Hallo allemaal,

Aangezien ik al een aantal jaar bezig ben met mijn depressie te overwinnen, gaat het steeds moeizamer heb ik vernomen. Van de meest kleine dingen wordt ik al moe, terwijl dit eerder niet echt zo was. Ik heb in de paar jaar dat ik bezig ben, veel overwonnen maar er ligt ook nog een boel. Het lijkt wel alsof er nooit een einde aan komt, soms wordt ik er zo moedeloos van. Als het ene klaar is dan ligt het volgende alweer te wachten, zonder tussenstop of rust, ik vind niet dat ik die kan nemen omdat ik gewoon door wil gaan om het proces af te ronden en weer verder te gaan. Iedere stap die ik zet doe ik vol overgave, maar ook met de nodige spanning, angst en moedeloosheid.
Na een aantal keer iets geoefend te hebben, kan ik meestal wel zeggen dat het weer een stap verder is, maar soms duurt dit gewoon te lang naar mijn gevoel. Ik wil er ook eens lekker op uit, onbezonnen iets doen en niet alleen maar aan een schema te houden. Het schema is er omdat ik anders geen sturing had over mijn depressie, dit heeft echter wel geholpen alleen het is niet echt leuk en soms heb ik het gevoel dat ik nu al in een sleur zit, al is het tijdelijk. Je bent jong en je wilt wat he.. alleen de depressie houdt het zo tegen, pff.

Maar het focussen op dingen die wel lukken is lastig, ik denk liever aan de dingen die nog niet gelukt zijn. Maar dan denk je weer teveel vooruit, dat is ook niet de bedoeling ervan. Dat probeer ik af te leren, zodat dat ook ietsje beter gaat en misschien de moedeloosheid afzwakt, dat hoop ik althans. 

- Wou het even van mij afschrijven. - Herkenbaar?

Liefs van Shalin

hoi Shalin,

Ja heel herkenbaar. Ik heb ook dat ik me door de dagen heen moet slepen en dat iedere poging om iets te doorbreken zo ontzettend veel energie kost. Dat de dingen die mislukken ook groter lijken. Goed van je om dit zo van je af te schrijven.

groet,
Run

Hallo allemaal,

Aangezien ik al een aantal jaar bezig ben met mijn depressie te overwinnen, gaat het steeds moeizamer heb ik vernomen. Van de meest kleine dingen wordt ik al moe, terwijl dit eerder niet echt zo was. Ik heb in de paar jaar dat ik bezig ben, veel overwonnen maar er ligt ook nog een boel. Het lijkt wel alsof er nooit een einde aan komt, soms wordt ik er zo moedeloos van. Als het ene klaar is dan ligt het volgende alweer te wachten, zonder tussenstop of rust, ik vind niet dat ik die kan nemen omdat ik gewoon door wil gaan om het proces af te ronden en weer verder te gaan. Iedere stap die ik zet doe ik vol overgave, maar ook met de nodige spanning, angst en moedeloosheid.
Na een aantal keer iets geoefend te hebben, kan ik meestal wel zeggen dat het weer een stap verder is, maar soms duurt dit gewoon te lang naar mijn gevoel. Ik wil er ook eens lekker op uit, onbezonnen iets doen en niet alleen maar aan een schema te houden. Het schema is er omdat ik anders geen sturing had over mijn depressie, dit heeft echter wel geholpen alleen het is niet echt leuk en soms heb ik het gevoel dat ik nu al in een sleur zit, al is het tijdelijk. Je bent jong en je wilt wat he.. alleen de depressie houdt het zo tegen, pff.

Maar het focussen op dingen die wel lukken is lastig, ik denk liever aan de dingen die nog niet gelukt zijn. Maar dan denk je weer teveel vooruit, dat is ook niet de bedoeling ervan. Dat probeer ik af te leren, zodat dat ook ietsje beter gaat en misschien de moedeloosheid afzwakt, dat hoop ik althans. 

- Wou het even van mij afschrijven. - Herkenbaar?

Liefs van Shalin

He Shalin
Beschrijf je nu schema therapie? Het lijkt je wel stabiel te houden he, dat dan weer wel. Is een niet geringe prestatie lijkt mij.
Maar ik snap ook dat je soms denkt: is dit mijn leven? Zoveel moeite alleen om het karretje oo de weg te houden....dat snap ik helemaal. 
Toch vind ik het dan weer bemoedigend wat je schrijft. Er is dus meer stabiliteit mogelijk dan ik nu ervaar. Maar voor de zingeving moet ik zelf zorgen. Sinds ik niet meer werk is dat zeer moeilijk. Mijn vrouw is ook gestopt en is pas nu 2 en een half jaar later daarmee zo een beetje uutgeworsteld. Dus dat is een apart iets bedoel ik, dat je leven weer op poten zetten als je niet werkt. Ik zit daar nog vreselijk mee te worstelen maar zie dat op dat punt voortgang mogelijk is. Dankjewel!

Hoi Shalin,

Je bent een harde werker, een vechter. Dat leid ik af uit de dingen die je geschreven hebt sinds ik hier op het forum ben. 
Dingen aangaan ondanks de angst vraagt bergen energie. Ik merk bij mijzelf dat als ik moe ben, ik meer last krijg van mijn depressie/angst. Geef jezelf voldoende tijd te herstellen van zo'n poging of overwinning. Het spreekwoord "hardlopers zijn doodlopers" vind ik hier wel van toepassing.

Misschien eens tijd om de balans op te maken? Welke dingen heb je allemaal al ondernomen om je angsten aan te gaan? Wees trots op elke stap!
Merk je vooruitgang? Wat heeft het je gebracht?

Wees niet bang je plan aan te passen als het huidige niet meer voor jou werkt. Je bent nu een ander mens met andere ervaringen dan toen je jouw plan opgesteld hebt, dus misschien heb je nu een ander plan nodig?

Liefs

Hoi Shalin,

Je bent een harde werker, een vechter. Dat leid ik af uit de dingen die je geschreven hebt sinds ik hier op het forum ben. 
Dingen aangaan ondanks de angst vraagt bergen energie. Ik merk bij mijzelf dat als ik moe ben, ik meer last krijg van mijn depressie/angst. Geef jezelf voldoende tijd te herstellen van zo'n poging of overwinning. Het spreekwoord "hardlopers zijn doodlopers" vind ik hier wel van toepassing.

Misschien eens tijd om de balans op te maken? Welke dingen heb je allemaal al ondernomen om je angsten aan te gaan? Wees trots op elke stap!
Merk je vooruitgang? Wat heeft het je gebracht?

Wees niet bang je plan aan te passen als het huidige niet meer voor jou werkt. Je bent nu een ander mens met andere ervaringen dan toen je jouw plan opgesteld hebt, dus misschien heb je nu een ander plan nodig?

Liefs

Hoi Jorin,

Bedankt voor je bericht!
Je hebt eigenlijk ook helemaal gelijk, vooral met het mooie spreekwoord. Ik ben zelf nogal van de spreekwoorden dus ik vind het leuk dat je die zegt, en het is nog waar ook.
Ik ren voornamelijk achter mezelf aan en ik houd het niet altijd bij, en dat is niet de bedoeling.
Het is een streven dat ik zo graag weer mee wil doen, zo graag weer in de maatschappij wil staan. Daar komt waarschijnlijk het extra moeite doen van, terwijl het eigenlijk niet helpt. Dus dar heb je goed gezien!

Het klopt zeker dat als je moe bent, dat de angsten en depressies veel heftiger zijn. Het is sowieso al heftig maar dan nog extra inderdaad. Dus na zo'n daad ben ik uitgeput en kan ik niks meer, voor het gevoel is alles even teveel, het maakt niet uit wat. Dan word ik boos om van alles en nog wat, dat kunnen maar onbenullige dingen zijn. Daarna voel ik mij verdrietig omdat ik zo boos geworden ben, dat is wel een neerwaartse spiraal waar ik in zit.

Dank voor het compliment hoor, hoe gaat het eigenlijk met jou?
Ik zie je niet veel meer op het forum maar dat kan ook aan mij liggen.

Liefs van Shalin

hoi Shalin,

Ja heel herkenbaar. Ik heb ook dat ik me door de dagen heen moet slepen en dat iedere poging om iets te doorbreken zo ontzettend veel energie kost. Dat de dingen die mislukken ook groter lijken. Goed van je om dit zo van je af te schrijven.

groet,
Run

Goede Shalin en Run,

Ja zeker herkenning. Laat ons, naast het broodnodige stoom afblazen en van ons af schrijven ook naar de kleine dingen kijken die wel goed waren op een dag. Er is altijd een glimp, een sprank, een glimlach van iets of iemand, echt waar. 
Ja het is een dooddoener, dat lijkt zo, maar jullie zeggen het zelf al, de homo deprivens (=depressive mens voor de niet latijnkundigen vrij naar het latijn) vergroot nu eenmaal al het negatieve uit. Dat is ook een feit. Dat weten we best, dus een dagelijkse portie Count your blessings, heel ouderwets, maar echt nodig om een beetje naar het midden te sturen. Zo voor het slapen gaan bijvoorbeeld. Ook weer eens kijken in het hoekje onder hoop en herstel, topic "ik heb een depressie en dit gaat er goed"  Vind ik altijd inspirerend, heel gewone dingen, je voelt mee met anderen die iets leuks te melden hebben. Dit is ook zo belangrijk. En dat doet helemal niets af aan hoe zwaar de dieptepunten zijn....dat is ook zo.

Stomme vraag misschien: maar kun je in de schema-therapie niet een blokje opnemen: even iets spontaans doen? Of zeg ik nu iets heel geks?

Hoi Jorin,

Bedankt voor je bericht!
Je hebt eigenlijk ook helemaal gelijk, vooral met het mooie spreekwoord. Ik ben zelf nogal van de spreekwoorden dus ik vind het leuk dat je die zegt, en het is nog waar ook.
Ik ren voornamelijk achter mezelf aan en ik houd het niet altijd bij, en dat is niet de bedoeling.
Het is een streven dat ik zo graag weer mee wil doen, zo graag weer in de maatschappij wil staan. Daar komt waarschijnlijk het extra moeite doen van, terwijl het eigenlijk niet helpt. Dus dar heb je goed gezien!

Het klopt zeker dat als je moe bent, dat de angsten en depressies veel heftiger zijn. Het is sowieso al heftig maar dan nog extra inderdaad. Dus na zo'n daad ben ik uitgeput en kan ik niks meer, voor het gevoel is alles even teveel, het maakt niet uit wat. Dan word ik boos om van alles en nog wat, dat kunnen maar onbenullige dingen zijn. Daarna voel ik mij verdrietig omdat ik zo boos geworden ben, dat is wel een neerwaartse spiraal waar ik in zit.

Dank voor het compliment hoor, hoe gaat het eigenlijk met jou?
Ik zie je niet veel meer op het forum maar dat kan ook aan mij liggen.

Liefs van Shalin

Lief dat je het vraagt. Ik ben inderdaad wat minder actief op het forum. Ik denk dat dit komt doordat ik het wat drukker heb gehad de laatste tijd,minder tijd op de bank door gebracht. Daardoor
neem ik minder de tijd om te lezen en te reageren. 
Ik heb nog steeds mindere dagen,vooral als ik moe ben, maar de goede overheersen. Dus in die zin gaat het op het moment best goed met mij.
Ik kan niet zoveel aan als vroeger, maar ik ben heel blij dat mijn stemming over het algemeen beter is.

Liefs

---

Stomme vraag misschien: maar kun je in de schema-therapie niet een blokje opnemen: even iets spontaans doen? Of zeg ik nu iets heel geks?

Hihi heerlijk nuchtere opmerking.

Hallo allemaal,

Aangezien ik al een aantal jaar bezig ben met mijn depressie te overwinnen, gaat het steeds moeizamer heb ik vernomen. Van de meest kleine dingen wordt ik al moe, terwijl dit eerder niet echt zo was. Ik heb in de paar jaar dat ik bezig ben, veel overwonnen maar er ligt ook nog een boel. Het lijkt wel alsof er nooit een einde aan komt, soms wordt ik er zo moedeloos van. Als het ene klaar is dan ligt het volgende alweer te wachten, zonder tussenstop of rust, ik vind niet dat ik die kan nemen omdat ik gewoon door wil gaan om het proces af te ronden en weer verder te gaan. Iedere stap die ik zet doe ik vol overgave, maar ook met de nodige spanning, angst en moedeloosheid.
Na een aantal keer iets geoefend te hebben, kan ik meestal wel zeggen dat het weer een stap verder is, maar soms duurt dit gewoon te lang naar mijn gevoel. Ik wil er ook eens lekker op uit, onbezonnen iets doen en niet alleen maar aan een schema te houden. Het schema is er omdat ik anders geen sturing had over mijn depressie, dit heeft echter wel geholpen alleen het is niet echt leuk en soms heb ik het gevoel dat ik nu al in een sleur zit, al is het tijdelijk. Je bent jong en je wilt wat he.. alleen de depressie houdt het zo tegen, pff.

Maar het focussen op dingen die wel lukken is lastig, ik denk liever aan de dingen die nog niet gelukt zijn. Maar dan denk je weer teveel vooruit, dat is ook niet de bedoeling ervan. Dat probeer ik af te leren, zodat dat ook ietsje beter gaat en misschien de moedeloosheid afzwakt, dat hoop ik althans. 

- Wou het even van mij afschrijven. - Herkenbaar?

Liefs van Shalin

Lieve Shalin je werkt heel hard om je beter te voelen en dat vraagt veel energie dus word je moe. Probeer misschien ook dingen te doen onderwijl om je energie op te krikken, dingen die echt bij je passen en die je naar je kern leiden zodat je je er jezelf goed bij voelt. Bij mij helpt een wandeling in de natuur heel vaak , de stilte, de natuurgeluiden om energie terug te krijgen maar dat is maar één voorbeeld. De weg naar beterschap is lang en moeilijk maar het loont toch denk ik op den duur. De hindernissen die je al genomen hebt, de dingen die je overwonnen hebt het is een lange weg . Maar probeer ook dingen te doen die je leuk vind iets spontaans of zo die bij je past. Je doet al hard genoeg je best, even ontspannen mag ook . Hou vol je bent op de goede weg. Cyranno

Lieve Shalin je werkt heel hard om je beter te voelen en dat vraagt veel energie dus word je moe. Probeer misschien ook dingen te doen onderwijl om je energie op te krikken, dingen die echt bij je passen en die je naar je kern leiden zodat je je er jezelf goed bij voelt. Bij mij helpt een wandeling in de natuur heel vaak , de stilte, de natuurgeluiden om energie terug te krijgen maar dat is maar één voorbeeld. De weg naar beterschap is lang en moeilijk maar het loont toch denk ik op den duur. De hindernissen die je al genomen hebt, de dingen die je overwonnen hebt het is een lange weg . Maar probeer ook dingen te doen die je leuk vind iets spontaans of zo die bij je past. Je doet al hard genoeg je best, even ontspannen mag ook . Hou vol je bent op de goede weg. Cyranno

Shalin

Wat goed dat je telkens stapjes zet, dat is de manier om door die rijstrbrijberg van dingen heen te komen he. Gewoon een voor een.
Je totale last wordt dan toch langzaam minder he. De ontmoediging dat het allemaal veel te veel is en er nooit een einde aan komt ken ik heel goed. Toch heb ik bijvoorbeeld gisteren een voldaan gevoel na het weggooien van een hoop oude electronica die er al jaren en jaren lag. Ik voelde me opgelucht er na. En dat zette door tot s avonds. Mooie dingen vielen me op, ik kreeg weer plannetjes. En daar sta ik nu even bij stil. Die klusjes die jou en mij zo overweldigen in een depressieve bui. Dat zijn dezelfde sprankelende ideetjes die al worden ze nooit uitgevoerd, gister op kwamen borrelen als mogelijkheden........creatieve positieve mogelijkheden waren het. 
En met het weggooien van oude troep sloot ik ook heel veel af dat niet meer hoefde!!