Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief


#91

Post by positiva on Nov 7, 2016 at 11:45am
Lieve Gietje, de manier waarop is voor jou natuurlijk heel belangrijk. Begrijpelijk. Je wilt na 15 jaar niet zomaar aan de kant gezet worden. En helemaal niet op deze manier. Maar...feitelijk doet het er helemaal niet toe. Je zult het een plaatsje moeten geven en verder moeten gaan met je leven. Ik dacht na mijn relatie van 30 jaar, 4 kinderen, en een hoop ellende ook dat ik nooit meer gelukkig zou worden. Ik miste mijn ex dan wel niet, maar de kinderen des te meer. De oudste 2 zie ik 1 keer in de week en de jongste 2 om de week een week. Terwijl ik sinds ze geboren waren altijd thuis heb gewerkt om bij ze te kunnen zijn. En pa was echt nooit op het voetbalveld, ik deed alles alleen. Maar... het is heel anders gelopen als ik destijds dacht. Eigenlijk weet ik nu pas wat échte liefde is. En mijn partner is helemaal opgenomen in het gezin. Hij voelt het ook als een warm nest.
Waar ik maar mee wil zeggen: ook jij komt het geluk ooit weer tegen. Maar eerst moet je het gaan verwerken. Misschien moet je daar hulp bij zoeken. Dat is geen schande.
En, zoals Leeuwin zegt, zorg dat je niet diep in de financiële problemen komt voor een huis. Ook dat gevoel ken ik natuurlijk (zoals zoveel mensen die gescheiden zijn), maar het zijn maar stenen. En een huis is het niet waard dat jij maandelijks alle euro's moet omdraaien om de eindjes aan elkaar te knopen. Oh, ik weet dat dit allemaal heel makkelijk gezegd is, want het doet kei veel pijn. Maar ik weet hoe fijn het is om na een scheiding je geen zorgen te hoeven maken over de financiën.
Virtuele knuffel
Antwoord

#92

Post by gietje117 on Nov 7, 2016 at 2:21pm
Ik ben ervan overtuigd dat ik al weet wat echte liefde is, maar ik ben misschien wel wat koppig Wink. Maar daar zit het probleem wel een beetje. Ik zag me oud worden met mijn vriend. En niet omdat ik geen andere stap durfde te zetten. Wel omdat ik oprecht van hem hou. Altijd geweest. Heb zoveel respect voor hem en hij had dit ook altijd voor mij. Hij is het beste wat me ooit is overkomen. Niet dat hij superman is hoor, maar we lieten elkaar vrij, apprecieerden elkaar, deden dingen apart, maar ook dingen samen. Ik had het gevoel dat het eigenlijk niet veel beter kon. Naïef wellicht... Ik denk echt dat hij de verkeerde conclusies trekt door zijn depressie, maar ik kan niet blijven vasthouden aan die gedachtegang. Het komt erop neer dat ik het inderdaad los moet laten. en als het voorbestemd is, dan komt hij misschien wel terug. Maar ik denk het eerlijk gezegd niet, al wil ik dat op dit ogenblik nog niet voelen. Weet het niet. Weet niet waar het is misgelopen. Ik heb nu het gevoel dat ik hem duidelijk moet maken dat ik me erbij neerleg, hoe moeilijk dat ook voor me is. Maar dat ik er wil blijven zijn voor hem. Helemaal geen contact meer, dat gaat me niet. Maar misschien is dat tot hij iemand anders leert kennen. Dan word ik wellicht automatisch aan de kant geschoven. Het blijft onwerkelijk, de situatie waarin ik terecht ben gekomen. Ik had mijn prins en mijn kasteel, ik had alles en was 15 jaar écht heel erg gelukkig. Heb dat ook altijd uitgesproken. Gisteren zei ik hem aan de telefoon: jammer dat dit niet voldoende is, iemand die je zo graag ziet. En toen zei hij: me niet chanteren é... Ik denk dat hij zelf nog met heel veel dingen in de knoop zit, maar dat hij dat niet zegt. Ik weet het niet meer.
Antwoord

#93

Post by minniemouse on Nov 7, 2016 at 9:45pm
Ach Giet, je zal misschien nooit echt te weten komen of het vebreken van de relatie wel of niet aan de depressie te wijten is. Misschien moet je je inderdaad niet daaraan vasthouden, wat je al zei. Je zei oprecht gelukkig te zijn geweest die 15 jaar, en dan is dat ook gewoon zo en dan is de liefde goed geweest. Punt. Kennelijk wil hij zijn probleem (want het feit blijft dat hij ergens mee in de knoop zit) in zijn eentje ondervinden en oplossen. Ik ga ervanuit dat die "Ik hou van jou Prinses" de waarheid is, wellicht niet op de manier waarop jij dit moment nog wel van hem houdt. Maar geven om je, doet hij vast en zeker. Het is logisch dat je nu nog niet wil denken aan het niet meer elkaar zien en spreken. Op dit moment zie je jezelf misschien nooit meer gelukkig worden. Wellicht over een tijdje kan je je juist niet meer voorstellen dat je ooit die gedáchte had niet gelukkig te kunnen worden. Een dag als vandaag, je 'jubileum', is zeer pijnlijk, maar misschien goed om maar vast gehad te hebben. Het zal hem zelf vast en zeker ook niet ontgaan zijn. Wat is eigenlijk je plan met het huis? Wil je er zelf blijven wonen? Sterkte, chin up, head high Smile xx
Antwoord

#94

Post by minniemouse on Nov 7, 2016 at 9:51pm
Oh sorry, ik zie nu dat je al eerder iets over het huis had getypt en over het verkopen ervan. Ik ben misschien te onervaren met zulke dingen om er uitspraken over te doen, maar wellicht is het makkelijker om uiteindelijk los te kunnen laten wanneer je niet meer daar woont, omdat je toch telkens weer geconfrenteerd wordt met een droom die nooit werkelijk is geworden. Voor jou hoop ik ook dat hij tot de conclusie zal komen de verkeerde keuze te hebben gemaakt, maar je kan er niet vanuitgaan. De gedachte van een depressieve zullen we nooit echt begrijpen: waarom iets moois los willen laten?

Liefs
Antwoord

#95

Post by gietje117 on Nov 7, 2016 at 10:49pm
Bedankt Minnie voor je reactie. Ik wil hier heel erg graag blijven en heeft eigenlijk niet zo veel met hem te maken. Het is mijn ontwerp, heb alle materialen samen met mijn vriend gekozen en het blijft dus mijn droomhuis. Ik zou graag die zekerheid hebben. Als ik terug naar huis moet, dan voel ik me gefaald. En ik weet dat ik daar ook niet gelukkig zal zijn. Pas op, mijn ouders zijn toppers, echt! Heb heel veel aan hen, maar het is niet meer hetzelfde als je al een hele tijd het huis uit bent. Ik ben er niet meer hélemaal thuis en dat ben ik hier wel. Zou het fijn vinden als ik hier mijn thuis heb, mijn eigen plek. Dus ik denk dat ik er gewoon voor ga. Ook zal zijn er heel veel mensen die het me afraden. Iets anders kopen is een optie, maar het blijft zwaar als je alleen bent en huren vind ik geen optie meer. Ik heb immers al zes jaar gehuurd en dan ben je je geld ook maar kwijt. Dat wil ik niet meer. Dus ik denk echt dat ik dit moet doen. Dat voelt goed en zal me misschien ook terug met wat trots vullen.

Intussen vanavond kunnen gaan lopen met m'n immer lieve en positieve collega en dat doet enorm deugd. Tot een paar maanden terug kon ik amper vijf minuten aan een stuk lopen. Vanavond liep ik er 41 en stond er 7,2km op de teller. M'n buik voelde echt koud aan (want het was niet warm), maar mijn rug nat van het zweet. Zalig. Heb zelfs het plan om op 9 december mee te doen aan zo'n kerstrun en tegen dan zou ik 10 km moeten aankunnen. Zou dat met mijn collega en een paar vriendinnen doen. Zou wel fier zijn als met dat lukt na een paar maanden looptraining.

Plannen maken, daar hou ik van en niet te veel denken aan een leven zonder hem. Dat maakt me gek van verdriet en dat levert me ook echt niets op.
Vanmorgen nog een bericht gestuurd naar mijn vriend en kreeg vanavond (meer dan 12u later) een antwoord. Maar het was wel oké, zijn antwoord. Dat het een moeilijke situatie is en dat we er dit weekend wel over zullen praten. In de week heeft hij het zo niet voor gesprekken. Echt niet. Dan wil hij vooral rust na een lange, drukke werkdag. Maar ik zou het fijn vinden als we het huis netjes kunnen regelen en dat er geen verwijten meer naar mijn hoofd worden geslingerd. Dat we gewoon kunnen praten en op een volwassen manier met elkaar kunnen omgaan. Want ik denk dat hij nog een hele weg heeft af te leggen en ik wil dat hij weet dat hij nog steeds op mij kan rekenen moest dat nodig zijn.
Want hij spreekt van alleen gaan wonen (omdat het bij zijn ouders ook niet ideaal is) en ik weet dat hij geen vrienden heeft waar hij over zo'n dingen kan praten. Dus ik wil gewoon dat hij weet dat hij op mij kan rekenen moest het ergens echt niet gaan. Ik hou vol, uit liefde Wink.

Groetjes en slaapwel iedereen
Antwoord

#96

Post by positiva on yesterday at 1:53pm
Berichtje van de administratie:
Hoi positiva,
Je bent al hartstikke welkom op http://www.depressie-forum.nl Wat mij betreft kan er worden overgestapt!
Laat maar even weten als jullie zo ver zijn en wat jullie overgezet willen hebben.
Ik hoor het wel!

Is het een goed idee om bijvoorbeeld de laatste 2 pagina's over te laten zetten? Dan kunnen we overstappen als dat gebeurd is.

Hier alles rustig. Partner is grotendeels opgeknapt. Heeft wel lang geduurd, ongeveer 1.5 week. Nu is ie natuurlijk nog slapjes. Maar zoals het er nu naar uit ziet, komt hij donderdag eind van de middag al. De kinderen zijn er dan niet, dus lekker tijd voor ons samen!

Het zal je vriend echt nog wel tegenvallen als hij alleen gaat wonen, Gietje. Vooral als je eigenlijk niemand hebt om iets mee te bespreken. Ik ga er vanuit dat hij "vroeger" vanuit het ouderlijk huis met jou is gaan samenwonen. Of klopt dat niet? Wel fijn om te horen dat je er nu redelijke gesprekken mee kunt voeren. Enne..super, zo'n prestaties met het lopen! Just say: Yes I can!

Geweldig Leeuwin! Die vooruitgang bij jullie! Lijkt inderdaad wel of de medicijnen nu enige invloed hebben. De stijgende lijn is nu echt duidelijk te zien. Ik heb verder totaal geen verstand van die medicijnen, maar ik duim met je mee.

@minnie: Ik heb tegen mijn partner ook wel eens gezegd dat hij zich niet achter de depressie moet verstoppen. Dat is natuurlijk veilig, en nieuwe dingen zijn spannend en moeilijk. Zo ook het (tijdelijk) los laten van de begeleider. Misschien wel goed juist. Komt hij er zo achter dat hij het ook alleen kan. Maar dan moet hij zich natuurlijk niet slechter gaan voelen, want dan werkt het averechts. Mijn partner heeft concreet over het grafbezoek gezegd dat het gewoon steeds makkelijker gaat. Dat hij het graf heeft schoongemaakt, en toen weer gegaan is. Als hij iets op het graf gaat zetten, laat hij dat ook altijd zien. Dus hij probeert me er echt wel bij te betrekken. Maar nu had hij niets. Dat is natuurlijk ook niet nodig.
Antwoord

#97

Post by gietje117 on 21 hours ago
Gewoon nog een kort vraagje voor het slapengaan (want net thuis van het EHBO-examen Smile ), maar waar vind ik jullie dan terug op die nieuwe site? Komt er ook een topic 'Leeuwin waar ben je...'?
Antwoord

#98

Post by positiva on 10 hours ago
Ik wil aan Trebe vragen of hij de twee laatste pagina's naar het nieuwe forum wil overzetten. Misschien is het slim om een andere titel te gebruiken dan. Zodat ook nieuwe leden het topic kunnen vinden en eventueel aan kunnen sluiten. Zoiets als "mijn partner is depressief". Als jullie akkoord zijn geef ik het door, en kunnen/moeten we meteen over stappen.
Antwoord

#99

Post by leeuwin on 8 hours ago

Is goed. Graag even duidelijk de link vermelden..
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 09-11-2016, 22:28 door Positiva.)

Register or login to view the content
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
20-06-2024, 23:58
Laatste bericht: pimgr00
19-06-2024, 23:00
Laatste bericht: Wannabejulia
  Rollercoaster in mijn hoofd Started by Skims
2 Replies - 178 Views
18-05-2024, 08:52
Laatste bericht: Skims
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 344 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 2,175 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)