Vannacht was het weer zoals de afgelopen dagen, ik probeer zonder slaap medicatie te slapen maar wordt standaard om rond 4 uur middernacht wakker.
Ik kan dan geen oog meer dicht doen en begin alleen maar te piekeren over mijn leven en mijn verloren dromen. 
Zo tegen 7 uur sochtends val ik weer in slaap maar heb dan continu nachtmerries dat ik weer wakker wordt.
Vaak gaat het om gebeurtenissen uit mijn verleden, die ik opnieuw beleef. 
Zoals vanochtend, dat ik mijn geestelijke gestoorde broer mijn arme moeder keihard voor kankerhoer hoorde uit schelden, vanwege een onzin dingetje, omdat ze zijn broodje in de koelkast had gezet. 
Zo ging dat altijd, om de meeste onzin dingen zulke vreselijke scheldwoorden waar ik van moet huilen. 
Ik schrok wakker en ik begon te huilen. 
Ik begrijp het niet, het is allemaal lang geleden en ik heb het allemaal verwerkt denk ik, want ik ben er nooit mee bezig en denk er ook nooit meer aan maar waarom achtervolgd het me dan? 
En dan realiseer ik me dat ik door mijn verleden heel erg veel angsten heb om relaties aan te gaan.. 
Ik ben mijn hele leven al vrijgezel, heb nog nooit een relatie gehad. 
Ik had het wel altijd graag gewild en ook kinderen, dan zou ik ze een totaal andere opvoeding gegeven hebben als die ik kreeg. 
Maar ik ben zo bang, zo ontzettend bang. 
Ik ben zo bang voor ruzies, voor scheld partijen. 
Ik heb daar zo een ongelooflijke angst voor dat ik niet eens relaties aan durf te gaan, dus blijf ik maar alleen en sluit ik mezelf op, dan denk ik zo kan niemand ruzie met mij zoeken en ben ik veilig. 
Maar toch brengt die angst erg veel eenzaamheid met zich mee maar neem ik toch het zekere voor het onzekere. 
Ik zou het niet meer kunnen verdragen, dat ik ruzie zou hebben met iemand waar ik mee samen woon, of dat ik kinderen zou hebben die onderling ruzie zouden maken, alleen al als ik er aan denk moet ik er weer bijna om huilen.

Hoi Heintje 1988,

Wat een heftig verhaal. Ik kan me voorstellen dat een relatie aangaan lastig is als je steeds bang bent voor ruzies en scheldpartijen. Wat jammer dat je daar in opgegroeid bent, dat laat je natuurlijk niet helemaal los. Misschien kun je hier rustig een bandje opbouwen met iemand, zonder het gevaar van ruzie. Gewoon een vriendschap uitproberen eerst. Of begrijp ik je helemaal verkeerd? Maar je klinkt zo alleen en ik zou dat graag anders zien voor je.

groet,
Run

Hoi Heintje, dit komt me heel bekend voor. Een bekende van mij had dat ook. Heel veel meegemaakt in zijn jeugd, en daar nog nachtmerries van. Dat gedeelte met de nachtmerries heeft hij goed kunnen verwerken met EMDR. Verder heb ik hem "geholpen" met ruzie maken. Jij hebt waarschijnlijk geen voorbeeld gehad van "goede" ruzies. Bij een goede ruzie wordt niet gescholden en luister je gewoon naar de mening van de ander. Natuurlijk verhef je soms wel je stem omdat er emoties meespelen. Je hoeft het uiteindelijk ook niet met elkaar eens te zijn, als je elkaars mening maar respecteert. Zo hoort een ruzie te zijn. Een ruzie betekent niet dat je de ander niet meer leuk vindt, maar dat je een andere mening hebt. Ik denk dat je dat ook kunt leren.

Vannacht was het weer zoals de afgelopen dagen, ik probeer zonder slaap medicatie te slapen maar wordt standaard om rond 4 uur middernacht wakker.
Ik kan dan geen oog meer dicht doen en begin alleen maar te piekeren over mijn leven en mijn verloren dromen. 
Zo tegen 7 uur sochtends val ik weer in slaap maar heb dan continu nachtmerries dat ik weer wakker wordt.
Vaak gaat het om gebeurtenissen uit mijn verleden, die ik opnieuw beleef. 
Zoals vanochtend, dat ik mijn geestelijke gestoorde broer mijn arme moeder keihard voor kankerhoer hoorde uit schelden, vanwege een onzin dingetje, omdat ze zijn broodje in de koelkast had gezet. 
Zo ging dat altijd, om de meeste onzin dingen zulke vreselijke scheldwoorden waar ik van moet huilen. 
Ik schrok wakker en ik begon te huilen. 
Ik begrijp het niet, het is allemaal lang geleden en ik heb het allemaal verwerkt denk ik, want ik ben er nooit mee bezig en denk er ook nooit meer aan maar waarom achtervolgd het me dan? 
En dan realiseer ik me dat ik door mijn verleden heel erg veel angsten heb om relaties aan te gaan.. 
Ik ben mijn hele leven al vrijgezel, heb nog nooit een relatie gehad. 
Ik had het wel altijd graag gewild en ook kinderen, dan zou ik ze een totaal andere opvoeding gegeven hebben als die ik kreeg. 
Maar ik ben zo bang, zo ontzettend bang. 
Ik ben zo bang voor ruzies, voor scheld partijen. 
Ik heb daar zo een ongelooflijke angst voor dat ik niet eens relaties aan durf te gaan, dus blijf ik maar alleen en sluit ik mezelf op, dan denk ik zo kan niemand ruzie met mij zoeken en ben ik veilig. 
Maar toch brengt die angst erg veel eenzaamheid met zich mee maar neem ik toch het zekere voor het onzekere. 
Ik zou het niet meer kunnen verdragen, dat ik ruzie zou hebben met iemand waar ik mee samen woon, of dat ik kinderen zou hebben die onderling ruzie zouden maken, alleen al als ik er aan denk moet ik er weer bijna om huilen.

Emdr kan inderdaad uitkomst bieden...zou je een kunnen overwegen...duurt vaak helaas vaak wel een aantal maanden voordat je aan de beurt bent.
Wat jij beschrijft herken ik heel goed...was bij ons vaak ook schelden thuis...had echt vrij vaak ruzie met mijn moeder en dan gebruikten we niet de meest plezierige woorden.
Het is iets wat er langzaam insluipt en zich steeds herhaalt...je wilt het niet, maar als je niet scheld...betaal je de prijs.
Misschien een hele andere situatie als bij jou, maar dezelfde ruzies.
In relaties met vrouwen heb ondanks een niet zon positief voorbeeld van mijn moeder, slechts 1 keer gehad dat ik in eenzelfde soort situatie terecht kwam.
Het is een wisselwerking waar we beiden niet het beste in elkaar boven haalden.
Ik heb met vrienden en vriendinnen het nooit meegemaakt dat we op elkaar scholden na die tijd...dus het komt denk ik niet vaak voor in relaties dat mensen zo met elkaar omgaan.
Sommige mensen die zulk verdrag vertonen of die de slechte kant bij elkaar regelmatig omhoog halen, moet je zien te vermijden.
Ik heb in het verleden ook wel vriendschappen laten doodbloeden omdat diegenen agressief of onredelijk gedrag vertoonden.
Ik weet hoe enorm overheersend angst kan zijn...heb het helaas in zeer extreme vormen moeten ervaren.
Maar je bent het denk ik wel met me eens, dat je het kleine risico wat je moet nemen in het leven...niet het prijskaartje waard is wat je nu betaald.
Het is nu angst hebben voor de angst die jezelf bewust of onbewust creeert.
Ik heb uiteraard geen enkel oordeel over je houding... ik weet dat er tegen angst bijna niet valt op te boksen, maar je kan het overwinnen.

Veel sterkte Heintje

(mirtazapine is een niet veslavend middel wat mij destijds prima hielp tegen nachtmerries )

Vannacht was het weer zoals de afgelopen dagen, ik probeer zonder slaap medicatie te slapen maar wordt standaard om rond 4 uur middernacht wakker.
Ik kan dan geen oog meer dicht doen en begin alleen maar te piekeren over mijn leven en mijn verloren dromen. 
Zo tegen 7 uur sochtends val ik weer in slaap maar heb dan continu nachtmerries dat ik weer wakker wordt.
Vaak gaat het om gebeurtenissen uit mijn verleden, die ik opnieuw beleef. 
Zoals vanochtend, dat ik mijn geestelijke gestoorde broer mijn arme moeder keihard voor kankerhoer hoorde uit schelden, vanwege een onzin dingetje, omdat ze zijn broodje in de koelkast had gezet. 
Zo ging dat altijd, om de meeste onzin dingen zulke vreselijke scheldwoorden waar ik van moet huilen. 
Ik schrok wakker en ik begon te huilen. 
Ik begrijp het niet, het is allemaal lang geleden en ik heb het allemaal verwerkt denk ik, want ik ben er nooit mee bezig en denk er ook nooit meer aan maar waarom achtervolgd het me dan? 
En dan realiseer ik me dat ik door mijn verleden heel erg veel angsten heb om relaties aan te gaan.. 
Ik ben mijn hele leven al vrijgezel, heb nog nooit een relatie gehad. 
Ik had het wel altijd graag gewild en ook kinderen, dan zou ik ze een totaal andere opvoeding gegeven hebben als die ik kreeg. 
Maar ik ben zo bang, zo ontzettend bang. 
Ik ben zo bang voor ruzies, voor scheld partijen. 
Ik heb daar zo een ongelooflijke angst voor dat ik niet eens relaties aan durf te gaan, dus blijf ik maar alleen en sluit ik mezelf op, dan denk ik zo kan niemand ruzie met mij zoeken en ben ik veilig. 
Maar toch brengt die angst erg veel eenzaamheid met zich mee maar neem ik toch het zekere voor het onzekere. 
Ik zou het niet meer kunnen verdragen, dat ik ruzie zou hebben met iemand waar ik mee samen woon, of dat ik kinderen zou hebben die onderling ruzie zouden maken, alleen al als ik er aan denk moet ik er weer bijna om huilen.

Beste Heintje, ik wil ook reageren omdat het zo herkenbaar is . Als kind waren er enorm veel ruzies, spanningen , verbaal geweld en onrust in ons gezin. De spanningen tussen mijn vader en oudere zus en ook hun ruzies met schelden en zo en dan de agressie van mijn vader toen hij gedronken had aan het adres van mijn moeder. Als kind zat ik vaak ineengedoken op de trap in spanning. Door al die dingen heb ik een persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld. Ikzelf had een andere reactie dan jou ik had de ene relatie na de andere maar vaak niet voor lange duur. Ik wou ook alles niet te serieus laten komen. Jij blijft alleen en dan heb je ook die eenzaamheid. Het feit dat je er nog over droomt denk ik dat je het nog niet volledig hebt verwerkt. Heb je therapie ? Het zal moeilijk zijn om het alleen te overwinnen denk ik. Ik neem ook medicijnen voor de angst overdag. Ik wou je alleen laten weten dat je niet alleen bent in wat je hebt mee gemaakt. Veel sterkte cyranno

Ho iHeintje,

Wat vervelend om te lezen dat je met deze gevoelens zit. Je hoeft het in ieder geval echt niet alleen te doen!
Dapper dat je je verhaal weer even vertelt.
Zoals ik al gezegd had, heb ik ook een erg negatieve jeugd. gehad en heb daar ook nog steeds last van. Ik heb nog niet echt de sleutel naar succes maar ik heb wel een aantal kleine dingetjes die mij soms beter op weg helpen, ik zal ze voor je opsommen:


-Als je je rot voelt en herinneringen ophaalt, relativeer ze dan en zorg dat je in het nu bent. Nu ben je volwassen en nu maak je zelf de dienst uit.

-Denk niet dat het aan jou ligt. Wat je als kind bent overkomen heeft helemaal niks met jou te maken. Het zegt niks over wie jij bent en wie je wilt zijn, het zegt iets over de omgeving. Wat je ook bent of wie je ook bent, je bent goed zoals je bent. Niemand is een fout, alleen soms als mensen pesten of zo, zit er een steekje aan ze los. Dit zegt niks over jou.

-Zoek afleiding en contact. Ik snap dat deze lastig is, ik vind hem zelf namelijk ook nog steeds lastig. Als zit je hier een beetje te rommelen op het forum, dat is allemaal prima. Maar blijf er niet te lang in hangen.


Over je nachtmerries heb ik helaas geen oplossing of tips. Maar er zijn hier gelukkig wel mensen die beter weten waar ze over praten op dat onderwerp, ik wil geen mening geven over iets wat ik zelf niet herken.

Veel sterkte, en vertel ons aub hoe het met je gaat af en toe!

Liefs van Shalin

Beste Heintje, ik wil ook reageren omdat het zo herkenbaar is . Als kind waren er enorm veel ruzies, spanningen , verbaal geweld en onrust in ons gezin. De spanningen tussen mijn vader en oudere zus en ook hun ruzies met schelden en zo en dan de agressie van mijn vader toen hij gedronken had aan het adres van mijn moeder. Als kind zat ik vaak ineengedoken op de trap in spanning. Door al die dingen heb ik een persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld. Ikzelf had een andere reactie dan jou ik had de ene relatie na de andere maar vaak niet voor lange duur. Ik wou ook alles niet te serieus laten komen. Jij blijft alleen en dan heb je ook die eenzaamheid. Het feit dat je er nog over droomt denk ik dat je het nog niet volledig hebt verwerkt. Heb je therapie ? Het zal moeilijk zijn om het alleen te overwinnen denk ik. Ik neem ook medicijnen voor de angst overdag. Ik wou je alleen laten weten dat je niet alleen bent in wat je hebt mee gemaakt. Veel sterkte cyranno

Dankjewel, ik denk eigenlijk ook niet dat het te verwerken valt. 
Het zit nou eenmaal opgeslagen in mijn hersens, het zijn herinneringen. 
Je kan het wel een plaats geven, ik heb dat ook gedaan maar toch blijf ik nachtmerries hebben. 
Gisteren had ik weer een vreselijke nachtmerrie, dat ik mijn broertje intens haatte en hem allerlei nare verwensingen toe schreeuwde. 
Ik schrok wakker en begon te huilen, wat was dat voor een monster? Zulke dingen zou ik nooit zeggen dat ben ik helemaal niet, ik herkende mezelf niet in die nachtmerrie. 
En ondanks dat ik nauwelijks contact met mijn broertje heb hadden we altijd een goeie band als kind en was ik gek op mijn baby broertje en hield en hou ik zielsveel van hem. 
Ik heb zelfs zijn foto als baby hier ingelijst in mijn woonkamer staan. 
Ik begrijp het niet, ik denk dat ik heel erg ziek in mijn hoofd ben, hoe kan ik anders zulke tere nachtmerries krijgen.
Ik kan echt niet meer tegen mijn leven, wakker zijn is een hel voor me als ik je realiseer wat voor een leven ik heb, en slapen durf ik nauwelijks geeneens meer uit angst voor nachtmerries.

Dankjewel, ik denk eigenlijk ook niet dat het te verwerken valt. 
Het zit nou eenmaal opgeslagen in mijn hersens, het zijn herinneringen. 
Je kan het wel een plaats geven, ik heb dat ook gedaan maar toch blijf ik nachtmerries hebben. 
Gisteren had ik weer een vreselijke nachtmerrie, dat ik mijn broertje intens haatte en hem allerlei nare verwensingen toe schreeuwde. 
Ik schrok wakker en begon te huilen, wat was dat voor een monster? Zulke dingen zou ik nooit zeggen dat ben ik helemaal niet, ik herkende mezelf niet in die nachtmerrie. 
En ondanks dat ik nauwelijks contact met mijn broertje heb hadden we altijd een goeie band als kind en was ik gek op mijn baby broertje en hield en hou ik zielsveel van hem. 
Ik heb zelfs zijn foto als baby hier ingelijst in mijn woonkamer staan. 
Ik begrijp het niet, ik denk dat ik heel erg ziek in mijn hoofd ben, hoe kan ik anders zulke tere nachtmerries krijgen.
Ik kan echt niet meer tegen mijn leven, wakker zijn is een hel voor me als ik je realiseer wat voor een leven ik heb, en slapen durf ik nauwelijks geeneens meer uit angst voor nachtmerries.

Hoi Heintje,

Je nachtmerries zijn niet zo apart als je denkt.
Tijdens je slaap verwerkt je emoties en gebeurtenissen.
Aangezien jij heel veel angstige, onveilige en stressvolle situaties hebt doorstaan, zal dat ook terugkomen in onrealistische enge dromen of nachtmerries.
Je bent duidelijk nog bezig met het verwerken van je verleden en heden.
Vreselijk dat je zo je dag moet doorkomen, maar geef de hoop niet op...
Het lijkt misschien een uitzichtloze situatie...maar het is in feite een aangeleerd proces, wat ook weer af te leren is.
Mensen kunnen veranderen het is niet zo dat je lot al bepaald is.
Er is medicatie tegen nachtmerries die ook tegen angst overdag helpen, het is niet verslavend en heeft volgens mijn ervaring heeft het geen of weinig bijwerkingen.
Ik heb tijdelijk mirtazapine gebruikt toen ik in een maanden lange situatie van paniek verkeerde, het hielp direct.

Wens je voor nu veel wijsheid en heel veel kracht toe.

Dankjewel, ik denk eigenlijk ook niet dat het te verwerken valt. 
Het zit nou eenmaal opgeslagen in mijn hersens, het zijn herinneringen. 
Je kan het wel een plaats geven, ik heb dat ook gedaan maar toch blijf ik nachtmerries hebben. 
Gisteren had ik weer een vreselijke nachtmerrie, dat ik mijn broertje intens haatte en hem allerlei nare verwensingen toe schreeuwde. 
Ik schrok wakker en begon te huilen, wat was dat voor een monster? Zulke dingen zou ik nooit zeggen dat ben ik helemaal niet, ik herkende mezelf niet in die nachtmerrie. 
En ondanks dat ik nauwelijks contact met mijn broertje heb hadden we altijd een goeie band als kind en was ik gek op mijn baby broertje en hield en hou ik zielsveel van hem. 
Ik heb zelfs zijn foto als baby hier ingelijst in mijn woonkamer staan. 
Ik begrijp het niet, ik denk dat ik heel erg ziek in mijn hoofd ben, hoe kan ik anders zulke tere nachtmerries krijgen.
Ik kan echt niet meer tegen mijn leven, wakker zijn is een hel voor me als ik je realiseer wat voor een leven ik heb, en slapen durf ik nauwelijks geeneens meer uit angst voor nachtmerries.

Hoi Heintje,

Ik had niet zozeer nachtmerries dat ik niet kon slapen, maar droomde wel af en toe nare dingen over vroeger. Ik werd in de ochtend dan wel wakker met een rotgevoel. Ik begreep dat niet, want ik dacht dat ik daar inmiddels wel mee had leren omgaan. Dus ik nam dat voor lief.
 
Die nare ervaringen liggen inderdaad opgeslagen in je lichaam, het heeft verbindingen gemaakt in je hersenen. 
Wat o.a. EMDR doet, is nieuwe verbindingen maken, zodat die oude minder aanwezig zijn en je gevoelens hierdoor mee veranderen.

Zelf heb ik een aantal sessies IEMT* gehad met een ander doel voor ogen. Ik dacht dat het mij weinig gebracht had, maar later merkte ik dat ik sindsdien geen nare dromen meer heb gehad. 
Prettig bij-effect!

*(IEMT heeft raakvlakken met EMDR, maar je hoeft er niet bij te praten als je dat niet wilt en het wordt helaas nog niet vergoed door de verzekeraar.)

PS: Gaat dit trouwens over hetzelfde broertje als jouw broertje die je moeder uitschold in jouw droom? Ik ben benieuwd hoe de situatie/verhoudingen in het echt waren. Soms
geeft zo'n droom een onderliggende emotie van jezelf weer. Eentje die je weg hebt gedrukt, omdat het er niet mag zijn. 
Bijvoorbeeld angst, maar je vindt dat je je groot moet houden en geen reden hebt om angstig te zijn. Of boosheid, maar je vindt dat die persoon er niks aan kan doen en je van hem moet houden zoals hij is.
En soms vind ik dromen ook heel erg raar en heeft het volgens mij weinig met het echte leven te maken.

Hoi Heintje,

Ik had niet zozeer nachtmerries dat ik niet kon slapen, maar droomde wel af en toe nare dingen over vroeger. Ik werd in de ochtend dan wel wakker met een rotgevoel. Ik begreep dat niet, want ik dacht dat ik daar inmiddels wel mee had leren omgaan. Dus ik nam dat voor lief.
 
Die nare ervaringen liggen inderdaad opgeslagen in je lichaam, het heeft verbindingen gemaakt in je hersenen. 
Wat o.a. EMDR doet, is nieuwe verbindingen maken, zodat die oude minder aanwezig zijn en je gevoelens hierdoor mee veranderen.

Zelf heb ik een aantal sessies IEMT* gehad met een ander doel voor ogen. Ik dacht dat het mij weinig gebracht had, maar later merkte ik dat ik sindsdien geen nare dromen meer heb gehad. 
Prettig bij-effect!

*(IEMT heeft raakvlakken met EMDR, maar je hoeft er niet bij te praten als je dat niet wilt en het wordt helaas nog niet vergoed door de verzekeraar.)

PS: Gaat dit trouwens over hetzelfde broertje als jouw broertje die je moeder uitschold in jouw droom? Ik ben benieuwd hoe de situatie/verhoudingen in het echt waren. Soms
geeft zo'n droom een onderliggende emotie van jezelf weer. Eentje die je weg hebt gedrukt, omdat het er niet mag zijn. 
Bijvoorbeeld angst, maar je vindt dat je je groot moet houden en geen reden hebt om angstig te zijn. Of boosheid, maar je vindt dat die persoon er niks aan kan doen en je van hem moet houden zoals hij is.
En soms vind ik dromen ook heel erg raar en heeft het volgens mij weinig met het echte leven te maken.

Hoi Jorin, nee het was niet hetzelfde broertje, degene die mijn moeder uitschold was een andere broer. 
De verhoudingen waren niet goed, ik en mijn broertje gingen wel normaal met elkaar om, met mijn moeder ging ik ook goed om, alleen met m'n vader en m'n andere broer niet.
Mijn andere broer ging alleen soms met m'n broertje om, m'n vader met niemand van ons en m'n moeder alleen met mij en m'n broertje. 
Zo was het ongeveer. 
Ik ben opgegroeid zonder respect te hebben voor elkaar, ik ben geen lieverdje geweest in het feit dat ik ook net zo hard mee gelachen heb als mijn moeder mijn vader belachelijk zat te maken tegenover ons kinderen.
Maar nu denk ik dat hoort niet zo, het is respectloos. 
Want op die manier creëerde ze alleen maar dat niemand hem of elkaar respecteert. 
Het is trouwens helaas iets heel typerends voor de familiekant van mijn moeder, de enige humor die ze daar kennen is een ander uitlachen. 
Voor de rest was het gewoon ontzettend asociaal hoe ik opgegroeid ben, er werd heen en weer gescholden en geschreeuwd en er werden elkaar allerlei ziektes en dood verwenst. 
En zo was het eigenlijk vanaf mijn hele vroege jeugd al, ik herinner me niet dat het anders was. 
Als het toevallig stil was in huis dan werd er wel ruzie gezocht op wat voor manier dan ook. 
Als ik toevallig zei dat ik ging douchen dan ging m'n vader me snel voor, als je zei dat je iets op tv wou kijken vanavond dan zorgde m'n broer er wel voor dat hij al voor de televisie zat met een andere zender op, zoniet dan werd er wel ruzie gezocht over een bordje op het aanrecht wat niet afgewassen was. 
Als ik van school kwam dan kon ik al van verre m'n ouders tegen elkaar horen schreeuwen in de keuken. 
Ik denk dat als ouders zo met elkaar omgaan, ze zelf het voorbeeld geven geen respect voor elkaar te hebben en dat daardoor ik en mijn broers onderling en tegen mijn ouders ook zo werden.