamen) maar dat van jou voelt anders voor mij. Ik zie dat je het écht heel moeilijk hebt en dat je echt worstelt om de dagen door te komen. En ik denk dat velen hier dat herkennen. Dus voel je ook niet schuldig om hier te schrijven want wij oordelen daar echt niet over.

Wel leuk dat je zelf spullen mee kunt nemen naar je nieuwe woonplek. Vind je het leuk om het in gedachten alvast in te richten? Misschien een leuke plant of iets leuks voor aan de muur? Misschien is het leuk om theemokken te hebben of een gezellige kussensloop. Ik zit gewoon even te bedenken wat ik leuke dingen vond toen ik op mezelf ging wonen. Kun je je terrarium (of hoe heet dat?) voor de baardagaam mee verhuizen?

Ik gun je echt je nieuwe plek! Ik ben nooit zo positief over de psychiatrie maar de groepen die ik gehad heb met jongvolwassenen vond ik wél leuk en leerzaam. Dan is er nog hoop ofzo, dan kun je nog herstellen en alle kanten op. Ook al voelt het nu niet zo voor je.

Ik hoop dat je vanavond nog even schrijft of anders morgen of zondag.

Groetjes, Feline

Hey, 

Vandaag gaat het iets beter. Heb vanmorgen even rustig aan gedaan, vanmiddag bij de psycholoog geweest, en vandaag kwamen mijn ouders niet. Dus heb een keer verteld wat me nu echt dwars zat. En dat vond ik echt heel fijn. Alleen was het wel apart om te merken dat iemand stil werd van mijn verhaal en dat iemand wat somber werd toen ik vertelde hoe ik me echt voelde en een beetje hoe het thuis gaat. Was heel apart om een keer te voelen. Dat ben ik namelijk niet gewend. 

Heb ook gehoord dat ik vanaf 12 september ga verhuizen en 15 september moet ik naar de psychiater en gaan ze me medicatie geven. Antidepressiva en slaapmedicatie. 

Ik weet zelf niet zo goed wat ik daar wil hebben, wil niet teveel hebben. De drukte is weer niet fijn. Dus denk dat ik het best simpel hou. Gewoon een bed, kast en bureau en dan het terrarium van rex. Kan altijd later kijken of ik er iets bij wil. En ja, rex neem ik mee met terrarium. Dus gewoon zijn eigen hok. 

Ik hoop ook dat die wat gaat worden, zo niet kan ik altijd stoppen. Heb voorlopig nog wel wat contact met mijn psycholoog, kan bij hem alles aangeven. 

Heb net ook een mail naar de manager gestuurd van ggnet. En dat vond ik eigenlijk heel eng. Maar het gaat over een begeleider, red het er gewoon niet mee. En er moet iets gebeuren. Mij een aantal uur buitensluiten van de groep, dwingen om te eten, krijg paniekaanvallen door haar, moet verplicht werk zoeken etc. Het werkt niet en ik weet dat meerdere mensen daar last van hebben

Wat heftig zeg van die begeleider. Zulke mensen zouden geen hulpverlener moeten worden.

Wel fijn dat je baardagaam mee mag.

Goed te horen dat het vandaag wat beter ging. Mijn psycholoog is ook soms even stil en ik vind dat wel prettig, het geeft aan dat hij echt luistert. Bij andere hulpverleners wordt soms alles vol gepraat en is het geen seconde stil. Dat is ook niet altijd goed. Ik kan me voorstellen dat het prettig is om er zonder ouders te zitten. Met je ouders erbij kun je veel dingen gewoon niet uitspreken.

15 september is gelukkig niet zo ver weg meer. Misschien voelt het voor jou nog wel ver weg... Je kunt wel gaan aftellen nu.

Ik hoop dat je weekend een beetje meevalt.

Wat heftig zeg van die begeleider. Zulke mensen zouden geen hulpverlener moeten worden.

Wel fijn dat je baardagaam mee mag.

Goed te horen dat het vandaag wat beter ging. Mijn psycholoog is ook soms even stil en ik vind dat wel prettig, het geeft aan dat hij echt luistert. Bij andere hulpverleners wordt soms alles vol gepraat en is het geen seconde stil. Dat is ook niet altijd goed. Ik kan me voorstellen dat het prettig is om er zonder ouders te zitten. Met je ouders erbij kun je veel dingen gewoon niet uitspreken.

15 september is gelukkig niet zo ver weg meer. Misschien voelt het voor jou nog wel ver weg... Je kunt wel gaan aftellen nu.

Ik hoop dat je weekend een beetje meevalt.

Hey, 

De dingen die ik nu heb verteld aan de psycholoog had ik nooit eerder verwacht, maar die zag het niet aankomen. 

Vandaag gaat het ook wel weer redelijk. Heb boodschappen gedaan, daarbij liep de spanning wel erg op, maar was best snel weer weg. Deze avond 2 examens geoefend, voor de motor, allebei gehaald, dat is wel heel fijn. 

Heb wel al de hele dag het gevoel dat iedereen boos op me is... Weet niet goed waar dat vandaan komt.

Volgens mij is dat ook een symptoom van depressie, dat je denkt dat iedereen boos op je is. Komt mij bekend voor in ieder geval.

Wat leuk dat je voor je motorrijbewijs bezig bent. En goed te horen dat het iets beter ging. Nog een week volhouden en dan kun je verhuizen.

of dat je iedereen teleur stelt dat had ik in het begin maar dat was snel over door de reactie van mij vader nu is het meer ik word niet meer beter en helaas kom ik ook niet meer van de mediatie af al vaak geprobeerd