Dat is inderdaad lastig Mabel, je voelt je minder, maar ligt dit nu aan de medicatie of aan iets heel anders. erg herkenbaar.
Snap wel dat je liever geen risico neemt.

Joy ik vind het jammer maar een ramp is het nu ook weer niet. Als ik op 50 mg kan stabiliseren is het toch winst, want ik gebruikte 150 mg.
We gaan het zien.

Groet, Bert

Nou Bert,  Ik zit weer op 25, Ik houd het maar weer even voor gezien. Het gaat allemaal niet zo goed, ws niet zozeer door de sertraline, maar ik hoef het er nu  even niet bij in de overwegingen. Ik filter mogelijk effect daarvan liever uit. Dus zo.
Groet

Ik begrijp het Mabel. 

Met mij gaat het wel aardig. Het lukt mij nog steeds om 's morgens laat op te staan en ik kan mijn afspraken nakomen.

15 juni ga ik met nieuwe medewerkers van Mee in gesprek over "GGZ problematiek", samen met een collega ervaringsdeskundige.
We laten een kort filmpje, minisymposium van Jim van Os, zien die o.a. uitlegt dat het nut van de DSM diagnoses minimaal is. We vullen het aan met 
onze eigen ervaringen met onze diagnoses. Mijn thema is altijd Dé mens met dé depressie bestaat niet.
Verder gaan we in op het onderwerp wat is er nodig om een ander tot steun te zijn. Mijn kern is, ga zonder eigen agenda en zonder vooropgezet doel van mens tot mens
met de ander in gesprek. Dat lijkt heel gewoon, maar ik ontmoet maar weinig mensen die deze kunst beheersen.

Nu heb ik even jullie kennis en ervaring nodig. Welk onderwerp mag zeker niet ontbreken 15 juni?
Hoor het graag.

Groet, Bert

Hallo Bert,

goed te lezen dat je weer op de been bent geraakt. Zelf ben ik er nog niet.

 De kunst die jij beheerst heet volgens mij mentaliseren, tenminste als je ook vragen stelt anders ben je een oordeelvrij klankbord. 

Mij persoonlijk komen me alle gebruikelijke herstelthema's de neus uit. 

Ik zou meer aandacht besteden aan vroegkinderlijke traumatisering,  in van os termen vroegkinderlijke tegenspoed. 
Omdat het goed is om daar kennis van te hebben omdat het door de hele GGZ wandelt . Variant emotionele verwaarlozing lijdt met name tot beleving van depressiviteit zoals je weet.
En het ervaren van een compleet andere innerlijke wereld dan wat wordt voorgehouden.

Het kan bijv maken  dat men zich  minder gaat vergelijken met 'succesvolle gelukkige' anderen, waarbij de nadruk/ 'schuld'  dan ligt op de eigen 'gebreken' . 

Duidelijker kan worden dat het appels met peren vergelijken is , dat de hele vergelijking niet opgaat. Daar kunnen mensen baat bij hebben.

Verder wil ik je (bijna met plezier) op dit boek richten: 

https://www.voicedialogue-academie.nl/ni...veranderen.

Dat we nog eens goed kunnen worden in depressiviteit en die voor ons mogen laten werken. 

Veel liefs en succes met je bijeenkomsten!

Hallo Mabel,

Dan denk ik dat ik "mentaliseren" bedoel. 
Mijn collega waarmee ik het samen verzorg, heeft (helaas) zelf veel ervaring met vroeg sexsueel misbruik en huiselijk geweld, dus jouw onderwerp 
zal zeker aan de orde komen. Zij verzorgt ook themabijeenkomsten rond dit thema, waar zij ook verteld over haar ervaringen en hoe dit vandaag nog steeds een rol speelt in haar leven. Ik ben nog steeds diep onder de indruk van haar verhaal en heb er veel van geleerd.

Ik heb het boek besteld.

Groet, Bert

Goed om te lezen!

Ik wens jullie een goede  bijeenkomst! 

Liefs !

Ik slik nu zo'n 2 maanden 50 mg Sertraline en lijk hier aardig op te stabiliseren. Vorige week gebeurde iets wonderlijks ,emoties die ik lange tijd niet meer had ervaren.

Vorige week was ik aanwezig bij een afscheid dienst van een collega ervaringsdeskundige. Zij had een lang euthanasietraject gevolgd en had besloten voor een zelf gekozen dood.
Toen het eerste muziek nummer begon schoot ik vol en ik heb vervolgens 1 1/2 uur met tranen in mijn ogen de dienst gevolgd. Zelfs een maal buiten kon ik in gesprek met een collega amper uit mijn woorden komen. Steeds huilend en snikkend proberen een zin te formuleren.
Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat dit eerder was voor gekomen. Het lijkt erop dat nu tijdens het stabiliseren op 50 mg mijn emoties sterker op de voorgrond staan, zelfs zo sterk dat ik weinig controle over heb. Aan mij de keus of ik wil leren na een tijdje de knop om te zetten en weer de controle te pakken. Maar ik geloof niet dat ik dit wil.
Gek genoeg voelde ik mij helemaal niet slecht, ik kon er goed mee leven dat zij gekozen had voor een einde aan haar leven. Ondanks dat was ik toch erg emotioneel.

Groet, Bert

Ik slik nu zo'n 2 maanden 50 mg Sertraline en lijk hier aardig op te stabiliseren. Vorige week gebeurde iets wonderlijks ,emoties die ik lange tijd niet meer had ervaren.

Vorige week was ik aanwezig bij een afscheid dienst van een collega ervaringsdeskundige. Zij had een lang euthanasietraject gevolgd en had besloten voor een zelf gekozen dood.
Toen het eerste muziek nummer begon schoot ik vol en ik heb vervolgens 1 1/2 uur met tranen in mijn ogen de dienst gevolgd. Zelfs een maal buiten kon ik in gesprek met een collega amper uit mijn woorden komen. Steeds huilend en snikkend proberen een zin te formuleren.
Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat dit eerder was voor gekomen. Het lijkt erop dat nu tijdens het stabiliseren op 50 mg mijn emoties sterker op de voorgrond staan, zelfs zo sterk dat ik weinig controle over heb. Aan mij de keus of ik wil leren na een tijdje de knop om te zetten en weer de controle te pakken. Maar ik geloof niet dat ik dit wil.
Gek genoeg voelde ik mij helemaal niet slecht, ik kon er goed mee leven dat zij gekozen had voor een einde aan haar leven. Ondanks dat was ik toch erg emotioneel.

Groet, Bert

Hoi Bert , hoe mooi dat je weer bij je emoties komt dat je weer voelt dat je leeft en emoties beleeft dat je al lange tijd niet meer hebt ervaren. Gelukkig voel je wel enige stabiliteit ook al staan de emoties sterker op de voorgrond. Misschien zal je ook de goede emoties weer veel meer beleven. Ja ik voel met medicatie dat alles afvlakt kan moeilijk zijn. Hoe mooi dat je aanwezig kon zijn bij de afscheidsdienst van de collega ervaringsdeskundige. En vooral dat je er goed kon mee leven en veel begrip voelde en aanvaarding. Het lijkt me heel mooi dat je je leven op een waardevolle manier zelf kan afsluiten als je er heel erg klaar mee bent. Heel logisch dat er een lange traject word gevolgd. Maar ik kan het heel erg goed begrijpen zelf denk ik heel vaak aan die mooie manier van afsluiten. Goed dat je het aankon om er naar toe te gaan vele groetjes van Cyranno

Ach Bert, 
Het lijkt me een volkomen menselijke ervaring die je beschrijft. Het is verdriet, begaan zijn, instemmen . Het is allemaal niet niks, een mensenleven, het verloop , alles. 

Ik vind het ook best oké dat ik tegenwoordig mag huilen, Om welke reden dan ook. Vroeger mocht het niet, dat was vervelend ,zwak en weet ik veel. Je moest je schamen enzo. Alsof je zowat  een misdaad beging . 
Dat zal als man nog wel erger zijn geweest.

Onzin natuurlijk , waarom hebben we anders traanklieren?  Zakdoekjes worden ook best goed verkocht.
Mensen zijn wel eens emotioneel en huilen dan, geen reden tot zorg. 
Huilen en praten tegelijk vind ik altijd al vrij lastig. Formuleren gaat dan niet zo best. Een zakdoek op zak hebben hè. 

Gewoon goed bezig Bert.
Groetjes

Hallo mensen,
Voor mij is dit de eerste keer dat ik op een forum zit.
Ik heb jullie gevonden, omdat ik regelmatig met mijn ziel onder de arm loop na een aantal jaren Sertraline te hebben gebruikt die ik dit voorjaar rustig heb afgebouwd. Reden is dat ik het idee had dat ik er niet gelukkiger op ben geworden.
Heel trots ben ik dat ik het niet meer slik, maar ik merk nu dat ik mijn draai niet kan vinden, vaak erg moe ben ,prikkelbaar enz. Kortom niet lekker in mijn vel. Ik weet niet goed waar ik het moet zoeken en hoe ik het kan verwoorden.
Jullie gevecht met gevoelens en medicatie is deels herkenbaar en knap hoe ieder op zich een weg hierin probeert te vinden.
Ik mis mensen die mij echt kunnen begrijpen en hoop via deze weg wat steun te vinden. 
Jullie bijzondere verhalen helpen deels hierbij.

Bert, laat lekker je tranen rollen en je toon vooral je gevoelens, want dat is je echte ik.
Groetjes, Siep