Register or login to view the content

Register or login to view the content

Register or login to view the content 

 "En inderdaad, het gezinsleven wordt door een depressie totaal ontwricht. Het is niet zo dat de partner door het gezinsleven wordt ontwricht!" Confronterend om dat te lezen. Dat is inderdaad wat mijn partner zei vlak voor hij in 2014 instortte en het huis verliet. "Het gaat zo niet, ik kan dit niet", doelend op alle prikkels in het gezin. Ik dacht gelijk dat het eigenlijk juist andersom was: hij was niet depressief geworden door ons gezin, maar door zijn depressie kon hij het gezinsleven niet meer aan. Deed en doet me nog steeds pijn.

Register or login to view the content

Hoi Leeuwin, mijn man wil het liefst ook ons gezin verlaten, omdat hij het 'ons niet aan wil doen'. 
Begrijp dat dat bij jou al is gebeurd. Wat onwijs moeilijk.
En bij de anderen op dit forum?

Las al je gedachten over jouw invloed op de depressie. Komt me zeker bekend voor, ik heb ook álles geprobeerd. Uitjes, etentjes, gezelligheid, bakken vol liefde en steun. Maar hij werd er niet beter van. Hij voelde zich wel steeds schuldig, omdat hij er niet van kon genieten. Ik heb het losgelaten. Ik probeer een stabiele factor in zijn leven te zijn: ik ben er. Maar HIJ moet aangeven WAT hij van mij nodig heeft; rust, afleiding, gesprek, of iets anders. De bal ligt bij hem. En daar kan ik niet altijd aan voldoen. Als hij al weken 'slecht is' en dan ad hoc ineens uit eten wil die avond, dan kan het zijn dat ik daar echt te moe voor ben. Dan ga ik ook niet, ik ben er nl. achter gekomen dat ik zelf ook wel eens iets nodig heb... Vooral een beetje rust. Denk ook om jezelf... het is vaak een lange weg.

Ik heb voor mijzelf de rottige conclusie getrokken dat degene die het meest dichtbij staat (ik dus) de minste invloed heeft. Je draagt de meeste pijn maar hebt verder niets in handen, alleen onmacht. Het is iedere keer een gevecht, maar ik probeer het los te laten, bepaal mijn man erbij dat híj de enige is die het probleem kan 'oplossen'. Hij is probleem-eigenaar, snap je wat ik bedoel. Ik kan hem proberen te helpen, maar het is uiteindelijk niet mijn probleem, ik kan het niet oplossen voor hem. Ik ben gaan zoeken naar mensen die wél invloed hebben op mijn man (op 1 hand te tellen), en stimuleer mijn man om open te zijn tegenover familie/vrienden. Zet je masker af. Ik merk dat man-tot-man contact mijn man af en toe wakker schudt. Ik hou wel een lijntje natuurlijk met die mannen, dus daar heb ik steun aan. Overigens zet ik het alleen in als ik zelf een tijdje moe of zat ben. Ik moet mijn batterij ook kunnen opladen en soms lukt dat moeilijk. Hoop dat je iets aan mijn gedachten hebt. Liefs

@ MinnieMouse, dank je voor het delen. Wat een rottijd hebben jullie gehad, van het één in het ander. Wat een lange opname!! dat moet voor jullie allemaal intensief en slopend zijn geweest. Fijn dat hij nu langzaamaan wat opklimt. Heb respect voor je, dat je er voor hem bent. Heel veel sterkte. Goed zeg, dat er nu 2x per week iemand langs komt. Niet leuk dat het nodig is, maar scheelt hem veel energie, en jou ook, hoef je niet te reizen. x

---

Anna, om even een korte samenvatting van mezelf te geven. Ik ben 23 jaar, en ik heb sinds een paar weken de diagnose dysthyme stoornis. Eerder had ik de diagnose depressief, dat was iets meer dan een jaar geleden volgens mij. Ik ben in mijn jeugd misbruikt en het is nu 5 jaar geleden dat ik me dat beseft heb en het heb stopgezet. als je nog meer wil weten mag je dat vragen


Hoi Bruijntje, dank je voor het delen. Ik weet niet wat ik moet zeggen, vind het zo erg... Knap dat je hier je weg zo in zoekt, en ik wens je alle goeds daarbij!! *respect*

---

Register or login to view the content

Meid, ik heb zoveel respect voor je, voor jullie allemaal. Maar dat je iemand 2 maanden kent en dan toch niet laat zitten, daar heb ik wel echt respect voor. Dan moet hij wel echt HEEL leuk zijn, haha. Ik wens jullie ook alle goeds, hopen dat die positieve lijn doorzet!!

Register or login to view the content

Register or login to view the content

Hallo iedereen,

Neem het me even niet kwalijk dat ik niet op jullie zal reageren. Ik heb de indruk dat ik het even niet kan.
Wat ik wel kan is zeggen dat ik het fijn vind, Positiva, dat jij het benoemt dat jullie er bijna zijn. Ik hoop het echt van harte. Dat jullie ten volle kunnen genieten van de liefde, zonder depressie die tussen jullie in staat! Ik duim, duim, duim!
Ik ben toch alweer aan het reageren, maar zal niet zo uitgebreid zijn als anders. Mijn hoofd te vol denk ik.
Els, ik begrijp je VOLKOMEN! Het is en blijft zo moeilijk. Hoe hard je ook je best doet, hoeveel dingen je ook regelt om te doen, hoeveel je ook mag sporten... Het maakt eigenlijk niet uit. Misschien wel, maar niet in de zin van, hoe meer ik wegga of sport, hoe minder ik hem mis. Helemaal niet! Ik vind het elke avond lastig. Dat ik hier alleen zit. Dat ik geen zoen meer krijg. Dat iedereen bij z'n partner is of toch heel veel mensen... wou dat ik je kon helpen. Loslaten is de boodschap, maar tjah, hoe doe je dat als je iemand graag ziet. Hartverscheurend, inderdaad!


Met mij eigenlijk niet zo best. Vrijdag nog een gesprek gehad met mijn vriend en dat ging al bij al oké. Als het over geld gaat, dan gaat het moeilijk, maar anders eigenlijk  'goed'. Ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven. Het komt erop neer dat we konden praten. Voor mij is dat heel erg belangrijk in het verwerkingsproces. Niet dat we echt over gevoelens praten en dat zou ik wel willen, maar dat kan mijn vriend niet. Dan zei hij vrijdag steevast: ander onderwerp. Hij wil het er gewoon niet meer over hebben. Hij is er helemaal klaar mee (zegt hij). Wat ik eigenlijk niet kan begrijpen. Oké, hij is hier weer twee uur geweest en eigenlijk kunnen wij samen lachen. Ik huil ook wel en dan neemt hij me vast. Dan zegt hij: huil maar niet. Maar dan zegt hij ook weer vreemde dingen: je moest al veel verder staan in je werkwerkingsproces en laat alles in godsnaam los. Je leeft maar één keer en het is tijd dat je weer lacht. Dat komt er dan zo raar uit. alsof WIJ nooit bestaan hebben.


De rest volgt morgen want nu ben ik te moe... slaapwel!

Register or login to view the content

---

Register or login to view the content

Register or login to view the content