Het is gelukkig niet zo duur, zo’n potje vitamine D. 

Maarja de basis is natuurlijk gezond eten etc en dat vind ik ook lastig. De laatste jaren kost het me steeds meer moeite iets te bereiden voor mezelf. Het smaakt me ook minder goed denk ik.

Is ook lastig Feline gezond eten als je niet goed in je vel zit kost mij ook moeite als ik kook is het meestal het zelfde ook niet goed 

Liefs J

Dank je. Het is ook demotiverend als je wel je best doet op het eten maar je knapt er niet van op. 

Ik heb voor nu de hoop maar even gevestigd op magnesium, nadat ik een verhaal las van iemand die daar heel snel mee opknapte. 

Als het net dat verschil zou maken van WEL ergens zin in hebben als je wakker wordt dan is het al prettig.

Herkenbaar Feline, 

ik heb ook regelmatig het idee,  ik doe een hoop moeite om gezond te eten, ik sleep mezelf regelmatig tot iets van sport of ga in ieder geval een wandeling doen. Ik probeer alle instructies die zouden moeten helpen zo goed mogelijk aan te houden. Soms ben ik zo moe van alle moeite doen.

Ja het is zo jammer als de moeite niet loont…

Vandaag weer een beetje een bah-dag. Ik weet niet echt meer hoe laat ik ben gaan slapen gisteren, irritant is dat. Vind t altijd wel prettig te weten hoeveel uur ik heb geslapen. 
T was niet extreem laat maar hoe laat dan, dat weet ik niet.

---

Ik was in slaap gevallen zonder pam, dus met seroquel. Het vervelende is dat ik dan rond een uur of 4 / 5 wakker word en me best naar voel. Niet van ‘ik draai me nog even om’ maar echt ellendig. 

Het ellendige gevoel wordt minder als ik dan de seroquel ‘zo nodig’ nog inneem of alsnog de pam. Ik weet dat het zo niet hoort, maarja. 

De psychiater had het in de zomer nog over iets anders voor het slapen. Wilde ik toe niet maar misschien toch nog eens opzoeken. Onrustig slapen is niet zo erg maar dat hele nare gevoel wel.

Ik zit toch te denken om te vragen naar iets anders 'voor de nacht' en dat dan hopelijk de Seroquel en Lorazepam verder afgebouwd kunnen worden. Ik weet dat de psychiater iets genoemd heeft en ik heb dat toen opgeschreven, maar kan het nu niet vinden. 

Ik voel me steeds ellendiger worden de laatste weken. En ook een soort schuldig omdat mijn omgeving me nog steeds steunt 'bij het afbouwen' maar er juist weer meer medicatie bij is gekomen. 

Ik zal nog wel nadenken hoe ik het formuleer zodat het iets is 'om over na te denken' en dat ik niet in 10 min opeens de hele medicatie omgegooid heb.

Ik zit toch te denken om te vragen naar iets anders 'voor de nacht' en dat dan hopelijk de Seroquel en Lorazepam verder afgebouwd kunnen worden. Ik weet dat de psychiater iets genoemd heeft en ik heb dat toen opgeschreven, maar kan het nu niet vinden. 

Ik voel me steeds ellendiger worden de laatste weken. En ook een soort schuldig omdat mijn omgeving me nog steeds steunt 'bij het afbouwen' maar er juist weer meer medicatie bij is gekomen. 

Ik zal nog wel nadenken hoe ik het formuleer zodat het iets is 'om over na te denken' en dat ik niet in 10 min opeens de hele medicatie omgegooid heb.

hoi Feline 

het is wat met medicatie ik heb nu voor mij besloten dat ik niks meer er bij wil en niks meer er af ik ben er klaar mee 

wanneer ga je weer naar de psychiater ? ik hoop snel voor jou wie weer als je iets krijgt dat je dan beter slaapt zonder de pam en Seroquel 
de Seroquel is het enige waar ik van ben afgekickt ben ik wel blij mee mijn hele handen trilden toen 

liefs en knuffel J

Dank je Mister. Eigenlijk in mei pas naar de psychiater maar ik overweeg hem morgen te mailen. 

Na wat rondkijken op internet vraag ik me af of mitrazapine/remeron een optie is. Ik lees daarvan ook heftige verhalen maar toch minder erg dan de Seroquel. Het is niet erg om af en toe wakker te worden of te liggen, vind ik, alleen met die Seroquel voelt het heel naar. 
Een jaar geleden, toen ik nog met X afsprak, zei hij ook dat ik altijd zo veranderde na het innemen van de Seroquel. 
En ik dacht steeds dat de afbouw verder ook wel zou lukken maar ben nu helaas op een punt dat ik weer meer ga nemen...

Ik heb iets in mijn notities gezet dat ik morgen aan de psychiater wil sturen. 

Eigenlijk of er een alternatief is voor de Seroquel + Lorazepam voor de nacht. Of evt iets dat korter werkt dan Lorazepam. 

Ik heb echt een kater-gevoel in de ochtend en soms ook een duidelijk moment op de dag dat dat wegtrekt.

---

Of toch eerst de Seroquel verder afbouwen ipv de pam. (Sorry ik praat tegen mezelf)
De psychiater zegt dat je met pam minder droomt en met seroquel wel droomt. Ik droom gelukkig nog wel, ook met de combinatie. En op internet staat dat je met Seroquel ook je dromen onderdrukt. Dus dan maakt dat niet zo veel uit. 

Vanavond weer zo'n gevoel dat ik zou willen huilen maar het zit een beetje vast.

Ik word toch rustiger van het idee de pam nu niet af te bouwen maar de seroquel wel. Ook al wil de psychiater andersom. 

Ik heb jarenlang 2 mg lorazepam geslikt en geen antipsychoticum. Toen ging het niet super, maar in ieder geval een stuk beter dan nu. (totdat 'men' vond dat je beter een antipsychoticum kon slikken om te slapen).

Nachtelijke overpeinzing 

Ik lig in bed zonder Seroquel. Niet dat akelige gevoel van in een rare wereld terecht komen en maar hopen dat ik snel in slaap val. Meestal laat ik radio of TV aan (of iets op de laptop dat vanzelf uit gaat)

Zoals ik tegen mijn moeder wel eens zei: Met Lorazepam lig je lekker in bed. Met Seroquel voel je je heel akelig. 

Toen ik nog een hogere dosering Seroquel slikte, werd ik regelmatig niet goed als ik s nachts naar de wc geweest was. Ik moest dan naar de keuken om mijn handen te wassen en ook al is dat maar 5 meter van de slaapkamer, ik stond dan te lang rechtop ofzo en ik werd dan helemaal raar in mijn hoofd. Gevoel flauw te vallen en dan ging ik zelf op de grond liggen, zodat ik niet zou vallen als ik toch 'out' zou gaan. 
Ik lag nooit lang op de grond en vroeg me dan vooral zelf af waar ik eigenlijk mee bezig was en waarom ik midden in de nacht op de koude vloer lag. 

Iemand van mijn praatgroep zei: Waarom zeg je DAT dan niet tegen de psychiater? 
Maar enerzijds ga je er vanuit dat die bijwerking al lang bekend is. En er gebeurt toch niets, ik val niet echt, ik ga alleen liggen voordat ik val. 
Anderzijds vind ik het lastig al die nachtelijke perikelen te vertellen, het is toch persoonlijk. En de tijd tijdens een consult is beperkt. 

Sinds de dosering verlaagd is, heb ik niet meer op de grond gelegen. Dat is alvast iets. 

Maar dat akelige gevoel. De Lorazepam verdooft het. Het gaat gewoon niet lukken te stoppen met Lorazepam zolang ik nog Seroquel slik. De nachten zijn vreselijk en de ochtenden ook. 

Ik doe steeds minder. Heb de laatste twee weken veel afspraken afgezegd. En bij de twee dingen waar ik wel was, voelde ik me schuldig omdat ik zo wiebelig was, zo niet op deze wereld. Want ik had weer wat meer Seroquel genomen en bij één van de twee afspraken ook wat extra Lorazepam. 

Het wordt me vaak gezegd, ik moet de regie pakken. Maar als dat voor mij is dat ik eerst Seroquel wil afbouwen en dan pas de pammen, in plaats van andersom, is dat ook regie. 

Ik schrijf het even op want misschien kan ik dit ook meenemen naar GGZ of voorlezen oid. Ik heb zoveel complimenten gekregen van mensen dat ik tijdens de afbouw zo anders was, zoveel helderder en scherper. En de laatste weken neem ik meer en meer van die rot-Seroquel en dat durf ik ook niet op te biechten want ze gaan het niet leuk vinden als ik na een half jaar weer terug bij af ben. (mijn familie heeft best wat te stellen met me af en toe) 

Dus nu twee pammen en geen Seroquel. Heb net een podcast geluisterd. 

Ik denk zo vaak aan de dood met Seroquel. Geen concreet plan maar alsof er op een dag niets anders meer op zal zitten omdat alles mislukt is, het geld op is en andere mensen niet de hele tijd voor mij kunnen zorgen. Of mijn huis uit elkaar valt omdat er nu al geen geld meer is voor de grotere projecten zoals een betere vloer. Of eigenlijk is het andersom. Ik denk eerst aan de dood en daarna aan alle redenen waarom. 
Want het gaat niet eens om alle redenen, het gaat er gewoon om dat het principe 'dood' door je hoofd spookt. En daarna bedenk je er allemaal aanleidingen bij. 

Toen ik alleen Lorazepam sikte, ooit, had ik veel minder vaak gedachten aan de dood. Ik vond juist dat ik er best wel wat van had weten te maken, van mijn leven. Ook al was het anders dan bij de meeste anderen. 

Vandaag las ik ergens iemand die haar gevoel bij Seroquel beschreef als 'opgesloten in mezelf'. Ja dat is het dacht ik, zo voelt het. 
Ik kan bijvoorbeeld naar een tafel kijken die afgeruimd moet worden en dan het gevoel hebben alsof ik geen dingen op die tafel kan verplaatsen. En natuurlijk als ik mijn arm er naartoe beweeg en het oppak dan kan ik het wel. Maar dan weet ik niet waar het naartoe moet. 

Nu die mevrouw komt helpen thuis heb ik ook geen idee hoe ik het zou willen. Ja... opgeruimd... maar wat dan waar moet... geen idee? Veel dingen hebben nooit een handige plek gehad. 

Bij deze nachtelijke overpeinzing komen ook wat tranen. Wel fijn. En dat kan dus wel gewoon met Lorazepam, dat dat gevoel eruit komt.