Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Eerste deel van de nacht heel vast geslapen, daarna wat lichter. 

Eigenlijk pas over 10 dagen weer hypno/EMDR maar ik heb het gevoel dat ik eerder zou willen. Misschien mail ik haar vandaag. 

Het stomme is dat ik nu juist terug verlang naar zo’n bed in zo’n ziekenhuiskamer waarin ik niks hoef te doen en nergens verantwoordelijkheid voor hoef te nemen. Dus de situatie waar ik zo boos om was voelt nu juist prettig. 

Ik denk dat ik haar vandaag maar even mail. 
Antwoord


(28-02-2021, 12:25)Feline schreef:
Eerste deel van de nacht heel vast geslapen, daarna wat lichter. 

Eigenlijk pas over 10 dagen weer hypno/EMDR maar ik heb het gevoel dat ik eerder zou willen. Misschien mail ik haar vandaag. 

Het stomme is dat ik nu juist terug verlang naar zo’n bed in zo’n ziekenhuiskamer waarin ik niks hoef te doen en nergens verantwoordelijkheid voor hoef te nemen. Dus de situatie waar ik zo boos om was voelt nu juist prettig. 

Ik denk dat ik haar vandaag maar even mail. 

Is op zich niet stom dat je daar naar verlangd...zie dat meer als een verlangen naar liefde, waar voor je gezorgd wordt en niks van jou verwacht wordt.
Antwoord


wat fijn dat je mijn bericht fijn vond 

ik ben goed in anderen helpen en mij zelf niet 

ik hoop datje een goede zondag hebt dan gun ik je wel 

J
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 01-03-2021, 01:21 door Feline.)

Dank jullie wel. Mister J dat hebben meer mensen wel, dat het makkelijker is om te geven dan om lief voor jezelf te zijn. Ik hoop dat jullie ook een goede dag hadden.

Ik ben met mijn ouders mee geweest een rondje door de polder, met de auto. Was leuk, we kwamen op plekken die ik nog helemaal niet kende. Toch voelde ik me niet echt blij, maar het was wel oké om zo in de auto te zitten.

Veel tranen weer hier, nav de EMDR. Wat ik vanmorgen schreef, ergens verlang ik terug naar die tijd in het ziekenhuis. Ik appte er over met een vriend (hij heeft dezelfde therapie gehad). Ik realiseerde me dat ik die periode in het ziekenhuis mijn ouders steeds heel dichtbij gehad heb. Ze wisselden elkaar af waardoor steeds een van beiden bij mij was maar soms ook samen. Dat kon toen al in het AMC. Daardoor waren we heel hecht met zijn drieën. (ik ben de oudste)

Toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis is een paar maanden later mijn broertje geboren en daarna nog twee broertjes. Met name bij mijn moeder ging de aandacht altijd het meest uit naar het jongste kind. Mijn vader kon zijn aandacht wel redelijk verdelen maar mijn moeder kon dat minder. En ze heeft altijd veel zorgen om haar ouders gehad.

Zoveel steun als ik in het ziekenhuis voelde, heb ik daarna niet echt meer gevoeld. Dat is het gevoel dat nu boven komt. Dat we echt nog met zijn drieën waren toen.

Dus ondanks de ziekenhuisperikelen was het ook nog onbezorgd. Later kwamen er meer broertjes, verantwoordelijkheden, problemen op vaders werk, meer stress bij moeder.

Misschien gooit mijn lichaam nu wat dingetjes door elkaar dat het fijn is om ziek te zijn of dat ik geen recht op aandacht heb als ik niet ziek ben, zoiets. Ik huil in ieder geval dikke tranen, het is een diep verdriet wat naar boven komt. Ik had N. nog niet gebeld. Ze stuurde eigenlijk zelf aan op 2 weken tussentijd ipv 1 en dat had niet met haar agenda te maken. Juist dat er bij mij al even genoeg los was gekomen.

Mijn moeder heeft al vaak verteld dat ik het niet leuk vond om een broertje te krijgen. Qua karakter lagen we elkaar ook helemaal niet. Nog een 'verrassing' na het ziekenhuis, daar was ik gewoon niet zo blij mee.

Gewoon dat hele gevoel van heel vroeger. Daarna is het tussen mijn ouders ook langzaam veranderd. Drukker met ons dan met elkaar. Er komen veel herinneringen terug.
Antwoord


ik kom je een knuffel brengen  Smile
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-03-2021, 00:00 door Feline.)

Dubbel geplaatst
Antwoord


Hoi Feline,

Wil toch nog even reageren op je vorige bericht.
Het kwam me zo bekend voor en misschien werkt het inderdaad zo.
Ik merkte ook dat mijn moeder er veel meer was voor me als het slecht ging en me eigenlijk strafte als het beter ging.
Dus de motivatie om me slecht te voelen was groot omdat er dan veel beter voor me gezorgd werd en ik ervoer wat mijn moeder echt voor me over had.
Er kwam zelden enig compliment uit haar mond eigenlijk alleen maar negatieve verhalen, maar zodra ik in elkaar stortte bleek dat ze werkelijk alles wel wou doen om me te helpen.
Pas toen mijn moeder wegviel en de rest van de hulp...leek het of ik meer gemotiveerd was om te veranderen... misschien omdat het oude gedrag niet meer beloond werd.
Of het zo gewerkt heeft is moeilijk te zeggen...heeft nog wel een jaar geduurd voordat ik echt bezig ging uit te zoeken wat ik nodig had om me anders te voelen.

Desireless
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-03-2021, 00:45 door Feline.)

(02-03-2021, 00:02)desireless schreef: Hoi Feline,

Wil toch nog even reageren op je vorige bericht.
Het kwam me zo bekend voor en misschien werkt het inderdaad zo.
Ik merkte ook dat mijn moeder er veel meer was voor me als het slecht ging en me eigenlijk strafte als het beter ging.
Dus de motivatie om me slecht te voelen was groot omdat er dan veel beter voor me gezorgd werd en ik ervoer wat mijn moeder echt voor me over had.
Er kwam zelden enig compliment uit haar mond eigenlijk alleen maar negatieve verhalen, maar zodra ik in elkaar stortte bleek dat ze werkelijk alles wel wou doen om me te helpen.
Pas toen mijn moeder wegviel en de rest van de hulp...leek het of ik meer gemotiveerd was om te veranderen... misschien omdat het oude gedrag niet meer beloond werd.
Of het zo gewerkt heeft is moeilijk te zeggen...heeft nog wel een jaar geduurd voordat ik echt bezig ging uit te zoeken wat ik nodig had om me anders te voelen.

Desireless

Dank je Desireless. Er is iets mis gegaan zojuist. Ik had vanavond een lang bericht geschreven (weet niet of je dat bedoelde) en vervolgens leek het er twee keer te staan toen ik op mijn telefoon keek. Toen dacht ik er één te verwijderen maar nu is het hele bericht weg. 

Het kwam er eigenlijk op neer dat ik begon iets te schrijven over mijn eerste depressie en toen kwam als een soort flashback heel veel terug van die periode. 

Reagerend op jouw bericht: Dit is ook best confronterend. 

Ik heb even niet zo helder hoe het hier ging. Ben moe ook. En ook een beetje verward want nu mijn bericht per ongeluk weg is lijkt het echt of ik alles gedroomd heb wat er voorbij kwam vanavond. 

Mijn moeder houdt erg van zorgen (heeft ook altijd in de zorg gewerkt) en er was altijd veel aandacht voor het jongste kind én als je ziek was. 

Ik merk dat ik moe ben en nu blokkeer als ik iets wil schrijven. Misschien omdat er weer een pijnpunt is. Ik ga proberen te slapen. Hopelijk morgen een meer samenhangend verhaal.

Nou het voelt toch een beetje gek dat de tekst weg is. Ik ging schrijven over toen ik 10 / 11 jaar oud was. Hoe het op mijn tiende nog fijn was maar ik na een buikgriepje niet meer helemaal opknapte. En hoe ik toen ik 11 was voor het eerst echt depressief werd. 

Het begon met longontsteking maar ik knapte niet op. Later wel weer naar school maar het was moeilijk, ik zat niet fijn in de klas. Dat is nog de beste benaming. Speelde na schooltijd ook niet met vriendjes en vriendinnetjes, was altijd moe. 

Het was erg druk in huis, mijn jongste broertje was nog baby. En mijn moeder voelde zich niet goed, achteraf waarschijnlijk een depressie maar het beestje had nog geen naam. Vanaf datzelfde moment voelde ik me ook niet goed, ook depressief. En als je dan veel thuis bent word je ook niet vrolijk natuurlijk van een depressieve moeder. Tegelijk was het voor haar vast zwaar dat ze naast een baby ook een kind van 11 thuis had. 

Misschien was het allemaal te druk voor me, die periode. In ieder geval toen ik vanavond schreef kwamen de herinneringen heel levendig terug. Ik ben in september depressief geworden en uiteindelijk in de kerstvakantie knapte ik op en daarna heb ik oprecht nog een heel leuk halfjaar op de basisschool gehad. 

Mijn ouders legden de lat ook erg hoog, herinner ik me. Baby of niet, er kwamen loge's, er waren veel huisdieren (jonge konijntjes zelfs vertelde mijn moeder laatst). Vlak voordat ik ziek ben was ik nog met pianoles begonnen en ik neem aan dat moeder mij dan bracht en haalde met de auto met alle broertjes. Ik weet het niet meer zo goed... hoe het allemaal reilde en zeilde maar ik denk dat het voor ons allemaal teveel was en dat dat bij mij omsloeg naar een situatie van depressie. Koud, moe, geen interesse meer in school/vriendjes etc. 

En hoewel de eerste maanden na de geboorte van mijn broertje een leuke tijd waren, kan ik me voorstellen dat het mij allemaal veel prikkels gaf. 

Ik vond het fijn vanavond dat meisje van 11 weer even 'bij me te hebben' en hoop dat we bij de hypnotherapie er nog iets mee kunnen. Immers ik zit nu niet meer in de situatie van een huis vol prikkels waar ik mij niet aan kan onttrekken. 

En dan hoop ik dat ik nu lekker kan gaan slapen. 

(en bij nalezen denk ik dat het buikgriepje misschien ook al iets emotioneels was want verder kreeg niemand buikgriep...)
Antwoord


Vandaag komen er meer herinneringen aan mijn jeugd boven. Alsof je eigenlijk de bovenlaag hebt, wat de foto´s en de verhalen zijn. En een laag daaronder met gevoelens die ik net meer wist. , 

Ik ben in ieder geval vaak ziek geweest. Soms een paar dagen waarbij ik graag zelf weer naar school wilde omdat ik goed in mijn vel zat. Soms één of meerdere weken waarbij ik maar langzaam opknapte of nog een hele nasleep had. Soms langer dan een maand. 

Desire er zou idd best iets in kunnen zitten dat mijn lichaam gedacht heeft: Vroeger toen ik ziek was, was alles overzichtelijk. Twee ouders die er helemaal voor me waren, een ziekenhuis waar elke dag hetzelfde was. Als ik dit typ voel ik de tranen prikken dus misschien is het waar. 

Ik heb in een soort halfslaap vanmorgen veel herinneringen gekregen. We hebben bijv een flinke verbouwing gehad waarbij mijn vader het laatste deel zelf gedaan heeft. Dat laatste is nog wel een jarenplan geweest dus eigenlijk was hij nooit echt vrij, er moest altijd nog wel ergens een likkie verf of een behangetje op. Naast het gewone leven. 
IK weet dat één zomer veel werklieden over de vloer waren in de vakantie en ik hield daar niet van. Wist niet hoe ik me moest gedragen met de werklieden erbij. Gewoon spelen voelde niet zo spontaan. Ik kan me voorstellen dat moeder geen rustige zwangerschap had met continu bouwvakkers over de vloer. Er is in korte tijd veel gebeurd, eigenlijk is het huis twee keer zo groot gemaakt. IK weet het niet zo goed meer, neem aan dat een groot deel van de werkzaamheden tijdens schooltijd uitgevoerd zijn en dat ik me er niet zo mee bezig heb gehouden. Ik weet dat ze begonnen in juli. En dat ik in de kerstvakantie een nieuw kamertje had, mijn broertje ook, dat er een badkamer was (we hadden eerder alleen een kleine douche), dat de kamer en achterkamer verbouwd waren incl kachel en nieuwe houten vloer. En wat ik vooral niet zal vergeten is dat mijn broertje geboren werd op maandag en dat op woensdag de stucadoor nog kwam.... foutje in de planning. 

Misschien ging het ogenschijnlijk goed met me in die tijd maar was het eigenlijk onrust. Dat je elke keer thuiskomt en niet weet hoe het er allemaal bij ligt. 

En dat ws het begin want toen broertje (jongste broer oftewel nr 3) er was, kon de verbouwing weliswaar even on hold maar was het gezin alleen maar drukker geworden. 

Uiteindelijk had ik die eerste jaren een extreem net kamertje met alles dezelfde kleur en alles een vaste plek. En wat ik me nu herinner, had ik dwanghandelingen. As we speak herinner ik me dat. Hoe ik elke avond in een bepaalde volgorde alles moest aantikken. En er was een CD die ik elke dag helemaal moest luisteren. De 'avondroutine' met alles aantikken duurde niet zo lang maar het was vooral spannend dat ik er altijd stiekem een moment voor moest vinden. En ik moest elke dag een legopoppetje verplaatsen van mijn lego. 
Het kan best zijn dat mijn ouders allang doorhadden dat alle knuffels een kus kregen en dat ik dan een kwartiertje weg was maar dat ze er geen punt van maakten. Ik denk dat de gewoonte op de middelbare school vanzelf verdwenen is. 

Grappig want als je mij vraagt hoe mijn jeugd was zou ik zeggen dat ik een hele fijne jeugd heb gehad alleen wel vaak ziek was. En nu herinner ik me meer de nuances.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 03-03-2021, 00:20 door Feline.)

Af en toe gaat het even iets beter. Dan lukt het weer iets administratiefs te regelen bijv. En morgen komt iemand van MP iets ophalen. 

Het lijkt of er verschillende eilandjes in mijn hoofd zijn. Zoals nu gaat het eigenlijk wel en heb ik ook even iets geregeld voor het vrijwilligerswerk. Maar bijv gisteren toen ik bij de hardloopgroep was voelde ik me echt een zombie. Nauwelijks in staat iets sociaals te zeggen en ik wist ook even niet meer goed wie al die mensen waren. 

Het schiet ook alle kanten op. Hoe lang ik mijn signaleringsplan ook maak, het blijft onbegrijpelijk allemaal. Was het maar zo dat je met drie keer per week sporten en twee keer per week een 'ommetje' kon garanderen dat je niet depressief zou worden. 

Die regelzaken kunnen me zo aanvliegen als het even niet gaat. Mailtjes, accounts, codes, telefoontjes. Het is geen aanstelleritis, ik zie het op dat moment echt niet. Ik heb laatst ook zo gejankt toen mijn pillen weer allemaal in andere doosjes en vormpjes en potjes zaten. Ik zag het niet meer. 

En dat is dan voor anderen ook weer lastig te begrijpen. Dat ik de ene keer iets heel moeilijks gewoon kan en dat een andere keer iets simpels niet lukt.

(03-03-2021, 00:15)Feline schreef: Af en toe gaat het even iets beter. Dan lukt het weer iets administratiefs te regelen bijv. En morgen komt iemand van MP iets ophalen. 

Het lijkt of er verschillende eilandjes in mijn hoofd zijn. Zoals nu gaat het eigenlijk wel en heb ik ook even iets geregeld voor het vrijwilligerswerk. Maar bijv gisteren toen ik bij de hardloopgroep was voelde ik me echt een zombie. Nauwelijks in staat iets sociaals te zeggen en ik wist ook even niet meer goed wie al die mensen waren. 

Het schiet ook alle kanten op. Hoe lang ik mijn signaleringsplan ook maak, het blijft onbegrijpelijk allemaal. Was het maar zo dat je met drie keer per week sporten en twee keer per week een 'ommetje' kon garanderen dat je niet depressief zou worden. 

Die regelzaken kunnen me zo aanvliegen als het even niet gaat. Mailtjes, accounts, codes, telefoontjes. Het is geen aanstelleritis, ik zie het op dat moment echt niet. Ik heb laatst ook zo gejankt toen mijn pillen weer allemaal in andere doosjes en vormpjes en potjes zaten. Ik zag het niet meer. 

En dat is dan voor anderen ook weer lastig te begrijpen. Dat ik de ene keer iets heel moeilijks gewoon kan en dat een andere keer iets simpels niet lukt.

Grappig ik zie dat er nog een site open staat om zelf lorazepam te bestellen zonder recept. Ik had vorige week bedacht dat dat de oplossing was voor alles. Alleen nog lorazepam, geen andere medicijnen meer en dan gewoon zelf kopen en geen gedoe meer met een arts. Leek me ideaal (ik ben dol op lorazepam). Het is wel heel duur en niet zo betrouwbaar maar het leek me de beste oplossing op dat moment. Dat is toch raar...?

(posten gaat weer niet helemaal naar wens)
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,110 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,792 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 417 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 859 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,304 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
4 gast(en)