Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Dank voor de reacties! Het gaat iets beter na gisteren en vandaag gesprekken bij GGZ. Ik ga zeker terugkomen op jullie posts, maar vandaag niet veel tijd voor.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 09-02-2020, 09:29 door Feline.)

(03-02-2020, 20:14)Jorin schreef: Hoi Feline,

Ik heb beide berichten gelezen. Sinds wanneer zit je weer op de oude dosis?
Ik vraag hiernaar, omdat ik zelf met antidepressiva gestopt ben geweest, opnieuw ben begonnen en het niet meer werkte.

Bij mij werkt het zo: als ik last krijg van depressie is het eerste teken dat ik minder energie heb. Dingen als sport en hobby kan ik dan niet meer volhouden.
Andersom merk ik, nu ik door VitD en antidepressiva meer energie heb, dat ik ook weer dingen op kan pakken en zin en energie heb om gezond te koken.
Daarnaast ben ik een gevoelig en perfectionistisch persoon en wil graag het goede doen, anderen helpen en het naar de zin maken. Ook heb ik moeite als ik merk dat andere mensen dat niet doen, dit kost mij veel energie. Als ik tegenwoordig merk dat ik down raak, vraag ik mij af of iets of iemand mij dwars zit. Dus of ik over mijn eigen grens ga of dat ik teveel van mijzelf verlang/verwacht. Als dat zo is(eigenlijk altijd), dan probeer ik daar zsm actie op te ondernemen en dat helpt mij.

Dank je Jorin. Ik denk dat ik eind november of december gedacht heb: Afbouwen lukt nu niet, ik wil vooral kunnen slapen. En toen de oude dosering weer ben gaan slikken.

Ik heb gisteren een bijzondere workshop gedaan en daar kwam uit dat ik steun mis, om me heen. Dat het er wel is maar dat ik het niet zie. Het was heel veelzeggend. Ik denk dat inderdaad mijn donkere periodes thuis, ik geen idee heb wij mij kan steunen. En anderen geen idee hebben hoe het gaat en of ze iets kunnen doen.

Ik heb het idee dat ik in de layout nu iets niet goed doe hier. Word er een beetje bozig van, ben snel geirriteerd geloof ik.

Ik zie dat het inderdaad niet goed gaat. Het maakt me bozig. Ik heb zo weinig geduld op dit moment, ik zal op een ander moment verder gaan met reageren. Ik zit weer meer in de drukke kant ipv de depressie.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Feline :   • Jorin
Antwoord


Hallo F,

Herkenbaar hoor. Dat geploeter en gebrek aan steun, jezelf nergens thuis of erbij voelen.  n soort tijdelijke figurant. Veel moeite moeten doen om anderen te bereiken ,die er niet echt zijn.  Terwijl je al doodmoe bent. En maar slepen van a naar b met je ziel onder de arm. Daar word je ook boos en ellendig van. 
Ik heb er ook geen oplossing voor. Op n gegeven moment ben ik er maar letterlijk en figuurlijk bij gaan liggen en gestopt met moeite doen en worstelen. Helpt ook niet,  maar het was gewoon niet meer op te brengen. En soms schrijf ik hier wat, al liggende , tegen dat gevoel van eenzaamheid en op jezelf teruggeworpen zijn. 

Sterkte, Mabel
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 09-02-2020, 16:03 door Joanna.)

(18-04-2018, 18:17)Feline schreef: l'histoire se repete... de geschiedenis herhaalt zich

Iemand heeft mij in vertrouwen genomen over zelfmoordplannen. Neeee.... hij gaat het niet doen maar áls hij het doen zal hij zorgen dat het in één keer slaagt. Zulke teksten. 

De situatie was eigenlijk dat we met elkaar in gesprek waren op een ander forum. Ik ken deze persoon al zes jaar en ook in het echte leven regelmatig ontmoet. En toen dacht ik nog: Er zal zo nog wel iemand online komen die dit ziet. 
Maar hij vroeg me de berichten weg te halen en had zijn eigen berichten ook al weggehaald. Nu lijkt het een 'geheimpje' tussen hem en mij. En nee hij gaat het niet doen maar hij denkt er de hele tijd aan etc etc. 

Anderhalf jaar geleden zat ik ook in deze positie en heb ik het idd geheim gehouden. Zij leeft nog maar ik ging er bijna aan onderdoor, al die zelfmoordberichten. 

Ik heb het niet nog eens laten gebeuren, heb meteen contact gezocht met iemand die hem ook kent. Ik kan dit niet weer alleen. Ik wil die persoon niet kwijt maar bovenal wil ik niet nog eens in zo'n toestand terecht komen. Dan moet hij zich maar laten opnemen als hij het echt niet meer weet.

Ik versta je zo goed. Dit is inderdaad een last die je niet mag en kan erbij nemen. Ik vind het ook egoistisch van deze persoon van jou erbij te betrekken. Die weet toch dat gij al genoeg te verwerken hebt.  Ook ik denk soms dat het ooit , als ik heel alleen zou komen...hetniet meer leefbaar zou zijn. Maar wat later is het veel beter met me. Ik hoop dat jij ook jezelf kan vrijmaken uit dit moeras van donkere gedachten en gevoelens wat dan depressie heet. Knuffel om je heen.
Antwoord


(09-02-2020, 16:00)Joanna schreef:
Ik versta je zo goed. Dit is inderdaad een last die je niet mag en kan erbij nemen. Ik vind het ook egoistisch van deze persoon van jou erbij te betrekken. Die weet toch dat gij al genoeg te verwerken hebt.  Ook ik denk soms dat het ooit , als ik heel alleen zou komen...hetniet meer leefbaar zou zijn. Maar wat later is het veel beter met me. Ik hoop dat jij ook jezelf kan vrijmaken uit dit moeras van donkere gedachten en gevoelens wat dan depressie heet. Knuffel om je heen.

Jeetje wat bijzonder dat je deze post omhoog haalt. Want het is niet meer aan de orde en ik was het bijna vergeten.... maar heb wél een ander probleempje met deze persoon.
Hij is aan zichzelf gaan werken en doet allerlei coachopleidingen. En nu kun je niet meer normaal met hem praten want alles wordt een advies of een peptalk.

Bijv als ik met vriendin Trudy praat gaat het zo:
Trudy ik spreek je later, ik ga even boodschappen doen.
Ja meid, moet ik ook nog doen. Tot later!

Bij bovenstaande persoon gaat het zo:
Nou Pietje Puck, ik ga zo even boodschappen doen.
Ja! Eten is belangrijk! Eten is altijd goed! Goed dat je zo goed voor jezelf zorgt Feline! Super!
(zoiets)

Ik lijk met die persoon niet op 1 hoogte te kunnen zitten. Of hij is mij heel overdreven aan het support geven, of hij ligt helemaal in de kreukels. En ik was oprecht de situatie van die middag die jij nu quote vergeten. Maar nu weet ik het weer. Ik was aan het strand en ik voelde me ellendig daardoor. Vooral dat hij het meteen weer weghaalde zodat de rest niet meer zijn 'geheimpje' kon lezen.

Ik hoop dat het nu beter lukt met mijn berichten. Ben me er bewust van dat ik er nog 1 of 2 wilde beantwoorden.
Antwoord


(14-02-2018, 18:32)Feline schreef: Beste allemaal, 

In dit topic zal ik schrijven hoe het met me gaat, wat ik meemaak, etc. Ik heb me al voorgesteld in dit topic: 

https://www.depressie-forum.nl/Topic-Feline

Op dit moment zit ik thuis. Ben ziek uit dienst gegaan bij mijn werk, depressie als gevolg van overbelasting. Helaas ben ik pas eind april bij de psychiater aan de beurt. Het is nog een beetje zoeken om niet teveel hooi op mijn vork te nemen maar ook niet te passief te zijn. Hoop dat er mensen zijn die dat herkennen. 

Zou het fijn vinden hier een beetje van me af te schrijven  Smile

Hey hallo. Ik heb nog niet de tijd gehad om alles te lezen. Maar herken heel erg goed in teveel hooi pp de vork nemen. De wachttijd voor de psychiator. En ziek zijn en niet kunnen werken en volledig thuis zitten.
Keep your loved ones close.
Bearded out
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-02-2020, 08:41 door Feline.)

Dank je wel!

Die post is al wel een hele tijd geleden maar het was heftig inderdaad. En hoewel ik nu een heel goede psychiater heb, is GGZ niet zo ingericht dat je diegene ook vaak ziet. Ze streven ernaar dat je twee keer de psychiater ziet in een jaar en twee keer de SPVer.

Eerlijk gezegd betaal ik soms zelf voor niet-reguliere coaching. Maar ook hier zit een limiet aan want dan is het geld weer op. Ik hoop dat jouw wachttijd voor de psychiater niet te lang is en dat je er terecht kunt zo vaak als nodig is.

Gisterenavond sprak ik 'Pietje Puck'  en hebben we het uitgepraat. Voor ons beiden best een overwinning want we zijn het beiden niet gewend. Het was fijn.

(09-02-2020, 11:19)Mabel schreef: Hallo F,

Herkenbaar hoor. Dat geploeter en gebrek aan steun, jezelf nergens thuis of erbij voelen.  n soort tijdelijke figurant. Veel moeite moeten doen om anderen te bereiken ,die er niet echt zijn.  Terwijl je al doodmoe bent. En maar slepen van a naar b met je ziel onder de arm. Daar word je ook boos en ellendig van. 
Ik heb er ook geen oplossing voor. Op n gegeven moment ben ik er maar letterlijk en figuurlijk bij gaan liggen en gestopt met moeite doen en worstelen. Helpt ook niet,  maar het was gewoon niet meer op te brengen. En soms schrijf ik hier wat, al liggende , tegen dat gevoel van eenzaamheid en op jezelf teruggeworpen zijn. 

Sterkte, Mabel

Dank je! Ik herken het goed... Vaak genoeg ga ik idd letterlijk en figuurlijk er bij liggen. In de praktijk ziet het er dan een aantal dagen zo uit: Ik ben alleen thuis, kijk TV en netflix. Ik heb wel eetlust dus langzaamaan gaat in die dagen mijn etensvoorraad op. Na een dag of wat krijg ik honger, wil niet naar de winkel (want wil niet zo gezien worden) en vraag of ik bij ouders kan eten. En meestal als ik daar eenmaal heen gefietst ben enzo, kom ik weer een beetje op gang en ga daarna zelf ook weer boodschappen doen.
Het is een gek patroon en ook niet altijd goed want ik blijf erg in de kindrol. Ik word me er nu ook goed bewust van. Ik ben 37 he.... Ik was met 19 het huis uit (gisteren nog foto's van gekeken) en redde me goed toen.

Ik schaam me om dit te schrijven maar dit is wat het is.

Ik krijg het niet voor elkaar de posts te plaatsen zoals ik wil, zonder gekke quotes. Vervelend en ik word er bozig van. Boos op mezelf, niet of de forummakers. Anyway ik hoop dat het nog te snappen is. Sommige dingen horen niet bij elkaar en staan nu wel allemaal bij elkaar.

Verdeurie. Ik ga weer even wat anders doen.
Antwoord


Ach lieve Feline,

Het geeft toch helemaal niets. Als jij door n fietstocht en eten bij ouders weer een beetje op gang komt , dan is dat  toch prima. Daar zijn ouders toch ook voor zou ik denken, al ben je 37. En kindrol, tja je bent ook hun kind toch? Niet zo streng voor jezelf zijn hoor, alles wat n beetje werkt is mooi meegenomen. 
 Ik ben 49 inmiddels,  als ik naar mn ma ga werkt dat averechts,  want daar word ik weer niet gezien nog gehoord, en dat gaat zo blijven. Helaas, kansloze missie .


Sterkte en liefs
Antwoord


(10-02-2020, 08:35)Feline schreef: Dank je wel!

Die post is al wel een hele tijd geleden maar het was heftig inderdaad. En hoewel ik nu een heel goede psychiater heb, is GGZ niet zo ingericht dat je diegene ook vaak ziet. Ze streven ernaar dat je twee keer de psychiater ziet in een jaar en twee keer de SPVer.

Eerlijk gezegd betaal ik soms zelf voor niet-reguliere coaching. Maar ook hier zit een limiet aan want dan is het geld weer op. Ik hoop dat jouw wachttijd voor de psychiater niet te lang is en dat je er terecht kunt zo vaak als nodig is.

Gisterenavond sprak ik 'Pietje Puck'  en hebben we het uitgepraat. Voor ons beiden best een overwinning want we zijn het beiden niet gewend. Het was fijn.


Dank je! Ik herken het goed... Vaak genoeg ga ik idd letterlijk en figuurlijk er bij liggen. In de praktijk ziet het er dan een aantal dagen zo uit: Ik ben alleen thuis, kijk TV en netflix. Ik heb wel eetlust dus langzaamaan gaat in die dagen mijn etensvoorraad op. Na een dag of wat krijg ik honger, wil niet naar de winkel (want wil niet zo gezien worden) en vraag of ik bij ouders kan eten. En meestal als ik daar eenmaal heen gefietst ben enzo, kom ik weer een beetje op gang en ga daarna zelf ook weer boodschappen doen.
Het is een gek patroon en ook niet altijd goed want ik blijf erg in de kindrol. Ik word me er nu ook goed bewust van. Ik ben 37 he.... Ik was met 19 het huis uit (gisteren nog foto's van gekeken) en redde me goed toen.

Ik schaam me om dit te schrijven maar dit is wat het is.

Ik krijg het niet voor elkaar de posts te plaatsen zoals ik wil, zonder gekke quotes. Vervelend en ik word er bozig van. Boos op mezelf, niet of de forummakers. Anyway ik hoop dat het nog te snappen is. Sommige dingen horen niet bij elkaar en staan nu wel allemaal bij elkaar.

Verdeurie. Ik ga weer even wat anders doen.

hoi feline, ik zie helemaal geen rare quotes van jou, je bent te streng voor jezelf denk ik. gewoon blijven posten, het klopt heus wel.

groet,
Run
Antwoord


(11-02-2020, 12:20)Run schreef: hoi feline, ik zie helemaal geen rare quotes van jou, je bent te streng voor jezelf denk ik. gewoon blijven posten, het klopt heus wel.

groet,
Run

Dank jullie wel!

Ik ben weer een beetje de andere kant op geschoten qua stemming en heb daarbij niet aan het forum gedacht. Beetje hypomaan.

Ik had een doos foto's van zolder gehaald en met alle herinneringen werd ik weer best druk in mijn hoofd. Sommige foto's heb ik ook gedeeld via Facebook en toen reageerden mensen weer waar ik al lang geen contact meer mee heb.

Vandaag zakt de stemming weer in. Hopelijk gaat het morgen beter. Het is erg hollen of stilstaan nu.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 168,992 Views
Gisteren, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,667 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 555 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 415 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 857 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,301 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)