Hoi, 

Door vele achter elkaar opvolgende gebeurtenissen en dreigementen zit ik er helemaal doorheen. Het is nu al een jaar aan de gang. Mijn leven is daardoor compleet omgedraaid van heel fijn super productief en actief, naar niets meer Daarvan kunnen voelen slecht slapen amper eten en  continue de gedachtes van het zal nooit meer stoppen. Ik kan hier echt niet mee omgaan. En praten zoveel gedaan ook met behandelaars op mentaal gebied. het enige waardoor ik nog besta want zo voelt het. Is mijn lieve kindje die zoveel van me houd en andersom. Maar alles is anders. Kan dingen niet aanzien die harstikke normaal horen te zijn. Niemand voelt wat ik voel om mij heen, ze zeggen allemaal ik snap je ik snap je maar dat is niet zo. heel mijn sociale kring is gekrompen van tientallen naar 2 mensen die zich nog om me bekommeren. Maar niks helpt mij uit deze spiraal van negatieve gedachte te halen. Ik zie geen uitweg en voelt alsof ik gedoemd ben... dat dit het was en ben net 34jr. Zat vol ambitie en runde een eigen zaak wat super goed ging. Alles ligt op zijn gat. Wat kan ik toch doen voel me nergens meer veilig en iedereen lijkt een vijand te kunnen zijn. Geniet nergens meer van. Ppfff zou willen dat het stopt niets liever??. Gr

Hoi k, klinkt  als PTSS .
Neem dat serieus, en zoek professionele hulp, - op dat gebied. Verdiep je erin.

Sterkte

Sterkte

sterkte

Je kunt niet meer dan je kunt, wat anderen ook zeggen. En je kindje weet dat je van hem/haar houdt. Is zijn/haar andere ouder nog in beeld en heeft die compassie met je? Wat kunnen je twee vrienden doen voor je die wél gebleven zijn?
En tot slot: op een dag zal er rust zijn. Ook voor jou. Je bent sterk dat je hier doorheen gaat!

Hoi K, 

Misschien wil je vertellen wat er gebeurd is met je?

Groetjes