Ik heb elke dag nog last van angst en spanning voor van alle redenen soms ook gewoon niet nodig maar ja. Deze morgen een aankoop gedaan voor in huishouden , ik was zo nerveus toen ik ermee thuis kwam doordat ik de uitleg er niet van verstond op de gebruiksaanwijzing , wel ja ik ben voor van alles in stress. Ik kan ook nog wel duizenden dingen opnoemen waarover ik nerveus kan zijn , en als ik dan verschillende dagen opgejaagd ben wel dan word ik op zijn beurt depressief. Het wordt precies zwaarder met ouder worden nog ook , ik word zo angstig en kan niet zo goed genieten van dingen doordat de angst in de weg zit. Ben gewoon super angstig en nerveus... IK mag ook geen kalmeringsmiddelen innemen wordt gewoon niet voorgeschreven vanwege de reden verslavingsgevoeligheid. Vroeger dronk ik dan wel eens een glas om kalmer te komen maar sinds enkele jaren drink ik niks meer. Maar die situatie is eigenlijk moeilijk vol te houden , de dagelijkse angsten en nervositeit zonder een kalmeer middel. Dokters houden zich vast aan hun principe , benzo s worden soms een verslaving. Maar ik weet niet hoe ik die angst en spanning moet aanpakken , het jaar begint weeral angstig groetjes C.

Hoi Cyranno,

IK post nooit vaak op dit forum maar ik herken je verhaal en moest toch even reageren Ik zit op dit moment met vakantie thuis tot 8 januari en dan heb ik er drie weken op zitten. Voor mij is de kerst en oud en nieuw een hel en haalt trauma omhoog door mijn verleden, ieder jaar weer. Door mijn Autisme, gegeneraliseerde angststoornis, piekerstoornis geeft dit problemen. Na mijn Zware Depressie nu 4 jaar geleden heb ik een jas uitgedaan en ben nog iedere dag met mijzelf bezig om te zorgen dat ik niet terugval. Het is hard werken maar ik weet gewoon wanneer ik weer te ver ben gegaan als ik weer meer Angsten en depressieve momenten krijg. Het belangrijkste is dat mensen in je omgeving je ook feedback geven als ze in de gaten krijgen dat het weer even niet goed met je gaat. Werk, Familie en vrienden. Hoop dat jij ook mensen in je leven hebt die je deze signalen kunnen geven en je daarbij kunnen ondersteunen. Meestal is het voor mij dan weer tijd om even een stapje terug te doen. Dat stapje teug is dan weer even helemaal niks. Geen verplichtingen, rust en toch ook een beetje regelmaat blijven behouden. Weer tot jezelf komen en voelen. Angst mag er wezen en accepteer dat. Als je ze accepteert ga je er beter mee om en bepaalt het in een minder mate je gemoedstoestand. Wat voor mij ook belangrijk is is om even terug te gaan voor mijzelf en te bekijken wat is er gebeurt waardoor ik weer meer Angsten en Depressieve gevoelens heb gekregen. Jezelf een spiegel voor houden en zeggen: Potverdorie, je bent weer te ver gegaan en is weer een leermoment en daar kan ik dan de volgende keer ook rekening mee houden. Ik merk het ook net zo als jij. Dingen zoals lezen, luisteren, onthouden enz gaat moeilijk omdat je weer even een grens bereikt heb en dat geeft weer meer en heftige Angsten en daardoor weer depressieve gevoelens. Meestal merk ik het ook aan mijn slapen. Gelukkig heb ik een lieve partner die aangeeft: Joh! Je bent weer erg onrustig tijdens het slapen en je bent ook aan het knarsetanden in je slaap word het weer eens niet even tijd dat je een stapje terug doet en ben je soms te druk op je werk?. Hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal. Zorg goed voor jezelf en probeer ontspanning te zoeken hoe moeilijk het soms ook is Waar ik rustig en ontspannen van kan worden is lekker in je eentje een LPtje opzetten en lekker in de bubbel van de muziek te zitten en proberen de muziek te voelen.

Ja met een kalmer gemoed werkt alles beter! Informatieverwerking ook. etcetera. 

Ik denk dat 99% van alle stress compleet overbodig is, je voorkomt er niets mee of zo . . 

Maar ja,  ga dat maar eens tegen je brein zeggen, als de boel veel te scherp staat afgesteld, krijg je toch echt stress en angst . 

De een gaat sporten, de ander gaat mediteren. Ik luister naar Jazz muziekjes, doe soms dingen niet/ soms dingen met angst wel - dan valt het weer mee en soms ook weer niet.  Als het nodig is werk ik met halve oxazepammen. 

Nou mocht er nog eens iemand iets weten wat echt goed helpt, dat lees ik het graag.  Maar ik heb het nog niet ontdekt. 

Sterkte allen !

Wat vervelend dat je je zo voelt Cyranno. 
Soms lijkt het geen duidelijke oorzaak maar voel je je gewoon zo. Heb jij dat ook zo? 
Voor mij voelt dat soms wel. Is er iets wat je helpt om wat rustiger te raken? Een beetje wandelen buiten (zolang je niet wegwaaid nu haha)  of meditatie muziek
Ik voel me ook weer heel gestresst, bijna opgejaagd wild. M'n spijkermatje er weer bij gehaald.. 
Nu ben ik er niet angstig bij op het moment, wel gefrustreerd.
Het kost ook veel energie. 'Wired and tired' noemen ze dat in het Engels, opgejaagd en moe tegelijk.
Ik herken het dat je dan op een gegeven moment er depressief van word, moedeloos van je zo voelen.
Echt vervelend dat je je zo angstig voelt Cyranno

Je schrijft de huisarts wil geen kalmering voorschrijven
Maar je had wel andere medicatie dacht ik.. AD en/of AP
Die zouden ook angstdempend moeten zijn naar mijn weten. Bij AD zou het soms juist wel een 'opgefokt' gevoel kunnen geven. (AP weet ik minder over) 
Misschien kun je overleggen om de dosis wat te veranderen? 

Sterkte lieve Cyranno

Joy , wat doe je dan op die spijkermat,  hoe werkt dat dan? Ben benieuwd. 

Ik heb ook nog zo'n ding achter de bank liggen, ik weet niet zo goed wat ik ermee moet eigenlijk! Ooit s op gaan liggen,  maar dan? 

Groetjes

Je hoeft er ook eigenlijk alleen maar op te liggen. Of staan als je het fijn vind aan je voeten. Blote voeten is mij nog wat te heftig soms haha 
Ik vind dat je het kan vergelijken met acupunctuur icm massage. Het zou goed zijn voor o.a. doorbloeding, betere slaap, ontspanning.
Bij mij zat er ook een nekkussen bij en in de beschrijving staat aangeraden het op te bouwen van 2 tot 5 min. naar ong. 20 min. 
Soms zet ik dan zo'n meditatie aan maar als het iets met teveel positieve affirmaties enzo is trek ik dat juist niet..
Gewoon met wat instructies om diep in en uit te ademen. Beetje diep zuchten.
En het gevoel van het matje of kussen aan m'n lijf is dan eigenlijk afleiding

Hoi Cyranno,

IK post nooit vaak op dit forum maar ik herken je verhaal en moest toch even reageren Ik zit op dit moment met vakantie thuis tot 8 januari en dan heb ik er drie weken op zitten. Voor mij is de kerst en oud en nieuw een hel en haalt trauma omhoog door mijn verleden, ieder jaar weer. Door mijn Autisme, gegeneraliseerde angststoornis, piekerstoornis geeft dit problemen. Na mijn Zware Depressie nu 4 jaar geleden heb ik een jas uitgedaan en ben nog iedere dag met mijzelf bezig om te zorgen dat ik niet terugval. Het is hard werken maar ik weet gewoon wanneer ik weer te ver ben gegaan als ik weer meer Angsten en depressieve momenten krijg. Het belangrijkste is dat mensen in je omgeving je ook feedback geven als ze in de gaten krijgen dat het weer even niet goed met je gaat. Werk, Familie en vrienden. Hoop dat jij ook mensen in je leven hebt die je deze signalen kunnen geven en je daarbij kunnen ondersteunen. Meestal is het voor mij dan weer tijd om even een stapje terug te doen. Dat stapje teug is dan weer even helemaal niks. Geen verplichtingen, rust en toch ook een beetje regelmaat blijven behouden. Weer tot jezelf komen en voelen. Angst mag er wezen en accepteer dat. Als je ze accepteert ga je er beter mee om en bepaalt het in een minder mate je gemoedstoestand. Wat voor mij ook belangrijk is is om even terug te gaan voor mijzelf en te bekijken wat is er gebeurt waardoor ik weer meer Angsten en Depressieve gevoelens heb gekregen. Jezelf een spiegel voor houden en zeggen: Potverdorie, je bent weer te ver gegaan en is weer een leermoment en daar kan ik dan de volgende keer ook rekening mee houden. Ik merk het ook net zo als jij. Dingen zoals lezen, luisteren, onthouden enz gaat moeilijk omdat je weer even een grens bereikt heb en dat geeft weer meer en heftige Angsten en daardoor weer depressieve gevoelens. Meestal merk ik het ook aan mijn slapen. Gelukkig heb ik een lieve partner die aangeeft: Joh! Je bent weer erg onrustig tijdens het slapen en je bent ook aan het knarsetanden in je slaap word het weer eens niet even tijd dat je een stapje terug doet en ben je soms te druk op je werk?. Hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal. Zorg goed voor jezelf en probeer ontspanning te zoeken hoe moeilijk het soms ook is Waar ik rustig en ontspannen van kan worden is lekker in je eentje een LPtje opzetten en lekker in de bubbel van de muziek te zitten en proberen de muziek te voelen.

Hoi Appie, wat goed dat je dit hebt gepost op dit forum! Ja kerst en nieuw  is dat ook een moeilijke periode en het haalt ook trauma naar boven bij mij in mijn geval familietrauma en juist dan moet ik de familie meer ontmoeten op deze dagen is voor mij heel moeilijk dus ook voor jou... Het is heel hard werken te herstellen van depressie en aan jezelf werken klopt. Bij mij zijn de problemen begonnen in de adolescentie en ben nu halverwege de 50 dus het was mijn hele leven een gevecht , ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee als ik eerlijk mag zijn. Mensen in mijn omgeving snappen het niet , van mijn familie werd ik vaak veroordeeld voor mijn gedrag , ik had gedragsproblemen soms door mijn borderline problematiek. En van depressie hebben ze ook geen kaas gegeten dus van mijn omgeving nul steun wel veroordeling. Ik heb het gevoel ik maar heel normaal moest doen voor hen. Dat zit diep en ik moet er maar mee dealen. Ik ben nu wel gestabiliseerd maar heb nog wel veel last van depressie en angsten en nervositeit. Het klopt dat het eigenlijk een grote leerschool is en we groeien door het hele proces. Maar ik lees dat je een fijne omgeving hebt en een lieve partner die het ook opmerkt hoe dankbaar mag je daar voor  zijn! Ja ik wandel wel vaak voor de stress maar door dit regenweer en veel wind is me dat de laatste tijd niet echt gelukt en muziek is ook een grote hulp. Maar ja zoals ik zeg ik ben er eigenlijk klaar mee met al die gevoelens maar ja we hebben niet veel keus... Dank je appie voor dit mooie bericht ik hoop meer van jou te kunnen lezen groetjes Cyranno

---

Hoi lieve Mabel en Joy , ja wat helpt??? Ik ga vaak wandelen maar ik moet dan ook in de juiste stemming zijn anders heb ik soms het gevoel te moeten huilen op straat en dat gaat toch ook niet he? Maar de laatste tijd was er veel regen en wind. Vandaag is het koud maar ik ga toch een wandeling doen. Is nu een tijdje geleden. Ik voel dat ik daar veel goed van heb ook lichamelijk , ik heb nl overgewicht en de beweging doet me veel deugd , ik wandel dan toch een uur een anderhalf uur. Verder helpt muziek me wel enorm. Ik heb muziek voor elke stemming die ik graag beluister. Maar ja de kerst en nieuw halen veel trauma en onverwerkte gevoelens naar boven , juist omdat ik dan meer familie zie en ik heb het eigenlijk  gehad met familie , ze vragen ook nooit hoe het nou echt met me gaat? Nooit en ik moet maar normaal doen want vroeger werd ik juist vaak veroordeeld voor mijn ziekte. Vandaar ik toch een manier moet vinden om met hen om te gaan bah ja zou het liefste niet meer met hen omgaan maar ja dat zal dan ook veel drama meebrengen heb ik geen zin in . Wat goed van je spijker mat Joy , je hebt ook weer meer last komt het door die dagen van kerst en nieuw? Hoe is het met jouw meneer ook? Ik hoop het was een beetje fijn voor jou. Ik heb het eigenlijk een beetje gehad met die psychische problemen ik heb al mijn moed samen  geraapt en een nieuwe psychologe gebeld. Er is geen wachtlijst en er is ook geen patiëntenstop dus ik  heb geluk deze keer. Ze gaat me opbellen na het weekend dus morgen of overmorgen. Ik wil verder werken met haar aan mijn levensmoeheid en mijn gedachten aan de dood en de omgang met die familie of juist minder omgang. Dus ja ik kan eigenlijk geen kant op ik moet verder voor mijn partner en ik heb het eigenlijk gehad met het leven maar misschien met haar hulp van de psychologe wordt het allemaal wat lichter. Met de GGZ werd het niks want het was een hele starre psycholoog en ik kon er eigenlijk mijn verhaal helemaal niet kwijt. Had de indruk dat ie me nooit zou begrijpen. Ik kan beginnen met twee maal per maand dan is het financieel ook haalbaar. Lieve Joy ik hoop dat je je gauw ook beter voelt en gebruik maar veel je mat ... Groetjes Cyranno

Ach , 

Het is ook heel vervelend allemaal. Hoop dat de nieuwe psycholoog er wat  mee kan helpen . En het is ook nare sleur om zo door het leven te moeten. 

Ik vind het heel knap dat je zulke stukken gaat wandelen.  Mediteren op n spijkermat ook overigens. 

Zelf moet ik me weer wat naar de wereld toe gaan bewegen. Ben maar begonnen om elke dag s een stukje door de buurt te lopen. 

Na al het ziekzijn ben ik weer meer in mn kluizenaarschap  geduikeld , kost me moeite er weer wat uit te weer uit te komen .  Tja, dat gaat weer stress geven , uiteraard. Ik kijk  er niet naar uit . 


Lieve groet!

Cyranno, fijn dat je bij een andere psych terecht kunt. Hopelijk ga je nu wel een klik hebben en mag je verhaal er zijn en je gevoel. 
Zo lang al rondlopen met psychische problemen zal ook heel zwaar zijn.  
Goed om te lezen dat je dan wel nog gaat wandelen.
Ik kan soms naar een stukje natuur wandelen waar niet veel mensen komen en heb daar ook eens zitten huilen hoor. In dat opzicht kan ik dan wel weer een attitude opzetten dat het me niet altijd boeit wat mensen dan denken.. je weet m'n leven niet, denk ik dan.. en in dit stukje mini bos mag ik best zitten huilen, niet verboden (: 

Mabel, fijn dat je je in ieder geval wat beter voelt.
Je weer terug in de sociale wereld gooien zal vast idd stress geven. 
Die berghut dat kan anders altijd nog..  hihi

heb antwoord gehad van psychologe maar ze stuurt me gelijk al weer door naar collega s en dat is in een andere gemeente en weer moeilijker bereikbaar want ik rijd niet in de wagen. Ik kan het allemaal niet meer opbrengen , ver gaan om een beetje hulp te krijgen , ik ga het maar laten zoals het is. Ik heb gewoon veel moeilijke dagen maar meer met depressie en stress en angst irrationeel. Angst die er helemaal niet zou moeten zijn. Maar ook met ouder worden moeilijker en moeilijker om psychische problemen te dragen. Ik heb mijn best gedaan , zocht hulp bij GGZ maar het is niet gelukt. Nu zou ik weer helemaal naar andere gemeente met openbaar vervoer moeten. IK kan het niet meer. Heb al heel mijn leven gezocht naar gepaste hulp maar ofwel klikt het niet ofwel sturen ze me gelijk door. Bah hoe moeilijk allemaal als ik het niet goed kan bereiken zal ik het ook niet volhouden en heb er eigenlijk geen zin meer in. Ook steeds je verhaal maar moeten overdoen en alles gaan vertellen van vooraf aan neen het gaat niet meer. Ik doe verder zoals ik nu bezig ben, stabiel maar depressief en gestresst. Dat is misschien mijn lot bah zal het maar moeten aanvaarden groetjes C.