Ach Feline , 

Onverdraagzaam zijn en kort lontje  als de stress  oploopt herken ik ook goed. En volgens mij ben ik dan niet hypomaan (al begin ik daar tegenwoordig soms ook al aan begint te twijfelen) . En dan ben
 zo uitgekakt met alles en iedereen dat iedereen gewoon een eind op moet rotten met z'n gedoe (bij mij  tenminste wel) .   En dan nog moeten praten Waarom t nu toch opeens zo slecht gaat , aan moeten horen dat 'men zich zorgen maakt' . Hou nou toch op. Ben compleet uitgeluld.  Ik heb contacten geminimaliseerd en via de app gehouden. Helemaal klaar mee. 
Niet moeilijk hoor. Bij mij lult men doorgaans toch voornamelijk over zichzelf , gewoon een vraag stellen aan huppetee. Ik hum wel wat over de app. Ik ga geen conflicten aan, dan heb je weer gezeik achteraf. Ik hou me mooi op de vlakte. 

Geen idee of je er iets in herkent eigenlijk. 
Mijn hoofd en lijf zeggen heel hard NEE . Stop . En de deur gaat dicht en op slot van binnen. Er moet gewoon niets meer binnen komen , de koek is meer dan op. 

Groetjes.

Ja dat is ook vervelend, mensen die 'zich zorgen maken'. Terwijl je dan juist uit zelfbescherming je even terugtrekt ut de een of andere discussie. 

Jarenlang noemde ik het mijn 'kluizenaarsweken'. Wilde ik even alleen zijn, was niet per se depressief. Ik denk dat thuis zijn, in dat vorige huis prettiger aanvoelde. Alsof ik het in dit huis minder goed volhoud om gewoon thuis te zijn. 

Ik had ergens gezegd dat ik dacht dat ik te jong was voor de club. Dat was bij de stichting. Ik bedoelde natuurlijk dat die ouwe knarren te oud zijn, of in ieder geval niks snappen van Facebook en Instagram. Dus het was een beetje sarcastisch. Maar nu 'trek ik het mezelf teveel aan' want ik moet me niet te jong voelen etc. 

IK heb geslapen van 7 tot nu, dus net na het telefoontje. Voelde me de hele dag al heel moe maar kon niet echt slapen. Nu dus wel. Hoop snel weer in slaap te vallen. Morgen de reünie/feest en ik ben er naar van. Ik noem het reunie want zo voelt het. Maar het is een 12,5 jaar huwelijksfeest en heb ze heel lang niet gezien. Maar degene uit die tijd waar ik bang voor ben, die komt helemaal niet want die was niet met hun bevriend. 
Maarja ik ben zoooooo moe, ik weet niet of dat morgen weer goed is.

Het is zoveel psychiatrie geweest afgelopen 2 weken. Ben er uitgeput van. 

Ik wil ook even geen losse mensen meer spreken van de zelfhulpgroep. Voorheen was het eens in de maand en daaromheen was het dan stil. Nu is er tussendoor ook steeds meer contact en dat wil ik weer iets terugschroeven. 

En ik wil toch iets beter weten wat die Leviaan inhoudt. Of ze ook HELPEN zeg maar, niet alleen maar komen zeggen wat ik moet doen want soms is de energie er gewoon niet. IK heb ook wel eens geen energie om mijn haar te wassen bijv. 

Nou ben er nu dus even doodmoe van. Vanavond dat feest/reunie en ik kan het niet maken om niet te komen, denk dat ik dan ook spijt zou krijgen. Maar t is wel even een opgave.

Even goed navragen Feline, doorgaans is het zo dat ze alleen met je praten over waarom het niet lukt en hoe dan wel en dan kan je het alsnog zelf gaan doen. Ze gaan niets VOOR je doen alleen maar MET je. 
Overnemen is not done in de begeleiding. En in de GGZ. 
Redenatie:daar maak je mensen afhankelijk mee en je helpt ze uiteindelijk niet. Bovendien word dan het zelfsturend  en zelfredzaam vermogen van de cliënt niet aangesproken  en die ontwikkelt zich dan niet etcetera.
 In de gehandicaptenzorg ligt dat anders. En bij ouderdomsklachten ook. Daar is overnemen  gangbaar.

Als je dat anders wil dan is dat mogelijk via huishoudelijke hulp via de WMO. Dan krijg je een huishoudhulp toebedeeld.
Als je daar een indicatie voor krijgt. Sommigen krijgen en dat op grond van gemoedsredenen. Bij psychosegevoeligheid etc is  
 die kans best  groot overigens.

Groetjes

Ik reageer later! 

Ik kan dus niet zo goed schrijven met pen en papier door het trillen. Vandaag een feest en met moeite een kaartje geschreven voor bij de bloemen. Onderweg ook weer verloren trouwens. 
Was er op het feest een spelletje met iets schrijven. Grrrr. Ik heb echt rare hanenpoten.

Feetje is klaar. Heb wel wat alcohol gedronken maar niet veel. 

Ik voel me echt helemaal niet ziek als ik hier ben. Mijn oude woonplaats. Je zou bijna verhuizen en dan de hele ggz opzeggen.

Mabel, dank je. Ik vind de boel onoverzichtelijk geworden sinds de instanties in beeld kwamen. Op een gegeven moment moest ik iets regelen met DUO en dat ging over 14.000 euro wat ik al dan niet moest betalen. En dan vinden ze het raar dat ik daarvoor bel-angst heb… 

Ja voor mij is dat juist zo frustrerend dat ik ze dan vraag om te helpen in feite en dan komen er nog meer schema’s en helpen doen ze niet. 

Dat heeft de psychiater nu trouwens wel begrepen. Dat ik pas hulp vraag als het water me aan de lippen staat en dat ik dan hulp wil, geen schema’s. Toen de verwarming al bijna een jaar niet werkte nam de psycholoog dat gelukkig heel serieus en toen kwam er meteen hulp. 

Denk dat vroeger de mensen ook meer op hulpvan de buren of vanuit de kerk konden rekenen, dat is nu anders. Tenminste waar ik opgroeide ging dat zo.

En het aparte is, juist nu komen er mensen op mijn pad die misschien kunnen helpen. Eigenlijk twee stellen die inmiddels de tropenjaren met de kleine kinderen achter de rug hebben. En waar ik jaren niet of nauwelijks contact mee had. 

Donderdag zag ik een oom en tante (die nog relatief jong zijn) waarvan de kinderen nu bijna volwassen zijn. Echt als ze ook maar een idee zouden hebben van het achterstallige kluswerk dan stonden ze op de stoep. 
Er is wel wat gedoe geweest in de familie, met name toen oma oud was. De zorgtaken waren toen niet evenredig verdeeld, laat ik het zo zeggen. Er is toen zelfs het e.e.a. op mijn bord gekomen terwijl ze vier gezonde kinderen + partners had en nog een soort 'pleegkind' met partner. 
Nouja toen kwam er gedoe en leek het me beter dat ik aan de kant van mijn moeder zou blijven en daarmee raakte tante op de achtergrond. Maar nu heeft iedereen weer contact. 

Dan de vriendin die gisteren het feest gaf, met haar man. Ze zou meteen in de auto springen en even helpen opruimen. 

Ik wil alleen voorkomen dat één van hun de regie gaat pakken. 

Thuishulp is alsnog welkom. Maar echt technische dingen gaan de niet doen vlg mij en ook geen kamers schilderen etc. 

Alles werd in mijn hoofd ook zo ingewikkeld met die mensen. Bang dat ze boos zouden zijn dat ik niks had laten horen, dat soort dingen. En hoe meer medicatie je slikt hoe ingewikkelder die dingen worden. 

Gisteren voorafgaand aan het feest had ik iets aparts. Eén van mijn vroegere beste vriendinnen stond daar opeens en ik was heel enthousiast en ze reageerde zo kil. En toen durfde ik haar eigenlijk ook niet meer aan te kijken. s Avonds was ze weer weg en ik noemde het even op tegen iemand. En die zei, ik heb Klaartje de hele dag niet gezien hoor. Toen vroeg ik aan iemand anders: Ik heb het idee dat ik Klaartje heel even gezien heb, klopt dat? 
Diegene wist mij te vertellen dat er iemand is die erg op Klaartje lijkt qua postuur en gezicht en dat dat ook wel algemeen bekend is dat die twee soms door elkaar gehaald worden. 
Hahahahahaha wat een opluchting want het raakte mij wel dat ze mij negeerde. 
Nota bene had ik van de echte Klaartje een berichtje dat ze het jammer vond dat ze niet naar het feest kon komen. 

Er zit toch nog steeds angst dat ze vinden dat ik gek ben.

Ik vind die zomeravonden toch best lang... en dan ben ik nog blij dat het in ieder geval niet zo heet is.

Alsnog heel moe/brak en ook wel verdrietig, dat ik weer alleen thuis ben. 

Toen ik nog jong was had ik soms wel het gevoel dat ik een keer zou 'vallen' en heel veel zou kwijtraken. Alsof ik al voelde dat het boven mijn hoofd hing. 
Misschien omdat ik door de jaren heen al steeds meer uitgeput raakte. Toch altijd net te weinig slapen, veel alcohol, onregelmatig eten. 

Nouja en toen ben ik dus idd gevallen. 

Er komt wel donderdag iemand voor een paar klusjes. Dat is heel fijn maar daarna zal ik me ook wel weer alleen voelen.

---

Aan de andere kant (ik ga even in mezelf praten) eenzaamheid is wel te verhelpen zonder zware pillen oid. Ik bedoel, als ik nu weet dat DAT een groot deel van de oorzaak is. 
Je tover niet zomaar een vriendengroep voor jezelf. En nou zat ik ook wel in een leeftijdsfase dat de mensen kinderen in de luiers hadden etc. En sommige mensen die ik ontmoet heb zaten zelf psychisch zo in de knoop dat ik bijna aan het zorgen was. Dat werkte niet. 

Maargoed als ik WEET dat het niet 100% bipolair is geweest. Maar bijv 30% trauma, 40% bipolair en 30% eenzaamheid. Zo zie ik het, als een taart in punten. 
En dat slaapprobleem natuurlijk maar dat heeft met alle drie te maken. 

En als ik dan AL die pilletjes zie.... ben ik ook wel gemotiveerd om toch wat energie in het sociale stuk te steken. 

Hoewel ik de laatste weken meer mensen wegjaag ipv naar me toe trek maarja.