Dank Mabel, ik zal er eens op zoeken. 

M'n meneer en ik hebben een flinke discussie gehad, onze eerste ruzie. En lelijk..  met drama en weggaan en noem het maar op. Het gaat om iets stoms, maar eigenlijk gaat het ook helemaal niet daarover. Ik heb het idee dat het voor ons beide angst is dat we teveel inleveren, teveel over eigen grenzen moeten, dat de ander steeds meer ruimte overneemt. Niet genoeg voor de ander doen of juist teveel..
 
Ik heb zó mijn best gedaan om te blijven zien dat een deel van de ruzie gaat over ánderen die ons eerder al iets hebben aangedaan. En ik wilde snijden en schreeuwen en de weg oprennen zonder te kijken maar ik dacht neee, blijf het zien! Probeer te blijven praten! 
Hij heeft me wel behoorlijk gekwetst met een opmerking, ik weet niet of het echt bewust was.. Maar hetgeen waar hij me het meest mee kan kwetsen..

We hebben toch even nog gepraat en nu besloten dat we heel even laten bezinken. Ik wil het ook niet zomaar opgeven. Maar tegelijkertijd weet ik niet of ik het kan hebben dat hij me zo gekwetst heeft..

Ach wat rot,

Blijf in contact, sla niet op hol ... Praat het uit , maak t goed... Het is allemaal menselijk... Eens n ruzie , dat gebeurt... Je mag wel benoemen als iets kwetsend is, praat het uit . Probeer het rustig en kalm. 

Liefs, en blijf van je afschrijven als je behoefte hebt.

Dank Mabel, ik zal er eens op zoeken. 

M'n meneer en ik hebben een flinke discussie gehad, onze eerste ruzie. En lelijk..  met drama en weggaan en noem het maar op. Het gaat om iets stoms, maar eigenlijk gaat het ook helemaal niet daarover. Ik heb het idee dat het voor ons beide angst is dat we teveel inleveren, teveel over eigen grenzen moeten, dat de ander steeds meer ruimte overneemt. Niet genoeg voor de ander doen of juist teveel..
 
Ik heb zó mijn best gedaan om te blijven zien dat een deel van de ruzie gaat over ánderen die ons eerder al iets hebben aangedaan. En ik wilde snijden en schreeuwen en de weg oprennen zonder te kijken maar ik dacht neee, blijf het zien! Probeer te blijven praten! 
Hij heeft me wel behoorlijk gekwetst met een opmerking, ik weet niet of het echt bewust was.. Maar hetgeen waar hij me het meest mee kan kwetsen..

We hebben toch even nog gepraat en nu besloten dat we heel even laten bezinken. Ik wil het ook niet zomaar opgeven. Maar tegelijkertijd weet ik niet of ik het kan hebben dat hij me zo gekwetst heeft..

hoi lieve Joy 

dat kan altijd een ruzie inderdaad goed blijven praten miss heeft hij het in een opwelling gezegd maar niet de intentie jou te kwetsen 

goed dat je bent blijven praten en het te laten bezinken 

hier wel een knuffel en liefs van J

Dank jullie wel..

De afgelopen week hebben m'n meneer en ik gebeld en vaker berichten gestuurd. M'n gevoel slingert alle kanten uit.
Het éne moment wil ik me afsluiten, het andere moment toch elkaar weer gaan zien. Er gaan ook allerlei gedachtes door elkaar heen. De angst dat het toch niks word. Dat ik niet goed genoeg ben. Het grapje wat hij maakte wat mij juist onzekerder maakt. Dat 
hij het niet snapt. Dat ik iets onmogelijks wil. Dat ik me echt gekwetst voel. 
En hoe nu verder?  Ermee stoppen te verdrietig, ermee doorgaan te moeilijk.
Het zit niet lekker, ik heb het idee dat we ieder moment weer ruzie kunnen gaan maken..

Ondertussen loopt er voor mij ook best veel tegelijk nu. De informatie die ik aan't opvragen ben voor Schadefonds, en de herinneringen als ik dossiers teruglees.. Gesprekken met de mevrouw bij CSG. Kijken of en hoe ik nog een diploma kan halen. Bellen met UWV en instanties. FACT heeft inmiddels ook van zich laten horen en er komt een intake. 
Tot nu toe krijg ik het nog geregeld maar het voelt soms een beetje alsof ik op een mijnenveld loop.
En als er ergens wat fout gaat kan het zo weer crisis zijn...
Pff

Dank jullie wel..

De afgelopen week hebben m'n meneer en ik gebeld en vaker berichten gestuurd. M'n gevoel slingert alle kanten uit.
Het éne moment wil ik me afsluiten, het andere moment toch elkaar weer gaan zien. Er gaan ook allerlei gedachtes door elkaar heen. De angst dat het toch niks word. Dat ik niet goed genoeg ben. Het grapje wat hij maakte wat mij juist onzekerder maakt. Dat 
hij het niet snapt. Dat ik iets onmogelijks wil. Dat ik me echt gekwetst voel. 
En hoe nu verder?  Ermee stoppen te verdrietig, ermee doorgaan te moeilijk.
Het zit niet lekker, ik heb het idee dat we ieder moment weer ruzie kunnen gaan maken..

Ondertussen loopt er voor mij ook best veel tegelijk nu. De informatie die ik aan't opvragen ben voor Schadefonds, en de herinneringen als ik dossiers teruglees.. Gesprekken met de mevrouw bij CSG. Kijken of en hoe ik nog een diploma kan halen. Bellen met UWV en instanties. FACT heeft inmiddels ook van zich laten horen en er komt een intake. 
Tot nu toe krijg ik het nog geregeld maar het voelt soms een beetje alsof ik op een mijnenveld loop.
En als er ergens wat fout gaat kan het zo weer crisis zijn...
Pff

Hoi Joy, het is best heftig met meneer en jou , ik hoop dat je het een plaats kan geven . Is ook heel lastig je gevoel die alle kanten uit slingert en die tot een crisis kan lijden. En ik lees dat jij nu ook veel dingen hebt lopen. Ik hoop dat je de kalmte kan bewaren. Ik herken de heftigheid van de relatie , toen wij in het begin samen waren hadden we ook  heftige momenten omdat ik nog niet zo stabiel was en veel dingen niet kon in proportie zien het was allemaal zo heftig. Maar dat is best veel verbeterd met het vertrouwen dat we in elkaar kregen en het feit dat ik vooral stabieler ben geworden. Dus als jullie doorgaan zal het ook wel allemaal wat beter worden met het vertrouwen dat je opbouwt door gewoon lang bij elkaar te zijn. Maar een relatie is best hard werken vind ik ook. En er komen gevoelens bij kijken die bij ons toch wat harder aankomen dan bij de doorsnee mens. Ik hoop dat je je erdoor kan worstelen zonder al te veel crisis. Ik wens jou t allerbeste schrijf maar van je af groetjes cyranno

Ik ben weer bijgelezen. Wat is het veel allemaal. Wat jammer eigenlijk dat er niet 1 hulpverlener is die naast jou staat en bij alles kan helpen. Van dossiers van vroeger tot medicatie die op is en dan toch weer niet op is. 

Wat rot van de meneer, zeker als hij iets ziet als grapje en dan niet ziet dat het voor jou pijnlijk is. 

Hopelijk komt het weer goed.

Cyranno, ja een relatie is ook hard werken. Vooral als je beide een rugzakje hebt..
En we gaan beide er anders mee om, ik wil nu eigenlijk wat meer rust en elkaar even ruimte geven dat ik het kan verwerken, hij wil juist nog meer contact..
In het begin had ik al een beetje relatietherapie voorgesteld omdat ik al zo'n vermoeden had dat beide ons verleden in de weg kon zitten. Nu zei hij dat hij dat wel eens zou willen proberen. Voor mij een teken dat hij er wel ook echt aan wil werken. 
Nou ja, dus we zijn wel beide bereid om eraan te werken.. nu nog zien of we niet teveel in onze rugzakjes hebben 

Feline, 1 hoofd-contactpersoon zou ik inderdaad ook fijner vinden in plaats van bij allemaal verschillende instanties zoeken. Of dat iemand kan meezoeken met al die instanties. Nu is de POH maar een beetje de vaste contactpersoon waar ik in ieder geval af en toe even kan ventileren. Gelukkig vind ik dat een fijn contact. 
Straks intake gesprek bij dat FACT.. benieuwd hoe dat weer zal gaan

Hey Joy,  mensen,

Vanwege al die relatieroerselen: Ik heb er net een boek over gelezen en een recensie geplaatst op dit forum. 
Misschien heeft iemand er iets aan. 

Liefs.

Dank Mabel, 
Zelf heb ik "Mars en Venus" gelezen. Vond het soms wat te generaliserend geschreven maar toch wat nuttige tips.
M'n meneer en ik verwerken dingen heel anders, hij is veel vaker sociaal bezig en minder tijd op zichzelf. (Wat niet persé goed of fout is natuurlijk) Maar hij zoekt juist vaker contact en ik juist niet. Als ik me niet fijn voel trek ik me meestal terug.  
Ik weet even niet wat ik ermee moet. Aan de ene kant wil ik zijn behoefte aan contact niet negeren en dat hij altijd degene is die rekening houd met mij maar tegelijkertijd ook niet zelf te ver over grenzen gaan. Moeilijk om daartussen te schipperen vind ik. 

Vandaag was de therapie-groep maar ik kwam er na een tijdje wachten achter dat bus personeel weer staking had. Een groepsgenootje heeft een overzichtje gestuurd wanneer stakingen zijn, handig dat ik dat nu weet voor de komende tijd. 

Ondertussen voel ik weer wat moedeloosheid. Het kan zijn dat m'n cyclus weer voor extra emoties zorgt, dat is vaak..
Maar een onverwacht hoge rekening terwijl ik normaal kwijtschelding vanwege uitkering heb en ander bureaucratisch gedoe zit ook weer in de weg. 
Nou ja, zo zakt de hoop dat ik in ieder geval financieëel
m'n diploma zou kunnen doen de goot in, alsof ik continu net achter het net loop te vissen.

In plaats van de therapie ben ik maar gelijk even naar de stad gegaan vandaag en bij het sociaal plein gaan vragen wat ik evt. kan doen met het bureaucratisch gedoe..

En vanavond vroeg naar bed, misschien dat ff huilen wat oplucht hopelijk

Hallo Joy,

Hormonen kunnen de boel flink uit hun verband trekken. Mischien maar even zo laten dan , en later er met andere ogen naar kijken.... 


Groet