De ik die niemand kent


De ik die niemand kent is geen aangenaam persoon. Het is een zeer eenzaam persoon. Het is een persoon waar niemand van houdt. Vandaar dat die persoon diep verborgen zit, onder een groot masker van een glimlach en onverschilligheid.


De ik die niemand kent is iemand die zich snel afgewezen voelt. Iemand die ervan overtuigd is dat niemand van haar houdt en niemand klaar staat voor haar. Ze is ervan overtuigd dat niemand haar leuk vind. Daarom klapt ze vaak toe.


Niemand vindt haar leuk omdat ze te emotioneel is. Dit is vervelend voor anderen. Anderen vinden het vermoeiend om continu rekening te houden met haar emoties. Haar verwachtingen van andere mensen zijn totaal onrealistisch. Zou zij hetzelfde doen voor anderen? Waarschijnlijk niet, daar is ze teveel met zichzelf bezig.


Ze zuigt anderen leeg. Zo deed ze dit ook met haar vorige vriendje. En hem dan verweten dat ze weggaat van hem. Het is iemand waar niemand van zal houden. Het is iemand die nooit een langdurige relatie met iemand kan opbouwen. 


Moest ze iemand vinden die omkan met deze karaktereigenschap zou ze daar voor haar hele leven bijblijven. Dan zou hij ook haar positieve eigenschappen zien: zoals enthousiasme voor kleine dingen en het zorgen voor personen waar ze van houdt. 


Ze is iemand die iedereen in haar leven wegduwt. Hoe kan ze ervoor zorgen dat een lange relatie wel zou lukken? Door deze emoties nooit te delen met anderen? Hoe kan men dan een goede relatie opbouwen? Maar als niemand ooit van haar zal houden als de persoon die ze is zal het op deze manier moeten. 


Is dit wie ik ben? Een onuitstaanbaar egoïstisch persoon? Is dit zo? Als ik heel diep in mezelf kijk, het masker af doe en in het diepe, diepe zwarte gat kijk, dan vrees ik… Ja. Ik ben zo. 

De ik die niemand kent


De ik die niemand kent is geen aangenaam persoon. Het is een zeer eenzaam persoon. Het is een persoon waar niemand van houdt. Vandaar dat die persoon diep verborgen zit, onder een groot masker van een glimlach en onverschilligheid.


De ik die niemand kent is iemand die zich snel afgewezen voelt. Iemand die ervan overtuigd is dat niemand van haar houdt en niemand klaar staat voor haar. Ze is ervan overtuigd dat niemand haar leuk vind. Daarom klapt ze vaak toe.


Niemand vindt haar leuk omdat ze te emotioneel is. Dit is vervelend voor anderen. Anderen vinden het vermoeiend om continu rekening te houden met haar emoties. Haar verwachtingen van andere mensen zijn totaal onrealistisch. Zou zij hetzelfde doen voor anderen? Waarschijnlijk niet, daar is ze teveel met zichzelf bezig.


Ze zuigt anderen leeg. Zo deed ze dit ook met haar vorige vriendje. En hem dan verweten dat ze weggaat van hem. Het is iemand waar niemand van zal houden. Het is iemand die nooit een langdurige relatie met iemand kan opbouwen. 


Moest ze iemand vinden die omkan met deze karaktereigenschap zou ze daar voor haar hele leven bijblijven. Dan zou hij ook haar positieve eigenschappen zien: zoals enthousiasme voor kleine dingen en het zorgen voor personen waar ze van houdt. 


Ze is iemand die iedereen in haar leven wegduwt. Hoe kan ze ervoor zorgen dat een lange relatie wel zou lukken? Door deze emoties nooit te delen met anderen? Hoe kan men dan een goede relatie opbouwen? Maar als niemand ooit van haar zal houden als de persoon die ze is zal het op deze manier moeten. 


Is dit wie ik ben? Een onuitstaanbaar egoïstisch persoon? Is dit zo? Als ik heel diep in mezelf kijk, het masker af doe en in het diepe, diepe zwarte gat kijk, dan vrees ik… Ja. Ik ben zo. 

Hoi Marieke

Nou dan ben je al bijna op de helft. Je zelf kennen is al gelukt, volgende stap is het redelijk kunnen vinden met jezelf, er ook om lachen soms en er vertrouwd mee raken net zo lang tot je er gehecht aan raakt, dan begint het houden van jezelf.
Pas daarna komt de derde fase, het toestaan dat een ander ook van jou houdt.
Klinkt simpel toch? Oefening baart kunst ook hier in