Inderdaad Joy. Ergens kan ik me wel voorstellen dat als hij echt zwalkend en kotsend door zijn huis loopt, hij mij liever niet onder ogen wil komen. 
Maar ik mis hem wel, zo. 

Blech er is hier zo'n organisatie van vrijwilligers die klusjes doet. Daar kun je lid van worden. 
Maar ik spreek hun taal niet ofzo. Soms staan ze zomaar op de stoep. En deze keer was er een man die heel vaak belde op 1 middag en ik had teruggebeld, voicemail ingesproken maar daarna niet nog eens gebeld. 
En maandag heb ik m gesproken, en dinsdag. En donderdag de overkoepelende organisatie en maandag ook weer. 

Maar nu krijg ik mail dat ik nooit opneem. Bah. Zo'n belerend toontje, vorige keer ook al. 

In augustus had een man op de voicemail gezet dat hij zou komen, maar ik had dat niet gehoord. Ik was ziek thuis en had de hele man helemaal niet verwacht dus dat was ook ongemakkelijk. 

Het is misschien gericht op mensen die altijd thuis zijn. Dat de klusjesman een tijdstip roept en dan kan het.

"Niet tegen prikkels kunnen/ niet kunnen schakelen/ geen onverwachte dingen kunnen handelen. " ( Paar berichten terug) .... Uh dit heb ik ook vaak , ....geen seroquel of autisme bij  nodig  ....  Iets met filters stuk in hersenen is me ooit verteld , later Chronische stress en overbelastig .

Het zal zoals wel meer van die verschijnselen niet zo eenduidig zijn . 

Naar van Date , misschien is gewoon contact houden wel genoeg momenteel. En vertel ook gewoon iets over je dag aan hem bijv. 

Liefs

Dank je. Volgens mij kan dat idd ook bij veel dingen horen. 

En weet je, als er nou een soort van grote autisme-pil bestond, die zonder enige bijwerking iets van filters er op zette, waarmee je niet suf wordt maar wel de boel wat beter kunt handelen, verkeersdrukte enzo.....dan had zo'n onderzoek misschien zin. 
Maar bij autisme kom je weer in de hoek van schema´s maken en groepsgesprekken. Ik heb één gespreksgroep en ik wil daar in principe niets bij. 

Ik heb vorig jaar vrijwillig meegedaan aan GUTS onderzoek maar ik merkte hoeveel energie het kostte om weer de hele geschiedenis te vertellen. Ik was er echt even van ondersteboven, wat ik niet had verwacht. Bij zo'n autismeonderzoek ga je dat ook hebben en mijn ouders moeten dan ook de molen weer in, het lijkt me nu geen goed moment. 

Vorige jaar had de psychiater.... mijn oude psychiater, ook drie antipsychotica genoemd die zouden helpen tegen de prikkels. Ik heb dat toen opgeschreven maar heb het later niet meer kunnen terugvinden. 
Het verhaal was toen: ik was met dames die ik eigenlijk niet kende gaan waterfietsen in de binnenstad, op zaterdag. (je hebt er wat voor over om mensen te leren kennen). We waren met vier vrouwen in zo'n fiets, maar twee wilden niet trappen dus ik heb het hele stuk getrapt. Toen nog wat drinken met zijn allen, gedoe over geld... etc.... wat je kunt verwachten met vrouwen op stap. 
Die avond een wandeling langs het meer met iemand. Dat was verplaatst, en ik wilde van uitstel geen afstel laten komen. Maar op zondag was ik moe. 

Bij dat sorot dingen concludeerde de psychiater altijd dat ik extreem prikkelgevoelig was en daar iets tegen zou moeten slikken. 

In onze groep had iemand daar een rake opmerking over. 
IK zei, als je dan zo'n pilletje slikt en je gaat naar een verjaardag, zit je wat meer in je eigen wereld en heb je minder last van de prikkels. 
Zij zei: Als jij zo'n pilletje slikt van tevoren, dan ga je helemaal niet naar die verjaardag. 
Ik denk dat ze daar wel de spijker op de kop sloeg.

Dat klusjesmensengedoe is inderdaad niet door autisme, Feline! Net als Mabel heb ik er ook moeite mee. Het liefst zou ik daarom alles alleen fixen, maargoed, daar heb ik de energie niet meer voor en bepaalde dingen weet ik ook gewoon niet te fixen. 
Maar een hoop gedoe en daarom laat ik dingen maar.. 

Dan denk ik wel eens, alles zou tegenwoordig toch makkelijker moeten zijn?

Pilletje tegen prikkels. Ik heb eenmaal goede ervaring gehad met dexamfetamine. Rust en orde op n zachte manier eigenlijk. 
Om proefbehandeling gevraagd: nee, moest eerst n adhd onderzoek worden verricht, niemand wilde dat, conclusie was dat het voortkwam uit traumatisering  - zou maar zo kunnen, maar dan had ik er toch baat bij kunnen hebben . Zoiets zie ik als n mogelijke aanwijzing,. Moet je zien wat er allemaal voorschreven word als zijnde proef. 
Soms slaat het nergens op hoe ze daar denken.

Dank jullie wel. 

Joy het lijkt of ze juist makkelijker dingen verzetten, omdat je toch wel mobiel bereikbaar bent. Uurtje eerder, uurtje later, volgende week. 
'Vroegah' bij ons in het dorp waren klusjesmannen altijd bekenden en dan zorgde je dat je netjes met je afspraken om ging anders kreeg je een slechte naam. 

Ik had ook wel ADHD medicatie willen proberen. Ik heb een strip geprobeerd van een vriendin. Ik merkte dat het iets deed.... maar in combinatie met die andere pillen weet ik niet zo goed wat het dan deed. 

Ik heb er bij de psychiater ook om gevraagd. Maar we moesten eerst de DIVA test doen en dan zou evt een volgende stap zijn om groepsgesprekken te krijgen. Terwijl ik juist wilde zien of er op een chemische manier wat overzicht kon komen, anders dan met de pammen en de Seroquel. De DIVA kregen we mee naar huis en mijn ouders moesten hem ook invullen. Die kwamen bij vrijwel alles er op uit dat ik het als kind nog niet had. 

Met de psycholoog heb ik het nog besproken. Die zei, als kind leef je soms in de structuur van je ouders. (mijn ouders hadden in die tijd nog veel structuur, dat is later ook veranderd)
Als tiener leef je ook in een bepaalde structuur en zijn er nog niet zoveel zaken die je hoeft te regelen. Mijn school bood veel structuur, mijn vriendinnen waren heel gestructureerd en ik kon daarin goed meekomen. Mijn moeder zorgde voor eten en schone was. 
Daarna als je op jezelf gaat kan het lastiger worden, als je van jezelf niet zo heel gestructureerd bent. En dat kan opstapelen. En als de instanties erbij komen wordt het nog lastiger. 

Hij vond eigenlijk dat het voor elk mens een hele sport is. Goed eten, schone kleding, administratie op orde, huis schoonmaken. Het is best wel wat. Hij zat dus niet zozeer in ADD of ADHD of autisme-hoek maar legde meer uit waarom het als kind soms nog makkelijker is. En er zijn natuurlijk ook genoeg mensen die als kind geen structuur hebben gehad en het ook moeilijk vinden om het te leren. 

Best raar eigenlijk hoe je bij mijn OUDE psychiater heel snel heel veel antipsychotica kreeg, maar hoe hij geen ritalin oid wilde proberen zonder je eerst de hele molen in te sturen. Ik hoor namelijk best vaak dat mensen het een keer kunnen proberen en als ze niks merken, er ook geen onderzoek hoeft te komen. 

Vanavond wandelevenement. Ik weet niet hoe ver ik ga komen, ik ben niet in vorm. Maar ik heb geregeld dat ik halverwege opgepikt kan worden als het niet gaat. 

En het is OK. Ik hoef dat mannetje op mijn schouder niet meer mee te nemen. Dat zegt dat ik het niet kan. Dat ik bipolair ben en te hoge verwachtingen heb. Dat ik faal als ik maar tot de helft kom. Dat ik dit eigenlijk niet kan met mijn autisme. Dat als ik morgen moe ben, het mannetje zegt, zie je wel je bent autistisch. 
En: Ik heb er wel een pilletje voor.

Nou ik heb gewandeld en ik heb het helemaal afgemaakt. De twee vriendinnen met wie ik loop, ken ik ook van wandelen maar we praten niet over hele moeilijke dingen meestal. Dus ze vragen niet hoe het bij GGZ gaat want ze kennen dat verhaal niet echt. Heb er wel eens over verteld maar niet van de hoed en de rand en misschien snappen ze zelf ook wel dat het geen leuk onderwerp is. 
Dus het is niet over GGZ gegaan, niet over ADD, autisme, angststoornissen, eetproblemen.... allemaal niet. Wel over zere teen, zere knie, zere voet maarja dat krijg je met een lange afstand lopen. 

Over angst gesproken... 
We waren vroeg en ik had mijn fiets ergens neergezet en ik dacht, iedereen zet daar straks zijn fiets en dan kan ik er niet meer uit. Maar die vrijwilligers wisten ook niet waar de fietsen heen moesten en ik had ook niet zo veel tijd. 
Ben er dus de hele tijd vanuit gegaan dat ik terug niet meer bij mijn fiets zou kunnen. 

Komen we terug... staat mijn fiets daar in zijn eentje. Niks aan de hand. 

Wandelen is wel prettig om je hoofd leeg te maken. Er was één stuk heel donker, niks te zien, niks georganiseerd.... gewoon lopen door de kou. En wij maar mopperen van betalen we hier geld voor, etc. 
Maar eigenlijk denk ik dat ik dat het fijnst vond, achteraf. Even weg uit de bebouwde kom.... gewoon lopen door een donker leeg niks. 
Trouwens blij dat ik niet depressief ben nu want dan is dat vreselijk.... zo'n einde van de wereld gevoel. 

Verder merk ik dat Date eerst nog wel interesse toonde, ook vanuit zijn bed. Dat wordt nu ook minder. Dus of hij is nog zieker geworden, of de aandacht verslapt. Of allebei.

---

Grrr berichtje van de buurvrouw, dat ze last heeft van mijn deuren.

Ik weet niet precies welke deur(en) en ik heb ook geen zin om dat nu zo laat te gaan uitzoeken. Het zou kunnen dat het gaat over de koelkast, die gooi ik altijd heel hard dicht omdat die al wat ouder is. 

Voor de rest had ik vaak alle deuren open maar heb ik ze nu vaker dicht nu ik bewuster ben met stoken. Maarja een mens moet toch in zijn eigen huis de deuren open en dicht kunnen doen.

Kijk s of n enkel geplaatst goedkoop schuim tochtstripje 'de deur  klap' er wat uit neemt . Als die Buuf  onder je zit , kom je  mogelijk in de categorie tapijten leggen . 
En soms is er gewoon niets aan te doen. Oudere huizen en gehorigheid. 

Groet!

Reactie op "Het verhaal was toen: ik was met dames die ik eigenlijk niet kende gaan waterfietsen in de binnenstad, op zaterdag. (je hebt er wat voor over om mensen te leren kennen). We waren met vier vrouwen in zo'n fiets, maar twee wilden niet trappen dus ik heb het hele stuk getrapt. Toen nog wat drinken met zijn allen, gedoe over geld... etc.... wat je kunt verwachten met vrouwen op stap. 
Die avond een wandeling langs het meer met iemand. Dat was verplaatst, en ik wilde van uitstel geen afstel laten komen. Maar op zondag was ik moe. 

Bij dat sorot dingen concludeerde de psychiater altijd dat ik extreem prikkelgevoelig was en daar iets tegen zou moeten slikken"

Ehhh.... Dit is toch ook doodvermoeiend? 
 Das leuk tot je n eind in de 20 bent, jong fit en volop energie hebt. 

Moet je daar serieus iets voor slikken volgens n psychiater...  ?  
Mij lijkt eerder gewoon n zaak  dat 1 zo een activiteit op n dag wel voldoende is!  

Maar misschien ben ik ook niet representatief:  mijn energieniveau is eigenlijk altijd minder geweest en mijn lichamelijk uithoudingsvermogen ook in vergelijking met anderen. 
Mijn prikkel gevoeligheid zal best hoger liggen, maar dat ik dan t advies zou krijgen  maar iets zou te  moeten gaan slikken, -  om de rest bij te houden of zo ? 
Dit gaat me echt te ver. 

Goed dat je het niet bent gaan doen! 

Liefs

Dank je Mabel, ik was ook stomverbaasd dat hij het zo raar vond dat ik de zondag er na ff niets deed. 

Nog zoiets. Ik bracht het plassen en de lithium ter sprake. Dat ik op vakantie vaak eruit moet, tent open, stuk lopen, wc, terug lopen en dat dus een aantal keer en dat ik niet uitrust op die manier. En dat we overdag best eens wrijving en botsing hebben omdat de rest dan weer uitgerust is en ik geradbraakt.
Ik weet niet waar ik op gehoopt had. Misschien de lithium eraf als het op bepaalde manier je sociale leven in de weg gaat staan. 

Maar nee meneer dacht aan autisme. Dat was geloof ik de eerste keer dat hij het noemde.

---

Kijk s of n enkel geplaatst goedkoop schuim tochtstripje 'de deur  klap' er wat uit neemt . Als die Buuf  onder je zit , kom je  mogelijk in de categorie tapijten leggen . 
En soms is er gewoon niets aan te doen. Oudere huizen en gehorigheid. 

Groet!

Dank je. Ik ga nu iig doen alsof ik het heel serieus neem, voor de goodwill. Ze heeft een gebruiksaanwijzing. 

Dank je voor je tips. Ik weet ook niet wat ze nou hoort, een piep of een klik of een kraak. Of toch de koelkast…

Dacht eigenlijk dat een andere kamer hun slaapkamer was en dat ze onder mij een studeerkamer hadden. Hun huis is iets groter. Snap niet dat ze geen last gehad hebben van mijn geslaapwandel maar wel van een deur.