Nou ja Feline, als mensen alles wat je doet op een "labeltje" gaan gooien dan helpt het ook niet hè
Bovendien ben je toch meer dan je label. En niet elk 
ding hoeft daaraan gelinkt te worden..

Het is niet de eerste keer dat ik je over dit vrijwilligerswerk lees. Mischien is het ook wel tijd om te gaan. 

Groetjes

Dank je. Het lullige is dat net de 'grote baas' ook aankondigt te vertrekken (termijn zit erop) en dat vind ik vervelende timing. Ik kijk wel even. Het is ook heel leuk geweest hoor, vorige zomer vond ik het foto's maken voor Instagram heel leuk.

Mijn schoonmaakbaantje was voor het laatst. Ze hadden gevraagd of ik wilde laten weten als ik klaar was. Soms komen ze bijv eerder thuis uit werk en willen me dan niet in de weg lopen. 

Maar dit zag ik niet aankomen. Ik weet het ff niet. Vanavond met mijn broer het GGZ -gesprek voorbereiden en dan zie ik het wel weer verder.

---

IK heb vaak dingen afgezegd laatste tijd als ik er nog onderuit kon komen. Alleen dit niet, hier ging ik iedere dinsdag heen. Dit kun je ook niet zomaar afzeggen. 
Pfffff.

Waarom voor het laatst, was je niet meer nodig ? Of vanwege de financiën (zoals eigenlijk overal)? 

Groetjes

Ja beiden. De vrouw gaat een dag minder werken en kan haar huis dan zelf weer doen. En hij gaf idd ook aan dat ze het goed kunnen gebruiken voor de boodschappen. 

Alleen ik zag het echt niet aankomen. Ook geen kaartje of attentie, niks. 

En mochten ze me ooit weer nodig hebben (dat zei hij maar misschien als formaliteit) dan is de lol er eigenlijk al af.

Naar gedroomd. Ik woonde nog bij mijn ouders, maar het was wel de huidige tijd. 

Ik besloot niet  naar de dagbesteding te gaan omdat ik het teveel vond icm ook nog een gesprek met de psychiater vanmiddag. Die planten zijn niet druk op de ddagbesteding maar de mensen best wel en ik doe daar zelf ook aan mee, ben ik bang. 

Anyway ik wilde niet gaan terwijl ik gisteren gezegd heb van wel. Vorige keer was ik trouwens wel eerst naar dagbesteding en toen naar de psychiater en dat was geen succes. Haasten etc en hij vond me echt heel druk wat hij ook zeker benadrukte. 

Maargoed ik droomde dat mijn moeder er klaar mee was met de afbouw en de hele riedel en dat ze zei: Je weet waar de deur is. 
En als je dat zegt dan ben ik weg. Heeft ze nooit gezegd hoor. Maar dan is het jas aan.... GEEN telefoon mee, want dan hoeven ze ook niet te bellen en dan ben ik weg. Zij hebben me nooit weggestuurd maar ben wel eens zelf weggegaan lang geleden. 

Gekke droom en de dag begint met tranen. 

Voor dit soort dingen zou ik een 'meneer' fijn vinden. Even je droom hardop vertellen en weer door met de dag. 

Die tranen zijn ook wel een afbouw-dingetje hoor. Maar om 7.38 al, dat is wel vroeg.

Angst voor afwijzing / steun en behoefte aan houvast? 



Deze  psychiater bied geen afbouwhulp  lijkt me  Stel de vraag eens op psychosenet, mail eens wat verslavingszorg organisaties aan. Oriënteer je. Op wat je kan  organiseren voor jezelf .

Mogelijk kan je wel alvast met de apotheek blisters regelen zodat je niet meer buiten het voorgeschreven kan innemen. Dat lijkt me allereerst al winst. 

Sterkte vandaag!

Ik heb zeker al veel gehad aan de psychosenet-chat! 

Bij de apotheek heb ik er wel over gesproken. Zij kunnen wel bijv per keer 20 meegeven, de afbouw inhoudelijk kunnen ze niks mee. Maar dan zijn ze ook weer zo dat als je er toch staat, ze vragen: Of wil je er meteen 30? 
Ik zal idd vragen naar betere mogeiljkheden. 

Verslavingsklinieken ook al gekeken en gebeld ook in het voorjaar. Echter Seroquel is niet 'verslavend' dus daar helpen ze je niet vanaf. Maar het is wel realistisch voor mij om daar zelf vanaf te komen in X weken en voor de lorazepam naar verslavingsklinieken te kijken. Er was een aflevering van 5 days inside, aanrader wat mij betreft. Dan zie je dat er voor benzo's absoluut aandacht is gekomen en dat dat wellicht nog heftiger is dan andere drugs. 

Mijn moeder wil graag vragen naar hulp via de SPV. Zij heeft het ook heel moeilijk gevonden dat ze letterlijk twee keer heeft gevraagd wie het afbouwproces gaat begeleiden en dat het antwoord altijd 'ik' is. (psychiater). Ik snap het van haar uit wel, zij weet ook niet wat ze met me moet beginnen af en toe. Het gewone signaleringsplan daar is ze al heel lang niet bij betrokken omdat ik haar lange tijd helemaal niet bij de behandeling betrok. Dus dat zou een beginnetje zijn, dat ze daar kennis van neemt (hebben wel een nieuwe nodig). 
Mijn SPV is wel heel goed. Wat ze niet weet daar gaat ze zich in verdiepen. Of zij het voor elkaar krijgt dat zij ECHT de afbouw mag begeleiden dat weet ik niet. 

Maargoed speerpunt 2 wordt de slaapkliniek. Daar is de psychiater twee keer over begonnen, beetje tussendoor toen, maar daar willen we echt wel meer info over. 

Ook gaan we noemen dat de slaapproblemen er eerder waren dan de eerste depressie en manie. Eigenlijk nooit een tweede manie gehad en ook geen tweede psychose. Depressies wel vaak, dat weten jullie. 
Ik was als kind en tiener een goede slaper. Toen ik ging studeren ging het ritme flink overhoop en toen heb ik al een jaar of 4 slaapproblemen gehad voor het echt mis ging. 

Verder had mijn oma een flinke benzo-verslaving. Ze deed ook bijna niets op een dag. Dat vinden we ook relevant om te noemen, de verslavingsgevoeligheid is zeker aanwezig en ik blijf het heerlijk spul vinden. 

Deze keer gaat mijn oudste broer mee, hij heeft in augustus geholpen toen ik zo ziek geworden was. Hij zit vrij hoog in het bedrijfsleven en kan zo'n gesprek wel sturen en ontdoen van alle onzin. Is ook zeker niet bang omdat zo'n psych allemaal ingewikkelde titels voor zijn naam heeft staan. 
In een eerdere fase nam ik hem niet mee omdat ik het zielig vond voor de psych, hahahah. Maar nu wordt het wel tijd.

---

Ik heb het idee dat ik goed voorbereid ben, of zelfs dat 'wij goed voorbereid zijn'. Het voelt fijn dat mijn oudste broer nu mee gaat. 

Hoewel ik nog steeds hoop dat er een dag komt dat ik de familie thuis kan laten. Tot 3 jaar geleden nam ik ze helemaal niet mee. 

Ik heb vanmorgen mijn haar gewassen voor het eerst in 2 weken. Ik weet niet, ik kon het niet opbrengen. Douchen ook maar 3 x gedaan in al die tijd. Badkamer is ook smerig. Niemand heeft gezegd dat ik stonk... 

Maargoed mijn haar is weer gewassen en ik zie er een soort half-moe uit maar dat is wat ik ook ben. Niet manisch, niet depressief (wel dagen gehad hoor), niet boos, niet verdrietig... gewoon mijn normale zelf. Bij GGZ denken ze soms aan je kleding, houding etc al te zien hoe het gaat maar dat kan ook misleidend zijn. Soms trek ik een ouwe trui aan omdat ik zin heb om een ouwe trui aan te trekken maar dan ben ik niet meteen depressief. 

Maar bovenal zie ik er niet Seroquel-achtig uit. Dan heb ik beetje opgezet hoofd en mijn ogen gaan niet helemaal open. Bijna baby-face want ik leek al jaren 28, vond men. Ik beweeg ook soepeler als ik minder Seroquel gehad heb. Ik had gisteren 50 mg voor het slapen gaan en dat is nu wel uitgewerkt denk ik. Of de restproducten zwerven nog rond maar het geeft een ander beeld dan toen ik 250 langwerkend slikte.