Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline


#51

Super om te lezen Feline. Echt fijn voor je!
Antwoord

#52

Dank je wel :Smile

Vandaag ook fijne dag gehad, lekker gewandeld in de duinen. 

Wel moet ik oppassen niet te druk te worden. Gisteren bij koor merkte iemand het aan me. Ik was heel druk met papieren in/uit/in mijn map te doen, dingen op de vensterbank recht te leggen, dingen op tafel recht te zetten tijdens de pauze etc etc. Gewoon erg druk met mijn handen. Zij zei er voorzichtig iets van en het was niet eens vervelend... alleen wel vervelend dat het zo is en dat iemand dat dan ziet. 

Ik weet dat dit ook hoort bij 'mensen toelaten'. Dat ze soms aan me zullen merken dat ik manisch depressief ben en dat ik het niet altijd kan verbergen. 

Jarenlang was ik redelijk anoniem in deze stad (waar ik sinds 2010 woon). Ik kon bij wijze van spreken in mijn pyjama naar de winkel en dan nog zou het niemand wat kunnen schelen. Nu door koor en andere activiteiten is dit anders en kom ik bekenden tegen als ik naar buiten ga. Maar dat hoort erbij en uiteindelijk is dit prettiger dan dat anonieme leven. 

Het is in het verleden ook wel eens gebeurd dat ik me een tijdje niet goed voelde en in de winkel een bekende tegenkwam. Deze appte me later dat ze zich zorgen over me maakte. En dat is heel erg lief.... maar ook een beetje confronterend. 

Omdat ik nu even wat drukker ben, sta ik mezelf toe wat dingen af te zeggen komende week. En mijn coach komt woensdag maar misschien laat ik haar van tevoren even weten dat de gesprekken niet te heftig moeten worden. Ze gaat soms erg graven in mijn jeugd enzo maar dat moet dan gewoon even een weekje niet.
Antwoord

#53

Ok ik heb gelukkig mijn drukke gedrag weer wat kunnen minderen. En ik overweeg mijn musical af te zeggen voor vanavond. Bij bipolaire stoornis moet je contra-gedrag toepassen... dus als ik heel druk ben en ik heb een drukke agenda, moet ik eigenlijk dingen afzeggen. 

Het blijft soms lastig. Ik probeer vandaag wat schoon te maken in huis. Het is wel een opluchting dat het eindelijk weer een beetje opknapt hier, na al die maanden. Denk dat het vorig jaar rond deze tijd nog netjes was. Daarna door manie - depressie - burnout etc is het altijd rommelig geweest. 

Als het lukt nog even naar buiten voor wat beweging. Kijken of het al een beetje lente wordt nu Wink
Antwoord

#54

We hebben het laatst natuurlijk gehad over het verband tussen gastvrijheid en een net of rommelig huis. En ook al verschilden de meningen.... eigenlijk is één oplossing de beste: Een beetje opruimen. 

Deze week komt mijn coach in de woonkamer (en keuken/toilet evt) en iemand van de woningbouw in slaap- en badkamer. En ein-de-lijk heb ik de puf gevonden om op te ruimen en schoon te maken. Het wordt eigenlijk best leuk nu. Ik vind het heel leuk om ruimtes gezellig in te richten maar omdat ik zoveel spullen heb, kan ik de spullen vaak niet kwijt. Heb nu kratten gemaakt met spullen die nog uit te zoeken zijn, zodat het iig niet meer overal rondslingert en op de vloer ligt. 

Het is wel veel werk maar ik heb nu nog alle tijd, zo lang ik geen baan heb.
Antwoord

#55

Goed van je Feline! En waarschijnlijk goed te doen als je er lol in hebt. Ze zeggen toch altijd: een opgeruimd huis, is een opgeruimd hoofd. Klopt dat ook?
Antwoord

#56

Een beetje wel maar ik ben nog niet helemaal klaar dus het geeft nog steeds een beetje onrust. Morgen nog wat dingen naar de berging brengen en naar de kringloop. 

Ik ben wel aan het denken gezet hoor, door het gesprek laatst. Ik heb een soort negatieve associatie met schoonmaken, onbewust, omdat mijn moeder eigenlijk altijd hele dagen schoonmaakte. Als ze boos was, als ze verdrietig was, als ze chagrijnig was, etc. Ik vond dat ook nooit zo gezellig, zo'n schoonmakende moeder. 

Ik denk dat ik daarom een beetje rommelig beter bij mij vind passen. Dat ik me daar prettig in voel. Het is echt psychologisch, want eigenlijk vind ik het helemaal niet zo vervelend om met een emmer en een sopje door het huis te gaan. 

Morgen komt dus de coach en vrijdag iemand voor de doucheslang. Oftewel ieder vertrek wordt betreden. En dat kan nu gewoon Smile
Antwoord

#57

De dag begon met tranen. Tranen die bijna niet meer wilden stoppen, om de mensen die ziek zijn, die dood zijn. 

Vlak voordat mijn coach kwam droogde ik mijn tranen en haalde een washand langs mijn gezicht. Het moest maar. 

Wat een goed gesprek. 
Ik weet even niet meer wat ik over mijn (voormalige) werk hier heb verteld. In ieder geval, het is niet helemaal goed gegaan. Deze nieuwe coach had ook mijn oude coach gesproken (zij zijn een soort vrienden/collega's). Zijn verhaal en mijn verhaal naast elkaar maakten duidelijk dat hij het goed bedoeld heeft maar wel missers heeft gemaakt. En dat mijn manager een spel gespeeld heeft, een naar spel waardoor ze mij heel goedkoop in dienst heeft kunnen nemen. 

Ein-de-lijk iemand die zei wat ik al zo lang denk. Er is toen een constructie bedacht waarbij het eigenlijk een soort van stage was, niet zozeer een betaalde baan. Terwijl dat niet mijn bedoeling was, ik wilde betaald werken. 

Ze gaf me helemaal gelijk en zei dat coach op een paar punten idd mij niet goed had begrepen maar dat het niet klopte wat hij had geregeld. 

Vanavond voel ik me gemixt... ik ben zo lang boos geweest, zo ontzettend gefrustreerd geweest. Maar mijn (nieuwe) coach was het helemaal eens met dat het bedragje van de vergoeding (paar euro per uur) helemaal niet klopt bij mijn opleiding en ervaring. En ja ik ben ziek... maar daar was een mouw aan te passen geweest. 

Ze had geen goed woord over voor de manager, alle verhalen die ze nu naast elkaar legde. 

Coach vroeg of ik nog iets 'moet' met manager. Ja in principe wel want ik sta nog op het smoelenboek van de werk-site en daar wil ik af. Misschien morgen maar ff regelen dan kan ik het loslaten.
Antwoord

#58

Hallo Feline,

Fijn dat jij iemand naast je hebt die jouw mening deelt en open de feiten met jou bespreekt zoals zij ze ziet.
Zo'n situatie maakt je toch wat onzeker en je neigt er misschien toe dat je wat aan jezelf gaat twijfelen.
Ons gevoel van zelfvertrouwen krijgt steeds weer een opdoffer niet?

Groetjes,  Bert
Antwoord

#59

Ja we krijgen zeker steeds weer een opdoffer. Ik zie nu ook dat Manager een soort kleinerend te werk is gegaan. Het is idd gebeurd dat ongeveer een maand na de start van mijn werk daar, ik in een energie-dip kwam. Ze had op dat moment kunnen zeggen: Feline, helpt het als je even vrij neemt? Of: Feline wil je een paar dagen wat simpele taken doen? 
Maar zo was ze niet, ze ging meteen de jobcoach bellen dat ze niet tevreden was en dat ze me niet volledig kon betalen. En toen heeft jobcoach voorgesteld er een soort stage van te maken. 

Mijn nieuwe coach heeft het steeds over autonomie. Dat ik mijn autonomie daar ben kwijtgeraakt. Terwijl ik best een autonoom persoon ben/was, voor die tijd al. 

Verder zoekt mijn coach in mijn verleden naar patronen. Eén ding heb ik haar niet verteld, omdat ik dacht dat het geen rol speelde. Maar vannacht werd ik er ineens mee wakker en had sterk het gevoel dat daar ook een oorzaak ligt, van sommige dingen. Ik heb namelijk op mijn 2e en 3e jaar (volgens mij) twee keer in het ziekenhuis gelegen. Eerste keer een maand en de tweede keer denk ik een dag of 10. 
Ik voelde ineens heel sterk dat dat ook invloed heeft gehad. Ik ben iemand die heel lang de dingen inslikt, die niet snel huilt. Zo van: Het moet nou eenmaal. Mijn moeder heeft wel eens verteld dat ik echt een voorbeeldig en sterk kind was wat dat betreft. Zij werkt ook op een soort kinderafdeling en soms is het echt drama met die peuters. Ik zelf begreep al vrij jong dat het gewoon gebeuren moest en stribbelde niet tegen. 

Maar de laatste maanden spreken mensen mij soms aan dat ik te weinig assertief ben. Een vriend die vervelend gedaan heeft tegen mij... ik heb het lang laten gebeuren. Mijn werk wat natuurlijk helemaal niet goed ging... ik bleef gewoon gaan. Een oudere man die telkens mijn grenzen over gaat, al jaren... ik heb het zo gelaten. Te lang. 

Vannacht werd ik even wakker met dat ziekenhuis in mijn hoofd. Daarna droomde ik van mijn opname in de psychiatrie, die ook in het ziekenhuis was (weliswaar andere stad). 

Ik zeg altijd: De opname was niet prettig maar ik droom er nooit over. Waarmee ik dan wil zeggen: Ik heb er niks aan over gehouden. 
Maar ik droom er nu wel over. Ik zal mijn coach mailen binnenkort. Ik denk dat ik toch iets heb overgehouden aan beide periodes. 

(Ik ken iemand die ook als kind in het ziekenhuis lag en later last kreeg van hechtingsproblemen en daarmee in therapie ging)
Antwoord

#60

Hallo Feline,

Als ik jouw hele verhaal zo lees, heb je verschillende gebeurtenissen meegemaakt die jouw een onveilig gevoel hebben gegeven.
Met mij is dit ook gebeurd wat zijn weerslag heeft gehad (ook aanloop naar) op hoe ik volwassene in het leven stond.

Het effect van dat soort gebeurtenissen wordt vaak erg onderschat. Deed ik zelf ook.

Groetjes,  Bert
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Dagboek J Started by misterj
1,526 Replies - 177,084 Views
02-10-2024, 20:41
Laatste bericht: Joy
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,277 Replies - 222,413 Views
15-09-2024, 18:43
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 1,229 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,752 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 537 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 1,140 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 983 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 11,418 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,904 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)