Klopt idd Feline, aan uiterlijke verschijning hoef je niet altijd af te lezen hoe iemand erbij zit.
Genoeg die make-upjes opdoen en er bagger bij zitten.
Bij mij verschilt het ook, soms helpt het ook wel om je beter te voelen als je weer ff fris gewassen bent.
Ik heb ook vroeger een periode gehad dat ik alles probeerde te verbergen met make-up.

Succes bij de psych!

Dank je! 

Vriendin van me tekent al-tijd een lijntje onder haar oog. Dan kan/mag ze naar buiten. En als mensen zien dat je opgemaakt bent, denken ze toch sneller dat het goed gaat. En zij houdt graag die schijn op als het een keer wat minder gaat. 
(het is gewoon een net bescheiden lijntje, ze is ook wel een dame zegmaar) 

Dat kwam een keer ter sprake en nu is het wel een begrip geworden, dat lijntje van N. 

Ik heb dat dus niet. Als ik geen zin heb om mijn haren te wassen dan was ik ze niet en ik doe eigenlijk weinig om mijn stemming te verbergen. Tenzij voor werk oid. 

Ik kan de drempel juist lager maken als ik niet mijn haar hoef te kammen, geen puisten te verbergen, etc etc. Een vriend met wie ik wandel, ook als het slecht gaat, wilde foto's gaan maken tijdens die wandelingen. Ik zei, doe maar niet want dan wordt dat voor mij een drempel. Dat ik me dan slecht voel en dat dat wandelen nog wel lukt maar dat ik dan later daar aan de muur kom te hangen. 

Het kan zelfs gebeuren dat ik mijn kleren overdag en s nachts draag, gewoon niet meer omkleed. Dan interesseert het me niet. 

Het gesprek is goed gegaan! Vertel ik later wel even, is een beetje veel.

Ik kom er nog niet aan toe over het gesprek te schrijven. 

Maar.... ik mag bij de dagbesteding ook op de dag zelf besluiten te komen vanaf nu. Dus de donderdagochtend en vrijdagochtend 'verplicht', als in afgesproken. Dan word ik verwacht, sta ik op het rooster en dien ik mij af te melden als ik niet kom. 
Maar als ik een rotochtend heb, of rotdag, mag ik ook maandag, dinsdag of woensdag komen en dat op de ochtend zelf bepalen. Echt zo fijn. 

S, van de leiding, was daar heel relaxed in. Ik zei, ik heb moeite met de ochtenden. Ze zei, ja dat ken ik, dat heb ik zelf ook. 
En ze zei: Je bent goed ingewerkt en we hebben de ruimte dus je kunt zoveel dagen komen als je wilt. 

Ik heb ook niet zoveel begeleiding nodig denk ik. Er zijn jongens die lopen bijv steeds weg van hun klus en vandaag was er bijna een soort opstootje tussen twee jonge gasten. En sommigen hebben ook wat meer uitleg nodig bij de taken. Ze hoeven bij mijn geen politie-agent te spelen omdat ik telkens stiekem loop te roken etc. 

En ik heb ook nog nieuwe werkschoenen gekregen en een trui en broek. Helemaal blij mee.

Nou ik zal proberen het samen te vatten. 

Oudste broer en moeder waren mee. Broer omdat hij me geholpen had toen na dat Dormicum gebeuren en moeder omdat ze al een jaar probeert aan te geven dat ik door de pillen zo veranderd ben en hij niet luistert. 

We hadden een kwartier vooraf afgesproken in de hal, maar konden meteen doorlopen want de psychiater moest wat eerder weg dus zat ook wat eerder klaar. (Normaal geeft mij dat dus al een error. Met mijn autisme zeg maar)

Nouja dan komen we binnen en gaat altijd moeder bij het raam zitten om vervolgens te ontdekken dat dat niet handig is met haar hoorapparaat en dat is nu altijd dezelfde riedel. De stoelendans. 

Psych gaf aan dat hij twee onderwerpen had, de afbouw quetiapine en de Diva lijst. Ik gaf aan dat we graag het slaapprobleem en de slaapkliniek als derde agendapunt wilden. 

Toen zijn we eigenlijk begonnen met het slaapverhaal en dat leek ons allemaal best wel nuttig. Je krijgt in zo'n kliniek eerst een gesprek. En de volgende keer kom je terug en krijg je overal plakkers op je hoofd. Dan moet je of daar een nachtje slapen, of thuis. (dus wel met die plakkers over straat maarja dat moet dan maar)
De psychiater houdt wel de regie over de medicijnen. Maargoed als jij Seroquel inneemt en het apparaat slaat op hol dan zal er toch wel iets mee gedaan worden. We hebben ook kunnen uitleggen hoe de drie jaar voor mijn opname eruit zagen. Namelijk wel met slaapproblemen en ook met schommelingen in energie. Maar geen echte depressies nog. 
Oftewel het is bij die slaap begonnen. Dat zei Mabel ook al eens, hier. 

Nog wel een boel geneuzel over hoe hij s ochtends bij de daglichtlamp zijn krantje leest etc. Waar ik normaal denk man schiet nou op. Maar met broer erbij is er al wat meer structuur. 

De afbouw Seroquel, Mabel je had wel gelijk, de beste man heeft de kennis ECHT niet in huis. Hij stond nu wel open het er over te hebben maar hij heeft 1 x 1 mevrouw gehad die het afbouwde en daar vertelt hij dan over en dat is wel nuttig maarja dat is alleen die ene mevrouw. Hij was nu echter wel veel positiever over het afbouwen. Hij gaf ook aan dat Seroquel een dekentje geeft en dat er mensen zijn die dat prettig vinden en dat ik dat kennelijk niet ben. Dat ik wil meedoen. 
Het woord werken is ook niet gevallen, dit keer was het het woord 'meedoen' en dat was veel minder beladen. 

Dekentje vind ik een vrij lichte benaming. Blok beton aan je been zou beter passen. Maargoed ik snapte wat hij bedoelde. 

Mijn moeder had laatst de vertrouwenspersoon gebeld. Eigenlijk konden we haar vraag in het gesprek vrij makkelijk stellen zonder het hele vertrouwenspersoon-verhaal erbij te halen. Moeder zou graag (met mij) eens de SPV spreken want zij weet OOK niet wat ze moet met mijn afbouw. Als ik loop te klappertanden of ik kan niet met een pen op een papiertje schrijven door de verstoorde motoriek of ik vind opeens 2 km fietsen te ver want ik ben te moe. Ze vindt ook dat ik nieuwe medicatie beter bij hun in huis kan uitproberen (ooit deed ik dat ook idd bij enge dingen) maar de laatste keer kwam het ook niet gelegen om daarheen te gaan. 
Die dormicum kwam nogal onverwacht en bovendien mijn ouders zijn bijna 70, ik heb geen idee wat die dan moeten doen als ik in bed lig te zweten. Je moet toch niet willen dat ze elk uur moeten komen kijken omdat ik opeens nieuwe pillen heb? 

Idd vroeger als ik moest spugen dan pakte mijn moeder een emmertje. Maarja die tijd is wel voorbij. 

Het grote verschil was dat mijn broer het nu goed kon structureren en ook 'technisch' heel erg doorvroeg. Van wanneer doe je dan een pil eraf, waarom ben je vorig jaar gestopt met de afbouw, etc etc. 

Midden tijdens het gesprek (echt... dat doet ie ook niet de laatste 5 min ofzo) begon de arts zelf van, hey dit gaat veel beter, weet je zelf waar dit aan ligt? 

Ik denk dat hij al lang al wist dat ik een second opinion wilde en dat hij mij gewoon die ruimte niet heeft willen geven. Dat hij er bovenop is blijven zitten om uit te vinden waar nou de crux zat in mijn hele verhaal. Afgelopen keer was de afspraak om 16.00 uur en was ik denk ik niet meer onder invloed van Seroquel dus heeft hij dat nu pas voor het eerst een keer gezien. 

We zijn nu op de goede weg. Ik moet zeggen, deze man gaat voor zijn patiënten door het vuur hoor. Alleen ik zocht dat niet. Ik wilde gewoon verder waar ik met de vorige behandelaar gebleven was want zo beroerd was die tijd niet. Mijn huidige arts is Duits en er blijft toch iets in zitten van die hiërarchie. En bepaalde gesprekstechnieken waar ik de bibbers van krijg. Ik ben opgenomen door een Duitse arts dus mijn aversie zal nooit helemaal overgaan.

Nou, krijgt t hele gebeuren al met al toch n positieve wending. 

Maar ehm wat is nu de aanpak , het beleid, de planning ... Etc... Het vervolg !? 

Groet!

Nou dat is een hele goede vraag, haha. 

1. De slaapkliniek is benaderd. Dus die zal binnenkort contact met mij opnemen en afh van wachtlijst etc kan ik daar dan onderzocht worden
2. Het contact met de SPV wordt 'hernieuwd'. Dus signaleringsplan opfrissen etc. (Er is niks mis met mijn SPV maar toen ik ook casemanager en psycholoog had voegde het voor mij niets toe)
3. Ik bouw de quetiapine af in stappen van 6,25 mg. Maar wel enigszins ook naar eigen inzicht. Dus bijv nu ik eigenlijk te weinig slaap, niet direct verlagen. En broer zit er bovenop dus euhm... ik kan niet opeens weer 300 gaan slikken want dat gaat ie niet cool vinden. We gaan dus langzaam maar gestaag naar beneden maar is ook trial and error
4. In overleg met SPV wordt er een soort nacht-telefoon ingesteld. Dit was ik vergeten te noemen denk ik. Je kunt dan s nachts een hulplijn bellen. Dit is geen crisisdienst, dit zijn wel mensen die je dossier erbij kunnen pakken. Je hebt er dan een soort abonnement op, in die zin dat het tijdelijk is. En geen uren bellen maar echt een paar minuten als je niet de nacht weet door te komen. 
5. Maatwerk overdag. Dat ik in ieder geval s ochtends ergens heen kan. (En niet om 9 uur naar de slijter hoef)

Ik merk dus dat de beste man oprecht de kennis niet in huis heeft en wel wil leren. Dus ik zal de dingen die ik inmiddels gevonden heb, ook via psychosenet, met hem delen. Maar dat moet dan ook even zorgvuldig, dus niet allemaal losse mails maar dat ik het een keer op een rij zet. 

Eind oktober komen we weer terug voor de Diva lijst. Dat is ook zo'n ding. Kennelijk, omdat hij dat ooit uitgeprint heeft, is dat iets wat afgemaakt moet worden. Het is dus AD(H)D-onderzoek. Mijn ouders hebben er enorm op zitten ploeteren maar eigenlijk konden ze overal 'nee' invullen omdat alle problematiek pas na de kindertijd ontstaan is. En elk consult ligt die Diva-lijst er en elke keer komen we er niet aan toe. En mijn moeder snapt elke keer niet wat we er mee moeten. En broer viel daar nieuw in en die zat ook van euhm... wat doet ADHD nu in het verhaal dan? 

Verder qua geld eet ik maar gewoon mijn spaarrekening op. Ik kan me daar nu niet druk over gaan maken. Als ik om en om maatwerk en schoonmaakwerk heb dan krijg ik weer stress en dan moet ik weer pillen etc etc etc. Ik heb nu werkschoenen gekregen dus daar loop ik nu gewoon overdag ook op. Haha het zal wel loslopen. 

Mijn psychiater staat bekend als een heel goede psychiater en tot op heden kon ik me daar niet zo in vinden. Maar ik begin ook de pluspunten te zien. Ik heb gewoon een hekel aan dat hele Duitse en was erg op mijn vorige arts gesteld. En hij vindt mij geloof ik ook best irritant af en toe, haha. 
Maar toevoegen van de broer blijkt een goede zet. 

t Is ook een risico hoor, dat ik tijdens kerstdiner nog een sneer krijg ofzo. We gaan het zien.

Vader was jarig.

Moeder deed op een paar punten best irritant.

Namelijk steeds verkondigen dat ze meer kleinkinderen wil. Ze heeft twee pracht-exemplaren. Je weet helemaal niet wie allemaal wel/niet kleinkinderen wil of kan krijgen en bovendien ga je dat zeker niet doen omdat er een oma is die vooral VEEL kleinkinderen wil. Gaat heen en vermenigvuldigt u.
Schoonzus heeft twee problematische bevallingen gehad en bij mijn weten is een derde helemaal niet zo vanzelfsprekend maar ik weet niet of mijn moeder dat ook weet. Maar sowieso.... laat het los.

Verder trilde ik heel erg rond 17 uur en vroeg of ik even een crackertje mocht pakken. Ja zei moeder, je mag de toastjes even smeren.
Ik zei, nou ik bedoel eigenlijk omdat ik bijna omval.
Ja doe dan meten de toastjes maar.

Ik ben maar even buiten gaan zitten met een paar crackers. Toen een groot bord gepakt en daar de pakjes toastjes allemaal op gegooid en die smeersels met het dekseltje eraf. Gezegd: Iedereen mag zelf een toastje maken maar ik tril te erg.
Toen ging broer het doen.

Iedereen ziet dat ik tril in sommige fases van de medicatie-afbouw en dan is toastjes maken nou niet echt een klusje waar je op zit te wachten.

Vroeg wakker, rond 6 uur. 

Soms vind ik dat een fijn uurtje. IK heb aan gespreksverslag gewerkt van GGZ. Ik ben s ochtends nog helder, als ik net wakker ben. 
Broer had een verslag gemaakt en ik heb wat kleine toevoegingen gedaan. 

Verder voorstel voor de opzet van de gesprekken. Met name de stoelendans aan het begin vind ik niet nodig. (Moeder heeft last van gehoor maar gaat altijd eerst op een onhandige plek zitten en het is gewoon altijd hetzelfde ritueeltje). 

Het blijft een beetje apart dat dit allemaal nodig is..... nog meer rompslomp eigenlijk. Maarja is natuurlijk ook gevolg van dat je zo'n psychiater maar een paar keer per jaar zit. Hoewel hij nu wel extra tijd heeft gemaakt.

Misschien omdat t nu familiegesprekken zijn  dat er n soort vergaderstructuur met agenda en notulen van komt? .

Zelf heb ik weleens n agenda opgesteld en wat aantekeningen bijgehouden .  (Tegenwoordig te lui voor , en ik pas ook op : de ggz mag zijn eigen werk wel doen  ) .  Ik ben n individuele cliënt, dat is anders. 

Liefs!

Ja het is ons eigen initiatief nu. Donderdag hadden we een klein opzetje. 

Ik schrijf normaal wel mijn actiepunten. Maar broer had nu meegeschreven en dat was ook wel bijzonder. Want ik ging uitleggen hoe ik de wereld zie als ik veel seroquel gebruik en als ik minder gebruik. Voor mij logisch maar voor broer natuurlijk niet en hij had het best mooi opgeschreven. 

En ik heb nu een soort 'algemene agenda' gemaakt die we dan per keer kunnen invullen. 
Bijv dat we beginnen met meteen op de goede plek zitten. De laatste keren is het steeds zo dat de één het raam open wil, de ander niet, moeder dan last krijgt van het verkeersgeluid icm haar hoorapparaat en dan zijn we al 5 min verder voordat iedereen zit. 

En vooral dat we pas aan het einde van het gesprek kort terugblikken op het gesprek zelf. Hij heeft de gewoonte middenin het gesprek te vragen wat ik van het gesprek vindt, en gezien ik dan meestal niet zo positief was, escaleerde het daar ook vaak. Vind dat ook bijzonder onlogisch hoor en ik kom daar niet voor een gezellig gesprek, ik kom gewoon voor mijn behandeling. 

Bij psycholoog ging dat allemaal heel natuurlijk. Het laatste gesprek vroeg hij de laatste 10 min wat ik er van gevonden had (hele behandeling) en ik had die vraag natuurlijk zien aankomen dus kon het heel kort vertellen en klaar. Bij hem voelde ik ook heel duidelijk aan hoeveel tijd we nog hadden en of hij richting een afronding aan het werken was. Daar keek ik niet op de klok terwijl bij psychiater houd ik nu zelf de tijd in de gaten. 

Wel denk ik dat hij er van wil leren. Als ik nu met goede sites en info kom over het afbouwen, en ik schrijf mijn ervaringen op, dan gaat hij er absoluut mee aan de slag. Het is zeker niet zijn bedoeling om ouderwets te blijven. Maar onze GGZ hobbelt er een beetje achteraan, ofzo.