Ach Cyranno, 

Het is ook altijd wat hè , en je moet het ook maar op kunnen brengen, en van tevoren weet je vaak niet of het überhaupt zoden  aan de dijk gaat zetten. Heen en weer gereis is weer n drempel waar je niet om verlegen zit. 

Je bent misschien al geholpen met iemand in de buurt hebben waar je kan praten, die luistert , iets laagdrempeligs. Niet eens perse  ggz , of n therapeut. 
Dat je wat spanning kwijt kan op gezette tijden. . 

Sociaal maatschappelijk werkers , een geestelijk verzorger , een ervaringsdeskundige, betaald of onbetaald, - er zijn mensen die dat zouden kunnen.
 
Misschien ook eens rondneuzen op de site van Stichting borderline bijv . 

Ik wil maar zeggen,  er is ook wel meer dan GGZ  wat kan helpen . 

Liefs!

Dank jou Mabel ja dat over en heen gereis en onzeker zijn over de nieuwe reglementering van de bussen is weer een hoop stress. Ik ga er maar niet aan beginnen. Het is ook duur 65 euro per sessie , maar ja zou het er nog voor over hebben indien het me vooruit kon helpen. Maar misschien is het een goed idee om eens een andere invalshoek te bekijken, nl een andere werker hoeft niet altijd therapie of een psycholoog te zijn net als je me schrijft. Een goed idee dank je wel Mabel nog een fijne dag toegewenst. Heb jij je energie  peil al weer een  beetje kunnen opkrikken? Het was niet niks met die virussen van de winter hoop je je weer al een beetje energieker voelt , tot later groetjes C.

Nou weet je, 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik meer heb aan mn  begeleider (vanuit  gemeentegelden ) , dan aan dat formele  ggz gedoe .

 Met hem kan ik tenminste nog eens ongefundereerd lachen . Je kan hem ook  gewoon bereiken via zn  06  als je ergens iets kwijt wil. Hij leeft  gewoon n beetje mee. 
 Voor hem  is het ook geen probleem om naar mij te komen in plaats van  ik naar hem. En het is ook geen verbetertraject. Ben gewoon wie ik ben, angstig , depressief of niet , en dat is hoe het is.    
 Voelt stukken natuurlijker. 

Het is eigenlijk allemaal een stuk menselijker en normaler en dichterbij  dan dat kantoor- grote ggz instelling gedoe  , met drie secretariaaten ertussen , voorschriften, drempels  en de warmte van een kopieerapparaat. 

Ook geen tafel ertussen , op n stoel zitten en elkaar in het gezicht moeten kijken met oogcontact , en dan 'het gesprek'  voeren, in n kantoor.  . 

Ik denk dat dit mijn welzijn meer bevorderd. Ik hoef niet meer te veranderen richting ? , ben steeds meer  'goed zo'. 

Zou je denken , kun je toch net zo goed gewoon een goede vriend of vriendin  of n naaste hebben ?
  Nou , die had ik ooit  ook ,  maar die trokken mijn misère niet, en ik kon niet meer voldoen aan de eis ook leuk en gezellig te zijn. Dus tja , dan werkt t niet meer ,  en zo kwam er nog n laag extra bij aan disconnectie, eenzaamheid, isolatie.  

Veel liefs !

Herkenning Cyranno. Als je al zo in de stress zit en je moet dan ook nog helemaal naar een andere stad ect. 
dan geeft het nog meer stress. 

Misschien is er iets wat Mabel schrijft, maatschappelijk, te vinden bij jou in de buurt. 
Het is allemaal niet makkelijk. De teleurstelling met GGZ en nu weer een teleurstelling met deze therapie. 
Ik leef met je mee Cyranno

Een knuffel vanuit hier

Hoi Joy, 
Hoe staat het eigenlijk met jou ggz zoektocht? 
Groetjes!

ah allemaal hier ben ik ook weer met mijn problemen , ik maak me weer super druk , zondag wordt een moeilijke dag hopelijk wordt het weer wat beter met extra medicijnen vele groetjes C.

Gister zat ik heel diep en ik besef dat ik het leven moeilijk aankan. Ik heb gelijk actie ondernomen en heb s nachts mijn amitriptyline verhoogd van tien mg naar 20 mg en ik ga mijn extra antipsychotica inzetten indien nodig. Dat is me allemaal al voorgeschreven maar ik had ze nog niet in genomen. Maandag ga ik nog effe langs bij de huisdokter. Het leven valt me zwaar maar ik moet hulp zoeken. Hulp in mijn omgeving misschien een maatschappelijk werker of buddy of iets ik zeg maar zoals mabel me had aangeraden. Daarnaast nog effe kijken in mijn stad waar ik hulp kan vinden. Ik ga moeten nakijken en de hulp een tandje hoger in schakelen. Het wordt te zwaar voor me en ik kan het niet meer aan. Mijn omgeving snapt het maar moeilijk en ik kan geen hulp verwachten. MIjn partner zegt steeds die pillen zijn ongezond maar hij ziet niet hoe ik lijd ik toon het niet altijd. Enkel als ik overspoeld word dan ziet hij mijn wanhoop maar zit dan ook in zak en as. En van mijn familie helemaal geen steun maar dat weten jullie . Het is hoog tijd in actie schiet de wanhoop is groot vele groetjes en aan iedereen een goed weekend toegewenst Cyranno

Lieve Cyranno, graag zou ik advies willen geven over je zus maar weet niet wat.. Ik vind het vooral verdrietig dat de situatie zo is voor jou. En ik kan wel roepen, zeg het gebeuren af of laat haar niet binnen maar daarmee zal het niet opgelost zijn. Waarschijnlijk zit jij dan evengoed met schuldgevoel en voel je je niet beter..  
Ik herken het met bepaalde contacten die ik heb.

Je partner zal met zijn "die pillen zijn ook niet gezond" vast z'n bezorgdheid over jou uiten hoop ik zo. 
Die pillen zijn inderdaad vast niet zo gezond, je kan er genoeg vervelende bijwerkingen van krijgen. Bloeddrukverlagers zijn vast ook niet gezond en pijnstillers eigenlijk ook niet. Je zal het ook liever allemaal niet nemen denk ik, maar de situatie is nu eenmaal dat het misschien toch de keuze is om te verhogen.

De zoektocht naar hulp is ook niet makkelijk, ik herken het. Hopelijk is er in je woonplaats nog iets anders waar je je gehoord voelt. Ik leef met je mee en fijn dat we in ieder geval hier kunnen lezen en schrijven van elkaars verhaal.

Dank jou lieve Joy, het gaat effe niet helemaal goed met me, ik ga maandag naar huisdokter en ga vastberaden op zoek naar hulp en ook de medicatie verhogen. Maar ja zulke momenten komen vrij vaak voor , die pieken waarin ik volledig overspoeld geraak door emoties , een crisis en veel ongemak. Die pillen zijn er voor ons te helpen zo zie ik het want het is echt ondraaglijk als er zoveel onrust  is en angst en spanning , hoe gaat t met jou? Bedankt voor je reactie hoor liefs C.

Ik zou je graag advies of raad willen geven maar dat heb ik helaas niet. Rot om te horen hoe je je voelt en de situatie met je zus enzo. Wat ik wel zou zeggen is, vind het zelf ook lastig, dat je haar gewoon moet zeggen van dat 'dit en dat niet orde hebben' dat ze er niet mee moet bemoeien. En al helemaal niet als ze bij jouw op visite kom, in je eigen huis.

Wat die pillen betreft, denk dat je partner wel enigzins gelijk heeft en hopelijk dat ie dat zegt ook uit bezorgdheid. Kan ook wel begrijpen dat je sommige pillen nodig heb.

Hoop dat het toch een gezellige dag word en zou zeggen: laat niet over je heen lopen. Dan is ze maar boos (toch?)