Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief


(Dit bericht is het laatst bewerkt op 01-03-2017, 22:32 door Gietje117.)

Vandaag kleedje gaan zoeken voor het huwelijk van mijn broer. Twee vriendinnen meegenomen. Een heel fijne dag, maar wat een domper sinds ik thuis ben. Hoe moet ik die dag in godsnaam doorkomen zonder vriend, tussen al dat liefdesgeluk... Ik weet het echt niet. En toen ik vanavond thuis kwam. Niemand om het kleed aan te tonen. Geen eerlijke mening, geen hongerige blikken Wink. Ik mis het zo erg... Ben straks 9 maanden alleen, maar in mijn hoofd ben ik helemaal nog geen vrijgezel. Weet niet of ik dat ooit zal geraken, of toch zeker niet in de eerste maanden, jaren... Wat zou ik het fantastisch vinden dat hij me laat weten: dit is de grootste vergissing in mijn leven...

Ah, en inderdaad POSITIVA: NIET weggaan!!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Hoi allemaal!
Hier op zich weinig nieuws te vertellen. Mijn goede humeur en positieve instelling zijn weer wat weggezakt, waar ik gigantisch van baal. Op zich ben ik volgens mij nog steeds wel redelijk bezig. Leren voor het tentamen ligt op schema, ik ben volop aan het solliciteren (nog steeds geen baan helaas) en sporten pak ik ook weer een beetje op.

Heb afgelopen week mijn zusje van 16 verteld wat er met mij is gebeurd door mijn biologische vader. Zij is nu op het moment dat ze met jongens aan het daten is en ook verder wil, en ik wilde haar gewoon zeggen dat zij ten alle tijden de keuze heeft wat ze wel en niet wilt doen.
Ze wist al wel van de "ruzie" af, maar niet waarom nou precies. Ik hoop gewoon dat ze het zich niet aantrekt, want die man heeft verder niks met haar te maken.

@Positiva, niet weggaan hoor. Volgens mij kunnen hier een hoop mensen jouw kennis en positieve instelling goed gebruiken. Ik snap ook best wat je bedoelt met dat je niks te melden hebt, maar je draagt echt ontzettend veel bij hier!!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Leuke tip van de Escape room Positiva!

Ik ben het eens met de anderen, ik vrees dat het eerder méér dan minder frustratie zal opleveren. Ik zou ook een brief schrijven en die misschien daarna in brand steken ofzo. Als symbool om het af te sluiten. Weet hij zelf wat hij ermee hoopt te bereiken?
Politie zou ik zeker niet bellen! Dat lijkt juist of je uit bent op een vechtpartij!
Hopelijk kan hij op een andere manier tot 'afsluiting' voor zichzelf komen dan met dit plan dat hij nu - op zich begrijpelijk - opgevat heeft.
Ik vraag me ook af hoe dichtbij/veraf die persoon staat. Als het familie is bijv zou hij kunnen overwegen om een gesprek met diegene voor te stellen. Dat lijkt me beter dan iemand aan de deur te 'overvallen'. Als hij een gesprek voor ogen heeft dan moet die ander zich daarop ook kunnen voorbereiden. Maar de kans op zo'n gesprek lijkt me niet zo groot...
Ik ben benieuwd wat je partner gaat beslissen..Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Even bericht van mij...ik heb mn handen en hoofd natuurlijk vol aan zorgen rondom mn moeder (nu in ziekenhuis voor 1ste chemo) maar wil ff kort zeggen dat het hartstikke goed gaat met mn vriend en mij samen!! Hij is zo lief voor me! En gisteren is hij ook 'even' meegegaan naar bezoekuur in ziekenhuis; dat is 4 uur op en neer rijden voor ons en vootal voor hem een hele kluif! Maar hij ging wél met me mee en dat betekent veel voor me.

Hij zegt dat het beter met hem gaat maar hij weet niet of dat door medicijnen komt of dat bijv ook beter weer meespeelt  (hij is een echt buitenmens). Hoe dan ook: hij benoemt steeds duidelijker dat het beter gaat. Maar dat betekent niet dat de klachten over zijn. Dat is moeilijk te bevatten; de spanningsklachten, moeheid, overprikkeling, nachtmerries etc, het is er allemaal (afwisselend) nog maar toch gaat het beter. En hij benoemt zelf dus ook de stijgende lijn; dat is misschien nog wel meest veelzeggend.

Vd week was hij bij mij (doordeweeks dus kids ook gewoon thuis). Al eind van de middag dus ook mee eten etc. Het was gewoon hartstikke gezellig vond ik. Ik ervaarde helemaal geen stress omdat hij gewoon merkbaar relaxed was, leuk met de kids. Dat zei ik hem later ook en hij vond het ook gezellig. Maar, zei hij, er waren wel momenten dat hij het moeilijk had. Bijv als kids ff bekvechten of eentje zat te mokken. Dan moet hij zich inhouden om niet uit zn vel te springen zei hij, dat kan hij slecht hebben. Ik heb er niks van gemerkt maar het zal wel. Hij begon daarna te zeggen dat hij het idd gezellig vindt om bij mij en kids te zijn maar dat hij ook graag alleen is. Ik zei dat we dat wel weten en hij vroeg 'ja dat is waar, zal ik dat bandje even uitzetten dan maar?' Ja doe maar zei ik, we hadden het immers over positieve dingen. En hij voegde er nog aan toe dat het gewoon vertrouwd en relaxed is om hier te zijn. Wauw wat maakte die opmerking me gelukkig!!!  En nog steeds!

Vannacht bij hem geslapen en in elkaars armen ingeslapen. Telkens als hij even wakker werd vannacht kroop hij weer tegen me aan en gaf hij me kusjes op mijn rug. Oké hij zegt het dan (nog) niet maar dat voelt wel echt als houden van!

Oh ja van de week ook gebaarde hij van de bank af of ik bij hem kwam, hij wilde gewoon even knuffelen. Gewoon?! Nou niks gewoons meer aan. Dat is zooo lang niet gebeurd! Al tijden knuffelt hij me wel maar me vragen om zomaar bij hem te komen knuffelen, dat is echt weer nieuw. En later kwam hij me zelfs - tijdens voetbal op tv - achterna de trap op om me even een knuffel te geven (omday ik vervelend appje van ex had gekregen, niet echt iets bijzonders eigenlijk). 

Allemaal wauw-momenten dus!! En die kan ik goed gebruiken. Ik voel me gesteund in deze moeilijke tijd door mn vriend en dat is al meer dan ik had durven hopen. Maar daar bovenop zie ik zoveel groei van hem in onze relatie; weet niet precies hoe ik het moet zeggen maar jullie begrijpen me wel.
Ik wilde het graag met jullie delen, ik hoop dat de groei verder voortzet en dat hij ook echt van bepaalde klachten afkomt en meer kan gaan doen maar de afgelopen 6 maanden zijn in feite een rechtstijgende lijn geweest al! Hoewel hij zijn klachten dus niet als stabiel ervaart. Moeilijk uit te leggen eigenlijk maar ik zeg dat dat er wel bij omdat het natuurlijk niet ineens allemaal goed is.
Ik ben zo blij met nu...en ik hoop op nog meer. Nog meer terrein terug veroveren van de depressie die ons zoveel afgenomen heeft.Register or login to view the content
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
20-06-2024, 23:58
Laatste bericht: pimgr00
19-06-2024, 23:00
Laatste bericht: Wannabejulia
  Rollercoaster in mijn hoofd Started by Skims
2 Replies - 233 Views
18-05-2024, 08:52
Laatste bericht: Skims
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 398 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 2,231 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)