Feline, ik moest ook even lachen om je opmerking dat het fijn is om 'legaal' te kunnen gillen en schreeuwen.

Herkenning met het daten..  Ik heb er op het moment ook NUL behoefte aan.. En vooral als het alleen maar leuk moet zijn, lusten en geen lasten. 

Wel fijn dat het nu ff beter gaat, even een beetje rustiger vaarwater zoiets?

Fijn dat je stemming weer is omgeslagen . 
Blijft toch  bijzonder die bipolariteit!  (Voor mij dan ). 
Geniet ervan !

Gtoet

Dank jullie wel. Ik denk dat mijn depressies ook sterk samen hangen met eenzaamheid. 

Ik vind mensen om mij heen prettig, maar vooral als ik er niet per se interactie mee hoef te hebben. Bij het theater kun je soms je eigen hoekje opzoeken en je rust pakken en dat vindt niemand raar. 
Eigenlijk is het niets voor mij om zoveel alleen thuis te zijn maar ik heb verder niet echt een club waar ik bij hoor of een plek waar ik graag kom op het moment.

Ik zie enorm op tegen volgende week. Vader naar het ziekenhuis en we weten nog niet zo goed hoe hij gaat herstellen. En ik weer veel alleen thuis. 

Pfff… Nouja dit gevoel mag er wel even zijn en dan zet ik vanavond de knop wel om.

Duidelijk Feline,

dan is het dus heel belangrijk bij voor jou om ergens betrokken bij te zijn. Of dat nou een theatergroep ,dagbesteding , werk , familie, kerk , sport is,  of de hele week en van alles  wat.

Groetjes

Ja klopt. Lange tijd heb ik bij de jeugdraad van de kerk gehoord. En ik dacht eigenlijk dat na het stoppen met mijn taken ik er nog wel ‘bij hoorde’ en ik zat ook nog in de appgroep. 
Alleen in het najaar dacht ik even langs te komen voor de gezelligheid maar dat bleek niet de bedoeling te zijn en toen heb ik besloten ook uit de appgroep te gaan maar het moet nog steeds wennen. Was sinds 2006 betrokken. 

Ik zag een stukje van ‘niet normaal vies’ op tv. Een jongeman die het thuis niet meer netjes kreeg. Het was alsof ik even een spiegel voorgehouden kreeg van de afgelopen jaren. Het lijkt of ik de afgelopen maanden ook in een soort droom gezeten heb. Ook met iets meer alcohol dan goed voor me is. Dan vind ik die roes zo fijn. 

Na de musical lekker uitrusten en dan proberen wat meer in beweging te komen/blijven.

Nog een optreden. Ik vind vooral de uren voorafgaand aan het optreden lastig. Verkleden, make up, zenderen. We zijn heel veel tijd aan het wachten en sommigen worden daar heel druk van en ik kan daar niet zo goed tegen. Ben niet de enige, er zijn nog twee mensen die de drukte een beetje problemen te mijden. 

En ik heb veel last van mijn darmen vandaag. Ik eet niet zo gezond en regelmatig. Gisteren voor het slapen gaan wat snoep genomen omdat ik nog trek had maar dat is ook niet goed gevallen. 

Verder wel blij dat ik dit kan en mag doen hoor. En ik hoor net dat er ook een andere wc is ipv de gezamenlijke dus dat stelt mij gerust.

Het zit er op. Ben nu vooral moe. 

Een van de jonge meiden is een stralende verschijning met een heel open gezicht en ze lacht altijd. Maar vanavond bij het omkleden zag ik dat ze littekens van automutilatie op haar armen had. Zo kan er zomaar van alles aan de hand zijn wat je niet meteen ziet. 

Het zag eruit alsof het al een hele tijd geleden was en ze leek er zelf niet echt mee bezig te zijn. Maar het raakte me wel.

---

Het was ook een beetje raar. De laatste week kwamen er allemaal vrienden en familie van 1 persoon helpen maar daardoor voelde het ook als een soort kliek waar ik niet helemaal bij hoorde. 

Veel mensen zaten ook al bij een andere club en nu gaan er nog meer mensen bij die andere club en zo leek de rest er een beetje bij te bungelen opeens. 

Ineens leek iedereen familie van elkaar behalve een paar mensen. Best apart. Zo zie je dat na zo’n optreden opeens alles verschuift omdat je verder niets meer met elkaar te maken hebt. 

Lijkt me voor die mensen van die ene familie ook wel lastig als altijd alles om die musicals draait. Dat je allemaal iets moet met licht/geluid/decor of je MOET zingen. Maar zo gaat dat wel in sommige families.

Het is toch wel een opluchting dat het klaar is. Er kleefde toch nog altijd iets van Corona aan. Altijd benadrukken dat we door Corona minder tijd hadden en ik had nog altijd dat gevoel van de eerste paar repetities waar ik me zo verloren voelde. Maar mijn weken waren zo leeg dat ik me er toch maar aan vast geklampt heb. 

Ik kan nu weer een beetje mezelf zijn. Het was best een rare groep eigenlijk. 

Nu best veel tijd en ik hoop dat ik het een beetje leuk kan maken en houden voor mezelf. Niet weer in een gat vallen. 

Mijn vaders operatie is iig goed gegaan en hij mocht ook sneller naar huis dan gedacht. 

Ik ga proberen alles beetje bij te lezen komende dagen. Had daar niet echt de concentratie voor.

Mwah ik val wel een beetje in een gat en ik mis de groep best wel. 

Pfff waarom is het zo moeilijk om contacten te vinden in de buurt die blijven? Zonder dat het opeens heel ingewikkeld wordt…

Feline, 

Heb je wel n idee wat de mogelijkheden in de buurt zijn ?

Groetjes