kom juist thuis van de huisdokter , heb er niet anders gedaan dan gehuild, ik kan het niet meer alleen. De dokter zag het en we hebben besproken om nog sulpiride in te nemen bovenop al de rest alleen indien nodig. Sulpiride of dogmatil is een antipsychoticum die redelijk vlug werkt en die de agitatie wat dempt. Ik ben zo nerveus en onrustig en geagiteerd. Ik maak me druk in alles en ook heel vaak maak ik me druk en ben ik zo angstig. Ik heb nooit rust en in het leven is er altijd elke dag een probleem die moet opgelost worden en ik voel me niet goed. De financiële druk , de zorgen , de moeilijke mensen rondom mij en zo voort mijn vrijwilligerswerk die me soms ook zwaar valt. Ik heb het bijna gehad met het leven , voel me zo wanhopig , vandaag kom ik gewoon niet meer buiten enkel voor de apotheek. Het is ook zo dat ik gewoon moet blijven functioneren als of ik geen probleem heb. Mijn huishouden runnen want wij wonen samen , de schijn ophouden dat alles goed gaat terwijl dit helemaal niet zo goed gaat. Het is gewoon moeilijk en eigenlijk bijna niet te doen. Ik weet het niet meer , kan geen psycholoog meer betalen en een opname ja dat zie ik niet zitten want ik regel bijna alles in mijn gezin ook de betalingen en alles en ik kan eigenlijk moeilijk gemist worden in mijn huishouden. Ik heb het moeilijk en ben bang .... Cyranno

Wat rot lieve Cyranno,. 

Ik begrijp zo ongeveer dat je partner ook niet veel over kan nemen? . 

Zelf kan me ook bij tijd en wijle  overal te druk over maken ,  mezelf het  nodeloos zwaar maken . 
Het is niet eens het doen zelf maar het er druk over maken . 
Klinkt zinloos zoiets,  maar daar kan je veel last van hebben en op hol van slaan. 

Gelukkig heb je dan n meelevende huisarts . 
Blijf maar hier schrijven Cyranno . Wat je niet kan veranderen, kun je niet veranderen.  Diep zuchten. 
Probeer n beetje tot rust te komen. Bel je vriendinnen, relativeer wat ...  deel wat . Maakt niet uit wat , als t maar n beetje lucht of rust geeft. 

Liefs?

ik ben er voor jou op de chat 

ik blijf wel online voorlopig

Wat rot lieve Cyranno,. 

Ik begrijp zo ongeveer dat je partner ook niet veel over kan nemen? . 

Zelf kan me ook bij tijd en wijle  overal te druk over maken ,  mezelf het  nodeloos zwaar maken . 
Het is niet eens het doen zelf maar het er druk over maken . 
Klinkt zinloos zoiets,  maar daar kan je veel last van hebben en op hol van slaan. 

Gelukkig heb je dan n meelevende huisarts . 
Blijf maar hier schrijven Cyranno . Wat je niet kan veranderen, kun je niet veranderen.  Diep zuchten. 
Probeer n beetje tot rust te komen. Bel je vriendinnen, relativeer wat ...  deel wat . Maakt niet uit wat , als t maar n beetje lucht of rust geeft. 

Liefs?

Lieve Mabel neen mijn partner kan niet veel over nemen , eerst en vooral is ie vaak op zijn werk en dan erna doet ie wel wat boodschappen maar ja de rest van het huishouden en alles regelen is wel voor  mij. Partner is te verstrooid om al die papieren te doen. Ik was gister heel erg suïcidaal, wou gewoon stoppen maar ja dan met het laatste hoopje moed weer verder gedaan , ben wel dan vroeg naar bed gegaan niet naar tv gekeken en heb wel goed geslapen. Ik ga het proberen met die sulpiride indien nodig als ik weer eens sterk geagiteerd of zenuwachtig ben. Ik snap wel de dokter zijn keuze daar kalmeringsmiddelen na bepaalde duur me ook suïcidaal maken , ze beïnvloeden mijn stemming. Dus ja in april mag ik weer naar de psychiater en bij de GGZ sta ik nu op de vijftiende plaats op de wachtlijst zal nu ook niet lang meer duren . Ja Mabel ik maak het vooral mezelf moeilijk zoals je schrijft maar ik ben ook zo angstig voor alles. En dan na enige tijd zoveel stress wordt ik overspoeld en ga ik in crisis. Ja ik heb een hele goede huisarts die meeleeft, daar ben ik  dankbaar voor heb nu ook veranderd van psychiater en die lijkt me stukken beter. Ik heb besloten om zo weinig mogelijk nog buiten te komen enkel voor te wandelen en met zo weinig mogelijk mensen af te spreken want daar jaag ik  me ook in op. Omdat ik bij mensen altijd een masker moet opzetten. Ik krijg het niet meer voor elkaar. Ik heb wel mijn beste vriendin gebeld ja die is me heel dierbaar en bij haar kan ik mezelf zijn maar ze heeft het zo moeilijk en druk op haar werk. Ik ja denk zo vaak hoelang hou ik het nog vol? Bedankt voor jouw reactie lieve Mabel ik blijf verder schrijven dank je wel. Liefs C yranno

Hoi Cyranno, soms kan je je zo klote voelen en vraag je je af hoe lang nog zo verder.

Die rot zenuwen en angst putten je uit. Ik heb het nog niet gevraagd aan je maar waar komen de zenuwen en angst vandaan?

Zoals je weet ligt bij mij de hypochondrie ter grondslag waar door ik echt weg kan zakken en mezelf echt niet meer in de hand heb.

Wel fijn om te lezen dat je HA zo meeleeft en echt het beste met je voor heeft.

Ook fijn dat je vannacht goed geslapen hebt. Probeer positief te blijven en misschien moet je proberen juist wel iets te gaan doen vandaag,  anders dan huishouden en op de bank blijven zitten.

Ik ga zo ook weer een stukje schrijven bij mijn topic want ook ik voel me weer iets minder, blijft op en neer gaan, rotangst en zenuwen.

Probeer er wat van te maken en bedenk je, je bent niet alleen 

Gr. Jozef

Hallo Cyranno,
Helaas heel herkenbaar..Die kut depressie zuigt je helemaal leeg en iedere dag is overleven ipv leven. Iedere dag opstaan is al een hele opgave. Maar weet dat je toch weer overeind komt en laat het nu maar even gebeuren. Probeer een lange warme douche als het lukt of beloof jezelf dat je tussen de middag even mag gaan liggen. Huil, doe wat je kunt etc. etc. Ik leef oprecht met jou mee en weet waar je nu zit. Heb er zelf al meerdere malen gezeten en vertrouwen dat het ooit goedkomt is dan ook helemaal weg. Probeer kleine stapjes te maken. 
Sterkte

Hoi Cyranno, soms kan je je zo klote voelen en vraag je je af hoe lang nog zo verder.

Die rot zenuwen en angst putten je uit. Ik heb het nog niet gevraagd aan je maar waar komen de zenuwen en angst vandaan?

Zoals je weet ligt bij mij de hypochondrie ter grondslag waar door ik echt weg kan zakken en mezelf echt niet meer in de hand heb.

Wel fijn om te lezen dat je HA zo meeleeft en echt het beste met je voor heeft.

Ook fijn dat je vannacht goed geslapen hebt. Probeer positief te blijven en misschien moet je proberen juist wel iets te gaan doen vandaag,  anders dan huishouden en op de bank blijven zitten.

Ik ga zo ook weer een stukje schrijven bij mijn topic want ook ik voel me weer iets minder, blijft op en neer gaan, rotangst en zenuwen.

Probeer er wat van te maken en bedenk je, je bent niet alleen 

Gr. Jozef

Ach Jozef ik denk dat die zenuwen en angsten komen uit een verre tijd waar ik me als kind nooit veilig voelde thuis. Al de spanningen die er waren zijn toen al begonnen en ik heb een persoonlijkheidsstoornis gekregen toen het begonnen was in de adolescentie. Ook nooit echt hulp gehad toen ik dertig was kwam het tot een dieptepunt en dan is de molen van hulpverlening langzaam beginnen draaien. Maar ja die persoonlijkheidsproblematiek raak ik nooit echt kwijt , er blijven gevoelens van onveiligheid , sociale angsten en andere en veel nervositeit en stemmingswisselingen. Ook instabiliteit vandaag denk ik zus morgen denk ik anders altijd een probleem met identiteit . Het is nogal complex. Vandaag moet ik jammer genoeg weer wat huishouden doen want krijg morgen bezoek maar ik ga het rustig aan doen heb de hele namiddag tijd.
Ik snap je angst en hypochondrie want toen ik veel jonger was was ik echt bang van de dood. Nu niet meer maar angsten nemen alle energie weg. Ik ga je topic lezen bedankt voor jouw reactie groetjes C.

---

Hallo Cyranno,
Helaas heel herkenbaar..Die kut depressie zuigt je helemaal leeg en iedere dag is overleven ipv leven. Iedere dag opstaan is al een hele opgave. Maar weet dat je toch weer overeind komt en laat het nu maar even gebeuren. Probeer een lange warme douche als het lukt of beloof jezelf dat je tussen de middag even mag gaan liggen. Huil, doe wat je kunt etc. etc. Ik leef oprecht met jou mee en weet waar je nu zit. Heb er zelf al meerdere malen gezeten en vertrouwen dat het ooit goedkomt is dan ook helemaal weg. Probeer kleine stapjes te maken. 
Sterkte

Ja Liesbeth het is inderdaad overleven. Jammer genoeg is dat al heel lang gaande bij mij dat overleven. Begonnen in de adolescentie en nu nog last ben een vijftiger nu. Ja opstaan en je dan klaar maken douchen en zo vraagt veel energie. Het betert dan een beetje naar de namiddag toe. Ik heb ook een moeilijke periode want mijn pa is nog niet lang overleden op hoge leeftijd en dat komt er dan nog eens bovenop en alle administratieve rompslomp en zorgen ja het komt er allemaal bij. Huilen heb ik gister al veel gedaan lucht op maar vandaag voel ik me nog niet lekker maar ja ik ga eraan denken vooral kleine stapjes bedankt voor je reactie groetjes C.

Lieve Cyranno , 

Ik vind het naar dat je je zo ellendig voelt. 
Ik heb ook stemmingsproblemen,  onveiligheid uit de jeugd enzo en draag  daar de sporen van. Voel me  ook niet maar  ok in contacten . En het is niet fijn leven daarmee.   

Als mensen zoveel van je vergen is het goed om ze op afstand te houden. Stressbronnen wegnemen . Voor zover mogelijk. Misschien ook even 2 weken vrijwilligerswerk vrij?  Acute rust inbouwen. 

Je partner kan wellicht wel  iets erbij , mischien niet iets met administratie , maar n  simpel huishoud klusje  erbij kan vaak wel.  Misschien moet ie er even aan wennen.

Ga gerust elke avond vroeg naar bed. Als je het anders niet trekt is dat nodig. 


Hou je goed Cyranno , doe het zo rustig aan als mogelijk. 

Liefs

Lieve Cyranno, wat rot dat je je zo voelt. 
Zelf heb ik wel eens tijden dat ik niet weet wat te doen. Vrijwillig werk kan maken dat je je nuttig voelt en structuur en houvast bieden maar het kan ook allemaal teveel voelen. Dat alles stress geeft. Het moeten. Het door moeten gaan. En wat moet je dan? Niets doen voelt niet fijn en maar doorgaan lukt ook niet.. dat vind ik echt vreselijke momenten..

Wel fijn dat je bij je huisarts terecht kunt en als er weer even wat bij moet met medicatie dan is dat maar even niet anders.. Als het wat beter gaat kan het wel weer minder medicatie
Weet je waar de angst vandaan komt? Het kan ook zijn dat het te lastig is om er je vinger op te leggen. Dat heb ik soms ook, dan voel ik allemaal angst maar als ik me afvraag wat er nu zo erg is dan weet ik het niet,  en dan denk ik nu;  hallo angst, je mag er zijn. Laat me maar even angstig zijn en op een rustig tempo voorzichtig verder proberen gaan.
Zorgen om financieën kan ik me voorstellen als je weinig ruimte hebt financieël.

Je partner is toch een volwassene, is er een reden waarom hij niks voor zichzelf kan regelen? (handicap ofzo)  
Als een opname voor jou even noodzakelijk is dan is dat zo..   dan moet dat huishouden maar even zijn wat het is.. en het vrijwillig werk ook..
Hebben jullie daar ook sociale voorzieningen waar je terecht kunt met vragen over financieën ect? Dan kun je daar ook eens vragen of ze mee kunnen kijken.

Het blijft moeilijk allemaal, soms ook met hulp

Liefs  vanuit hier

Lieve Cyranno , 

Ik vind het naar dat je je zo ellendig voelt. 
Ik heb ook stemmingsproblemen,  onveiligheid uit de jeugd enzo en draag  daar de sporen van. Voel me  ook niet maar  ok in contacten . En het is niet fijn leven daarmee.   

Als mensen zoveel van je vergen is het goed om ze op afstand te houden. Stressbronnen wegnemen . Voor zover mogelijk. Misschien ook even 2 weken vrijwilligerswerk vrij?  Acute rust inbouwen. 

Je partner kan wellicht wel  iets erbij , mischien niet iets met administratie , maar n  simpel huishoud klusje  erbij kan vaak wel.  Misschien moet ie er even aan wennen.

Ga gerust elke avond vroeg naar bed. Als je het anders niet trekt is dat nodig. 


Hou je goed Cyranno , doe het zo rustig aan als mogelijk. 

Liefs

hoi mabel , bedankt voor jouw medeleven. Mijn stemming blijft nog zo wat hangen ik voel me nog niet denderend. Maar ben al de hele tijd vroeg naar bed geweest en geen tv. Gister had ik nog bezoek maar is meegevallen maar deze week ga ik me echt afzonderen voor wat te herbronnen. Mijn vriend gaat dit weekend weg dus kan ik ook eens helemaal alleen tot rust komen. Jij herkent ook de stemmingsproblemen en ze hebben echt gelijklopende oorzaak als ik dit lees. Ja contacten zijn echt moeilijk voor mij ik ben wel sociaal aangelegd praat makkelijk maar voel me niet veilig en heb altijd stress bij contacten zodat ik ze nu een beetje ga schuwen. Zoals je zegt ik ga de stress bronnen wegnemen , maar ja mijn vrijwilligerswerk kan ik niet zo maar stoppen ik ben al eens lange tijd afwezig geweest. Maar ja als t niet meer voldoet kan ik altijd stoppen maar ja ik doe het ergens wel graag maar ja t vraagt ook veel energie zoals alles. Ja mijn partner is al wel veel weg naar zijn werk maar hij doet al vaak boodschappen maar in huis ja... T is ook normaal ik het meeste doe thuis omdat ik niet ga werken maar ik ben vaak ook niet zo goed en heb vaak weinig energie. Het is ook moeilijk met alle regelingen na het overlijden van pa en de triggers naar mijn verleden. Dank je mabel voor jouw reactie groetjes

---

Lieve Cyranno, wat rot dat je je zo voelt. 
Zelf heb ik wel eens tijden dat ik niet weet wat te doen. Vrijwillig werk kan maken dat je je nuttig voelt en structuur en houvast bieden maar het kan ook allemaal teveel voelen. Dat alles stress geeft. Het moeten. Het door moeten gaan. En wat moet je dan? Niets doen voelt niet fijn en maar doorgaan lukt ook niet.. dat vind ik echt vreselijke momenten..

Wel fijn dat je bij je huisarts terecht kunt en als er weer even wat bij moet met medicatie dan is dat maar even niet anders.. Als het wat beter gaat kan het wel weer minder medicatie
Weet je waar de angst vandaan komt? Het kan ook zijn dat het te lastig is om er je vinger op te leggen. Dat heb ik soms ook, dan voel ik allemaal angst maar als ik me afvraag wat er nu zo erg is dan weet ik het niet,  en dan denk ik nu;  hallo angst, je mag er zijn. Laat me maar even angstig zijn en op een rustig tempo voorzichtig verder proberen gaan.
Zorgen om financieën kan ik me voorstellen als je weinig ruimte hebt financieël.

Je partner is toch een volwassene, is er een reden waarom hij niks voor zichzelf kan regelen? (handicap ofzo)  
Als een opname voor jou even noodzakelijk is dan is dat zo..   dan moet dat huishouden maar even zijn wat het is.. en het vrijwillig werk ook..
Hebben jullie daar ook sociale voorzieningen waar je terecht kunt met vragen over financieën ect? Dan kun je daar ook eens vragen of ze mee kunnen kijken.

Het blijft moeilijk allemaal, soms ook met hulp

Liefs  vanuit hier

hoi lieve Joy, ja ik voel me niet zo goed momenteel. Na het overlijden van pa de regelingen na zijn overlijden , het triggeren naar mijn verleden die heel chaotisch was en ja het is gewoon moeilijk. Mijn stemming blijft zowat hangen op triestheid. Maar zoals je zegt het moeten door gaan , ja dat is heel moeilijk. Elke dag gaat de zon op en moeten we terug ergens functioneren en ik wil eigenlijk niet meer... Ja de huisarts is echt een lieve vrouw en de nieuwe psychiater zal ook beter meevallen. Ja ik ga mijn medicatie nemen indien nodig , het is nog een extra enkel indien nodig. Die angsten zijn vooral sociale angsten het zich onveilig voelen in contacten , en ook ik voel me een uitzondering door mijn verleden , ik voel me anders dan anderen en dat geeft veel stress. Ja er is momenteel  weinig ruimte voor financiën en alles moet betaald worden dat geeft ook angst. We leven zuinig maar ja er moet nu eenmaal veel worden betaald en alles is ontzettend duur geworden met de inflatie. Mijn vriend ja wij  vermoeden een vorm van autisme maar dat is indertijd niet vastgelegd geworden men keek daar vroeger wel niet echt naar om. Hij heeft het ook moeilijk in de privé te gaan werken dus werkt hij in sociaal restaurant.
Ik kan wel ergens terecht voor bepaalde dingen maar ja ik regel alles zelf en ben ook stipt in betalingen maar niettemin weegt dat soms door. Ja het blijft moeilijk ik wil er eigenlijk niet meer zijn maar ja wordt wel elke dag wakker en ja kan toch ook zomaar niet vertrekken?? Groetjes en bedankt C.