Wat te doen?

Ik geloof dat ik nu zo'n 4 maanden Sertraline 50 mg slik na een lang afbouw traject. Dit lijkt voor en nadelen te hebben.
Zoals ik al eerder schreef "voel" ik meer dan met 150 mg, ook mijn tranen zitten dichterbij als ik iets moois of iets triest mee maak.
Maar er lijken ook nadelen aan te kleven. Ik schrijf "lijkt" omdat ik dit niet met zekerheid kan vast stellen.
De laatste maanden trek ik mij meer terug in mijn huisje en heb ik minder contact met anderen. Ook heb ik al twee een verzoek afgewezen om voor 
een groep een presentatie te geven. Bij het idee alleen al voelde ik me plots nogal angstig, paniekerig, de gedachten bleven maar malen in mijn hoofd
en kon het niet meer loslaten. Ik heb dit besproken met mijn coördinator, ze vond het prima om er van af te zien. Wel vroeg zij me of ze kon helpen. Bijvoorbeeld geen presentatie maar bijvoorbeeld een interview op het podium, waar zij dan vooraf afgesproken vragen zou gaan stellen. Dat gaf me weer het gevoel dat ik als een net beginnende kneus op het podium zou staan, niet in staat zelf een verhaal te vertellen. Een half jaar geleden heb ik nog een presentatie van 1 1/2 uur verzorgd voor een grote groep van een woningbouwcoöperatie wat me prima af ging. 
Het kost me ook meer moeite om huishoudelijke taken bij te houden, nu was ik daar zo wie zo niet dol op, maar de weerstand om door te pakken is sterk toegenomen.
Ook mijn dag / nacht ritme staat aardig op zijn kop, 's middags pas uit bed komen en laat in de nacht er in. Heb ook gewoon geen zin om mijn bed uit te komen.
Punt is, ik heb eerder dit soort periodes gekend en deze hadden niets met medicatie te maken, mijn dosis van 150 mg bleef ik gewoon gebruiken. Mijn angst om op een podium te staan was er echter niet. Ik twijfel nu sterk moet ik mijn dosis medicatie gaan bijstellen? Ik moet niet zo nodig op het podium te staan, maar ik mis het gevoel dat "ik er toe doe".
Ik heb dat gevoel nodig wil ik het leven een beetje leuk blijven vinden. Dat is ook de reden dat ik het werk als ervaringsdeskundige ben gaan doen.
Dus ik heb besloten het (hier) eens op papier te zetten. Hoor het graag.

Groet, Bert

Tja.. lastige vraag/keuze Bert
waar ikzelf ook mee worstel. 
Allereerst lijkt me fijn dat je tot zover al bezig was met afbouwen. 

De huishoudtaken en dag/nacht ritme is denk ik aan jou persoonlijk hoeveel dat je stoort. 
Bij de presentatie komt bij mij de vraag of je dan angst hebt te emotioneel te zijn. Iets wat ikzelf niet als "slecht" bestempel, maar handig is anders. Teveel huilen en dan b.v. niet meer uit uit je woorden komen of niet verstaanbaar zijn gaat dan aan de presentatie voorbij.

Heb je fijn contact met je voorschrijver? Misschien kun je daar ook even bespreken hoe het gaat..

Succes met je keuze

Hoi Bert,
Ik heb dat soort ervaringen en  overeenkomstige gedachtengangen zelf ook gehad. .

 Daarom dacht ik zo nu en dan toch nog eens iets met medicatie te proberen. Wat hoger of wat anders.  Bij mij leverde  dat instant ellende op , toename van angst o.a.  en dan zag ik er snel  weer vanaf. (Ik heb in het verleden ook echt heel erg slechte ervaringen met medicatie opgedaan dus dat geeft ook al angst op zichzelf)

Maar als jij die ervaring niet hebt , geen hinderijke bijwerkingen,  dan overweeg het opbouwen en dan  eens kijken hoe het dan gaat. 

Angst en malen is echt n rotding. 

Je zou overigens ook nog eens een therapie kunnen overwegen in plaats van pillen . ( Dat had je geloof ik nog nooit geprobeerd meen ik mij te herinneren.) 

Groetjes

Dank voor jullie reacties.

Mijn huisarts is er nog niet zo lang, een aardige vrouw. Maar net als haar voorganger heeft zij weinig kennis rond het op of afbouwen van AD.
Door de jaren heen is het verhogen van Sertraline eigenlijk nooit een probleem geweest. Het afbouwen naar 50 gr of nog lager duidelijk wel.
Ik heb er eens rustig een paar dagen over nagedacht en kom tot de conclusie dat mijn leven vandaag teveel onder de maat is.
Daarom heb ik besloten morgen op te hogen naar 100 mg Sertraline. Jammer want het afbouwen heeft veel tijd en moeite gekost, maar het is niet anders.

Groet, Bert

Inderdaad jammer Bert. Maar neemt in mijn ogen niet weg dat je dat in ieder geval gelukt is.

Oké Bert , 
Dat is n duidelijke conclusie  en besluit  ! 
Blijkbaar is ophogen geen ellende  bij jou , en dat is dan alvast mooi meegenomen. 

Het kan een vervelend ( teleurgesteld in jezelf, falend mogelijk) gevoel geven dat stoppen niet lukte en met minder ook niet. 

Weet wel  dat het aan jou als persoon niet  ligt. Het is de tragiek van ad zelf, fijn als het al werkt en blijft werken ,  maar er geneest nou eenmaal niets . 
Wat je onder ad hebt kunnen opbouwen qua stemming en  functioneren, beklijft zonder niet. Met alle wilskracht van wereld niet , en ook niet op gedachtekracht , 'sterk karakter etc'.

Misschien bij enkelingen wel , die in hun basis  qua  zenuwstelsel sterk  zitten, hormonaal/in neurobiologie ,  maar door omstandigheden stress oid aan het wankelen zijn gebracht, 
- en die met n jaar weer afbouwen  omdat de middelen op datzelfde zenuwstelsel ingrijpen   wat op de lange duur vanzelf al verstoring geeft bij afbouwen. 

Bij veel gebruikers is dat nou eenmaal niet aan de orde . Na 2010 werden problemen rond ad  pas duidelijk in zn volle omvang ( in nl dan ) en veel mensen slikten toen al jarenlang  AD . 
Het was een en al onwetendheid bij slikkers en medici . En men weet nog steeds niet hoe het nou wel/niet werkt , wat het doet en gevolgen , en wij zullen ook niet meer meemaken dat  dat duidelijk wordt. 

Maar zo is het gebeurt, helaas , en we hebben maar 1 leven waar we het mee moeten doen, 
 het lijkt me een wijs besluit dat je gaat bijsturen . Eigen regie . 

Groetjes

Dat is wat afbouwen is. Als het niet gaat, dan gaat het niet en ga je terug naar de vorige dosering. 

Niet schuldig over voelen verder. Heb 'les' gehad van iemand die er in gespecialiseerd is.

Dank voor jullie reacties dames.
Maar eens kijken hoe mijn hoofd en lijf gaan reageren op 100 mg Sertraline.

Groet, Bert

Hoe gaat het nu Bert? 

Groet

Nog niets veranderd Mabel. Ik sta in de wacht stand.
Ik onderneem weinig en laat het maar even gebeuren.

Groet, Bert