Meen je dat nou? Geen ruimte voor tranen? Ik heb geleerd ze te laten bij de psycholoog.

Op de telefoon lopen de berichten wat door elkaar lijkt het. 

Jarno tijdens EMDR moest ik vooral naar het balletje blijven kijken en niet teveel huilen. Was wel een hele goede psycholoog. Maar ik denk dat huilen tijdens EMDR weer teveel emotie ophaalt. 

Dank je Mabel. 

Ik heb iets gedaan tegen de voorschriften in. Ik moest vrijdag seroquel ophalen en ik heb het niet gedaan. Ik wist dat de apotheek het weekend dicht was, ik wist dat het 18.00 werd maar ik ben niet gegaan. 
Daarna ook niet meer genomen. Een nacht wakker zonder seroquel is lang zo akelig niet als met seroquel. Vannacht prima geslapen. Van 75 naar 0 en tot nu toe nergens last van. Remke van Staveren heeft wel eens gezegd dat je per pil verslaafd wordt en weer moet afkicken. Misschien zoals je per avond zuipen een kater krijgt.

Beetje spierpijn en af en toe misselijk, verder ervaar ik niet zo veel last. Misschien was ‘een beetje’ seroquel voor mij moeilijker te verwerken dan geen seroquel. Of het komt nog. 

Straks telefoon van de nieuwe arbeidsdeskundige. Hoop dat hij of zij een beetje aardig is. 

Er zijn gelukkig weer wat kilo’s af. Waarschijnlijk door minder alcohol maar misschien omdat ik sowieso niet zo goed heb gegeten….

Begrijp ik goed dat je dan nu geen seroquel meer neemt Feline?

Klopt Joy. Ik heb nog lithium, lamotrigine en lorazepam. 

Ik zat nog op 75 en opeens dacht ik, wat gebeurt er eigenlijk als ik het een nacht niet neem? 
Nou eigenlijk niks geks. Ik heb het wel weer in huis, mocht er alsnog iets geks gebeuren dan kan ik het nemen. 

Ik heb met meneer ZZM gebeld. Gewoon bijpraten, ik had gesprek met UWV gehad en hij was benieuwd. Hij heeft zelf bij UWV gewerkt. 

Ik vertelde hem dat ik een vriend heb die ondernemer is, en als hij kan kiezen tussen een Wajonger in dienst nemen of iemand anders, dat hij dan niet de Wajonger aanneemt. Omdat daar zo'n verschrikkelijke papierwinkel aanhangt en hij zelf de administratie moet doen. 
Ja zei meneer ZZM dat is overal zo. Die hele Wajong is zo verschrikkelijk veel werk daar kan een bedrijf vaak niet aan beginnen. Wia werkt anders maar de Wajong is zo'n papierwinkel en het verandert ook de hele tijd dat is voor veel bedrijven niet te doen. 

Bovendien gaan ze in kaart brengen wat je allemaal wel en niet kunt en dan kom je als een soort Downie uit de bus. 

Heel herkenbaar van hoe met mij verlopen is. Met als klap op de vuurpijl die toenmalige psychiater die ook concludeerde dat ik een soort Downie ben. (En nou ken ik hele leuke downies maar daar gaat het even niet om) 

Het luchtte wel op. Ik ben steeds in tranen over die dagbesteding. Al die verhalen van iedereen zijn ellende, wel voor de trein, niet voor de trein, bajes in, bajes uit.... ik moet er echt van janken.

Feline , 

Het is ook om te huilen. 
En als je labiel bent , dan gebeurt dat ook . Geeft niet . 

Liefs

Dank je lieve Mabel. 

Voor mijzelf maar ook voor al die anderen die er mee zitten. 
ZZM zei: Je ziet die papieren en je bent al overspannen voordat je aan je eerste werkdag begint. Hij zei het lachend, niet spottend, maar het IS zo. Want je manager schrikt zich ook de pleuris wat er allemaal bij komt. 

Ik herinnerde me gisteren even weer iemand die best happy was, met werk enzo. 
En op vrijdagmiddag dat gevoel van klaaaaaaaaaaaar. 

Mijn jobcoach kon eigenlijk ook niet meer uitleggen wat er nu gebeurd was, na een jaar samenwerken. En dat klopte want ik ben ook niet meer eerlijk geweest op het laatst. Manager was ook niet eerlijk.... nou dan ik ook niet. 

Vandaag is het grote huilen wel begonnen hoor. Ik drink ook bijna niet meer. Ik stond 4 weken geleden ongeveer in de winkel bij de wijn en ik dacht, ik heb er verdorie niet eens trek in. 
Vervolgens mij de kassa een compleet dronken oma met twee kleinkinderen en een kar vol bier. Gelukkig liep er ook nog een opa rond. Ik zag eerst alleen maar een karretje met drank met een kind, gewoon los in de winkel. 

Ik denk dat de drank het slapen wel verslechtert en dan heb ik daar weer die pammen bij nodig. Maar vooral.... al dat geld van die wijn. Zo zonde. 

Maar ik bedoel, bij minder drinken komen ook de emoties los en minder meds ook. En dan zo'n ZZM die niets verwacht maar het wel even leuk vindt om te bellen.... nu komt het echt los. Ik heb wel een jaar flink gedronken, het is begonnen met de musical. Maar het hield mij echt overeind. bij die vier dempers gaf de alcohol mij energie. (niet tijdens de optredens maar de dagen er tussen) 

Oh en ik droomde dat die ouwe mensen club waar ik nog wel eens een klusje voor doe, helemaal ging verjongen. Want nu is het geval dat twee weg gaan en twee nog ouderen terug komen. Ik droomde dat het helemaal ging verjongen en dat iedereen brak terug kwam van een festival en op tafel ging liggen. En ik was mijn pinpas kwijt, die zat nog in mijn BH. Ik denk dat ik dat met deze mensen niet ga meemaken.

Ik had de datum niet opgeschreven van een wandeling die nog heel ver weg leek maar die is aankomende zondag. Shit. Voel me belabberd maar heb bij de betreffende vriendin al zo vaak afgezegd, moet maar snel opknappen.

Misschien zet je jezelf teveel onder druk als je snel moet opknappen voor die zondagse wandeling. 
Moet je even goed over nadenken. 

Liefs

Dank je. Ze overviel me even. Ik dacht, dat was toch in Maart of April pas ergens?
Maarja het is natuuurlijk ook al lang Maart. In mijn hoofd is het eind januari ofzo.

Ik kan ook aangeven dat ik niet op mijn best ben en dat we misschien een klein rondje kunnen lopen ergens anders, als ik mijn dag niet heb.

Zij is een lieve vrouw die fulltime baan, twee kinderen en relatie combineert. Lichamelijk mankeert ze wel vaak iets maar psychisch helemaal stabiel. Zij vindt het oprecht heel jammer als ze alles georganiseerd heeft en het kan niet niet doorgaan. Maar de lat een stukje lager daar heeft ze wel begrip voor.

Maar.... ik zou ook weer een beetje normaal kunnen gaan eten enzo. Als ik tussen de vieze was nog iets wandelbroek-achtigs zie liggen kan ik die voor zondag nog wel schoon krijgen. Het kan ook even afleiding geven.
Volgens mij had ik nog nieuwe wandelsokken nodig.

Wat ik nu doe is hele dagen moordpodcasts luisteren in bed. De meeste dagen. Het is niet dat ik geloof dat dit mij beter gaat maken.

Misschien loop ik wel wat makkelijker zonder Seroquel. Daar word je hoofd toch een soort flipperkast van... dat ik soms denk: Tineke praat maar niet tijdens het wandelen want alles is al zo veel.

Ik kijk het morgen en overmorgen even aan. En vooral goed eten.

De vriendin appt of we ook even langs een leuk winkeltje met nagellakjes kunnen als we nog tijd en energie hebben. 

Wat...
nagellak....

Ik zit zo ontzettend in een draaikolk van dingen waar ik niet uit kom. Dat gezeik met de vorige psychiater is nog steeds niet helemaal uit mijn systeem. Doordat de familie er ook zo bij betrokken geraakt is moet het echt bezinken. 
Dan steeds het bewust zijn van het afbouwen. Wat voel ik allemaal, wat voel ik niet, wat merken anderen, wat moeten die ermee (hoort eigenlijk ook nog zo´n lijst bij) 
Opeens gestopt met drinken, zonder voorbedachte rade maar het smaakte niet meer. 
Hele dagen in bed met moordpodcasts. Zou Remke weten dat dat er ook bij hoort? 

Dan mijn ouders. Moeder worstelt ook met medicatie sinds het ongeluk, al gaat het weer beter. 
Maar ze worstelt vooral met mijn vader en ik kan het haar niet kwalijk nemen. 
Hij is niet meer wie hij was. En waar mijn vorige psychiater, ja die oetlul, zei dat kanker erger is dan parkinson, weet ik niet of dat zo is. Ik vind sowieso niet dat je moet vergelijken. 
Maar bij kanker heb je iemand en die gaat dood. Bij Parkinson heb je iemand die nog niet dood gaat maar wel eerst iemand anders wordt dan wie hij was. En dit zelf niet ziet. 
En alle regelzaken zoals nieuwe medicatie, katheterzakjes, afspraken met alle medici... alles wordt zo moeilijk. Tijdens zijn ziekenhuisopname was hij ook heel raar behandeld omdat ze niet zien wat hij nodig heeft maar hij het ook niet kan verwoorden. 
Ze zijn al heel lang aan het dubben over een verbouwing. Vader ziet het niet zitten maar die had het liefst in 1988 alles al gelaten zoals het was. En in de tuin een bos want dat is mooi. Nu gingen ze er ECHT voor zitten maar vader kwam met allemaal kostenposten dat ie opeens dakisolatie wil en zonnepanelen en allemaal dingen waar ik hem nooit over had gehoord maarja de oorlog in Oekraïne en ik vond het een beetje sneu want op die manier kan moeder discussies niet winnen. 
Dan heeft zij uitgerekend wat een nieuwe vloer kost maar als hij dan begint over de kosten van de begrafenis en dakisolatie dan raakt zij van haar apropos. 

Ik zit helemaal vast in die dingen. 

Nagellak kopen. Was vergeten dat het spul bestond. Maar misschien wel ff gezellig.