Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



Register or login to view the content
Antwoord


Ohhh gaaf New York! Staat ook op mijn wensenlijst. Geniet ervan!
Antwoord


(31-03-2017, 12:17)MinnieMouse schreef: Register or login to view the content

Zo vreemd... mijn vriend had ook last van migraine... Het vaakst toen we nog niet samen waren, in de beginjaren nog af en toe en daarna eigenlijk altijd maar minder. Dat onderdrukt ongelukkig gevoel zal er dus inderdaad misschien al een hele tijd geweest zijn. Maar ik hoop zo dat dit niet voortkwam uit onze relatie en dat hij dat in godsnaam ooit eens ziet. Soms denk ik dat ik gewoon eens een sorry wil horen. Dat hij beseft wat hij me aan doet. Een sorry zou volgens mij op z'n plaats zijn en me misschien wat gemoedsrust schenken.

Nu ben ik juist terug van de vrijgezellen van mijn broer en schoonzus en ook dit was emotioneel een zware beproeving. Mijn vriend zou hier immers ook bij geweest zijn. Maar ik heb geen tranen gelaten en sta nog overeind. Wat ben ik toch wat trots op mezelf voor het moment Wink. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik geen pijn voel...

Ik hoop dat mijn vriend er op de een of andere manier uit geraakt en dat hij ziet dat het ongelukkige zich niet tussen ons bevond, maar eerder in zichzelf. Ik weet niet of dit realistisch is, maar ik wil er toch aan vasthouden. En ik hoop natuurlijk ook dat de psychologe mij op weg kan helpen. Om zelf weer stabiel in het leven te staan. Ik doe mijn best, maar zak soms behoorlijk diep weg. Al voel ik me nu wel al een paar dagen weer sterker... 

Slaapwel iedereen!
Antwoord


Hallo allemaal,

Ik ben net nieuw hier op het forum. Sinds een aantal maanden heeft mijn vriend last van een zware depressie met hallucinaties. Gelukkig accepteert hij hulp en heeft het nu zelf over een opname. Ondanks dat hij hulp accepteerd (wat nu alleen nog de standaard gesprekken zijn met een psychiater en medicatie) valt het bij mij aardig zwaar. 
Ik ben zelf 24 jaar en we gaan volgende maand trouwen. Wat veel extra spanning op levert. Hier heeft hij wel heel veel zin in en regelt ook wel wat dingetjes mee. 
Op dit moment werkt mijn eigen jeugd niet echt mee. Ik had een narcistische vader. Nu mijn vriend depressief is heb ik veel triggers naar toen. 
Ook vind ik ondanks alle tips die te vinden zijn het lastig om het juiste voor hem te kunnen betekenen. Hebben jullie nog andere tips om hem hierin te helpen zodat het sneller wat beter gaat?
Antwoord


(03-04-2017, 12:36)Esmeedm schreef: Hallo allemaal,

Ik ben net nieuw hier op het forum. Sinds een aantal maanden heeft mijn vriend last van een zware depressie met hallucinaties. Gelukkig accepteert hij hulp en heeft het nu zelf over een opname. Ondanks dat hij hulp accepteerd (wat nu alleen nog de standaard gesprekken zijn met een psychiater en medicatie) valt het bij mij aardig zwaar. 
Ik ben zelf 24 jaar en we gaan volgende maand trouwen. Wat veel extra spanning op levert. Hier heeft hij wel heel veel zin in en regelt ook wel wat dingetjes mee. 
Op dit moment werkt mijn eigen jeugd niet echt mee. Ik had een narcistische vader. Nu mijn vriend depressief is heb ik veel triggers naar toen. 
Ook vind ik ondanks alle tips die te vinden zijn het lastig om het juiste voor hem te kunnen betekenen. Hebben jullie nog andere tips om hem hierin te helpen zodat het sneller wat beter gaat?

Lieve Esmee,
Welkom op het forum. Ik ben zelf depressief en ben zelf partner geweest van een depressieve narcist.
Ik schrik persoonlijk een beetje van je verhaal dat best heftig is. Zijn situatie is op zijn minst zeer ernstig. Je vriend heeft niet alleen een zware depressie, maar met hallucinaties en daarbij denkt hij zelf over een opname.  Als je denkt over opname, dan ben je mijn inziens diep wanhopig en voel je je nergens veilig en vooral niet alleen met jezelf. Ook heb je dan denk ik geen vertrouwen in de volledigheid van de bestaande hulp van de medicatie en de psychiater en heb je naar eigen inschatting misschien meer nodig om te kunnen herstellen. Als mijn conclusie klopt, dat zou je hem moeten vragen misschien, dan gaat het echt heel slecht met hem en heeft ie het vreselijk vreselijk zwaar en kan ik alleen maar heel erg meevoelen met zijn diepe strijd om dit te overleven.

Woon je nu al samen? Of nog niet?
In deze positie klinkt het voor mij onverstandig om te gaan trouwen. Een trouwdag zelf is super intensief en zou een heerlijke dag moeten worden. Dat lijkt mij voor hem nu een veel te grote ( misschien onmogelijke) opgave. Doordat hij ziek is geworden, waar hij niks aan kan doen, zouden de prioriteiten even opnieuw bekeken moeten worden denk ik.  Ook de medicatie die de psych voorschrijft kan enorm veel impact hebben op hoe hij zich de komende tijd voelt. Goed of slecht, ziek of zwak of hyper of emotioneel of juist vlak....
Ook dat het bij jou moeilijke dingen triggert, snap ik heel erg goed. Daar kan je volgens mij ook beter direct mee aan de slag gaan, dan dat je hier later in je leven nog mee te dealen krijgt. De kans dat dat gebeurd, als dit je nu triggert, is erg aanwezig. Deze trigger met deze geliefde vriend, moet je eigenlijk eerst oplossen, voordat je besluit dat je een match bent voor het leven, dat in staat is door dik en door dun er voor elkaar te zijn.

Sorry Esmee, je vraag is eigenlijk of we tips hebben om te zorgen dat hij sneller beter wordt, en hier kom ik met een geschrokken reactie die jou waarschijnlijk helemaal niet blij maakt. Toch hoop ik dat ik je help door dit te zeggen.
Erg sterk van je, je dat je hier deelt, en vraagt en je je vriend wil helpen. Tip: Stap eens helemaal buiten je zelf, uit je eigen situatie, en kijk naar jezelf en je vriend als een allerbeste vriendin. Kijk dan eens wat je die twee mooie mensen toewenst en zou adviseren.

Heel veel sterkte. Ik hoop van je te horen wat je van mijn antwoord vind, ook als je het helemaal niet met me eens bent.

Liefs, Liza
Antwoord


(03-04-2017, 12:36)Esmeedm schreef: Hallo allemaal,

Ik ben net nieuw hier op het forum. Sinds een aantal maanden heeft mijn vriend last van een zware depressie met hallucinaties. Gelukkig accepteert hij hulp en heeft het nu zelf over een opname. Ondanks dat hij hulp accepteerd (wat nu alleen nog de standaard gesprekken zijn met een psychiater en medicatie) valt het bij mij aardig zwaar. 
Ik ben zelf 24 jaar en we gaan volgende maand trouwen. Wat veel extra spanning op levert. Hier heeft hij wel heel veel zin in en regelt ook wel wat dingetjes mee. 
Op dit moment werkt mijn eigen jeugd niet echt mee. Ik had een narcistische vader. Nu mijn vriend depressief is heb ik veel triggers naar toen. 
Ook vind ik ondanks alle tips die te vinden zijn het lastig om het juiste voor hem te kunnen betekenen. Hebben jullie nog andere tips om hem hierin te helpen zodat het sneller wat beter gaat?

Hallo Esmee,
Allereerst hartelijk welkom op dit forum.
Op basis van jouw korte schets is het natuurlijk moeilijk tips te geven. Depressieve mensen hebben wel overeenkomsten, maar een ieder beleeft depressie op zijn eigen manier.
Ik kan dus alleen voor mijzelf spreken. Wat ik zelf "fijn" vond tijdens mijn depressie, te zien dat ze naast zorg voor mij ook gezellig met een vriendin op stap bleef gaan. Ik had het moeilijk gevonden als zij ook bij de pakken neer was gaan zitten. Dan had ik het gevoel gehad dat ik haar ongeluk ook nog eens veroorzaakt had. Verder moet ik je aanraden naast zorg voor je partner wel je grenzen te blijven bewaken.
Verder zou je hem kunnen vragen wat hij zelf prettig vind, wat hij nodig heeft. We proberen al snel de partner te ontzien tijdens zijn depressie, maar hij blijft nog steeds een volwassen partner die keuzes kan maken.
Tenslotte als je (praktische) problemen tegen komt en deze hier deelt, kunnen we je misschien wat meer ondersteunen.
Hou je taai Esmee, hoor graag van je.
Antwoord


(03-04-2017, 21:42)Bert schreef:
(03-04-2017, 12:36)Esmeedm schreef: Hallo allemaal,

Ik ben net nieuw hier op het forum. Sinds een aantal maanden heeft mijn vriend last van een zware depressie met hallucinaties. Gelukkig accepteert hij hulp en heeft het nu zelf over een opname. Ondanks dat hij hulp accepteerd (wat nu alleen nog de standaard gesprekken zijn met een psychiater en medicatie) valt het bij mij aardig zwaar. 
Ik ben zelf 24 jaar en we gaan volgende maand trouwen. Wat veel extra spanning op levert. Hier heeft hij wel heel veel zin in en regelt ook wel wat dingetjes mee. 
Op dit moment werkt mijn eigen jeugd niet echt mee. Ik had een narcistische vader. Nu mijn vriend depressief is heb ik veel triggers naar toen. 
Ook vind ik ondanks alle tips die te vinden zijn het lastig om het juiste voor hem te kunnen betekenen. Hebben jullie nog andere tips om hem hierin te helpen zodat het sneller wat beter gaat?

Hallo Esmee,
Allereerst hartelijk welkom op dit forum.
Op basis van jouw korte schets is het natuurlijk moeilijk tips te geven. Depressieve mensen hebben wel overeenkomsten, maar een ieder beleeft depressie op zijn eigen manier.
Ik kan dus alleen voor mijzelf spreken. Wat ik zelf "fijn" vond tijdens mijn depressie, te zien dat ze naast zorg voor mij ook gezellig met een vriendin op stap bleef gaan. Ik had het moeilijk gevonden als zij ook bij de pakken neer was gaan zitten. Dan had ik het gevoel gehad dat ik haar ongeluk ook nog eens veroorzaakt had. Verder moet ik je aanraden naast zorg voor je partner wel je grenzen te blijven bewaken.
Verder zou je hem kunnen vragen wat hij zelf prettig vind, wat hij nodig heeft. We proberen al snel de partner te ontzien tijdens zijn depressie, maar hij blijft nog steeds een volwassen partner die keuzes kan maken.
Tenslotte als je (praktische) problemen tegen komt en deze hier deelt, kunnen we je misschien wat meer ondersteunen.
Hou je taai Esmee, hoor graag van je.
Kijk, aan Bert heb je misschien wel meer. Die geeft antwoord op je vraag in plaats van zich met je verhaal te bemoeien.
Ik ben het met Bert eens dat zelf niet mee lijden en optimistisch blijven heel goed zou zijn. Je geliefde te zien lijden omdat je zelf ziek bent is echt heel zwaar.
Dank je Bert.
Antwoord


@Esmee, welkom hier. Ik heb helaas geen tips voor je, maar wil je wel heel veel sterkte wensen! Liefs
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Ik heb mijn vriend (ex dus) nog gehoord gisteren en het is dringend tijd dat ik me weer wat beter voel zegt hij. Het gevoel was al een tijd verdwenen en hij heeft zichzelf te lang dingen wijs gemaakt... Dat hakt er dan wel weer in als hij zo'n dingen zegt. Hij zegt dit wel niet face to face, maar wel op Messenger... Gevoel is natuurlijk weg bij een depressie en we hadden het nu ook niet welbepaald gezellig meer die laatste periode. Ik vind het jammer dat hij alle goeie dingen tussen ons vergeten is. Maar zal ik moeten leren mee omgaan. Binnen een uurtje zit ik bij de psycholoog. Hopelijk kan zij me helpen verwerken. Hoe moeilijk het ook is, ik voel me redelijk. Allesbehalve gelukkig, maar stabiel en soms zelfs sterk. Al blijft het niet duren. Maar dat is toch al een begin denk ik dan. Als ik hem ooit voor mij terug wil willen, dan moet ik sterk zijn. Wil ik aan een nieuwe relatie met iemand anders beginnen, dan moet ik ook sterk zijn. En wil ik zelf iets van mijn leven maken, dan moet ik ook sterk zijn. Dus ik heb geen keuze. Sterk zijn is de weg Smile.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 99 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,948 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 689 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,357 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)